Askja schreef:Ik wens voor jou dat je, als het moment daar is, weg kunt zweven, licht als een veertje, gedragen door liefde.
Heel mooi gezegd dit. Tranen in mijn ogen!
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Benthhh schreef:Askja schreef:Ik wens voor jou dat je, als het moment daar is, weg kunt zweven, licht als een veertje, gedragen door liefde.
Heel mooi gezegd dit. Tranen in mijn ogen!
Pino96 schreef:Ook ik denk iedere dag aan je, hoe moet dit toch voor jou zijn. Hoe oneerlijk zal het aanvoelen. Je zet mij met beide benen weer op de grond, vooral bij het lezen van jouw opgewekte eigen reacties terwijl het noodlot nadert. Zo bijzonder. Ik hoop dat de pijn je meevalt na de verhoging van medicatie en dat je ergens tussen alle andere gevoelens, een mooi plekje hebt vrij gemaakt voor vrede, rust. Ik gun dat jou.
dito schreef:Lieve roby, hoop dat je pijn minder is door de ophoging. En hoop ook dat je door hebt wat jou topic een impact heeft hier op bokt. Wij...die jou niet kennen, maar het eigenlijk niet zo voelt. Doordat jij ons mee neemt in jou leven. Je hebt bij een ieder, op zijn eigen manier wel een snaar geraakt. Het topic klik ik maar meerdere naast mij vaker op een dag aan. In de hoop te horen hoe het gaat. Hetgeen wat je leest zijn liefdevolle reacties, zo mooi en zo warm. De foto's die je met ons deelt maakt het de realiteit.... realiteit wat bij de meeste de deur voorbij gaat. Gedurende dit topic je leren kennen als zo een top wijf, je humor maar ook hoe je er mee moet dealen.
Ik denk aan je en nu al bedankt voor alles wat je hier hebt bereikt.
Nu ik dit typ hoor ik op de achtergrond Tino Martin met thuis komen pas de tranen en tranen biggelen over mijn wangen. Om jou...zo dapper!
Hutcherson schreef:Ik luisterde dit liedje in de auto en heb echt gebruld.
In mijn gedachten jouw verhaal, jouw topic en jouw geliefden.
https://youtu.be/zfExEBCvdv0
Traiectum schreef:Lieve Roby,
bijna vanaf het begin heb ik je topic gevolgd, en zo vaak heb ik willen reageren, maar nooit geweten wat te schrijven. Want wat zeg je tegen iemand die zo'n vreselijk nieuws krijgt? Sinds je bericht dat je naar het hospice zou gaan, ben je voortdurende in mijn gedachten. Ik had zo gehoopt dat het een foutje zou zijn - verkeerde interpretatie van de foto's, verkeerde dossier, wat dan ook, iets - want het kan toch niet dat een jonge moeder die zo vol in het leven staat spoedig komt te overlijden? Dat kan niet, dat mág niet.
Lieve Roby,
ik wil iets toewensen, maar ik weet niet wat. Meer tijd met je prachtige gezin, wetende dat het nooit genoeg zal zijn. Dat je rustig en omringd door liefde mag gaan, wetende dat je helemaal niet wil gaan. Dus ik wens je het allerbeste toe, wat dat ook is. En ik hoop dat je, als het moment daar is, je prachtige dochtertjes en je lieve man los kunt laten. Jouw meisjes redden zich wel. Het zijn immers jouw meisjes. Jouw kracht, jouw warmte, jouw liefde, jouw vechtlust, jouw humor, daar zijn die geweldige dametjes mee geboren. Jouw liefde hebben ze iedere dag van hun leven gevoeld, en zullen ze iedere dag van hun leven voelen.
Je hebt ze alles gegeven, en meer. Ze hebben hun lieve papa, hun familie. Het is zó oneerlijk, zó hartverscheurend, maar echt. Jouw meisjes redden zich wel.
MarcoBorsato schreef:ElCamino schreef:Roby, ook al reageer je niet meer, MB zal alles voorlezen, en misschien dringt het niet meer door. Maar ook hier denken we aan je!!!
Nee, denk dat haar familie leest.