Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-03-10 20:43

Geplaatst: 07-03-10 20:43

_sparta_ schreef:
Ik moet wel zeggen dat het zien van de vervelende kinderen zeker niet meewerkt voor een kinderwens. Ook niet in hoe verwend ze zijn in spullen. En dan kun je wel zeggen daar hoef je niet in mee te doen. Maar als ze allemaal een wii hebben kun je ook niet steeds zeggen, jij niet, speel maar buiten.

Tip: Krijg je opeens de "kriebels": Ga dan op zondag naar McDonalds (of Ikea!) dan zijn de moedergevoelens acuut verdwenen!

**Geplaatst**: 07-03-10 20:56

Geplaatst: 07-03-10 20:56

Silvia schreef:
_sparta_ schreef:
Ik moet wel zeggen dat het zien van de vervelende kinderen zeker niet meewerkt voor een kinderwens. Ook niet in hoe verwend ze zijn in spullen. En dan kun je wel zeggen daar hoef je niet in mee te doen. Maar als ze allemaal een wii hebben kun je ook niet steeds zeggen, jij niet, speel maar buiten.

Tip: Krijg je opeens de "kriebels": Ga dan op zondag naar McDonalds (of Ikea!) dan zijn de moedergevoelens acuut verdwenen!

Helemaal waar.

**Geplaatst**: 07-03-10 21:02

Geplaatst: 07-03-10 21:02

Gezien het trouwen oid: grote verschil is dat als je dan gaat scheiden, je je ex-partner als je 65 wordt in ene pensioen mot gaan betalen. Niets aan te doen, ookal ben je 40 jaar uit elkaar

Alleen als je zelf besluit er niet achteraan te gaan, hoeft het niet te gebeuren. Maar stel dat je een haatdragende ex hebt, die het toch op eist ~~}>

Hi L& & Es :wave:

!

**Geplaatst**: 07-03-10 21:08

Geplaatst: 07-03-10 21:08

Evelienepien schreef:
Gezien het trouwen oid: grote verschil is dat als je dan gaat scheiden, je je ex-partner als je 65 wordt in ene pensioen mot gaan betalen. Niets aan te doen, ookal ben je 40 jaar uit elkaar Alleen als je zelf besluit er niet achteraan te gaan, hoeft het niet te gebeuren. Maar stel dat je een haatdragende ex hebt, die het toch op eist

Hi L& & Es !

Dat weet ik, mijn ouders zijn al jaren gescheiden en mijn vader sinds een aantal jaar gestorven.
Mijn moeder heeft niks meer te maken met mijn vader maar had wel nog recht op het pensioen van mijn vader.
Daar kon je eventueel wel tegenin gaan, omdat wij als erven het dan wilde hebben.
Dat hebben we niet gedaan, ook nooit over nagedacht.
Ik denk als iedereen gewoon netjes dingen oplost en een ander wat gunt hoeft het allemaal geen probleem te zijn.

**Geplaatst**: 07-03-10 21:17

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 07-03-10 21:17

Wel grappig hoe veel omvattend het onderwerp eigenlijk is. Of hoeveel het oproept.
Ik vind dat iedereen er wel heel goed 'in staat', heel bewust ermee bezig is en niet gewoon maar roept dat kinderen stom zijn ofzo. Dat vind ik als moeder van 1 kind (bewust, dat dan weer wel

) wel prettig. Ook fijn dat de moeders hier niet worden 'afgefakkeld', want dat gebeurt ook nog wel eens. Kortom: respect!

**Geplaatst**: 07-03-10 21:40

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 07-03-10 21:40

Ik moet op dit moment ook niet aan kinderen denken!
Toen ik een jaar of 23 was had ik zoiets van " joh, daar ben ik nog veeeeeel te jong voor, ik zie het wel als ik 26 ben", toen was ik 26 en had vond ik mezelf nog steeds te jong en had ik er geen zin in en dacht ik" ik wacht wel tot mijn 30e".
Nu ben ik 30.....en wacht ik to mijn 33e

.
Ik vind helemaal niks mis met kids hoor, maar ben wel blij als ik ze na een paar uurtjes weer bij de ouders kan droppen!
Zowel ik als mijn partner hebben geen extreme kinderwens, mocht er een ongelukje gebeuren dan zien we wel, maar het niet iets waar we ons hele leven op gewacht hebben.
Wel of geen kinderen....het maakt me eigenlijk niet zoveel uit, maar meer dan 1 wordt het sowieso niet!

**Geplaatst**: 07-03-10 21:45

Geplaatst: 07-03-10 21:45

_sparta_ schreef:
Ik denk ook niet dat iemand beweerd dat het eenvoudig is.Het lijkt me juist erg moeilijk. Maar juist een buitenstaander kan wel ooit net zien waar het "mis" gaat.

Die 'denken' het te zien...

**Geplaatst**: 07-03-10 21:52

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 07-03-10 21:52

Soms zien ze het ook gewoon. Net als dat een buitenstaander ook vaak heel nuchter en met open blik inschat waar het fout gaat bij ruiter en paard. Dat doet afstand gewoon wel eens.

**Geplaatst**: 07-03-10 22:12

Geplaatst: 07-03-10 22:12

Evelienepien schreef:
Gezien het trouwen oid: grote verschil is dat als je dan gaat scheiden, je je ex-partner als je 65 wordt in ene pensioen mot gaan betalen. Niets aan te doen, ookal ben je 40 jaar uit elkaar Alleen als je zelf besluit er niet achteraan te gaan, hoeft het niet te gebeuren. Maar stel dat je een haatdragende ex hebt, die het toch op eist

Hi L& & Es !

Exen...

Hi Pien!

**Geplaatst**: 07-03-10 22:19

Geplaatst: 07-03-10 22:19

Daar ben ik het absoluut ook mee eens.
Zo vroegen mijn kinderen een keer of ze vonden dat ze een van hun kids voortrokken op de ander.
Tja....een eerlijk als ik dan ben in een vriendschap zei ik dat ik dat idd vond (daar kan je ook eigenlijk niet om heen) en toch waren ze geschokt door dit antwoord.
En zou ik nou de enige zijn die dat zag zou je nog aan jezelf gaan twijfelen,maar deze mening deelden meerderen met mij.
Nu zijn ze ook wel weer zo eerlijk om te zeggen dat ze gewoon meer met het ene kind dan met de ander hebben (dan heb ik het over hun eigen kids he).
Zijn er meer moeder met meerdere kids die jullie kennen waarvan je weet dat zij dat ook hebben??

**Geplaatst**: 07-03-10 22:31

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 07-03-10 22:31

Ik ken er maar een paar met meer kinderen, heb het daar nog niet gemerkt. Wel dat ik zelf dan de voorkeur voor een van de kinderen van hen heb, maar daar gaat het niet over.
Maar dwalen we niet erg af - het hebben over kinderen in een topic dat 'bewust kinderloos' heet, is toch wel een beetje gek.

**Geplaatst**: 07-03-10 22:43

Geplaatst: 07-03-10 22:43

Nou ik vind het ook altijd wel leuk (zeker op de manier hoe de moeders in dit topic mee doen) te horen hoe jullie de dingen ervaren die hier gezegt worden door mensen die bewust geen kinderen willen.
Kijk...word het nu een topic waarbij het een soort wellis nietus discussie word, dan is het niet leuk meer.
Maar zo zien de moeders en de niet-moeders het eens van beide kanten, leuk juist toch??

**Geplaatst**: 07-03-10 22:44

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 07-03-10 22:44

Iedereen kan mekaar lekker in z'n waarde laten en ieder maakt zijn keuze.

**Geplaatst**: 07-03-10 22:49

Geplaatst: 07-03-10 22:49

precies en ik kan me ook zo voorstellen dat moeders ook best wel eens benieuwd zijn naar de reden waarom andere vrouwen weer geen kinderen willen.

**Geplaatst**: 07-03-10 23:00

Geplaatst: 07-03-10 23:00

Ik ben ook een vrouw van 39 die bewust geen kinderen wil (dit al vanaf mijn 16e) . Verder ben ik getrouwd en mijn man ook niet wel zo handig

Waarom , ja wel 1001 redenen. Vooral handebinders je zit bijna je hele leven er aan vast. Ze kosten geld zeker als ze gaan studeren. Nergens meer tijd voor je kind(eren) nemen alle tijd in beslag. En altijd in de kinder vakanties op vakantie en is een stuk duurder. Verder ook in deze maatschappij vind ik het niet reeël om een kind op te voeden. Verder vind ik de meeste kinderen on opgevoed. Met babys heb ik helemaal niks , ze huilen/janken, ze schijten alles onder.

Ik vind het veel leuker om tante te zijn. Ze komen af en toe eens langs pas soms eens op. Kan ze lekker verwennen . Maar ben echt wel blij als ze weer naar huis gaan en de rust weer terug keert. Dus wel zo de lusten maar niet de lasten.
Verder vind ik je moet iedereen zijn keuze accepteren die 1 wil het al vanaf zijn 16e en de andere juist bewust niet . Die keuze is er nu gelukkig vroeger was dit niet dan was het raar als je geen kinderen had en nam. Nu krijg ik alleen te horen meid je hebt groot gelijk hoor!

**Geplaatst**: 07-03-10 23:08

Geplaatst: 07-03-10 23:08

Dan is het misschien wel interessant als de moeders vertellen waarom zij wel kinderen hebben? Ik wilde tot ongeveer mijn 28ste geen kinderen, had er niets mee. Mijn man wel, maar dit zijn zaken waarover je geen compromis kunt sluiten ('dan nemen we een halve'). Maar op een gegeven moment kregen toenmalige vrienden van ons een dochter (die de eerste 2 jaar van haar leven het ziekenhuis heeft doorgebracht, het was dus geen normale situatie: 2 jaar lang, eerst high care daarna naar medium care afdeling). Ik ging vrij regelmatig mee naar het ziekenhuis, zat dan ook wel met haar op schoot. En toen ging er ergens wel een knop om, nog niet zo zeer dat de bellen gingen rinkelen, maar wel dat mijn weerstand wat brak en ik dacht 'laten we het maar proberen'. Niet echt een volmondig 'ja' denk ik nu, maar goed. Het zwanger-zijn vond ik niet heel bijzonder (geen klachten hoor, wel bang dat ik niet van het kind in spe zou kunnen houden - die niet volmondig 'ja' zat me toch wel dwars geloof ik

). Maar toen ze er eenmaal was, was het net alsof ze er altijd al was geweest. Zo vanzelfsprekend. Ik heb er dan ook nooit een seconde spijt van gehad, maar goed wij hebben tot nu toe het ook wel erg getroffen: ze is gezond, vrolijk, wat wil een ouder nog meer.
Wel moet ik er niet aan denken om full-time thuis te blijven, ben erg gehecht aan het mezelf kunnen zijn (lekker op het werk). Een paar weken na de bevalling wilde ik graag weer aan het werk, zou dus geen thuisblijfmoeder zijn, ik moet er niet aan denken. Dagjes vrij en kind op de creche (en nu bso), daar heb ik me nooit schuldig om gevoeld. Maar nu ze ouder wordt, is het allemaal wel gemakkelijker qua eigen tijd, ze kan zichzelf vermaken en ik dan ook. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik mezelf tekort deed of iets dergelijks, nu ik moeder ben, helemaal niet.

**Geplaatst**: 07-03-10 23:12

Geplaatst: 07-03-10 23:12

Evelienepien schreef:
Gezien het trouwen oid: grote verschil is dat als je dan gaat scheiden, je je ex-partner als je 65 wordt in ene pensioen mot gaan betalen. Niets aan te doen, ookal ben je 40 jaar uit elkaar Alleen als je zelf besluit er niet achteraan te gaan, hoeft het niet te gebeuren. Maar stel dat je een haatdragende ex hebt, die het toch op eist

Hi L& & Es !

Vreselijk off-topic. Maar het ligt iets anders dan jij hier schrijft. Wet vereving pensioenrechten. Wordt tegenwoordig opgenomen in het convenant. En daarin wordt dan beschreven of je er al dan niet gebruik van maakt.

**Geplaatst**: 07-03-10 23:26

Geplaatst: 07-03-10 23:26

Leuk Alet, om jou verhaal achter jullie keuze ook te lezen!
Het is natuurlijk achteraf gepraat, maar denk je dat dat zieke kindje van je vrienden dat laatste stukje reserve bij je weg genomen heeft???

**Geplaatst**: 07-03-10 23:32

Geplaatst: 07-03-10 23:32

Silvia schreef:
_sparta_ schreef:
Ik moet wel zeggen dat het zien van de vervelende kinderen zeker niet meewerkt voor een kinderwens. Ook niet in hoe verwend ze zijn in spullen. En dan kun je wel zeggen daar hoef je niet in mee te doen. Maar als ze allemaal een wii hebben kun je ook niet steeds zeggen, jij niet, speel maar buiten.

Tip: Krijg je opeens de "kriebels": Ga dan op zondag naar McDonalds (of Ikea!) dan zijn de moedergevoelens acuut verdwenen!

Ja, vooral als je in de rij staat voor je zweedse gehaktballetjes en voor je staat een moeder met een kind op de arm. Kind hangt met het hoofdje over de schouder van moeder jou aan te kijken en blijkt dan dus plotseling snipverkouden te zijn met als gevolg dat de dikke klodders groen snot van je voorhoofd druipen. Ik heb die gehaktballetjes maar laten zitten. Had spontaan geen trek meer.

**Geplaatst**: 07-03-10 23:34

Geplaatst: 07-03-10 23:34

Whhaaaa, gadverdamme....tja, dan is je eetlust wel even verdwenen idd en dat terwijl die zweedse balletjes toch echt onweerstaanbaar zijn!

**Geplaatst**: 07-03-10 23:42

Geplaatst: 07-03-10 23:42

Je kunt natuurlijk 1001 veelal praktische bezwaren die aan het hebben van kinderen kleven zo achter elkaar opnoemen. Maar de vrouwen die wel kinderen willen kennen de meeste van die bezwaren ook. Maar zetten zich daar overheen.
Waarom de één zich er wel overheen zet en de ander niet? Waarom de één babietjes schattig vindt en de ander er niks mee heeft of ze zelfs lelijk vindt?
Ik denk dat het vaak gewoon een gevoelskwestie is en niets rationeels. Rationele zaken kun je er bij halen en mee laten tellen in je beslissing of je wel of geen kinderen zou wensen te krijgen. Maar verder is het volgens mij gewoon een kwestie van je wordt broeds of je wordt het niet.

**Geplaatst**: 07-03-10 23:43

Geplaatst: 07-03-10 23:43

Dat denk ik ook, hormonen zullen hier een grote rol bij spelen of die gevoelens wel of niet komen.

**Geplaatst**: 07-03-10 23:52

Geplaatst: 07-03-10 23:52

Onassa schreef:
Whhaaaa, gadverdamme....tja, dan is je eetlust wel even verdwenen idd en dat terwijl die zweedse balletjes toch echt onweerstaanbaar zijn!

Ik heb geen idee. Het zou mijn eerste zweedse balletjeservaring gaan worden. En nu moet ik bij het zien van die balletjes steeds denken aan die snotervaring. Heb ze dus nog altijd niet besteld.

**Geplaatst**: 08-03-10 00:11

Geplaatst: 08-03-10 00:11

Whahahahaa, eerste balletjes ervaring....nou ik kan je garanderen dat je heelw at gemist hebt hoor!

**Geplaatst**: 08-03-10 01:07

Geplaatst: 08-03-10 01:07

Alet74 schreef:
Dan is het misschien wel interessant als de moeders vertellen waarom zij wel kinderen hebben? Ik wilde tot ongeveer mijn 28ste geen kinderen, had er niets mee. Mijn man wel, maar dit zijn zaken waarover je geen compromis kunt sluiten ('dan nemen we een halve'). Maar op een gegeven moment kregen toenmalige vrienden van ons een dochter (die de eerste 2 jaar van haar leven het ziekenhuis heeft doorgebracht, het was dus geen normale situatie: 2 jaar lang, eerst high care daarna naar medium care afdeling). Ik ging vrij regelmatig mee naar het ziekenhuis, zat dan ook wel met haar op schoot. En toen ging er ergens wel een knop om, nog niet zo zeer dat de bellen gingen rinkelen, maar wel dat mijn weerstand wat brak en ik dacht 'laten we het maar proberen'. Niet echt een volmondig 'ja' denk ik nu, maar goed. Het zwanger-zijn vond ik niet heel bijzonder (geen klachten hoor, wel bang dat ik niet van het kind in spe zou kunnen houden - die niet volmondig 'ja' zat me toch wel dwars geloof ik ). Maar toen ze er eenmaal was, was het net alsof ze er altijd al was geweest. Zo vanzelfsprekend. Ik heb er dan ook nooit een seconde spijt van gehad, maar goed wij hebben tot nu toe het ook wel erg getroffen: ze is gezond, vrolijk, wat wil een ouder nog meer.
Wel moet ik er niet aan denken om full-time thuis te blijven, ben erg gehecht aan het mezelf kunnen zijn (lekker op het werk). Een paar weken na de bevalling wilde ik graag weer aan het werk, zou dus geen thuisblijfmoeder zijn, ik moet er niet aan denken. Dagjes vrij en kind op de creche (en nu bso), daar heb ik me nooit schuldig om gevoeld. Maar nu ze ouder wordt, is het allemaal wel gemakkelijker qua eigen tijd, ze kan zichzelf vermaken en ik dan ook. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik mezelf tekort deed of iets dergelijks, nu ik moeder ben, helemaal niet.

Kijk, dat is nou fijn, zo'n verhaal. Gewoon reëel. Daar heb je als twijfelaar veel meer aan dan aan pure halleluja-verhalen, want daar krijg je alleen maar anti-gevoelens van. Ik wel tenminste. Je hebt er juist veel aan als mensen vertellen dat ze ook angsten en twijfels hebben gehad, en hoe dat uiteindelijk uit heeft gepakt, ook als dat negatief mocht zijn.

Het klinkt misschien gek, maar juist door negatieve verhalen ga ik positiever denken over eventuele kinderen. Dan weet ik namelijk dat negatieve gevoelens normaal zijn, en niet per se desastreus. Dat ze er gewoon bij horen.

Ik probeer zo veel mogelijk realistische informatie te verzamelen om mijn eigen beslissing te kunnen nemen. Informatie die 100% postief is gaat bij mij direct de prullenbak in, want dat kan ik niet serieus nemen. Helaas zijn er maar weinig mensen met kinderen die durven te vertellen hoe het ze nu écht ervaren. Dat snap ik ook wel, want ze moeten leven met de feiten. Het heeft geen zin om, als je eenmaal kinderen hebt, je af te vragen of je ze wel had willen hebben of niet. Misschien zijn sommige mensen ook wel bang voor de conclusie. Maar toch zou ik dat graag willen weten om een realistisch beeld te kunnen vormen.