Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-05-15 17:36

Geplaatst: 28-05-15 17:36

Zo staat het dagen stil en zo gaan we ineens mega hard! :')

@ Osmo: Wat weet jij toch altijd alles goed op te schrijven. En zo wijs ook. Bedankt voor je steunende woorden.

@ Sunneva: Wat fijn dat het allemaal goed is uitgepakt! En wat dapper ook dat je bent gegaan. Ik herken het wel en weet dat het moeilijk is.

@ vibabu: :(:)

ja dat is iets wat langzaam aan moet veranderen in je hoofd. Ik heb hetzelfde en ik praat nu na 2,5 jaar therapie het nog steeds goed, alleen weet ik ergens ook wel dat dat het niet is.
Het is inderdaad wat joolien zegt jou coping techniek. (Die je je waarschijnlijk op deze manier met een goede reden heb aangeleerd) Toevallig vaak te horen gekregen dat je je niet moet aanstellen? Of mocht een probleem er niet zijn?

**Geplaatst**: 28-05-15 19:44

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-05-15 19:44

Dank jullie voor alle wijze woorden! Heb er echt veel aan.

Riverr sterker nog 'zeg je nu dat ik je mishandel?!' Je geeft mij echt een heel slecht gevoel.... Terwijl ik je echt geen pijn doe, weet je? Ik zit wel helemaal niet meer aan je. Bij jou doet alles pijn... Zit ik een keer aan je is het weer niet goed.

@osmo ik vind hem wel fijn en aardig maar ook daarin weer zo beschadigd en ook met eigen ogen gezien iemand doet wel aardig maar is dat ook echt zo? Al kan ik het me niet voorstellen dat hij zich anders voor zou doen. Maar dat wantrouwen van mezelf. Ook zoiets wat ik helemaal niet wil. En ook nergen voor nodig. Maar gevoel en verstand, het wil zo erg niet

**Geplaatst**: 28-05-15 19:50

Geplaatst: 28-05-15 19:50

@ vibabu:

auw...

geen wonder...

**Geplaatst**: 28-05-15 20:47

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-05-15 20:47

En daardoor heb ik nog steeds constant het gevoel dat ik me aanstel en dat het allemaal best meevalt.....

**Geplaatst**: 28-05-15 20:54

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-05-15 20:54

Ik ken het, kan erover meepraten.
Het is een rotgevoel. En eigenlijk laat het vooral zien hoe eenzaam je je gevoeld moet hebben. Ik krijg er een brok in me keel van. Omdat het zo herkenbaar is.
Ik hoop dat je het snel los kan laten!

**Geplaatst**: 28-05-15 20:58

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-05-15 20:58

Vibabu, ken je het verhaal van de kikker?

Als je een kikker hebt een een pan kokend water en je gooit de kikker erin, zal hij er meteen weer uit springen.

Jij bent de kikker in de pan met koud water die op het vuur wordt gezet en langzaam warm wordt gemaakt. Tegen de tijd dat het kookt ben je gewend aan de warmte en zul je er niet meer uit springen...

Dikke knuffel. :(:)

Misschien is het een tip om de volgende sessie eens te gaan werken met dat gevoel van aanstellen. Als je dat namelijk weg kunt halen, kun je je therapie veel gerichter inzetten. Nu blijf je constant tegen dat punt aanlopen dat je denkt dat het wel meevalt.

**Geplaatst**: 28-05-15 21:05

Geplaatst: 28-05-15 21:05

Nou doordat ik zo druk bezig was met hem.... En met m'n werk en om maar zo hard mogelijk te rennen om alles goed te doen voelde ik helemaal niks. Ja toen hij onze relatie verbrak en z'n spullen kwam ophalen (met z'n vrienden er bij) toen ben ik gebroken. Heb denk ik de eerste dagen alleen maar gehuild en geroepen ik heb zo m'n best gedaan.

Dat verhaal van de kikker is wel waar inderdaad. En confronterend.

Morgen moet ik naar de bedrijfsarts om weer aan het werk te gaan. Op zich heb ik wel zin om weer aan het werk te gaan, daar op storten wat ik zo leuk vond. Aan de andere kant moet ik wel heel rustig aan doen om me niet weer te verschuilen in het werk. Gelukkig heb ik wel een hele lieve baas en een goede bedrijfsarts. Maar ook collega's die wel een mening hebben. Hoe ze naar mij kijken weet ik niet en ben een beetje bang buiten de boot te zijn geraakt, vooral omdat we een heel klein team zijn (al hangt er totaal geen teamspirit waardoor ik nog banger ben voor negatieve reacties) maar ga het morgen bespreken met de bedrijfsarts.

**Geplaatst**: 28-05-15 21:08

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-05-15 21:08

Is het een optie om het te bespreken met je collega's? Laatst voelde ik me door mijn klasgenoten benadeeld. Dan kan ik wel onzeker blijven mokken, maar ipv daarvan stap ik naar mijn klasgenoten toe en vraag ik wat de reden was. Blijkt achteraf dus dat ik het verkeerd heb geïnterpreteerd. Als er wel iets was geweest, had ik dat ook willen weten, want dan kan ik er van leren.

**Geplaatst**: 28-05-15 21:48

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-05-15 21:48

Ik heb in het begin alles verteld tegen een collega en als er vragen waren dan konden ze mij gewoon contacten en als ze dat niet wilden konden ze ook collega vragen. Heb er geen geheim van gemaakt. Volgens m'n baas speelde het enige onder de collega's dat ik zoek was. Niks meer en niks minder. En heb een collega waarvan z'n beste vriend zelfmoord vlak voordat ik "verdween" gepleegd. Normaal is hij heel stug en vrouwonvriendelijk en hoop stiekem dat hij mij wel iets meer begrijpt.

Aan de andere kant misschien moet ik hier ook gewoon wat minder lang over nadenken en gewoon doen.

**Geplaatst**: 01-06-15 12:26

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-06-15 12:26

vandaag tweede deel van de psychologische test gehad. Moest een boom tekenen, een droomboom en een fantasieboom. Toen de mens, daarna de andere mens en tot slot een huis.
Nou daar ging ik hoor met mijn tekenskills hahaha. Ik vraag me altijd af wat ze er aan zien.

Uiteraard ook al ik weet niet hoeveel vragenlijsten ingevuld en volgende week krijg ik een interview.

Ik heb wel vaker psychologische testen gehad en er komt altijd wat anders uit. Hoe betrouwbaar zijn die dingen eigenlijk?

**Geplaatst**: 01-06-15 13:47

Geplaatst: 01-06-15 13:47

Is heel verschillend River, toevallig heb ik er net een vak over gehad. Testen worden op verschillende vlakken beoordeeld.

De COTAN is bijv een tester van tests
De COTAN beoordeelt tests op 7 criteria:

•Uitgangspunten van de testconstructie
•Kwaliteit van het testmateriaal
•Kwaliteit van de handleiding
•Normen
•Betrouwbaarheid
•Begripsvaliditeit
•Criteriumvaliditeit

Hier kun je daar meer over vinden: http://www.onlinetalentmanager.nl/cotan

**Geplaatst**: 01-06-15 14:24

Geplaatst: 01-06-15 14:24

Vibabu om heel eerlijk te zijn heb ik er een klein beetje moeite mee om goed te volgen wat je bedoeld (dat wat je opschrijft).
Ik vat het even samen en dan aan jou de vraag of ik jou verhaal goed heb begrepen.

In de reactie naar River beschrijf je opmerkingen die je hebt gehoord van je (ex)partner? als ik het goed begrijp.
Hier door heb je moeite om voor jezelf duidelijk te krijgen of je een reden hebt tot uit roepen dat je iets niet fijn vind, sterker nog je bent gaan geloven dat je een aansteller bent en gewoon niet moet klagen.
Daar door bagatelliseer je situaties (of misschien zelfs, "net doen of er niets aan de hand is").
Hier door heb je ook moeite om te geloven wanneer jou therapeut (begeleider, spv'er of psycholoog) tegen jou zegt dat het nog al heftig is wat je hebt mee gemaakt (eigenlijk buiten proportie).
Als ik heel eerlijk ben denk ik dat jou diepste probleem nog veel verder terug gaat dan de situaties met je (ex) vriend

Klopt dit?

Ik herken het zoals ik nu begrijp van jou enorm.
Wat jij doet deed ik ook heel erg, alles maar goed praten en vaak deed ik gewoon als of er niets aan de hand was.
Mezelf weg cijferen en pleasen naar de wil van de ander.
Ik moest voor mezelf gaan inzien dat bepaald gedrag van andere mensen onacceptabel is en dat ik daar iets van mag vinden en daar mijn grenzen mag aan geven.
Ik moest onder ogen zien en erkennen dat ik pijn heb geleden door het gedrag van die ander.
Het beestje bij de naam noemen

.

Het moeilijkst vind ik dat nog wel in de omgang met mijn moeder.
Zij vraagt aan mij hoe het met mij gaat, ik begin met vertellen.
Mijn moeder heeft nog geen fractie van een minuut of 2 mijn verhaal aangehoord of ze begint nog in mijn verhaal te praten over een onderwerp. Ze laat mij niet uit praten.
Mijn coping gedrag (overlevingsstrategie, aangeleerd patroon) is te reageren met "Net doen of ik het niet merk" en laat het daar bij.
Soms onderneem ik een nieuwe poging met het zelfde resultaat als daar voor.
Ik negeer dat het wat met mij doet, maar ten diepste ervaar ik verdriet en denk ik dat ik niet bijzonder ben, mijn verhaal doet er niet toe.
Mijn moeder vind mij niet bijzonder en heeft geen interesse voor mij. Wat ik doe of hoe het met mij gaat, kan haar niets schelen.
Ik benoem deze gedachten niet! ik check ze niet af en ga er vanuit dat mijn gedachten waarheid zijn.
Maar klopt het wel? want feitelijk weet ik niet waarom mijn moeder niet het geduld heeft om mij aan te horen.
Er kunnen verschillende redenen zijn maar wat de reden ook is, ik mag gaan leren aangeven dat ik het niet leuk vind dat ze mij onderbreekt en over een ander onderwerp begint.
Ik mag gaan leren aangeven wat haar gedrag met mij doet, welke gedachten er dan door mijn hoofd gaan en wat voor gevoel dat teweeg brengt.
Dit is iets wat ik echt ontzettend lastig vind omdat ik het moeilijk vind als mijn moeder zich daar door gekwetst voelt (zich aangevallen voelt).
Als zij op deze manier reageert val ik gelijk in een tweede aangeleerd patroon en dat is reageren met "ach het valt ook wel mee".
Nu weet ik echter dat ik hier ook echt aan MOET gaan werken omdat ik anders niet mijn patronen kan door breken en ik niet herstellen kan.
Natuurlijk reageert mijn gevoel met angst, en deze zal, als ik mijn angst ga volgen er voor zorgen dat ik in mijn gevangenis blijf.
Ik zal toch echt tot actie over moeten gaan!.

**Geplaatst**: 01-06-15 14:27

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-06-15 14:27

Osmo, wat heb jij een ontzettend fijne manier van schrijven/uitleggen!

Ik zal ook even een update geven. Het gaat de laatste tijd nogal wisselend. Ik begin volgende week met CBASP en ben wel heel benieuwd hoe dat zal gaan. Ook best wel spannend, zo'n nieuwe behandelvorm.

**Geplaatst**: 01-06-15 14:34

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-06-15 14:34

Osmo, dit had ik precies hetzelfde met mijn moeder. Ik hoop dat jouw moeder haar gedrag kan veranderen. Die van mij kon dat niet, dus moest ik iets veradneren. Dat heeft 2 jaar geduurd, maar inmiddels kan ik onwijs goed met mijn moeder! Maar dat heeft wel de nodige aanpassing en inspanning gekost.
Met mijn vader moest ik dat ook, maar dat is niet gelukt helaas.

Eline, sterkte. Ik ken CBASP zo niet.

**Geplaatst**: 01-06-15 14:43

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-06-15 14:43

Het staat voor Cognitive Behavioral Analysis System of Psychotherapy en is gericht op het behandelen van chronische depressie. Het wordt in nederland nog niet zo veel gebruikt, maar is de vs worden er goede resultaten mee behaald.

**Geplaatst**: 01-06-15 14:45

Geplaatst: 01-06-15 14:45

Eline1510 schreef:
Het staat voor Cognitive Behavioral Analysis System of Psychotherapy en is gericht op het behandelen van chronische depressie. Het wordt in nederland nog niet zo veel gebruikt, maar is de vs worden er goede resultaten mee behaald.

Ah ok, ik zal eens wat op zoeken erover. Ben wel benieuwd hoe het in elkaar zit

Ben jij chronisch depressief? Bedoelen ze daarmee dat je re niet meer vanaf komt of dat je langer dan zoveel maanden depressief bent?

**Geplaatst**: 01-06-15 14:52

Geplaatst: 01-06-15 14:52

Joolien schreef:
Eline1510 schreef:
Het staat voor Cognitive Behavioral Analysis System of Psychotherapy en is gericht op het behandelen van chronische depressie. Het wordt in nederland nog niet zo veel gebruikt, maar is de vs worden er goede resultaten mee behaald.

Ah ok, ik zal eens wat op zoeken erover. Ben wel benieuwd hoe het in elkaar zit
Ben jij chronisch depressief? Bedoelen ze daarmee dat je re niet meer vanaf komt of dat je langer dan zoveel maanden depressief bent?

Jep. Of je er niet meer vanaf komt zijn de menigen over verdeeld. Als volwassene moet je langer dan 2 jaar depressieve klachten hebben, met een eventuele klachtenvrije periode van max. 2 maanden, wil je de diagnose krijgen. Ik heb het wrs rond mijn 12e ontwikkeld en dacht altijd dat ik 'gewoon zo was'. Het kwam pas aan het licht toen ik in een echt diepe depressie raakte en daarvoor hulp zocht. Bij chronische depressie is het wel vaak zo dat de symptomen milder zijn, maar dat maakt het niet minder erg.

**Geplaatst**: 01-06-15 21:19

Geplaatst: 01-06-15 21:19

vibabu schreef:
Voor deze week de opdracht gekregen om de woede die in me zit er uit te krijgen en daar wat mee gaan doen. Het liefst iets lichamelijks zoals hardlopen oid. Van de week kreeg ik een energieboost dus ben gaan hardlopen maar daarna voelde ik me ellendiger dan dat ik me er voor voelde. Iemand anders misschien een lichamelijke activiteit zonder daarna depri te voelen?

Lastig hoor!
Dit kan namelijk nog van alles betekenen.
Gesteld je bent depressief en je hebt niet meer de conditie om die 4,5, km te hollen: acuut mee stoppen. Uitputting maakt een depressie alleen maar erger.

Maar wat het ook kan zijn: "emoties zijn niet los verkrijgbaar". Een van de mooie dingen van emdr vond ik, dat de peut ronduit stelde, "de heftige emoties doen we hier, samen - buiten deze sessies om svp vooral ontspannen en goed voor jezelf zorgen". (En zolang dat een probleem zou zijn, geen heftige emoties. )
Mogelijk heb je al hardlopend je woede laten komen, en dat is op zichzelf niet fout.
Maar in het kader van "ze staan niet op zichzelf": kan het ook zo zijn, dat omdat je je woede liet komen, er ook verdriet mee kwam, of twijfel, of noem maar op.
...en ook dat is op zichzelf genomen niet verkeerd. - maar je moet dan wel jezelf kunnen opvangen! !
(Of laten opvangen. Van alleen maar heftige emoties doormaken word je doorgaans niet beter.)

**Geplaatst**: 01-06-15 21:35

Geplaatst: 01-06-15 21:35

vibabu schreef:
Heb ik het met m'n begeleider over gehad en toen zei hij ja je heb last van de angst om bang te worden.

Eh, hoezo heb jij daar dan last van?
Het is de verstandigste angst die er is! (Al was het maar, dat angst het grootste rotgevoel is, dat moeder natuur kon verzinnen.)
En je bent doorgaans niet bang zonder reden - al weet je met je logische verstand de reden (aanleiding, trigger, etc.) niet altijd.
En je wordt ook niet bang omdat je fout zou denken, angst gaat aan iedere rationele gedachte vooraf.

Citaat:
Ik wil het weg stoppen en er niet meer aan denken maar dan ben ik bang dat ik er nooit overheen kom maar dat klopt niet volgens m'n peut. M'n verstand en m'n gevoel werkt niet samen en dat is zo frustrerend.

Ik ben gepokt en gemazeld in "therapie gaat in fasen" - eerst moet je voldoende handvaten krijgen, inclusief goede info over wat je logische verstand wel en niet kan en over wat angst wel en niet is - en pas als je dat onder de knie hebt, ga je de rotverhalen uitgebreid vertellen. Tot die tijd is wegstoppen zo stom nog niet - en dan hoef je heus niet bang te zijn dat je er nooit overheen komt! (Therapie in fasen gaat vaak sneller dan telkens maar weer die heftige emoties. )

Citaat:
Ik ben ook bang dat al het verdriet en de frustratie niet alleen door de afgelopen 1,5 jaar komt maar ook van daarvoor. Maar dan moet ik me nog meer open stellen en alles vertellen wat ik eerder bedacht heb wat me in de weg kan zitten. En dan heb ik weer het gevoel dat ik me aanstel en m'n peut ophoud met onzinnige dingen. Het liefst kom ik me af en toe melden om te zeggen dat het goed gaat zodat ik niemand tot last ben, maar daar schiet ik zelf niks mee op. Tweestrijd, vreselijk.

Hebben jullie het wel eens overoverlevingsmechanismen?
"Nee, het is niet zo erg, het valt wel mee, niet belangrijk" (...en dus: ik stel me aan, de psych heft betere dingen te doen, etc.) kan een mechanische zijn om jezelf tegen de pijn te beschermen.
Je kunt beslist stommere dingen doen!!!!
Maar in de kamer van de psycholoog is het zaak, dat dit mechanisme herkend wordt voor wat het is.
Minstens door de psycholoog, maar graag ook door jou.
En dan dus samen werken aan "andere handvaten, om hetzelfde te bereiken" (=jou te beschermen tegen de pijn), maar zonder deze nadelen (tweestrijd, jezelf verwijten maken, etc.).

**Geplaatst**: 01-06-15 21:53

Geplaatst: 01-06-15 21:53

vibabu schreef:
'zeg je nu dat ik je mishandel?!' Je geeft mij echt een heel slecht gevoel....

Oj, dit was je partner, begrijp ik dat goed...? -O-

Met dit zinnetje draait hij de zaak om:"Foei, wat ben jij lelijk tegen mij, schaam je!"
(Terwijl mensen die al lelijk worden behandeld zich doorgaans schamen. Niet, dat er rationeel reden is tot schaamte, jij doet niets fout, - maar zo voelen veel mensen zich.)

Citaat:
Terwijl ik je echt geen pijn doe, weet je?

....dat mocht hij willen. Per definitie: jij bent de enige die kan zeggen of iets pijn doet, ja of nee.
(...een arts kan bijvoorbeeld zeggen:"als mijn zachte aanraking zoveel pijn doet, laten we dan maar een foto maken".)
Hij kan dus helemaal niet zeggen "dat jij geen pijn zou hebben". (Of nu ja, mensen kunnen van alles zeggen, maar het slaat echt nergens op.)

Maar als het over macht gaat: hij heeft er wel belang bij, dat jij zou denken dat het aan jou ligt en niet aan hem.
(Hij veegt zijn straatje schoon ten koste van jou.)

Citaat:
Ik zit wel helemaal niet meer aan je. Bij jou doet alles pijn... Zit ik een keer aan je is het weer niet goed.

...klinkt mij als het verwijt in de oren van "wat ben jij toch een onmogelijk mens! Er is echt van alles mis aan jou. ..
(En uiteraard vind ik het erg belangrijk dat je dit niet gelooft!!!!! - Maar dat dat hartstikke moeilijk is, dat snap ik beslist! !!!)

:(:)

**Geplaatst**: 02-06-15 10:24

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-06-15 10:24

Lang niet geweest dus excuses voor het niet reageren. Morgen Ga ik naar de maatschappelijk werker.

**Geplaatst**: 02-06-15 12:11

Geplaatst: 02-06-15 12:11

Goed van je Purny. Succes.

Joolien daar hou ik eigenlijk ook wel rekening mee, de kans dat ze niet kan/gaat veranderen.

Eline bedankt voor je compliment.

**Geplaatst**: 02-06-15 16:21

Geplaatst: 02-06-15 16:21

Joolien schreef:
Is heel verschillend River, toevallig heb ik er net een vak over gehad. Testen worden op verschillende vlakken beoordeeld.

De COTAN is bijv een tester van tests
De COTAN beoordeelt tests op 7 criteria:

•Uitgangspunten van de testconstructie
•Kwaliteit van het testmateriaal
•Kwaliteit van de handleiding
•Normen
•Betrouwbaarheid
•Begripsvaliditeit
•Criteriumvaliditeit

Hier kun je daar meer over vinden: http://www.onlinetalentmanager.nl/cotan

Bedankt! Ga even kijken!

@ Osmo & Joolien: Ik heb zelf ook problemen met mijn moeder. Ze doet werkelijk alles in eigen belang. En het aller ergste vond ik nog wel het moment dat mijn kleine knul geboren was. 12 weken te vroeg, ik had een hele heftige bevalling achter de rug met een mislukte tangverlossing, knip, buik duwen, uiteindelijk is hij met de hand (!) gehaald (echt voelde me net een koe), kind geranimeerd, direct geopereerd en in zeer kritieke toestand op de IC. Mijn moeder was op vakantie, dus kwam na haar vakantie langs. Het enige dat ze te melden had was dat ze op vakantie ten huwelijk is gevraagd door een man die ze nog maar 3 maanden kende en dat ze ja heeft gezegd. Daarna was ze weer verdwenen. Ik raakte in een hele diepe depressie, bijna gedwongen opname ivm suicidale acties , begreep de realiteit niet meer, maar goddank mijn psychiater wilde me niet van mijn kind scheiden en hebben we het opgelost met dat ik 24/7 iemand bij me moest hebben. Mijn moeder heeft niks van zich laten horen in die tijd. Alleen maar bezig met hoe leuk haar leven is en op haar facebook slecht nieuws berichten over mijn kind plaatsen zodat al haar collega's konden meeleven. (Met haar dus, maar er zijn voor je dochter, schoonzoon en kleinkind? Nee dat dan weer niet)
Dit heeft me zoveel gekwetst, dat was echt de druppel. Ik heb al veel trauma's uit mijn jeugd op de lijst staan waarbij zij er gewoon niet was. Maar dit was denk ik wel het ergste hoofdstuk uit mijn leven. Als ik erop terugkijk lijkt alles overschaduwd met een hele grote zwarte wolk. Het voelt nog onwaar en ik kan nog steeds niet geloven dat mijn kind mijn kind is.

Sorry voor het hele verhaal, maar als het over moeders gaat begin ik lichtelijk te trippen. Heb dan ook het contact verbroken. Joolien vind het echt heel knap dat jij het heb kunnen oplossen. Ik ben gewoon nu te boos. Maar wat mis ik het hebben van een moeder... -O-

**Geplaatst**: 02-06-15 18:37

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-06-15 18:37

River wat heftig!!
Heel veel knuffels van mij!

**Geplaatst**: 02-06-15 19:56

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-06-15 19:56

River, ik heb t contact met mn vader gebroken, dus ik weet hoe het is...