@dimphyl er zijn best wat normale reacties gekomen hoor. En wat je roept klopt gewoon niet, waardoor mensen daarop in gaan. Als jij vervolgens opmerkingen maakt die in wappie-territory voorkomen, waar je in het verleden ook flink wat handjes voor had... tja.
Zebrastreep schreef:Ik vind het ergens wel beetje vreemd dat nu sinds vorig jaar er opeens wel druk wordt gemaakt om depressies en zelfmoorden terwijl daarvoor er nog een fiks taboe op lag en er nauwelijks over gesproken werd. Nu heeft opeens iedereen een depressie voor mijn idee en legt iedereen dat open en bloot op tafel. Terwijl de mensen die echt een depressie of zelfmoordgedachten hebben die hoor je daarover echt niet zo over praten.
Ik denk dat er er nogal een verschil zit in niet zo lekker in je vel en een depressie maar dat iedereen tegenwoordig zichzelf depressief noemt , bij de kleinste tegenslagen al. Dan lijkt het het ook alsof dat cijfer veel groter is geworden.
Mensen met een echte depressie zullen zich stil houden en daar nauwelijks over praten. Ik wou er vroeger ook nooit over praten want er komt ook een gevoel van schaamte bij kijken. Nu noem ik mijn weken waarin ik niet lekker in mijn vel zit ook zeker niet gelijk een depressie want dat voelde nog wel even heel anders dan niet lekker in je vel.
Vind het ergens wel beetje triest dat mensen dat als argument gebruiken om de maatregelen maar te versoepelen. Mensen die depressief zijn waren dat misschien ook wel geworden zonder corona. Nadat dit voorbij is komt er vast weer een taboe op te rusten..... Net als alle andere psychische klachten...
En deze mening deel ik ook over de verzorgingshuizen. Jaren lang laten kinderen hun vader of moeder links liggen en gaan er nooit langs. De verzorgingshuizen gaan op slot , en opeens moet iedereen erheen. Terwijl nu het weer rustiger is dat probleem spontaan is verdwenen en het snel weer terug zal keren na de oude situatie.
Ik hoop vooral dat we deze vlakken na corona niet vergeten , maar heb het idee dat het snel weer wordt vergeten nadat we ons 'normale' leven weer terug hebben.
Met die gedachte speelde ik ook ja. Zonder het te willen bagatelliseren hoor, maar dat zou ook verklaren waarom het aantal zelfmoorden is verminderd. Mensen praten er veel over omdat men het wellicht depressief noemt als men gewoon ‘een beetje’ down is. Wat het taboe vermindert, waardoor men er makkelijker over kan praten, waardoor de daadwerkelijke pogingen wellicht minder zijn? Terwijl de hoeveelheid mentale struggles wel flink verhoogd te zijn (die volgens mij overwegend gebaseerd zijn op surveys, niet daadwerkelijk gediagnosticeerde gevallen)?
Verbeter me gerust hoor, als iemand er meer over weet of als ik onzin banketstaaf haha. Bedoel er verder ook niks mee, vond het wel een interessante overpeinzing. En het is natuurlijk alsnog ontzettend vervelend als je down bent door alle negativiteit in de wereld