Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-04-15 21:00

Geplaatst: 23-04-15 21:00

UhNee schreef:
Net mijn eerste afpsraak emdr gehad. Het ging echt verschrikkelijk. De eerste 10 minuten alleen maar lopen janken omdat ik het echt heel eng vond dus heeft ze het nog een keertje uitgelegd. We zijn niet eens aan emdr toegekomen.

Hierboven werd al gezegd 'kijk dit filmpje' en dat kan idd helpen om dingen concreet te maken.
Maar persoonlijk verbaas ik me gewoon over deze peut.
Kennelijk hebben jullie al niet echt over emdr gesproken, want het is echt meer dan alleen maar 'en zo gaat het nou'.
En dan ben jij begrijpelijk bang - ik bedoel niet te zeggen, dat emdr eng is, maar het is wel de confrontatie zachtjes aangaan met nare zaken en dat IS eng, hoe je het wendt of keert - en dan gaat zij je weer uitleggen hoe de methode werkt. (Wat jij mogelijk niet eens opneemt vanwege alle emotie....)

Citaat:
t blijft voor mij nog steeds zo vaag, heb de site 100x gelezen maar ik weet nog steeds niet wat ik kan berwachten qua gevoel. Nu kijk ik al weer zo op tegen de volgende afspraak... Ik wil helemaal geen emdr...

Ik denk dat je groot gelijk hebt, om het nu niet bij deze mevrouw te doen, bij iemand die jou alleen maar. technische zaken kan vertellen, en zelfs als je emotioneel bent nog gaat uitleggen. (Okee, ik kom uit een onderwijsfamilie en ik heb thuis wel eens staan stampvoeten, over 'dat het nu efkes niet over ratio moest gaan!!' - dus hoed je voor mijn vooroordeel, maar ik meld maar even hoe ik jouw verhaal hoor.)
(En persoonlijk vind ik emdr een prachtige techniek, maar het moet - het moet, als in: punt 1 op de prioriteiten lijst - wel klikken en kloppen tussen jou en je peut!!)

Citaat:
He bah ik voel me zo verschrikkelijk nu, echt harder falen dan dit kan niet... En mijn therapeut zei nog wel dat ze er zeker van was dat ik het kon en dat het goed zou komen en nu heb ik dat gewoon geschonden .'(

Naar hooor!

(....en als een goedmoedig plaagje bedoel ik het volgende: "dat is nu een ""prachtige"" negatieve gedachte over jezelf, daar kun je uitstekend een emdr sessie op doen: 'als er dingen mis gaan, is dat per definitie mijn falen'.)

Alle gekheid op een stokje: het is de peut, die verantwoordelijk is voor wat er zoal in de therapie kamer gebeurt, als jij het niet kunt opbrengen om x te doen, dan had de peut jou maar beter op x moeten voorbereiden. (Zoals de betere springruiters stellen dat vrijwel iedere afgegooide balk een ruiterfout is.)

**Geplaatst**: 23-04-15 21:20

Geplaatst: 23-04-15 21:20

UhNee schreef:
Dankjewel voor je antwoord. Ik zal het filmpje even kijken als ik alleen ben. Ik ben gelukkig al wel wat rustiger. Bedenk me nu dat het idd die cirkel is geweest, dan kom ik echt in die waas van angst terecht en kan ik niks anders dan heel hard wegrennen en zeggen dat ik het allemaal niet meer wil. Ik denk dat ik er inderdaad persoonlijk nog niet klaar voor ben. Ze wilt volgende week een 'proefsessie' doen met een mini-trauma zeg maar. Baal er nu wel van dat dat vandaag niet is gebeurd want nu ben ik bang dat ik er nog en nog meer tegenop ga zien.

Eh, hebben de peut en jij dingen besproken die je zoal kunt doen, als je in die waas van angst terecht komt?
Bijvoorbeeld voeten op de grond. - 1x diep naar je buik ademen, - kijken welke kleuren je om je heen ziet en tegen jezelf zeggen 'dat het vandaag donderdag 24 april 2015 is, en dat het verleden voorbij is en dat je dinegn nu anders KUNT aanpakken.'....?
(Of wat voor kalmerende techniek dan ook...)

**Geplaatst**: 23-04-15 21:24

Geplaatst: 23-04-15 21:24

Uhnee: Ah meis, dat geeft echt niet hoor! Ze zijn wel wat gewend.

Het is ook heel spannend. Vond ik ook in het begin. Je mag me pben hoor als je iets wil weten over EMDR. Ik heb ook meerdere sessies gehad. En geloof mij, het was uiteindelijk helemaal niet eng.

Je kan het wel

Sunneva: Welkom! En wat knap dat je zelf die stap hebt genomen. Wauw zeg, ik wou dat ik zoveel moed had toen ik 18 was. En leuke studie

Succes!

Ik heb een dubbel gevoel. Mijn depressie is aan het afzwakken mede door de pillen. Maar dan blijft er nog een berg ellende over. Man man man wat heb ik nog een hoop te therapien... Alle trauma's komen weer boven drijven. En ik heb vandaag verteld dat ik mezelf regelmatig pijn doe (automutileren). Wat was dat eng om te vertellen! (Bij deze ook voor het eerst hier) Ze waren niet bepaald verbaasd. Ik kom steeds dichterbij het borderline etiket, wat ik heb proberen te voorkomen.

Ik voel me een beetje raar, het gaat niet goed maar ik ben niet zo zwaar depressief meer. Toch voel ik nog steeds een soort nood. Wat moet ik toch met al dat gevoel? -O-

**Geplaatst**: 23-04-15 22:21

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-04-15 22:21

Bedankt voor al jullie antwoorden! Janneke2, ik denk meer dat dit aan mij ligt dan aan de therapeut. Ik wil antwoorden op mijn vragen die geen therapeut mij kan geven.... Ik wil weten wat er preciés op dat moment in mijn hoofd gaat gebeuren. Voel ik me angstig, verdrietig, misselijk? Dit kan natuurlijk niemand voorspellen, dat vind ik ook het enge. Wat emdr inhoud weet ik nu (ik was nogal overstuur toen ik mijn vorige bericht schreef, dus ik was niet helemaal redelijk; het is nog steeds een beetje vaag maar het is niet dat ik absoluut niet weet wat er gaat gebeuren) Ik heb met mijn therapeut ook heel lang besproken over wat het inhoud, en dan vandaag ook weer een halfuur. Er is niemand anders in die praktijk die emdr kan vgm. Het ligt ook niet aan haar maar aan mij.
Ook heb ik inderdaad technieken gekregen om toe te passen in zo'n angstwaas. Hyperfocus, ademhalingsoefeningen ed.

Lief van je Riverrr! Gelukkig dat het bij jou heeft geholpen. Dat helpt mij juist weer, al die positieve verhalen. Wel ontzettend fijn (voor hoever dat fijn kan zijn) dat je niet meer zo diep zit. En wat knap van je dat je hebt verteld over je automutilatie. Heel herkenbaar, dat teveel aan gevoel. Wat zou het soms even makkelijk zijn om je hersenen uit te kunnen zetten....

**Geplaatst**: 23-04-15 22:35

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-04-15 22:35

Dank je riverrr, het was ook geen makkelijke stap om te zetten. Heb het vandaag aan m'n moeder verteld dat ik dus zou gaan. Ze vatte het redelijk goed op, was een beetje verdrietig dat ik het 10 jaar lang verborgen heb gehouden voor haar. Maar ze vond het wel goed dat ik hulp zocht.

En ik snap wat je bedoelt met dat gevoel. Ik ben juist niet zo goed in voelen en rationaliseer meestal alles. Dat maakt dat wat ik voel niet duidelijk voor me is, en dat resulteerd dan in lichamelijke pijn... Dan weet ik dat ik me ongelofelijk poedersuiker voel maar niet waardoor of hoe precies. Verdriet, woede, angst; ik onderscheidt het vrij slecht.
Iemand daar een tipje voor?

**Geplaatst**: 23-04-15 22:54

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-04-15 22:54

Ja he, konden ze soms maar even uit...

Sunneva: Ik had dat eerst ook. Ik moest toen iedere dag op een lijst bijhouden welke emoties die dag hadden plaatsgevonden. Ik had dus een lijst waar ze allemaal op stonden (en geloof me dat zijn er meer dan 3... ik wist ook niet dat er zoveel verschillen waren!). Ook moest ik me bewust worden waar in mijn lichaam dat gevoel zat. Dus bijvoorbeeld nerveus zijn, dat voelde ik in mijn buik en in mijn keel. Wat maakt het anders dan blij zijn? Wat is het verschil?

Maar ehh pas op, ga niet te hard. Ik ging te hard en dat geeft dan ook een hoop verwarring. Waar ik dus uiteindelijk niks mee kan nu. (Wat zich weer uit in het automutileren als het heel erg word) Hoeft niet te zijn dat het bij jou ook zo'n chaos wordt natuurlijk, maar ik schoot van het ene uiterste in het andere.

**Geplaatst**: 23-04-15 22:55

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-04-15 22:55

O dat beruchte G schema?

**Geplaatst**: 23-04-15 22:55

Geplaatst: 23-04-15 22:55

UhNee schreef:
Bedankt voor al jullie antwoorden! Janneke2, ik denk meer dat dit aan mij ligt dan aan de therapeut. Ik wil antwoorden op mijn vragen die geen therapeut mij kan geven.... Ik wil weten wat er preciés op dat moment in mijn hoofd gaat gebeuren. Voel ik me angstig, verdrietig, misselijk? Dit kan natuurlijk niemand voorspellen, dat vind ik ook het enge.

Ja, nou - daar zeg je idd eens wat: wat er precies zal gaan gebeuren, dat weet niemand. (En nee, voor de controlefreaks onder ons is dat niet niets....)

Heb je het artikel op Wikipedia gelezen?
Daar komt zo'n heerlijke beeldspraak in voor: 'de inktvis'. Je pakt een rotbeeld bij de kop, met vieze inkt - dat is de rot situatie, teruggebracht tot 1 beeld.
En in termen van die 'inktvis': het kan gebeuren, dat 1 rotbeeld eerst angst geeft (...en dan doen jullie een 'tentakel' angstbeelden, tot de angst weg is) - dat er daarna een 'tentakel' verdriet komt, en jullie daaraan werken, net zo lang tot het verdriet over is - en dat je daarna miselijk van woede wordt over deze #£$¥@₩×# streek, die jou is geleverd.....

**Geplaatst**: 23-04-15 23:02

Geplaatst: 23-04-15 23:02

purny schreef:
O dat beruchte G schema?

Nee de G schema's zijn meer oorzaak en gevolg beschrijven.

**Geplaatst**: 23-04-15 23:14

Geplaatst: 23-04-15 23:14

Sunneva schreef:
En ik snap wat je bedoelt met dat gevoel. Ik ben juist niet zo goed in voelen en rationaliseer meestal alles. Dat maakt dat wat ik voel niet duidelijk voor me is, en dat resulteerd dan in lichamelijke pijn... Dan weet ik dat ik me ongelofelijk poedersuiker voel maar niet waardoor of hoe precies. Verdriet, woede, angst; ik onderscheidt het vrij slecht.
Iemand daar een tipje voor?

Welkom Sunneva! Dat is ook niet niets, zeg - 10 jaar gepest worden, brr! (Ik werd "maar" 3 jaar gepest, en hoe lang precies is de kern niet, maar ojojojoj!!!)

En ik kwam een tijd bij een peut overde vloer, die heel nuchter praatte over de logica van 'overleven'. Als je wordt gepest, is het hartstikke belangrijk dat je niet gaat huilen (hoewel het om te huilen is!!!) en dat je liever oook niet boos wordt (al is dat volstrekt terecht) (en zou je er op slaan, tja, pesten is een groepsprobleem en als 10 mensen hebbenbesloten "dat jij hem bent", moet je uiteraard wel in die rol blijven. Voor vele omstanders is het #$¥£@€% hun grootste angst om ook het mikpunt te worden, daarom zwijgen ze..... - grrrr)

Dus dat je je gevoelens vrij slecht kunt onderscheiden, snap ik wel.
Aan g schema's heb ik een broertje dood. (Die doen echt niets met de logica van overleven, die doen alsof je ook in emoties een volstrekt redelijk wezen zou zijn.)

Mijn tip zou zijn: realieer je, dat je pijn hebt.
Vraag dan jezelf af, of je je veilig voelt.
Ontspan dan, zoals je dat op yoga etc kunt leren - en merk dan op, of er delen niet meekomen.
Blijven bijvoorbeeld je bovenarmen gespannen, ben je waarschijnlijk in the mood om iemand een dreun te verlenen

. Om je bovenarmen dan alsnog te ontspannen, ga je eerst lekker dagdromen dat je *iemand* (een pestkop, bijvoorbeeld. ...) in elkaar slaat.
Mogelijk voel je daarna, dat je kaken niet compleet ontspannen, "daar kan weer een andere emotie zitten", of woorden, die je nooit mocht zeggen. Stel je dan voor, dat je die woorden alsnog zegt. Etc.

Maar wat ik in de verste verte niet snap: emoties kunnen op allerlei plaatsen in je lichaam zitten - ik kan verdriet, angst en vreugde stuk voor stul op 10 manieren voelen (nu ja, ik heb niet exact geteld, maar zo ligt het wel). Dus wat je er aan hebt, om vast te gaan stellen, "ik ben verdrietig, ik voel het daar en daar" - en dan verschillen met andere emoties te gaan bekijken, nee. (Ik leerde eerder om zodra ik een emotie voelde/ me rot voelde, om mijn 5 zintuigen te gebruiken. Wat wil ik nu ruiken? Welke thee wil ik nu drinken? Aan welke kleur heb ik behoefte? ....en als harpmuziek hielp, och, dan zou ik vast wel verdrietig zijn. Deed de harp niets, dan maar een cd met hardrock... Dat helpt tenminste. )

Succes!

....en uiteraard: als je je niet veilig voelt: beleefd blijven glimlachen en een betere plek zoeken, "genoeg is genoeg".

**Geplaatst**: 23-04-15 23:25

Geplaatst: 23-04-15 23:25

Klinkt logisch Riverrr, ik denk dat ik rustig aan maar eens ga proberen uit te zoeken wat voor gevoel het is en waar het vandaan komt. Ben vandaag begonnen aan een dagboek, om zo misschien duidelijker te krijgen wat ik voel, op papier lukt het me wat beter dan los in m'n hoofd.
Morgen ga ik ook naar de acupunctuur, om de blokkades uit m'n lichaam te krijgen. Daardoor wordt het misschien ook wat makkelijker om bij het gevoel te komen want echt alles zit vast op het moment. Daarnaast zal de therapie waarschijnlijk ook met mijn rugklachten helpen.

Dat van die inktvis ken ik, en vind ik een geweldig voorbeeld. Het maakt ook echt super duidelijk dat je telkens terug moet, en een nieuw aspect moet pakken. Ik vraag me alleen af hoe ik dat ga doen aangezien ik niet één gebeurtenis heb, maar 10 jaar aan nare herinneringen die ik ook voor de helft verdrukt heb...

Janneke2, ik snap precies wat je bedoelt! Ik kan ook serieus niet boos worden. Een van de meisjes haat ik, echt haten, walging. En voor de rest voel ik weinig tot niks. Ik heb ook heel lang de techniek "als ik maar super aardig doe, kunnen ze toch niet banketstaaf doen" toegepast. Niet dat het veel hielp maar ik verlaagde me dan in ieder geval niet tot hun niveau dacht ik maar.
Ontspanningsoefeningen ga ik proberen! Dat zal ook helpen met mijn spierpijn denk ik

Super bedankt voor alle lieve woorden en tips

Jullie zijn allemaal zo dapper trouwens, echt enorm respect en knuffels

**Geplaatst**: 23-04-15 23:34

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-04-15 23:34

't ging zo lang zo goed ... drie maanden zeker. Onkruid vergaat echt niet zeg, pff.

**Geplaatst**: 24-04-15 04:38

Geplaatst: 24-04-15 04:38

Sunneva schreef:
Dat van die inktvis ken ik, en vind ik een geweldig voorbeeld. Het maakt ook echt super duidelijk dat je telkens terug moet, en een nieuw aspect moet pakken. Ik vraag me alleen af hoe ik dat ga doen aangezien ik niet één gebeurtenis heb, maar 10 jaar aan nare herinneringen die ik ook voor de helft verdrukt heb...

Oude vuistregel: de eerste, de laatste en de ergste keer. Verder: je kiest met je bewuste denken op basis van logische argumenten 'de kop van de inktvis'; tijdens de tentakels komen allerlei associaties. Ik was ooit stomverbaasd dat tijdens mijn 2e emdr een mindere pestkop opdook. (Waarom hij, op dat moment? Geen idee, hij "kwam", en dus deden we een tentakel Herman.)
En hetzij als tentakel, hetzij als kop van de inktvis kun je ook dingen nemen zoals "het is niet veilig om te voelen" of een negatieve gedachte over jezelf.

**Geplaatst**: 24-04-15 04:40

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-04-15 04:40

Hoi Emily,

jammer dat het kennelijk nu niet meer goed gaat, heel jammer!

(En fijn, dat het eenpoos wel goed ging, maar daar heb je nou niet zo veel aan, denk ik zo.)

**Geplaatst**: 27-04-15 15:29

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-04-15 15:29

Ben een beetje in de war. Ik heb in een impuls het contact met mijn moeder verbroken. Aan de ene kant lucht het op, aan de andere kant voel ik me schuldig. Heb ik er wel goed aan gedaan? Denk ik nu regelmatig. Ik wil gewoon niemand kwetsen maar ze herinnert me steeds weer aan vroeger en ik voel me ongemakkelijk bij haar. En ik ben al zo in de war... Ik heb gezegd dat het tijdelijk is , dus mijn idee is wel om het ooit weer goed te maken. Maar hoe en wanneer en wat ik dan in vredesnaam moet zeggen? Geen idee...

**Geplaatst**: 27-04-15 16:31

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-04-15 16:31

Ik begrijp dat je in de war bent, River. Laat het even voor wat het is en focus je nu op jezelf en je zoontje. Als je er klaar voor bent, kan je het contact weer opnemen. Wat je dan moet zeggen, zijn zorgen voor later, niet voor nu. Stap voor stap, niet alles in een keer willen doen, River.

**Geplaatst**: 27-04-15 19:01

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-04-15 19:01

Ik ben het ( als ik dat mag zeggen ) met Ikkkke eens. Laat het even voor wat het is en even bezinken . Ik denk dat de break je even goed zal doen. Eerst aan jezelf werken dat is voor nu het aller belangrijkste . Probeer de gedachte van hoe en wanneer even van je af te zetten hoe moeilijk dat ook is.

Ik heb sinds vorige week zaterdag even stilte met ex voor 2 weken. De zondag was ik compleet in paniek ook door andere reden maar gek genoeg doet de stilte mij nu wel erg goed. Ik word niet steeds herinnert aan en kan nu eens aan mezelf werken. Ik merk dat de dagen beter gaan worden. Ben er nog lang niet maar zo langzamerhand ga ik nu iets vooruit.

Ik kan weinig ondernemen ik ben net geopereerd en mag niets doen. Ik merk dat ik nu sinds een aantal dagen wel weer naar mijn paard ga . Lekker praten met haar , poetsen etc. Ik kom weer uit huis.
Daarnaast zat ik de afgelopen weken alleen maar voor mij uit te kijken en nu gaat het beter.

Wat mij enorm geholpen heeft zijn brieven aan mezelf schrijven. Gooi alles eruit .... het lucht op.

Nu aankomende zaterdag zijn de 2 weken van stilte voorbij en ik merk dat ik weer nerveus ga worden weet niet goed wat ik ermee moet doen. Zo moeilijk dit iemand die je pijn doet maar waar je toch iets mee hebt qua gevoel weer binnen gaan laten.

**Geplaatst**: 27-04-15 19:11

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-04-15 19:11

Waarom moet je hem weer binnen laten viphorse? Je doet het duidelijk beter alleen

Soms moet je dingen of mensen loslaten om er beter van te worden. Hoe vreselijk moeilijk dat ook is.
Ik weet het verhaal erachter natuurlijk niet, dus het kan bullshit zijn wat ik zeg.
Ik vind het trouwens super knap dat je twee weken vol gehouden hebt. Ik snap dat het niet makkelijk moet zijn geweest.

**Geplaatst**: 28-04-15 08:26

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-04-15 08:26

Je hebt gelijk Sunneva.....

Ik had nooit gedacht dat ik het vol zou houden zit nu op 1,5 week maar merk nu dat het fijn zo is.
We hadden afgesproken om even stilte in te bouwen zodat hij kon voelen of het gevoel voor mij nog diep genoeg zit.
Niet alleen hij moet daarin beslissen zoals hij denkt , ik dus ook en dat vind ik zo moeilijk ...

Tegelijk ben ik bezig om mezelf weer op de rit te krijgen er speelt meer dan alleen dit. Lukt aardig maar ik moet niet teveel invloeden van buitenaf krijgen.

**Geplaatst**: 28-04-15 08:52

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-04-15 08:52

Dan doe je er misschien goed aan om zijn 'invloed' even weg te houden, zodat je ook echt alle ruimte hebt om alles te verwerken. Als je nerveus (ik neem aan dat je dat nare gevoel bovenin je buik bedoelt? Ben niet zo goed met gevoelens

) wordt van het idee dat je weer met hem moet gaan spreken is het niet spreken misschien wel jouw beste keuze. Als je ooit nog met hem wil praten lijkt me dat geen probleem, maar dan heb je nu even de tijd om alles op een rijtje te zetten zonder zijn bemoeienis

**Geplaatst**: 28-04-15 11:39

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-04-15 11:39

Ik weet dat je gelijk hebt maar tegelijk denk ik wel dat dit het verleggen van probleem is. Er zal ooit eens een gesprek moeten komen en ik moet gewoon eens goed gaan nadenken over wat ik wil .
Probleem nu is alleen hoe ga ik dat doen.

Hij bemoeit zich nu nergens mee het is goed stil aan de overkant zeg maar. Merk alleen wel dat nu het einde nadert van de 2 weken ik er nerveus ofzo van wordt en ik echt moet gaan denken over wat ik nu wil.

Dank je voor je advies !!

**Geplaatst**: 29-04-15 07:53

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 29-04-15 07:53

Succes viphorse! Ik denk dat het gesprek ooit moet komen, maar pas als jij er aan toe bent. Denk je dat het gevoel nog weg zal gaan? Zo ja, dan kan je daar op wachten. Maar als jij denkt dat je altijd nerveus zal blijven als je er over denkt, kun je het beter snel doen, dan ben je er vanaf.

Met mij gaat het nu beter. Het bleek toch allemaal erger te zijn dan ik dacht, dus ik ben best trots op mezelf dat ik naar een psych toe ben gegaan.

**Geplaatst**: 29-04-15 16:37

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 29-04-15 16:37

Ik ga binnenkort EMDR therapie volgen om mijn PTSS aan te pakken.

**Geplaatst**: 29-04-15 21:59

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 29-04-15 21:59

Dank je Erin. Ik heb een flink aantal dagen me zo goed en sterk gevoeld en vandaag een complete inzinking. Gewoon een rot en baal dag. Hij komt flink aan na die goede dagen.

Ik moet het voor nu met mijn ex ook gaan afkappen. Wacht het even af en zie wel .

Erin goed dat je naar de psych bent gegaan ik sta nog steeds op de wachtlijst .

**Geplaatst**: 30-04-15 11:33

Geplaatst: 30-04-15 11:33

Veel succes, Coldsummers, ik vond het een hele fijne techniek!

Sterkte Viphorse, hopelijk schijnt morgen letterlijk en figuurlijk de zon weer.

Riverr, heel veel sterkte! Is je zoontje al thuis? Ik hoop het!

Erin, goed dat je aanpakt! !

En voor iedereen die dat nodig heeft of fijn vindt +:)+