

heb vandaag mijn laatste inwerk avond gehad, ze willen me niet meer verder trainen, moet vanaf nu dus alleen staan, pfff veel te veel spanning en stress.
ook al lukt het tot hiertoe aardig, soms krijg ik echt koudwater vrees. en wil/ zoek ik even dat steuntje in de rug, maar je wordt gewoon terug op je plek gezet, : je weet hoe het werkt, ga er maar aan staan, zoek het uit en als het dan nog niet lukt kun je terug komen.
bahbahbah, stress, angstzweet, bibbers.
en toch maar doorgaan, en als het dan lukt, helemaal hysterie van binnen, maar als het niet lukt, meteen grote paniek van binnen: zie je nou wel dat het niet lukt, ik zei het toch,....
waarom hebben we toch steeds van die onzekere terugvallen? de ene moment gaat het stik goed, de andere moment geloof je nergens meer in. soms wordt ik echt moedeloos ervan.
dus zoals jullie lezen vanavond even een stress en onzeker stukje. hopelijk morgen weer normaal. dit is ook niks.