Ik kan me ook eindelijk melden, hihi.
Ik heb al 2 neuspiercings gehad en een tragus, alle 3 geschoten, dus niet echt gepierced (met de tragus is thank God alles goed gegaan, hij is nu uitgegroeid).
Vandaag heb ik een navelpiercing laten zetten, kreeg het nog als verjaardagscadeautje van mijn moeder en broer. En ik heb gegíld! Het deed mij echt heel erg veel pijn, het prikken. Nadat hij erin zat en ik even was blijven liggen, stond ik heel langzaam op en keek in de spiegel.. Ondanks dat de navelpiercing tegenwoordig niet erg origineel meer is vindt ik hem echt helemaal te gek, hij is prachtig!
Toen ging het mis, werd wat wazig en schijnbaar lijkbleek. Ik ben weer gaan zitten en toen hoorde, zag en voelde ik bijna niks meer.. Bleef daar best lang in hangen (normaal val je daarna flauw) dus ik kreeg suikerwater. Daarna nog niet echt verbetering dus half naar buiten gedragen en op een stoeltje gezet (met de piercer, de tattoo-man, mijn moeder en allemaal onbekenden om me heen), ging het nog slechter. Nóg een glas suikerwater gehad en daarna kwam ik weer wat bij.
Ondanks al het gedoe, de pijn en het soms akelige gevoel nu ben ik er echt súper blij mee! Ik heb een heel mooi sierraad met dubbele blauwe steen.
Ik dacht dat het allemaal wel meeviel qua pijn, van de verhalen die ik gehoord had, voor mij niet dus! 
Waarschijnlijk mijn eerste en laatste echte piercing dit.
Sorry als dit een lang verhaal is. 
Moest het even kwijt..