Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-06-15 15:22

Geplaatst: 03-06-15 15:22

River ik kan mij heel goed indenken dat het onderwerp "moeder" veel emoties bij je naar boven brengt. Ik vind het goed dat je dit ook opschrijft.
Daar zit gewoon veel teleurstelling die boosheid maar zeker ook veel verdriet met zich mee brengt.
Je hebt alle recht om daar heel boos om te zijn want wat jij met je moeder hebt mee gemaakt is echt zeer pijnlijk.
Die emotie moet er uit anders vernietigd het jou hele wezen.
Ik zou jou heel graag willen adviseren om alles op te schrijven in een brief wat jij hebt gemist aan/van je moeder en wat dit met je heeft gedaan (gevoel & gedachten) in de ik-vorm.
Schrijf elk duister detail op zodat je niets maar dan ook niets achter houdt.
Je zou hem kunnen op sturen naar je moeder maar als je dat niet aandurft kun je hem ook hard op lezen bij iemand die jou vertrouwt en dan ritueel de brief verbranden.

Dit is wat ik nu ook ga doen maar ik ga daarin nog een stapje verder.
Ik heb namelijk besloten dat ik alle narigheid wil loslaten en dat ik mijn moeder ga vergeven voor hoe ze met mij is omgegaan.
Ik ben tot het besef gekomen dat ik dit nodig heb om zelf vrij te komen.
Ik ga dus ook die brief schrijven en die in bijzijn van iemand van bevrijdingsteam oplezen, waarna ik dan met mij laat bidden.
Pas dan zal ik ook in staat zijn mijn grenzen aan te geven op een geduldige wijze en bespreekbaar te maken waar ik in het heden tegen aanloop als ik met haar ben.

**Geplaatst**: 03-06-15 18:44

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-06-15 18:44

Heftig gesprek gehad vanmorgen... Ik heb een gewoontestoornis dus...

**Geplaatst**: 03-06-15 19:12

Geplaatst: 03-06-15 19:12

Gewoonte stoornis? die benaming heb ik nog niet eerder gehoord.
Is dat zoiets als Obsessieve Compulsieve stoornis?

Ik ben een controle freak en perfectionistisch. Ik vertoon dus obsessief compulsief gedrag bij verschillende situaties maar ook dat ben ik aan het door breken ~~}>

.
Ik heb schijt aan mezelf en dan bedoel ik mijn belemmerende gedachten :))

(Tenminste dat probeer ik te hebben

)

**Geplaatst**: 03-06-15 19:13

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-06-15 19:13

Ja het was iets met gewoonte dingeses... weet het even niet meer. Zware dag achter de rug... ben sinds vandaag ook weer vrijgezel.

**Geplaatst**: 03-06-15 19:15

Geplaatst: 03-06-15 19:15

purny schreef:
Ja het was iets met gewoonte dingeses... weet het even niet meer. Zware dag achter de rug... ben sinds vandaag ook weer vrijgezel.

Ah das knap klote, wat rot voor je! Sterkte :(:)

**Geplaatst**: 03-06-15 19:18

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-06-15 19:18

Het is gewoon een samenloop van omstandigheden... ik heb nota bene hem zelf moeten appen toen ik terug was van vakantie. Ook geen gevoel meer zelfs al na een maand

**Geplaatst**: 04-06-15 15:51

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-06-15 15:51

Waardeloos purney, en ook herkenbaar.

Ik heb vandaag het laatste gesprek bij de ggz gehad. Ik ben "gezond" verklaard. Moet nog wel rustig aan doen maar hij acht me sterk genoeg om het laatste restje te redden en dat denk ik zelf ook! na alle verhalen die ik verteld heb tegen mijn begeleider, zijn zicht er op, het zicht van een collega er op en die van een vriendin heb ik in mijn afsluitende gesprek gevraagd hoe mijn begeleider tegenover een melding bij de politie stond. Hij vond het heel verstandig voor in de toekomst voor een eventueel ander "slachtoffer". Ik dacht er over om nog even te wachten maar het spookt al een aantal dagen door m'n hoofd. Ik heb dan ook na het gesprek met mijn begeleider om wel een melding te maken van mishandeling bij de politie. Deze hebben alles zo omschreven dat mocht ik mezelf bedenken ik hier alsnog een aangifte van kan laten maken. Ook zou mijn verklaring voorgelegd worden aan een speciaal team van huiselijk geweld. Mochten die het ernstig genoeg vinden of nog iets willen weten nemen ze contact op. Ik moet dus deze dagen even nadenken of ik een strafrechtelijk proces in wil gaan. Wat zou betekenen dat ik weer naar een goog moet voor gesprekken maar ik denk dat ik mij daar niet heel druk om kan maken, ik ben er nu sterk genoeg voor.

**Geplaatst**: 04-06-15 21:22

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-06-15 21:22

Fijn om te horen vibabu, nog heeeeel veel sterkte en succes gewenst in het proces hierna!!

**Geplaatst**: 17-06-15 23:00

Geplaatst: 17-06-15 23:00

Ik twijfelde al langer of ik me hier ook zou melden en of ik dat onder deze naam wilde doen, maar ach we doen het gewoon.

Hoi, ik ben Lois, 18 jaar en ik heb een sociale angststoornis.
Ik ben nu ongeveer 2 maanden geleden gestart bij een psycholoog...
Lotgenoten hier?

**Geplaatst**: 18-06-15 07:45

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 18-06-15 07:45

Geen Sas, maar welkom hier. Knap van je dat je je bloot durft te geven

**Geplaatst**: 18-06-15 17:19

Geplaatst: 18-06-15 17:19

Welkom Lois!
Hier iemand die gediagnostiseerd was met o.a. een Sociale Fobie.
Een maand geleden is mijn diagnose bij gesteld naar alleen een obsessieve compulsieve Persoonlijkheidsstoornis.
Het gaat inmiddels beter met mij en de SPV'er vond dat ik minder kenmerken overhad om nog de diagnose te dragen van Sociale fobie.

Vibabu fijn om te lezen $*\o/*$ . Succes met je verdere herstel.

Vorige week heb ik de knoop door gehakt met betrekking tot mijn moeder.
Ik heb de stap genomen om haar te vergeven voor dat wat ze heeft veroorzaakt met haar afwezige moeder rol.
Alles wat mij dwars zat heb ik op papier geschreven in de vorm van een brief gericht aan haar. En poeh er staan een paar pijnlijke woorden in.
Terwijl ik met de brief bezig was wist ik al wel dat ik hem niet met haar zou kunnen bespreken.
Het is gewoon niet mijn intentie om haar dingen in te wrijven van vroeger.
Ook al is ze verantwoordelijk, het kan gewoon niet omdat het haar ook kan schaden en dat wil ik niet.
Ik heb de brief met mijn coach besproken en deze ook aan haar voorgelezen.
Mijn coach had de tranen in haar ogen en was diep geraakt.
Ze zei tegen mij "meisje wat ben jij ontzettend beschadigd, en wat vind ik het ongelofelijk sterk dat je hebt besloten om je moeder te vergeven".
Op dat moment voelde ik in mijn hart gewoon een stukje liefde voor mijn coach. Ze is trots op mij en dat voelde goed

.
Ik heb vervolgens besloten de brief nog een keer voor te lezen aan mijn zus en aan de vrouwen groep van Nieuw Leven.
Daar heb ik ook nog gebed gevraagd voor de brief en mijn beslissing mijn moeder te vergeven.
Dat was wederom een fijn gebed, waarbij ik ook moest huilen en de pijn in mij voelde. Na het gebed voelde ik mij bevrijd.
En ik ben afgelopen maandag bij mijn moeder geweest zonder dat ik last had van jeukende littekens vanuit het verleden $*\o/*$ .
Tevreden, nu begrijp ik pas echt wat vergeving doet. Het is het moeilijkste wat er is maar het geeft de grootst mogelijk bevrijding die er is.

Wilde ik toch maar weer even met jullie delen.
Ik hoop dat het met iedereen hier goed gaat.

**Geplaatst**: 18-06-15 17:41

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 18-06-15 17:41

Welkom Lois

Super dat je al twee maanden bij de psych loopt!

Ontzettend fijn voor je OsMo! Goed gedaan. En vergeving is inderdaad een van de lastigste dingen om te doen.

Hoe is het met iedereen hier?

Met mij gaat het ook steeds beter. Merk wel dat ik weer stabiel blijf qua vooruitgang, nog éven die laatste piek omhoog en dan is hopelijk de angst voor het allergrootste deel weg. Ik ga nu elke week naar groepstherapie, maar ik vind het lastig om er wat uit te halen. Het gaat vooral over hoe je moet communiceren met een ander, en daar heb ik dus geen moeite mee...

Ik ben wel drastisch verminderd met m'n medicijnen $*\o/*$ Woensdag ging ik voor het eerst weer naar school zonder, had gelukkig ook maar 1 uur. Het grootste deel van de dag heb ik eigenlijk nergens last van. Alleen afentoe gaat het nog fout. Vooral als ik alleen thuis ben en niks te doen heb, dan ga ik teveel nadenken. Dan is mijn lichaam kalm, maar dan stel ik mezelf de hele tijd de vraag: "Wat als ik een paniekaanval krijg nu?" En dan voel ik mezelf weer even 'wegglippen'..... Het komt gelukkig nooit tot een paniekaanval maar het blijft echt ontzettend irritant....

En ik wil ook zooo graag weer eens wat met mijn vrienden doen.... Maar ik ben te schijterig om ze te vragen :')

Ik heb laatst wel een gesprek met ze gehad waarin ik zei dat het pijn deed dat ze er nooit echt voor me waren. Toen hebben ze uitgelegd dat ze het ook heel lastig vonden omdat ik altijd zo boos was. Begrijpelijk natuurlijk. Ik ga volgend weekend wel een terrasje doen met een vriend om alles tussen ons eens even goed uit te praten. Ik ben benieuwd.

**Geplaatst**: 25-06-15 10:05

Geplaatst: 25-06-15 10:05

UhNee fijn dat het een stuk beter met je gaat.

Hoe gaat het met de anderen?

**Geplaatst**: 25-06-15 12:17

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-06-15 12:17

Hier gaat het heel goed! Ik rond vanmiddag mijn traject af. Ik weet ik altijd harder zal moeten blijven werken dan een ander en dat ik de komende vijf/zes jaar nog wel nodig heb om verder te groeien. Maar ik kan het nu wel weer zelf.
Er gebeuren veel mooie dingen in mijn leven nu, die me veel energie geven. Ook heb ik de knoop doorgehakt om meer met mijn persoonlijke ervaringen te gaan doen.

**Geplaatst**: 25-06-15 15:06

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-06-15 15:06

Met mij gaat het ook goed ! Heb een hele zware periode achter de rug maar ga vanaf volgende week weer fulltime werken.

Heb ontzettend veel geleerd van deze moeilijke tijd en ben ongelooflijk trots dat ik er zo sterk uitgekomen ben ik had dit nooit gedacht. Ben weer happy en ik zal heus wel eens terug vallen maar alles wat er gebeurd is heeft een plek gekregen en kan ermee dealen.

Ben benieuwd hoe het met de rest is ....

**Geplaatst**: 25-06-15 15:24

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-06-15 15:24

Fijn die positieve ervaringen!

Bij mij slaat de nieuwe medicatie goed aan. Enige 'nadeel' is dat emoties nu echt heftig binnenkomen na al die tijd afgevlakt te zijn. Dus dat is even wennen. Mijn psych heeft helaas een hersenschudding, waardoor ik nog maar een keer de cbasp heb gehad. Hopelijk gaat het volgende week weer door.

**Geplaatst**: 25-06-15 16:33

Geplaatst: 25-06-15 16:33

Goede dingen allemaal!

Ik ben aangenomen bij de dagbehandeling voor moeder en kind. Is nog wel een wachtlijst, kan starten rond september.
Helaas is daar nog niet alles mee gedaan. Dit heeft alleen betrekking op de band tussen mijn kind en ik en hoe je met psychische problemen dealt icm de zorg voor de kleine.
Eigenlijk moet ik daarna nog in gewone dagbehandeling maar gezien ik geen oppas heb voor hem kan dat nog niet.

Verder gaat het qua depressie iets beter. Ik onderneem weer wat dingen voor mezelf of doe in ieder geval een poging tot.
Echter heb ik wel weer meer paniekaanvallen.

Volgende week krijg ik de uitslag van het persoonlijkheidsonderzoek.

**Geplaatst**: 25-06-15 22:05

Geplaatst: 25-06-15 22:05

Lastig River, hang in there

Wachtlijst is vervelend. Ik sta al een hele tijd erop voor EMDR. Maar het duurde me te lang dus heb nu hulp van m'n tante.
Het is niet ideaal maar het heeft ook voordelen. Ik heb veel moeite met mensen vertrouwen en haar vertrouw ik gewoon.

Nu ik echt gestart ben met de therapie heb ik m'n moeder verteld dat ik gepest ben. Ik had al een paar weken terug iets laten vallen maar nog niet op details ingegaan. Dat heb ik nu wel (geprobeerd) te doen. Het is lastig want ik kan me erg weinig herinneren. De therapie (weet eerlijk gezegd niet precies wat het is, iets met een apparaatje met een lichtje en mederianen) moet nu laagje voor laagje de muur afbreken en dan zou ik me straks ook weer dingen moeten gaan herinneren.

Ik heb het ook aan m'n vriendinnen verteld, een er van heeft me zelfs zelf gepest op de basisschool en zegt daar echt nog elke keer sorry voor :')

. En zij kon me ook meer vertellen over hoe het ging. Blijkbaar hebben ze zelfs dingen tegen me door de klas heen geschreeuwd. Ik heb altijd gedacht dat de juffen en meesters er niks van wisten, maar nu ik dit hoor moesten ze dat wel. Aan de ene kant haat ik het dat ik bijna niks meer weet, maar aan de andere kant is het misschien ook wel beter. De herinneringen die ik heb zijn al niet leuk...

Dus.

**Geplaatst**: 26-06-15 10:21

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-06-15 10:21

Sunneva, maar onderdrukte herinneringen zijn eigenlijk nog veel erger. Het veroorzaakt een aanslag op je lichaam zonder dat je het merkt.
En het is ook moeilijker om te verwerken.
Natuurlijk is het zuur om pijnlijke herinneringen boven water te halen, maar door therapie kan je het vervelende gevoel wegnemen.
Knap dat je het aan je moeder heb verteld. Reageerde ze zoals je hoopte?

**Geplaatst**: 26-06-15 11:33

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-06-15 11:33

Met mij gaat het nog helemaal niet goed. Na mijn opname was het iets beter, maar het is nu weer enorm verslechterd. Ik wacht op een plek voor vervolgbehandeling.

**Geplaatst**: 26-06-15 12:23

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-06-15 12:23

Sterkte ikkedus!!

Klopt River, ik heb beginnende artrose in m'n rug door die herinneringen. En hypertone spieren.
M'n moeder reageerde aan de ene kant goed en de andere kant niet. Ze vond het jammer dat ik het niet verteld had en voelde zich er schuldig over. Ze wou me graag steunen dat is fijn. Maar ze haalde ook haar eigen jeugd erbij dat ze zelf ook gepest was maar dat ze er niks aan over had gehouden, wat juist mijn gevoel van dat ik er niet verdrietig over mag zijn en dat ik het niet mag voelen versterkt. Ik heb het nooit verteld omdat ik niet "zwak" wou zijn. En hoewel ze zegt dat ze me nooit zou veroordelen voelt het toch wel zo. Zij is ook gepest en zij kon er mee omgaan.
Ik niet.

**Geplaatst**: 27-06-15 11:10

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-06-15 11:10

Hoi Sunneva,
wat mij trof was de opmerking van je moeder, 'dat zij er niets aanhad overgehouden'.
Ik denk, iemand die er werkelijk niets aan heeft overgehouden, dat is iemand die het groepsproces "pesten" goed kent en doorziet. En eerlijk gezegd, of dat bij haar aan de orde is, betwijfel ik.

Een groep psychologen, goede collega's, hebben ooit in goed overleg besloten, om terwille van hun eigen inzicht en deskundigheid in alle openheid 1 collega bij toerbeurt en na loting op 1 enkele dag te negeren. Het viel hen vies tegen. (Terwijl ze wisten van de afspraak, wisten dat het niet was om te pesten maar te experimenteren, dat het morgen over was, etc.)

Enne: wat me ook trof, was dat jij het niet hebt verteld omdat je niet zwak wilde zijn. Dat herken ik ten voeten uit, daar niet van. Maar: tegenover wie of wat wilde/ moest/ etc jij sterk zijn/ niet zwak zijn....?

**Geplaatst**: 27-06-15 11:38

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-06-15 11:38

Janneke, dat weet ik zelf ook niet. Tegenover mijn ouders en m'n broertje en zusje heb ik altijd dat gevoel gehad. M'n ouders waren altijd druk met werk, ik wou geen last zijn. En daarbij ben ik de oudste, dus wil ik graag sterk en onafhankelijk zijn, een baken voor m'n broertje en zusje. Het is een automatische gedachte, en het feit dat m'n moeder me dus nu (ondanks dat ze zegt van niet) wat anders ziet vind ik heel naar.

Het experiment vind ik trouwens super cool!

**Geplaatst**: 29-06-15 20:58

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 29-06-15 20:58

*komt even om het hoekje spieken*
Heeft iemand van jullie ervaring met Paroxetine? Vandaag van de HA voorgeschreven gekregen en ga er morgen mee beginnen. Vind het eigenlijk wel behoorlijk spannend...

**Geplaatst**: 29-06-15 21:09

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 29-06-15 21:09

Paroxetine is een middel dat de verschijnselen van depressie de eerste 4 tot 6 weken versterkt en daarna zwakken de verschijnselen af.
Dus ik snap, dat je het spannend vind, want het is een heftig middel. (Gesteld, dat je daadwerkelijk een tekort hebt aa n serotonine, dan zijn er veel zachtere manieren om dat tekort aan te vullen. )

En ik ben nadrukkelijk niet tegen symptomen bestrijden, maar dit is wel wat het doet. Als het middel na de eerste periode de symptomen begint te verzwakken, kan dat een zegen zijn - maar jiist bij depressie heeft het zin om ook goed na te denken over de verschillende mogelijke oorzaken, zoals stress, uitputting, groot verdriet of trauma.
Om de depressie echt de nek om te draaien is het wezenlijk om de oorzaak aan te pakken.