Met mistery bokker bedoel ik je buurvrouw die ineens met de plant voor de deur stond
Wie weet misschien bokt ze stiekum ook wel, las ze dit en dacht ze laat ik mijn buurvrouwtje even een hard onder de riem steken
Was gekheid
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Wie weet misschien bokt ze stiekum ook wel, las ze dit en dacht ze laat ik mijn buurvrouwtje even een hard onder de riem steken
Was gekheid
NatasjavE schreef:Jessix schreef:Voor jou is dat misschien appels met peren vergelijken, voor mij niet omdat ik beide meemaak in het dagelijks leven. Ik had ook invalide mensen kunnen noemen, want ook die komen in mijn directe omgeving voor. Het zijn slechts voorbeelden om aan te geven waarom ik er moeite mee heb. De één heeft zoveel voor zijn kiezen en knokt elke dag en de ander geeft het op om veel minder.
Je moet het willen doodgaan bij patiënten met een depressie niet zien als opgeven. Het is een symptoom van de ziekte zoals een verstopte neus bij verkoudheid hoort.(ja klinkt een beetje simpel misschien)
Er ligt ook meestal een lichamelijk probleem aan ten grondslag. De serotonine en en dopamine huishouding in de hersenen is verstoort. Daardoor ontstaan de stemmingsstoornissen. En bij de een is de gevoeligheid daarvan groter dan bij de ander.
Er kunnen ook andere psychiatrische ziektebeelden ontstaan door deze verstoring van deze chemische stoffel. Eerder in dit Topic maakte iemand de vergelijking met kortsluiting in de hersenen.
Als dat gebeurt kan iemand Depressief raken, Manisch Depressief(Bi-polair) of zelfs Schizofreen.
Er zijn aanwijzingen dat een Borderline stoornis en PTSS verwant zijn aan deze ziektebeelden.
Schizofrenie en Manisch Depressiviteit kunnen echt zwaar invaliderende ziektes zijn. En bij een zeer zware depressie kunnen er zelfs waan denkbeelden ontstaan en paranoïde goedachten(zoals je ook bij schizofrenie ziet.)
Het aantal mensen met een depressie wat daaraan uiteindelijk overlijdt is ongeveer 10%. Ook bij Manisch depressiviteit en Schizofrenie ligt het zelfmoord percentage op 10%
Lizzle schreef:Ik moet bekennen dat ik mensen die van egoïsme spreken het bloed onder mijn nagels vandaan halen. Verder dan 1 pagina kwam ik dan ook niet, maar hier moét ik toch even op reageren.Citaat:De bijbel, die zegt dat je zelf geen recht hebt om te beslissen over leven en dood, dat heeft alleen God...
Op de begrafenis van mijn 23-jarige nicht, die er een einde aan maakte, zei de godsvergeten dominee dit ook. Met een toevoeging dat ze in de hel zou komen.
Sodemieter toch op!
*toevoeging, niet t.o.v de schrijver van die post bedoeld.
SAKKIA schreef:Met mistery bokker bedoel ik je buurvrouw die ineens met de plant voor de deur stondWie weet misschien bokt ze stiekum ook wel, las ze dit en dacht ze laat ik mijn buurvrouwtje even een hard onder de riem steken
Was gekheid
gabjj8 schreef:ik vindt het absoluut niet egoïstisch, ik vind het egoïstisch van de mensen die dat denken...
Hij is gewoon zo in een neerwaartse spiraal gekomen, dat die niet meer omhoog kon klimmen.
En verwijt me dit niet.. maar soms is het dan beter zelfmoord te plegen en van het lijden in je hoofd af te zijn.
(spreek uit ervaring met dit soort dingen)
Vjestagirl schreef:Verafjord schreef:
daar was ik al bang voor, na het lezen van eerder posts van jou. Blijkbaar moeten mensen maar blijven lijden (geestelijk cq lichamelijk), want iets aan dat lijden doen mag dus niet. Hoe doe jij dat als je paardje straks een ernstige blessure krijgt en hele dagen pijn lijdt? Laat je hem/haar dan ook lijden, omdat wij mensen niet over leven of dood mogen beslissen?
Nee, mensen moeten niet lijden, mensen moeten hulp zoeken. Mensen die geestelijk lijden moeten daar medicijnen voor krijgen, opgenomen worden en geholpen worden. Alsof je als je lichamelijk lijdt niet onder de medicatie zit en niet net zo veel lijdt.
En mijn paard kan de beslissing niet voor zichzelf maken, dat is het verschil. Mijn paard kan niet om hulp vragen, mijn paard kan niet om medicatie vragen en mijn paard kan niet aan een bevoegd arts vragen of hij/zij en zijn/haar collega uit haar lijden willen verlossen.
Appels en peren... Appels en peren.
Heel tegenstrijdig, maar medicijnen zijn geen oplossing voor alles en iedereen. Wsl in veel gevallen een steuntje in de rug, maar mensen 'genezen' niet spontaan als je ze pilletjes voorschrijft.... Jessix schreef:Voor jou is dat misschien appels met peren vergelijken, voor mij niet omdat ik beide meemaak in het dagelijks leven. Ik had ook invalide mensen kunnen noemen, want ook die komen in mijn directe omgeving voor. Het zijn slechts voorbeelden om aan te geven waarom ik er moeite mee heb. De één heeft zoveel voor zijn kiezen en knokt elke dag en de ander geeft het op om veel minder.
Lees ook mijn posts van de laatste bladzijden eens door, dan zie je dat het voor mensen die het nog nooit meegemaakt hebben en er misschien ook niet gevoelig voor zijn dat het heel moeilijk is om het begrijpelijk te maken en eigenlijk kan dat ook niet, omdat je niet in iemand zijn hoofd kan kijken.
Maar als je mijn posts leest zul je ook zien dat het zichtbaar zijn van de ziekte veel makkelijker te begrijpen is voor mensen. Omdat mensen zelf willen ervaren/zien om er een bepaald beeld bij te krijgen, misschien zelfs te reflecteren opzich zelf hoe dat voor hun zou zijn, dat kan bij een geestesziekte niet en dat maakt het echt moeilijk te begrijpen. 91laura schreef:Jessix schreef:Voor jou is dat misschien appels met peren vergelijken, voor mij niet omdat ik beide meemaak in het dagelijks leven. Ik had ook invalide mensen kunnen noemen, want ook die komen in mijn directe omgeving voor. Het zijn slechts voorbeelden om aan te geven waarom ik er moeite mee heb. De één heeft zoveel voor zijn kiezen en knokt elke dag en de ander geeft het op om veel minder.
Hoe weet je dat de ander het voor veel minder opgeeft? Vind die uitspraak namelijk nergens op slaan..
SAKKIA schreef:Ik denk dat ze bedoeld dat het voor ons LIJKT alsof iemand anders opgeeft om veel minderLees ook mijn posts van de laatste bladzijden eens door, dan zie je dat het voor mensen die het nog nooit meegemaakt hebben en er misschien ook niet gevoelig voor zijn dat het heel moeilijk is om het begrijpelijk te maken en eigenlijk kan dat ook niet, omdat je niet in iemand zijn hoofd kan kijken.
Je mag er niet over oordelen en ik probeer dat ook zoveel mogelijk niet te doen, als ik dat wel doe spreek me er dan op aanMaar als je mijn posts leest zul je ook zien dat het zichtbaar zijn van de ziekte veel makkelijker te begrijpen is voor mensen. Omdat mensen zelf willen ervaren/zien om er een bepaald beeld bij te krijgen, misschien zelfs te reflecteren opzich zelf hoe dat voor hun zou zijn, dat kan bij een geestesziekte niet en dat maakt het echt moeilijk te begrijpen.
91laura schreef:Jessix schreef:Voor jou is dat misschien appels met peren vergelijken, voor mij niet omdat ik beide meemaak in het dagelijks leven. Ik had ook invalide mensen kunnen noemen, want ook die komen in mijn directe omgeving voor. Het zijn slechts voorbeelden om aan te geven waarom ik er moeite mee heb. De één heeft zoveel voor zijn kiezen en knokt elke dag en de ander geeft het op om veel minder.
Hoe weet je dat de ander het voor veel minder opgeeft? Vind die uitspraak namelijk nergens op slaan..
Brainless schreef:@Jessix
Ik dacht ook altijd, als iemand depressief was; Hup schop onder je kont, ga eens wat doen... logisch als je in je bed blijft liggen dat je je beroert gaat voelen... hup ga lekker wandelen/fietsen en best is gewoon aan het werk.
Maar..... toen werd ik depressief.... en ik heb mij nog nooit zo beroerd gevoelt.
Je kent het wel als je verliefd bent, dat je dat gevoel door heel je lichaam voelt.... zo voelde ik mijn depressie (dus heel negatief). Ik heb mijn rug gebroken op 3 plekken, later mijn bekken op 2 plekken, mijn SI-gewricht is beschadigd waardoor ik dagelijks (zenuw)pijn heb...... maar mijn depressie was vele malen erger, die (geestelijke) pijn was veel moeilijker te dragen dan toen ik in een rolstoel zat omdat ik van de pijn niet kon lopen. Het is een alles overheersend gevoel wat je benauwd, waar je bang van wordt, wat je hele dag en toekomstbeeld beheerst.
91laura schreef:SAKKIA schreef:Ik denk dat ze bedoeld dat het voor ons LIJKT alsof iemand anders opgeeft om veel minderLees ook mijn posts van de laatste bladzijden eens door, dan zie je dat het voor mensen die het nog nooit meegemaakt hebben en er misschien ook niet gevoelig voor zijn dat het heel moeilijk is om het begrijpelijk te maken en eigenlijk kan dat ook niet, omdat je niet in iemand zijn hoofd kan kijken.
Je mag er niet over oordelen en ik probeer dat ook zoveel mogelijk niet te doen, als ik dat wel doe spreek me er dan op aanMaar als je mijn posts leest zul je ook zien dat het zichtbaar zijn van de ziekte veel makkelijker te begrijpen is voor mensen. Omdat mensen zelf willen ervaren/zien om er een bepaald beeld bij te krijgen, misschien zelfs te reflecteren opzich zelf hoe dat voor hun zou zijn, dat kan bij een geestesziekte niet en dat maakt het echt moeilijk te begrijpen.
Oh sorry!! Ik heb het helemaal verkeert geïnterpreteerd! Maar daarin heb je inderdaad helemaal gelijk. Helaas blijft het voor sommige mensen gewoon moeilijk om het te bedenken hoe diep je moet zitten om tot zulke beslissingen te komen..
Brainless schreef:@Heino
Klopt, niet alle antidepressiva werkt het zelfde en verschilt zelfs per persoon.
Wat het wel doet is alle emoties afzwakken, niet allen het negatieve, maar ook de positieve.
Het houden van (dus van je man/kids/familie) wordt ook een stuk minder.
