Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-05-15 09:25

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-05-15 09:25

Geweldig nieuws riverrr!!!!

**Geplaatst**: 02-05-15 10:34

Geplaatst: 02-05-15 10:34

Joepie!!!! $*\o/*$ $*\o/*$ $*\o/*$ $*\o/*$ $*\o/*$ $*\o/*$

Wat vreselijk fijn dat hij binnenkort naar huis kan!
Gefeliciteerd!

Riverrr schreef:
Hoe kan ik nou duidelijk maken dat het echt nog niet goed gaat? Als ik het zeg word er weinig gehoor aan gegeven, want het lijkt nog wel mee te vallen. Anderzijds weet ik ook niet waar het vandaan komt dat ik me zo voel, dus ik kan ook niet aangeven waarmee ze me moeten helpen.
Hoewel... nu ik dit zo schrijf bedenk ik me dat ik het eigenlijk wel weet.
Ik moet nog steeds eens mijn verhaal kwijt bij iemand. En ik wil gewoon dat er eens geluisterd word.
Maar ze willen nog niet dat ik vertel over alle trauma's en belevenissen, omdat ik steeds in depressie zit en die willen ze eerst weg hebben.
Zou dat echt zo erg zijn?
Ik baal gewoon dat ik al ruim 2 jaar in therapie zit en ik nog nooit het hele verhaal heb verteld. Ik voel me gewoon nog niet begrepen!

En bah, wat heb je toch nare, klungelige therapeuten!
Depressie kan op, zich wel door meerdere dingen worden veroorzaakt, een daarvan is trauma. En de ervaring leert (niet alleen mijn persoonlijke ervaringen, maar ook gewoon wetenschappelijk onderzoek) dat therapie tegen depressie met voorbijgaan aan trauma niet werkt. (Okee, soms een klein beetje, wat pappen en nathouden...)
En traumatherapie houdt nu ook niet meer in, dat je het hele rotverhaal er keer op keer moet vertellen en herbeleven.
Het houdt nu in, dat je in de eerste fase technieken leert om jezelf te troosten, kalmeren, bemoedigen en liefst ook goede info over wat angst is en niet is, hoe macht werkt en eventueel andere relevante informatie.
En terwijl je de technieken oefent, mag je vertellen wat je op je hart hebt (alleen moet je dus niet te erg overstuur raken, al vertellend). En ik schrijf nou wel "vertellen" (=dat doe jij), maar het is ook "gehoord worden", erkenning krijgen, je gesteund kunnen voelen en gerespecteerd. (In goed Nederlands

you've been treated like oliebol - maar jij bent een gewaardeerd mens.
(En in de 2e fase doe je lekker emdr. Dat bijt niet met gehoord en begrepen willen worden, maar het ruimt de emotionele lading snel en grondig op.)

**Geplaatst**: 02-05-15 10:48

Geplaatst: 02-05-15 10:48

soloro schreef:
Ik zal ook weer eens wat laten horen Ik ben gestopt bij de psycholoog, had gewoon geen vertrouwen in haar. Heb nu een doorverwijzing naar psychiater gekregen.. misschien dat die mij kan helpen.
(...)

Omdat gesprekken bij mij niet gaan werken volgens mijn oude psycholoog. Vandaar dat ik doorverwezen ben. Ik klap gewoon helemaal dicht en dan krijg je der ook niks meer uit. En zij denkt niet dat ik snel iemand ga vinden waarmee ik wel een klik heb en daardoor wel gewoon kan praten .

Hoi Soloro,
ik vind het klinken naar een soort van vervloeking hoor, het lijkt op :"Jij? Jij bent zo onmogelijk, er is heussies waar niemand die jou kan helpen!"

Ik sluit me aanbij Ikkkke: dichtklappen is vaak een overlevingsmechanisme.
En het is de kunst van de therapeut om jou toch zoveel vertrouwen te geven, dat je dat stukje bij beetje los kunt laten.

Uiteraard kan dat soms om wat voor reden dan ook niet lukken.
Een eerlijke peut zegt dan "Sorry mevrouw Soloro, ik ben niet knap genoeg, mij lukt het niet."

....vaak geven mensen daarna ook nog advies, maar mijn persoonlijke mening luidt, dat "advies"dat gegeven door mensen die jou niet begrijpen, van nul en generlei waarde is.
Niet opvolgen dus!

**Geplaatst**: 02-05-15 10:51

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-05-15 10:51

Veel sterkte Tammy!

**Geplaatst**: 02-05-15 12:12

Geplaatst: 02-05-15 12:12

Janneke2 schreef:
soloro schreef:
Ik zal ook weer eens wat laten horen Ik ben gestopt bij de psycholoog, had gewoon geen vertrouwen in haar. Heb nu een doorverwijzing naar psychiater gekregen.. misschien dat die mij kan helpen.
(...)

Omdat gesprekken bij mij niet gaan werken volgens mijn oude psycholoog. Vandaar dat ik doorverwezen ben. Ik klap gewoon helemaal dicht en dan krijg je der ook niks meer uit. En zij denkt niet dat ik snel iemand ga vinden waarmee ik wel een klik heb en daardoor wel gewoon kan praten .

Hoi Soloro,
ik vind het klinken naar een soort van vervloeking hoor, het lijkt op :"Jij? Jij bent zo onmogelijk, er is heussies waar niemand die jou kan helpen!"

Ik sluit me aanbij Ikkkke: dichtklappen is vaak een overlevingsmechanisme.
En het is de kunst van de therapeut om jou toch zoveel vertrouwen te geven, dat je dat stukje bij beetje los kunt laten.

Uiteraard kan dat soms om wat voor reden dan ook niet lukken.
Een eerlijke peut zegt dan "Sorry mevrouw Soloro, ik ben niet knap genoeg, mij lukt het niet."

....vaak geven mensen daarna ook nog advies, maar mijn persoonlijke mening luidt, dat "advies"dat gegeven door mensen die jou niet begrijpen, van nul en generlei waarde is.
Niet opvolgen dus!

Ik ga nu ook naar de psychiater voor 1 gesprek en dan gaan we kijken hoe of wat en welke therapie soort wel bij mij past

Ik ga echt wel door met hulp zoeken, heb ooit een therapeut gehad die ik wel vertrouwde, maar daar moest ik weg toen ik 18 werd ivm dat het onder de kinderafdeling viel. Maar die psycholoog heeft wel meer dingen gezegd waar ik het totaal niet mee eens was, dat is ook deels waarom ik daar weg ben

.

**Geplaatst**: 02-05-15 23:11

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-05-15 23:11

River, gefeliciteerd! Wat moet dat fijn zijn, heel veel geluk voor jullie

Tammy: heb je ooit wel eens aan acupunctuur gedacht? Ik ben hooggevoelig en heb door een pestverleden veel blokkades in m'n lichaam. Hierdoor heb ik constant pijn in m'n spieren, m'n buik etc. Waarschijnlijk heeft bij jou je ziekte ook blokkades opgeworpen die je spierpijn verergeren. Het klinkt vaag en zweverig maar de oosterse geneeswijzen zijn als je het eenmaal ondergaat alles behalve dat

Ik zeg niet dat het de oplossing is maar ik heb ervaring met mindfullness als pijntherapie maar het viel me erg tegen. Je zou in ieder geval een keer kunnen vragen of er wat aan te doen valt bij een praktijk voor Chinese geneeswijzen.

**Geplaatst**: 03-05-15 09:15

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-05-15 09:15

Even een kort berichtje probeer later weer overal op te reageren.
Ons kindje is gisteren thuisgekomen .
Het valt niet mee om hem te verzorgen, hij is heel gevoelig, wil alleen in je armen slapen en niet in bed, last van reflux, darmkrampen...
Kortom we hebben het druk haha maar ben blij dat hij eindelijk thuis is. Ontzettend raar idee

**Geplaatst**: 03-05-15 09:55

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-05-15 09:55

Fijn om te horen dat hij thuis is River :(:)

**Geplaatst**: 03-05-15 12:01

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-05-15 12:01

Wat goed Riverr fijn om te lezen !

Ik heb afgelopen vrijdag een gesprek gehad voor het eerst met een therapeut . Ze gaat emdr inzetten . Ben nu aan het googlen wat het inhoud. Was een fijn gesprek de klik is er.

Verder niets meer gehoord van ex. Gister een rot dag van gehad maar merk dat ik toch weer sterker wordt en leven gaat verder.

**Geplaatst**: 03-05-15 13:43

Geplaatst: 03-05-15 13:43

Dat is super nieuws River! $*\o/*$
Geniet ervan nu je kleine man eindelijk thuis is!!!!

**Geplaatst**: 06-05-15 18:01

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 06-05-15 18:01

dankjewel allemaal!
Het gaat goed met de kleine man. Hij wil alleen niet slapen overdag (gelukkig sinds de 2e nacht wel in de nacht). Hij slaapt alleen als hij bij me ligt. Dus ik draag hem de hele dag (ook nu) in de draagdoek en dan slaapt hij lekker. Vind hij heerlijk en ik stiekem ook. Alleen 's avonds zetten we even streng door, dan moet hij natuurlijk echt in zijn bedje. Maar vaak na wat protest gaat hij dan toch slapen. (gek genoeg lukt dat overdag gewoon niet, maar goed ben allang blij dat hij 's nachts slaapt

)
hij moet volgende week nog een keer een nachtje in het ziekenhuis slapen omdat hij vaccinaties krijgt en dat moet aan de hartbewaking. Dus dan moeten we hem helaas weer missen. Maar ik hou het positief, kan ik even uitslapen

Verder gaat het met mij wat wisselend. ik ben super blij dat me mannetje er is. Heb sindsdien niet meer gesneden

(gewoon geen tijd meer voor hahaha) maar wel nog wat paniekaanvallen gehad. (door de druk van de grote verantwoordelijkheid) En weer een tikje somber, wat ik weer kan linken aan de vermoeidheid.
Maar goed, morgen weer op gesprek en ik krijg gespecialiseerde gezinszorg. Dit houdt in dat er 1,2 of 3 dagdelen in de week iemand langskomt voor mij, om me te helpen alles weer op orde te krijgen.
Kortom, ik neem aan dat alles goedkomt

hoe gaat het met jullie

**Geplaatst**: 22-05-15 23:19

Geplaatst: 22-05-15 23:19

Wat is het stil hier! Hopelijk gaat alles goed met iedereen.

Ik ben aangemeld voor dagbehandeling met kind. Is nog wel de vraag of ze me "aannemen", zijn maar beperkt aantal plekken.

**Geplaatst**: 22-05-15 23:36

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 22-05-15 23:36

Ik was al een paar dagen van plan om hier te reageren, helemaal vergeten! Hopelijk word je aangenomen! Hoe is het verder met jou en je kindje?

Ik heb mijn emdr hoofdstuk afgelsoten. Na drie sessies was er eigenlijk geen angst meer. Vond het een aparte techniek, niet echt heel erg interessant voor mij omdat de trauma's niet echt trauma's waren. Ik vond het erg lastig om wat te 'voelen' erbij. Volgende week ga ik ook de individuele therapie afsluiten en ga ik over op een groep met leeftijdsgenoten! Het gaat echt heel goed. Ben weer emotioneel stabiel, voel me weer goed als ik wakker word, heb weer zin om me leuk aan te kleden en hoor de vogeltjes niet fluiten. En vandaag ben ik zelfs zonder medicijnen naar school gegaan! (Had maar 2 uurtjes)
Ik heb me aangemeld voor een mbo opleiding (doe nu 4 havo voor de tweede keer) en dat is tenminste iets wat ik leuk vind. Heb er heel erg veel zin in, vooral weer nieuwe mensen ontmoeten. Hopelijk zit daar iemand tussen die het wel waard is

**Geplaatst**: 23-05-15 08:17

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-05-15 08:17

Riverr, wat fijn! Ik hoop toch zo dat het je mag helpen. Hoe is het met je zoontje? Gaat het goed met zijn gezondheid? En lukt het je nog thuis? Ik vind je zo'n dapper persoon.. knap hoor, hoe je het toch altijd maar weer redt.

Uhnee, wat een goed bericht! Wat is het heerlijk he, als je weer verschil voelt? Als je voelt dat je uit het donkere dal omhoog klimt! Echt fijn! Geniet van het leven..
En aangemeldt voor een mbo opleiding! Goed joh. Heel veel succes ermee

**Geplaatst**: 23-05-15 08:20

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-05-15 08:20

oh.. even kort dan ook wat over mij.
Inmiddels 4 sessies gehad bij mijn nieuwe therapeut. Een hele kundige en gerenommeerde man.
Maar wel eentje waarbij is behoorlijk aan de entourage moest wennen.. Nog nooit zo'n rommelige wachtkamer en therapieruimte gezien. OVeral papieren, troepjes, beeldjes, stenen, afrikaanse muziekinstrumenten etc. Ongelooflijk dat je daarin kunt werken..
Maar goed, hij is echt goed en ik heb het idee dat hij me goed kan helpen.
We zijn begonnen met schematherapie en krijg langdurige EMDR. Het zal een heel zwaar, emotioneel en slopend traject zijn, maar hopelijk met een mooie uitkomst.
Ben superblij nog steeds met mijn medicatie. Merk dat ik er af en toe doorheen knal, maar de depressieve momenten duren maar een paar dagen, ipv een paar weken. Ben sneller weer stabiel (gelukkig)..

**Geplaatst**: 23-05-15 08:26

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-05-15 08:26

Wat fijn dat jullie vooruitgang merken

River ik duim ook dat ze een plekje voor je hebben :(:)

Hier gaat ook goed, nieuwe baan gaat super
Huisje is in december pas klaar dus nu nog bij oma tijdelijk

Geestelijk steeds beter dankzij haptotherapie ook en had vrede met alles wat er gebeurd was en even geen man in mijn leven
Ouders erg blij want die waren erg bang dat ik nog in de greep van mijn ex vast zat

**Geplaatst**: 23-05-15 08:29

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-05-15 08:29

Duplo, wat een goed bericht ook. Fijn om te lezen dat het bij een aantal echt de goede kant op gaat

Nog even geduld dus voor je huisje. Lukt dat, bij je oma leven, of geeft dat spanning?
Keep up the good work!

**Geplaatst**: 23-05-15 09:47

Geplaatst: 23-05-15 09:47

$*\o/*$ wat een topberichten!! Hier gaat het ook goed. River ik hoop heel hard dat je word aangenomen

**Geplaatst**: 23-05-15 09:59

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-05-15 09:59

@suus
Af en toe wel lastig, maar we kunnen het goed ventileren

Af en toe natuurlijk wel wat terugval maar blijf mezelf maar herinneren dat het niet in 1 keer goed kan gaan dus soms ff pas op de plaats

**Geplaatst**: 24-05-15 00:28

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-05-15 00:28

Wauw wat een goede berichten allemaal. Wat fijn!

@Uhnee: Wat goed dat de EMDR heeft geholpen. En wat knap dat je een opleiding gaat starten. Wauw, dat zijn echt super stappen!

@Suus: Fijn dat er een klik is met je therapeut. Hoe je hem en zn kamertje beschrijft, haha ik zie nu een hele stoffige man voor me

Veel sterkte in het traject. Hopelijk valt het mee voor je en maak je snel vooruitgang.

@Joolien: Ook nog steeds zonder je AD? Toppie

En dankjewel!

@Duplo: Ik heb bewondering voor je keuzes! Je was een tijd terug toch ook bezig bij een diëtiste die jou met voeding kon helpen om je ook weer beter te voelen? Doe je dat nog steeds? En hoe gaat dat?

@Iedereen die erom vraagt (super lief trouwens, dankjewel)

:
Mijn zoontje is nu zo'n 3 weken thuis. Het is nog steeds geen makkelijk mannetje in de zin van, hij heeft gewoon veel behoefte aan bescherming/aandacht. (is ook niet gek met wat hij heeft meegemaakt)
Ik doe de zorg voor hem vrijwel alleen, omdat mijn man voor werk soms de hele week van huis is (slaapt ook intern).
Er komt wel iedere dag als ik alleen ben thuisbegeleiding langs. Die komen kijken of ik niet mentaal achteruit ga en me een beetje ondersteunen in dat uurtje, zodat ik even mijn handen vrij heb. (Oftewel ze zijn babysitters hahaha)
Echter ben ik weer te veel over mijn grenzen aan het gaan door alles alleen te doen en verder geen hulp te accepteren. Maar aan de andere kant maakt het me ook trots dat ik het vrijwel alleen doe. Ik ben in de afgelopen periode zo lang afhankelijk geweest van mijn man. Ik voelde me geen goede vrouw meer, mijn zelfstandigheid was weg, ik voelde me nutteloos en slap. Door de zorg voor mijn kind voel ik me weer nuttig, heb ik een ritme, gaat het ook beter met huishouden (en dat terwijl ik veel minder tijd ervoor heb) en ik heb weer een beetje een gevoel van eigenwaarde terug.
Maar ja, doordat ik weer zo eigenwijs ben, gaat het ook weer slechter met me.
Mijn psych had dit door en na veel doorvragen heb ik toch maar bekend dat ik nog steeds erg suïcidaal ben.

Ik kom er op een of andere manier maar niet vanaf. Mijn hoofd is ervan overtuigd dat dat de enige oplossing is. Zo ben ik er ook van overtuigd dat mijn kind beter af is zonder mij, omdat ik gewoon psychisch niet oke ben. Daarom willen ze me naar de dagbehandeling voor moeder en kind hebben. Zodat we kunnen werken aan onze band en ik ga leren inzien dat hij mij nodig heeft en niet iemand anders. Je leert er ook omgaan met alle angsten en onzekerheden erover. (die ik nou eenmaal heb, omdat ik zelf geen fijne jeugd heb gehad ivm ouders die ook niet psychisch oke waren)
Dus, nou ja... ik hoop gewoon heel erg dat ik naar die dagbehandeling kan en dat het een beetje op korte termijn is. Het is een beetje mijn laatste hoop... Ik trek het zo niet meer op deze manier. Heb ook nog een hele hoop te verwerken van de traumatische bevalling en gebeurtenissen erna in het ziekenhuis met de kleine. En dan heb ik nog niet eens de trauma's uit mijn jeugd verwerkt. Dat is me nog nooit gelukt. Dit stapelt alleen maar op, het was gewoon echt de druppel die de emmer deed overlopen.
Zeker die depressie die ik erbij kreeg, die ging zo diep. Als ik eraan terugdenk word ik weer zo angstig. Ik ben nu bang voor depressies en die heb ik best vaak...

Sorry voor het lange verhaal. Hoop dat het te begrijpen is

haha

**Geplaatst**: 24-05-15 10:28

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-05-15 10:28

Geeft niet river. Is het een optie om nu evengoed hulp te vragen waar mogelijk? Je bent je er bewust van, dus waarom dan niet alsnog hulp vragen?
Ik vind het wel knap hoe je het allemaal doet hoor en ik weet zeker dat het goed komt met jou! Je bent zo sterk!

Ik doe het nog steeds zonder ab. Heb het gedoe met mn vader een plaatsje kunnen geven gelukkig, dat is wel heel fijn. Op school gaat het ook goed!

**Geplaatst**: 24-05-15 10:55

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-05-15 10:55

Ik las steeds mee maar ik dacht, ik laat ook weer eens weten hoe het gaat.

Ik ben intussen weer thuis! Ook kon ik naar een kliniek voor mijn eetstoornis maar dat heb ik niet gedaan. Ik denk dat ik thuis beter kan herstellen, met mijn grootste steun in de buurt; mijn paard. Ik heb nu een eetlijst en kom bij een diëtist, ga nogsteeds op controle in het ziekenhuis en krijg allerlei soorten therapie en medicatie tegen mijn depressie. Het gaat echt een stuk beter. Na 8 kilo te zijn aangekomen voel ik me ook beter, ookal is het dubbel. Ik heb nog een lange weg te gaan maar ik heb echt weer hoop.

Fijn dat het met zoveel mensen weer wat beter gaat.

**Geplaatst**: 24-05-15 10:58

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-05-15 10:58

Fijn dat het ook met jou beter gaat ilangkok.

**Geplaatst**: 24-05-15 23:12

Geplaatst: 24-05-15 23:12

Joolien schreef:
Geeft niet river. Is het een optie om nu evengoed hulp te vragen waar mogelijk? Je bent je er bewust van, dus waarom dan niet alsnog hulp vragen?
Ik vind het wel knap hoe je het allemaal doet hoor en ik weet zeker dat het goed komt met jou! Je bent zo sterk!

Ik doe het nog steeds zonder ab. Heb het gedoe met mn vader een plaatsje kunnen geven gelukkig, dat is wel heel fijn. Op school gaat het ook goed!

Ja klopt, dat zou ik moeten doen

. Maar mijn gevoel houd me tegen, om wat ik schreef; ik heb me zo lang een 0 gevoeld omdat ik alleen maar afhankelijk was. En ik ben nu te eigenwijs en trots dat ik dit nu zo doe. Het geeft me weer een beetje eigenwaarde terug.
Maar ja ik ben me er ook zeker bewust van dat ik niks aan die eigenwaarde heb als ik weer instort.
Het is een thema waar we aan werken. Hulp leren vragen en accepteren en je er ook niet slecht bij voelen. Ik zal het vast nog wel een keer leren

.

Wat fijn dat je zonder medicatie nog zo goed gaat! $*\o/*$

Ik heb trouwens een maand geleden het contact met mijn moeder verbroken. Dat had ik geloof ik nog niet verteld hier? Het gaf me in het begin een dubbel gevoel. Voelde me slecht omdat ik haar misschien wel kwetste. Maar nu uiteindelijk heeft het me een hoop rust gegeven.

**Geplaatst**: 25-05-15 10:09

Geplaatst: 25-05-15 10:09

Goed werk van iedereen! En voor River een virtuele knuffel :(:)

Ook heel goed trouwens dat de stap om het contact te verbreken zijn vruchten afgeworpen heeft

Ik moet wachten tot ik bij de EMDR terecht kan. Heb nog steeds acupunctuur, alleen merk daar dat ik het heel lastig vind om daar me te ontspannen. De behandelaar is een vriendelijke man, maar hij probeert me te laten praten en daar ben ik nog niet klaar voor. En al helemaal niet als ik in m'n ondergoed, vol naalden op een bank lig...

Heb laasts wel fijn gesproken met m'n mentor op school. Ze heeft me het vertrouwen gegeven dat ondanks ik me nu helemaal niet kan concentreren op m'n schoolwerk, ik er goed voor sta en het wel goed gaat komen. Ik mocht de tijd nemen en als ik volgend jaar vakken zou moeten overdoen zou ik dat goed aankunnen zei ze. Ik hoop dat ze gelijk heeft

Om eerlijk te zijn heb ik de uni teveel links laten liggen de laatste tijd. Als ik stil zit om te gaan leren voel ik m'n eigen onrust zo erg dat ik moet huilen, en dan krijg ik helemaal niks meer gedaan...
In college zitten allemaal mensen die elkaar leuker vinden dan mij, dus daar ben ik het derde wiel. Laatst kreeg ik een berichtje of ik mee wou lunchen met twee meiden uit m'n vriendengroep daar die beste vriendinnen van elkaar zijn. Ik was zo blij dat ze me er bij wouden hebben. Alleen vraag ik me nu af waarom. Willen ze gezelligheid of hebben ze door dat het minder met me gaat de laatste tijd en doen ze dit omdat ze het anders zielig vinden? (Mijn hoofd is altijd bezig met zulke dingen te bedenken als het gaat om sociale contacten, moet ik ook wat aan gaan doen

)