Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-10-16 11:43

Geplaatst: 30-10-16 11:43

Gucci: je kan vragen of er een persoonlijkheidsonderzoek gedaan kan worden.

Het continu druk zijn in je hoofd (en daardoor vermoeidheid) kan wellicht door ADD komen. Mensen met ADD raken sneller overbelast, omdat hun denken zo snel gaat.
Ik zeg weleens "mijn hoofd slaat op hol".

Ik krijg het onderzoek nog, dus bij mij is nog niets uitgewezen.

Niet om je een diagnose aan te praten, maar meer als tip. Kan een verklaring zijn voor de studies die niet afgerond worden, je vermoeidheid en depressies.

**Geplaatst**: 30-10-16 22:33

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 30-10-16 22:33

Hier gaat het vandaag niet zo goed. Ik merkte dat ik gisteren al niet zo goed in mn vel zat, we hadden halloweenfeest en ondanks dat ik me erg vermaakte, zat er onderhuids toch iets.
Vanmorgen werd ik wakker en voelde ik t al. Ik moest in de middag lesgeven en vaak zodra ik bijv in de auto zit en tijd heb om na te denken, komt het omhoog. Ik merk namelijk dat ik een beetje de kracht verlies om te vechten, te vechten tegen het donkere deel in mijn leven. Alles wat niet lekker loopt, wordt in mijn hoofd ontzettend uitvergroot. Sinds het topic van LS_fotos denk ik vaker na over de dood. En ik begrijp haar zo goed, te goed, en dat beangstigt me.
Niet dat ik dood wil, maar gewoon op willen geven, het niet meer hoeven vechten, ik ben zo moe... Ik heb ook weer ontzettend gehuild, eindelijk. Maar mijn mondhoeken trokken zo hard omlaag, het verdriet was zo intens, maar ook de boosheid. Ik reed op dat moment op de snelweg, dat was wel even spannend. Ik ben ook doorgereden naar mijn lesklant, en uiteindelijk zelfs nog les gegeven ook. Ik voelde me wel iets beter, maar toch.
Het schokt me dat ik zo denk, ik houd het voor mezelf ook in de gaten, als de gedachtes overgaan op ideeën, trek ik aan de bel bij de huisarts. Volgende week maandag naar de psych, dat komt precies op tijd zo...

**Geplaatst**: 30-10-16 22:56

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 30-10-16 22:56

Heftig Joolien,
Goed dat je het aanvoelt en dat je jezelf wel bewust bent van je gevoelens en gedachtes.
Ik herken wat jij zegt, vooral dat stukje van nadenken en willen opgeven omdat je moe bent.

Goed dat je dit ook van je afpraat hier, be strong.

**Geplaatst**: 31-10-16 09:13

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 31-10-16 09:13

Zo herkenbaar jolien..

direct ha of crisis bellen is me latem beloven. Je moet even uit de put getrokken worden!!

**Geplaatst**: 31-10-16 09:55

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 31-10-16 09:55

Huilen kan altijd even toch wat opluchten. Niet opgeven met vechten Joolien :(:)

**Geplaatst**: 31-10-16 10:12

Geplaatst: 31-10-16 10:12

Citaat:
@ Sidera ik had het ook, ik moest er ook om huilen dat die bokker uit het leven was gestapt. Vooral omdat ik veel problemen herkende en zelf ook heb.

Even voor mijn duidelijkheid: ik weet dat het zowel naar lichaam als geest niet goed ging met bokker LS_foto's. Twee dagen voordat ze stierf lag ze nog op de IC.
Maar of ze zelf is uitgestapt, dat weet ik niet.

Gucci_ schreef:
Ik ben nu ook echt hulp aan het zoeken, alleen moet de oude huisarts het dossier doorsturen en dat hadden ze nog niet gedaan. Vandaag ging het niet zo goed, veel impuls aankopen en doordat mijn moeder iets zei (ik zou ze ergens heenbrengen met de auto, maar was op de fiets thuis gekomen)werd ik vanuit het niets woedend. Ik word gek van mijn extreme stemmingswisselingen.

Ik snap het als de driftkop die ik ben dat het vervelend is voor jezelf en je omgeving als je opeens uit je plaat gaat, maar ik ben ook geneigd om te denken dat dit niet uit het niets kwam.
Je werd getriggerd - en reageert dat af door woedend te zijn en te shoppen.
Uiteraard kan 'de mate waarin' een probleem zijn, maar qua patroon klinkt het mij niet zorgelijk ik in oren.

Citaat:
Later ook tegen mijn ouders gezegd dat ik er niets aan kan doen, alleen begrijpt mijn moeder het niet altijd. Mijn opa (vader van vader) heeft zelfmoord gepleegd, dus gelukkig snapt mijn vader wel waar ik last van heb.

Als je eenmaal goede hulp hebt, kun je. de psycholoog vragen om een voorlichtingsgesprek ("psychoeducatie") voor je ouders. Een soort ehbo bij triggers en wat verder maar nuttig is. Zodat jij thuis steun krijgt.

Citaat:
Verder is het altijd druk in mijn hoofd en heb ik veel angsten en ik heb vroeger iets naars meegemaakt en ook nog dwangmatig dingen doen, het is zoveel tegelijk...

Graag een goede psycholoog die netjes onderzoek kan doen en niet meteen etiketten plakt.
Dwang is vaak een manier om iets anders weg te houden.
Gecombineerd met 'ik heb vaak angsten omdat ik iets naars heb meegemaakt' kan het zinnig zijn om traumatherapie te doen. Uiteraard is dat nuttig voor iedereen die nare dingen heeft meegemaakt, maar het is denkbaar dat het ook je heftige reacties op triggers kan verklaren, je behoefte om te shoppen en de drukte in je hoofd. En dat de dwang er is om de angst behapbaar te houden.

Citaat:
Vaak ontkend dat ik nergens last van had en ben altijd maar door gegaan met studeren (had een hoog leertempo en wel veel zelfdiscipline, toch lukte het niet meer op een gegeven moment. Omdat ik nu niet meer in een zware depressie zit, wil ik het weer proberen in februari, maar ben bang dat ik weer een slechte periode krijg en daardoor weer stop. Maar ik wil het zo graag, gewoon studeren en werken zonder problemen...

....dat je dit graag wil is alleen maar goed!
Maar de uitvoering graag met moed, beleid en trouw!
Ontkennen dat er problemen zijn is een vorm van overleven, of zo je wilt een soort dwang om bijvoorbeeld angst binnen de perken te houden - dus die noodzaak moet ("beleid") de nek omgedraaid worden!
En al die zelfdiscipline en dat doorgaan is de manier om hetzij depressief te worden hetzij een burn out te krijgen: uitputting. Dus dat is de trouw aan je reëele grenzen, die je hier nodig hebt. Je bent depressief, pak de oorzaken aan. Laat de uitputting zich herstellen, dat kost tijd en graag gerichte ondersteuning. (En ik ben zelf iemand die reageert op de seizoenen: ik het donkere seizoen graag rust!)

**Geplaatst**: 31-10-16 10:14

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 31-10-16 10:14

Goed voor jezelf zorgen, hoor, Jolien!

Veel sterkte!

**Geplaatst**: 31-10-16 11:04

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 31-10-16 11:04

Trouwens.. na ongeveer 3 uurtjes werken begin ik wat wazig te zien. herkennen jullie dit? Dan wordt ik ook wat moe en moet ik me echt concentreren om goed te blijven zien!

**Geplaatst**: 31-10-16 11:08

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 31-10-16 11:08

Ja hoor, bekend!

(Als het even kan: "pauze!" Je hersenen hebben geen energie meer. Het is vaak een variant op 'scheel zien van vermoeidheid'.)

**Geplaatst**: 31-10-16 12:19

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 31-10-16 12:19

Joolien hoe gaat het vandaag met je? Lukt het je te denken aan leuke momenten die je hebt gehad afgelopen week? Houd je daar aan vast meis en bedenk dat je beter zal worden. Kan je op zulke momenten bij je vriend terecht?

@Pinaude: lekker vaak naar de koffiemachine lopen en even pauze nemen.

Ik heb net wol en breinaalden besteld, kan niet te lang lezen, internetten of tv kijken want dan krijg ik hoofdpijn en oorsuizen. Lange bosritten kunnen dus ook even niet meer, mag van de psych max 30 minuten actief zijn per dag (dus wandeling, bosrit of schoonmaken) zodat ik mijn conditie weer rustig opbouw en niet steeds een terugval krijg en weer dagen uitgeput op de bank lig.

Maar goed wat doe je dan de hele verdere dag? Breien dan maar

**Geplaatst**: 31-10-16 15:51

Geplaatst: 31-10-16 15:51

@joolien: veel sterkte!! Ik herken je gedachten en gevoelens helaas. Een groot verschil is echter dat het topic van LS_foto's bij mij juist benadrukt heeft hoeveel lieve mensen ik met zo'n beslissing pijn en verdriet zou doen.

@laetitia: ik ga ervan uit dat je psych daar over na heeft gedacht, maar voor mij zit er toch een wereld van verschil tussen lekker wandelen en schoonmaken..

Ik ben een weekje weg en tot nu toe doet de rust me erg goed.

**Geplaatst**: 31-10-16 16:25

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 31-10-16 16:25

Wat heerlijk Tiggs even een weekje weg, geniet ervan

. Even niets moeten en alleen doen waar je zin in hebt!

De reden is dat ik nu even zo beperkt word is omdat ik vaak teveel doe op een dag, en daardoor de dagen erna een enorme terugval heb qua energie (dan lig ik uitgeput op de bank en kan niets). Mijn geest wil van alles maar mijn lichaam moet nog herstellen. Moet nu kleine stapjes gaan nemen en steeds wat meer uitbouwen.

**Geplaatst**: 31-10-16 18:20

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 31-10-16 18:20

@laetitia alleen maar goed dat je dan niet te snel gaat toch

Ik ga volgende week ook met mn vriendin een paar dagen weg, kijk er echt naar uit.
Merk dat ik de overgang naar de winter echt niet fijn vond maar nu heb ik wel weer mn ritme en draai gevonden.

**Geplaatst**: 31-10-16 19:26

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 31-10-16 19:26

Ik meld me helaas ook weer. Niet echt depressief nog maar flink afgevlakt en vooral de ochtenden geen energie.
Dit is voor mij een red flag, ik mag op gaan letten en ben dan ook hard aan de slag wat zeker wat oplevert.
Ik weet goed waar het vandaan komt, heb echt ontzettende dalen en pieken gehad en nu is het gewoon even 'op'.
Ik baal er zelf wel van want juist nu ik mijn leven weer aardig op de rit heb na een groot Life event komt dit eruit en daar had ik even niet op gerekend...

**Geplaatst**: 31-10-16 19:37

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 31-10-16 19:37

Ik hoor weer leuke dingen voor jullie

Vandaag de hele dag gewerkt gelukkig hield ik het net vol,

Ga volgende week ook een dagje in drenthe een ritje te maken,

Hier gaat weer iets betere kant op vandaag weer gesprek gehad,

Hoe gaat veder met jullie ?

**Geplaatst**: 01-11-16 13:01

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 01-11-16 13:01

Hoi Robijntjah,
balen van het energiegebrek! Goed dat je de rode vlag herkent!
"Laat de vermoeidheid er maar zijn", kennelijk moet de batterij nog worden opgeladen. Leuk is anders maar "het zij zo" heeft ook zin.
(En voor mij is het donkere seizoen ook een periode van 'rustig aan'.)

**Geplaatst**: 01-11-16 13:19

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 01-11-16 13:19

Het is inderdaad maar even zo.
Luister goed naar mezelf en ach, kan ik meteen mooi oefenen met m'n grote les van dit jaar: Zelf keuzes maken en m'n grenzen aangeven :')

Gelukkig wel weer zin in paardrijden dus dat helpt wel!

**Geplaatst**: 01-11-16 19:16

Geplaatst: 01-11-16 19:16

Voorzichtig hoor in het verkeer Jolien!
Ik heb echt meerdere keren bijna een ongeluk gehad toen ik heel depressief was (1x oversteken te voet en niet kijken/realiseren wat er om me heen gebeurt) en een paar keer hetzelfde maar dan vanuit de auto. Daarna heb ik echt de auto een maand laten staan.

Ergens goed om te lezen hoeveel het bericht van LS_fotos in ons allemaal heeft losgemaakt. Dat een ieder zoveel mensen om zich heen beinvloed en zelfs wildvreemden beinvloed in zijn of haar leven ookal voelt dat misschien helemaal niet zo.

Ik heb echt enorme moodswings momenteel... Onderga weer zo'n bizarre fase in mn leven.
Maar in ieder geval krijg ik er dus in heel veel gevallen ook veel energie van.
Robijntjah, je onderschrift spreekt me echt best wel aan.. Heb dus het idee dat ik aan het einde van dat pad aan het komen ben. Steeds meer aan het veranderen en ik weet steeds minder of ik wel wil terug kijken. Vind het einde van het pad ook best wel chil. Andere mensen, andere problemen, andere hoogtepunten

**Geplaatst**: 01-11-16 19:21

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 01-11-16 19:21

Fijn, ik heb dat gevoel ook hoor, ben bizar veel veranderd alleen dat kost energie en die is gewoon even op. Had gisteren en vandaag weekend en dan merk ik gewoon dat ik mezelf bijna niet vooruit gesleept krijg.
Toch met moeite een stuk gaan hardlopen en daarna gaat het meteen een heel stuk beter.
Morgen gelukkig weer werken, is momenteel een grote motivatie.

**Geplaatst**: 01-11-16 19:37

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 01-11-16 19:37

Ja ik loop ook regelmatig hard! En van de week weer eens geskate lekker... geeft altijd wel eventjes kort ruimte in mn hoofd. Jammer dat het nu te nat wordt en te bladerig om echt lekker te kunnen skaten nog

**Geplaatst**: 02-11-16 11:30

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 02-11-16 11:30

Ik lees al een klein tijdje mee. En ik had nooit gedacht hier iets te posten. Maar zelf mij is het nu teveel.
Nee ik heb ( zo ver ik weet ) geen depressie en ik heb ook geen burn out. Ik zit er gewoon doorheen.

Eigenlijk al sinds twee jaar. Ik doe zo mijn best om mezelf boven water te houden, om me groot te houden. Ik zal het zo kort mogelijk uitleggen. 2,5 jaar is het bedrijf van mijn ouders failliet gegaan. Niets aan de hand, we zouden er samen bovenop komen. Al werden we uit het huis geplaatst en hebben we ruim een half jaar op een camping gewoond. Met mij ging alles goed, ik had net een nieuwe relatie en had gewoon een normale standaard baan. Na misschien twee maanden ben ik mijn dierbare hond verloren en ik heb dit verschrikkelijk snel achter me proberen te laten. Waarschijnlijk niet de juiste keuze geweest. In een kleine periode die er volgende zijn wij tweemaal verhuist. Laat me zeggen. Leven in deze situatie met ouders die de gehele dag vechten met elkaar is niet te doen. Het begon toen al dat ik geldproblemen kreeg. Omdat er werd gevraagd of ik alstublieft bij wou springen. Ik heb dit gedaan zonder er iets van te zeggen. momenteel is het zo erg opgelopen dat mijn ouders uit elkaar zijn. Ik mijn moeder, broertje en zusje mag onderhouden. Terwijl ik ook nog de enige ben die mijn loon uitgeef aan mijn familie. Mijn vader heeft ons in mijn ogen gewoon achter gelaten.

Ik ben er recentelijk achter gekomen dat mijn zusje heeft gespaard voor een grote operatie, zodat ze een borst vergroting kan krijgen. Terwijl ze altijd volhield dat ze geen geld had voor boodschappen. Ik heb eindelijk na twee jaar mijn leven op de rit. Maar kan helaas met niemand echt goed praten. Mijn vader praat over mijn moeder, mijn moeder praat dus weer over mijn vader. Ik krijg al hun problemen over mij heen. Ik ben 23, ben nog thuis en waarschijnlijk gaat dat ook niet snel veranderen. Omdat mijn vriend het niet meer aankan. Hij zegt dat ik thuis weg wil vluchten uit de situatie.

Ik ben niet iemand die alles absorbeert als een spons. Maar na 2 jaar in een negatieve cirkel te hebben geleefd weet ik het allemaal ook niet meer. Mensen rondom mij heen zeggen dat ik me niet aan moet stellen. Ze zeggen ook dat mijn vriend me niet genoeg steunt. Terwijl hij dit twee jaar lang heeft moeten meemaken. Hij hoort en ziet alles wat er thuis omgaat. En maakt zich natuurlijk zorgen. Wij hebben dagen dat we niet eten, en ik zeg dit niet meer tegen mijn vriend want dan maakt hij zich zorgen.

We zijn nu op het punt in de relatie dat we weinig tot niet meer praten en een kleine pauze hebben ingelast. Waardoor ik me nog erger voel dan voorheen. Want ik weet nu gewoon dat we op een einde zijn gekomen. Terwijl hij aangeeft dat hij gewoon even tijd nodig heeft om zijn eigen problemen op te lossen.

Iemand die mijn tips kan geven om hier uit te breken?

**Geplaatst**: 02-11-16 12:49

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 02-11-16 12:49

Shamanqueen, wat zit jij in een moeilijke situatie. Je hebt behoorlijk wat te verduren gehad de laatste jaren en nu nog. Dat breekt je op een dag op.

Ik zou naar je huisarts gaan, het verhaal uitleggen. Wellicht dat je terecht kan bij maatschappelijk werk. Sta je daar voor open? Werken je broer en zus niet? En je moeder?

Autorijden gedurende een depressie kan inderdaad erg gevaarlijk zijn, zeker als er suicidale gedachten aanwezig zijn. Volgens mij is er zelfs een regel dat je niet mag autorijden bij diagnose depressie.

Ik ben vandaag erg gespannen, morgen afscheid nemen op werk (contract niet verlengd) en heb oproep van het UWV binnen...wat zullen ze zeggen?
"Jij kan gewoon werken"? Ik zou niets liever willen maar 2 x mislukte reintegrtie gehad.

**Geplaatst**: 02-11-16 13:05

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 02-11-16 13:05

Ik werk zelf in de psychiatrie en je mag vooralsnog gewoon rijden met depressie. Bij sommige medicatie echter niet.

**Geplaatst**: 02-11-16 14:04

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 02-11-16 14:04

Dank voor de toelichting Robijn

Met welke medicatie mag je niet autorijden? Op Paroxetine (20 mg) en Mirtazepine (7,5 mg) staat allebei een gele sticker.

**Geplaatst**: 02-11-16 15:56

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 02-11-16 15:56

@laetitia

Ik sta open om met iemand te praten. Dat zeker. Dat is een stuk dat me eindelijk is doorgedrongen. Want het is inderdaad ook oneerlijk om dit bij mijn vriend neer te leggen.

Mijn broertje is letterlijk te lui om te werken. Er word letterlijk gezegd, ik ga niet in een supermarkt werken want ik wil veel geld verdienen. ( Even voor informatie hij is momenteel 16 jaar oud. )

Mijn zusje werkt, bijna dagelijks. Zij onderhoud het gezin met 20 euro in de maand. Dat is genoeg, want ik moet niet egoïstisch zijn om mijn loon weg te houden bij ons gezin. Laten we even stellen dat ik 36 uur in de week werk en dus aanzienlijk meer verdien dan haar. Maar zij heeft kunnen sparen voor een operatie waarnaast ik nog geen 4 euro op mijn rekening heb staan.

Mijn moeder heeft sinds twee dagen werk. Ik vind dat heel fijn, maar ze zit nu al dat het te zwaar is voor haar. Ik heb het idee dat ik niet meer uit deze kapot makende cirkel kan komen. Het slokt me werkelijk op.

Eerst werd ik met rust gelaten en kreeg ik de problemen van thuis, ook thuis over mij heen. Ze bellen en smsen me nu dagelijks op werk. Als ik bij mijn paarden ben word ik lastig gevallen. Zit ik achter de computer word ik antisociaal genoemd. Alleen omdat ik ergens mijn rust wil houden. Alles valt me nu tegen. Ik slaap bijna niet, ik eet de laatste weken uiterst slecht, ik heb geen rust voor mezelf en kan mezelf niet meer op mij concentreren. ( Waardoor ik mezelf ook ben kwijtgeraakt. En mijn vriend dus zei ik ken je niet meer, wie is deze persoon die jou heeft overgenomen. )

Alles wat ik zeg, alles wat ik doe en denk is voortaan negatief.

Alsof er geen redden meer aan is. Soms zou ik willen dat ik zomaar opeens kon verdwijnen. Want heel eerlijk, zelfs ik weet niet meer wie ik voorheen was. Ergste van allemaal. Niet staat mijn relatie alleen op een laag pitje, ik ben nu ook mijn beste vriend kwijt. Totdat hij zijn eigen problemen en die van mij nog eens heeft kunnen verwerken.