Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-04-15 16:17

Geplaatst: 15-04-15 16:17

Dankjewel Phen, maar nu even een tekstje voor jou:

:(:)

deze knuffel als eerste, want zo lang wachten... pfff. Ik snap dat je dat niet ziet zitten.
Maar als je wel een goede klik heb met je behandelaar en je voelt je daar verder wel op je gemak, zou ik niet stoppen. Vraag of je mailcontact kan hebben en leg haar uit dat schrijven je goed doet. Ik heb dat ook gedaan en nu heb ik iedere week ook mailcontact met mijn behandelaar, omdat ik precies hetzelfde ervaar als jij. Namelijk niet uit mijn woorden kunnen komen bij een telefoongesprek of een gewoon gesprek. Schrijven gaat mij beter af.
Als je een mailadres hebt kan je al direct gaan mailen om te vragen of ze dit ziet zitten.
En nog iets: Zeg niet dat andere het harder nodig hebben dan jij. Want je zit duidelijk nog niet lekker in je vel en je bent het gewoon waard om een plek te hebben in de wachtlijst. Sterker nog, ik vind het eigenlijk belachelijk dat je zo lang moet wachten terwijl je al in behandeling bent... Maar dat is een ander ding. Als je verder wel tevreden bent, zou ik zeggen niet stoppen.

Verder wil ik iedereen hier nog even bedanken voor de steun en begrip. Het heeft me goed gedaan om het hier even van me af te schrijven en jullie berichten te lezen.

Ik race altijd eerst naar dit topic als het niet goed gaat, haha.

**Geplaatst**: 15-04-15 16:57

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-04-15 16:57

Dat negatieve zelfbeeld, zo herkenbaar! Vorige week gesprek gehad met psychiater, hij vond me niet depressief. Was voor mij wel even een klap in m'n gezicht. En gaf een beetje het gevoel dat alles kwam door m'n exschoonmoeder. Ja daar komt wel een deel vandaan maar niet alles... Vandaag in de groep wat steken laten vallen waar ik tegenaan loop (geen keuzes durven maken, alles afwegen, overal 100x over nadenken en de voor en tegens afwegen en dan nog het gevoel dat ik constant in 2strijd ben met mezelf). Daarna met begeleider kort gesprekje waarin zij mij niet het gevoel gaf alleen last van liefdesverdriet te hebben maar dat dat de druppel was die de emmer deed overlopen. Heel raar maar was blij dat zij dat ook zo zag. Nog steeds constant dat gevoel van bevestiging nodig hebben en teveel nadenken wat een ander ergens van vind.

**Geplaatst**: 15-04-15 18:30

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-04-15 18:30

Goed om te zien dat je er weer uit bent gekrabbeld River!

Phen ik zou ook vragen voor mailcontact, als je dat makkelijker vind, waarom niet.

Vibabu ook goede stappen gezet, knap hoor.

Morgen ga ik zelf weer in gesprek met de schoolpsycholoog, wilde ht eerst verplaatsen want ik dacht 'ik kan het er nu echt niet bij hebben' maar dat is onzin natuurlijk. Misschien gaat het me juist helpen om ook beter te kunnen leren enzo, want mn hoofd zit best voor. Al gaat het vanaf deze week weer een stuk beter, dus ik zie een stijgende lijn. Maar ik ben er nog niet.

**Geplaatst**: 15-04-15 21:28

Geplaatst: 15-04-15 21:28

Ik ben blij voor je dat het weer een beetje beter gaat, River!

Vibabu, piekeren over wat anderen allemaal van je denken is iets wat meerdere mensen helaas hebben. Maar weet je, vaak denken mensen negatiever over zichzelf en wat anderen mogelijks denken dan andere mensen effectief over hun denken. Sommige mensen krijgen van hun therapeut een oefening zoals: doe twee heel verschillende sokken aan (zichtbaar) en wandel ergens waar er veel volk is. Ga na wat het effect is. Wat zie je? Wat hoor je?...

Phen, lijkt me heel vervelend dat je nog steeds zo lang moet wachten... Het idee van River om te vragen naar mailcontact is zeker een goed idee lijkt me. Als dat niet kan, kan je altijd een soort van dagboekje bijhouden en daarin noteren wat je dwarszit, welke gedachten en gevoelens je hebt enz. Dit kan je later dan eventueel meenemen naar je behandelaar om het dan te laten lezen. Dat kan je eveneens helpen om het praten te vergemakkelijken.

**Geplaatst**: 15-04-15 21:35

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-04-15 21:35

Nou dat is het leuke, dan hoor ik mensen lachen en interesseert het me niks. Het gaat niet zozeer om uiterlijk maar meer om de keuzes die ik maak. Bijvoorbeeld geschuurde kozijnen, voor mij goed genoeg maar voor een ander ook? Kan je zien dat ik her zelf gedaan heb? Als ik m'n huis verkoop zal een koper er niet op afknappen etc. Nieuwe schoenen gekocht en als iemand zou zeggen he heb je nieuwe schoenen, dan ga ik dat voor mezelf alweer "goedpraten" dat ze in de aanbieding was en niet zo duur en ik ze leuk vond etc. Je staat achter je keuze en toch het gevoel meteen te moeten verdedigen.

**Geplaatst**: 15-04-15 21:51

Geplaatst: 15-04-15 21:51

ikkkke schreef:
Sommige mensen krijgen van hun therapeut een oefening zoals: doe twee heel verschillende sokken aan (zichtbaar) en wandel ergens waar er veel volk is. Ga na wat het effect is. Wat zie je? Wat hoor je?...

Ik ben zo'n "sommig mens"

.
Ik heb de oefening maar opgevat als een diagnostisch iets.

De oefening zelf: qua buitenwereld gebeurde er niets. (Geen commentaar op de verkeerde sokken.)
Maar qua binnenwereld werd ik er doodongelukkig van. Als sprak niemand me er op aan - ik voelde me wel kwetsbaar. Ook al ging het maar over sokken, ik was kwetsbaar "want er was iets fout".
(En nee, ik ben geen perfectionist, al heb ik ooit bittere ruzie getrapt meteen keuringsarts die dat beweerde.)(Ik had een serie trauma's, waarbij het destijds de trieste waarheid was, dat als ik een fout maakte, dat "nare gevolgen" had. En adviezen zoals 'zo moet je niet denken' hebben dan maar een beperkte werking.)

**Geplaatst**: 15-04-15 22:35

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-04-15 22:35

Van dat soort adviezen word ik een beetje kriebelig. Want als je gewoon niet zo dacht had je daar ook niet zo gezeten. Je moet het op een of andere manier niet neer zo voelen. Het kost heel veel tijd en moeite om het te leren los te laten. En da's nie makkelijk! Want je weet dat je zo niet moet denken maar het lukt niet om anders te voelen.

**Geplaatst**: 15-04-15 22:44

Geplaatst: 15-04-15 22:44

Gelukkig gaat het al ietsje beter met je Riverrr!

Ik merk bij mij ook nog steeds een langzaam maar zeker stijgende lijn. Als ik naga hoe ik een half jaar geleden met bepaalde dingen omging vind ik zeker wel dat ik stappen heb gemaakt.
Het mindere is dat ik heel erg melangolisch ben de laatste paar weken.... Precies een jaar geleden was alles nog top, had ik een sociaal leven, deed ik leuke dingen, ging naar festivals etc.... Als het dan zoals vandaag lekker weer is krijgt een klein stukje van mij zin om leuke dingen met iemand te gaan doen. Dan kan ik echt weer even in die spiraal terechtkomen.
Waar ik ook nu aan ga beginnen is mijn gedachten uittekenen. Ik moet een manier vinden om de boosheid en frustratie langzaam uit me te krijgen anders ben ik bang dat de bom barst en ik iemand iets ga aandoen. Ik heb continue ruzie met anderen in mijn hoofd en slaap onrustig.
Volgende week ook mijn eerste emdr sessie, super zenuwachtig aangezien ik echt niet weet wat ik kan verwachten...

**Geplaatst**: 15-04-15 22:52

Geplaatst: 15-04-15 22:52

Het is niet de bedoeling dat je therapeut na afloop van zo'n oefening zegt: "nou zie je nu wel dat je anders moet denken". Waar het wel om gaat is dat je probeert om zo objectief mogelijk te gaan observeren. Dit bespreek je dan best achteraf met je therapeut en vervolgens kan je dan gaan kijken wat het effect was. Ook met reflecties zoals degene die jij maakt, Janneke, kan je mijns inziens dan aan de slag gaan. De oefening kan op meerdere manieren gebruikt worden, zoals jij aanhaalt dus ook diagnostisch.

Ik zeg niet dat deze oefening heilig is, zoals elke techniek, methode, oefening, ... moet het bij je passen. Maar sommige mensen zijn er wel bij gebaat.

Vibabu, oké ik begrijp je. Adviezen als "je moet gewoon even de knop omdraaien, anders gaan denken" zijn inderdaad niet zinvol want zo eenvoudig is het niet. Alleen, sommige mensen zijn zich er niet van bewust dat wat zij denken dat andere mensen denken niet noodzakelijk ook hetgeen is dat gedacht wordt. In dat geval kan zulke oefening wel degelijk nuttig zijn, zonder dat daar dan natuurlijk bij gezegd wordt "zie je wel dat je te negatief denkt". En zoals eerder ook al gezegd kan zo'n oefening op verschillende manieren en voor verschillende doelen worden gebruikt.
Wat ik zei over zelf negatiever denken dan anderen over jou denken is overigens mijn persoonlijke ervaring. Ikzelf dacht / denk ook regelmatig negatiever "in anderen" hun plaats dan anderen in werkelijkheid doen, dat is bij mij al meermaals gebleken. En hoe vaker je dat ondervindt, hoe makkelijker het wordt om zelf minder te gaan denken in anderen hun plaats. Of ja, dat is althans bij mij toch zo.

**Geplaatst**: 15-04-15 23:28

Geplaatst: 15-04-15 23:28

ikkkke schreef:
Het is niet de bedoeling dat je therapeut na afloop van zo'n oefening zegt: "nou zie je nu wel dat je anders moet denken". Waar het wel om gaat is dat je probeert om zo objectief mogelijk te gaan observeren. Dit bespreek je dan best achteraf met je therapeut en vervolgens kan je dan gaan kijken wat het effect was. Ook met reflecties zoals degene die jij maakt, Janneke, kan je mijns inziens dan aan de slag gaan. De oefening kan op meerdere manieren gebruikt worden, zoals jij aanhaalt dus ook diagnostisch.

Ik zeg niet dat deze oefening heilig is, zoals elke techniek, methode, oefening, ... moet het bij je passen. Maar sommige mensen zijn er wel bij gebaat.

...over woorden kun je eindeloos debatteren, ik was zeer bij deze/ dit soort oefeningen gebaat.

Op zich zijn observatie oefeningen nuttig. Soms als "therapie zelf" - soms tonen ze, dat je het in een andere richting moet zoeken.
Zolang dat maar duidelijk is, is er niets aan de hand.

**Geplaatst**: 16-04-15 08:54

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 16-04-15 08:54

Of bij elke gedachte denken 'klopt dit wel?' 'In hoeverre helpt deze gedachte mij?' Niet? Nou dan zet je m lekker weg en ga je het tegenovergestelde denken. Helpt bij mijn nog steeds wel, om gedachte te relativeren.

**Geplaatst**: 16-04-15 12:53

Geplaatst: 16-04-15 12:53

UhNee schreef:
Waar ik ook nu aan ga beginnen is mijn gedachten uittekenen. Ik moet een manier vinden om de boosheid en frustratie langzaam uit me te krijgen anders ben ik bang dat de bom barst en ik iemand iets ga aandoen. Ik heb continue ruzie met anderen in mijn hoofd en slaap onrustig.
Volgende week ook mijn eerste emdr sessie, super zenuwachtig aangezien ik echt niet weet wat ik kan verwachten...

Emdr is erg nuttig spul, dat kan maken dat jij snel al je boosheid en frustratie kwijt kunt raken. (En een totaal andere richting dan 'zo moet je niet denken'.)
Tekeningen maken over situaties waarin je boos wordt etc kan een goede voorbereiding zijn op emdr.

Maar wat bedoel je precies, met dat je niet weet wat je kunt verwachten?
De associaties waar je onbewuste mee aan komt zetten, dat weet je idd nooit van te voren.
Maar ik hoop toch, dat je peut een en ander grondig met je heeft doorgesproken....?

**Geplaatst**: 16-04-15 13:00

Geplaatst: 16-04-15 13:00

Janneke2 schreef:
UhNee schreef:
Waar ik ook nu aan ga beginnen is mijn gedachten uittekenen. Ik moet een manier vinden om de boosheid en frustratie langzaam uit me te krijgen anders ben ik bang dat de bom barst en ik iemand iets ga aandoen. Ik heb continue ruzie met anderen in mijn hoofd en slaap onrustig.
Volgende week ook mijn eerste emdr sessie, super zenuwachtig aangezien ik echt niet weet wat ik kan verwachten...

Emdr is erg nuttig spul, dat kan maken dat jij snel al je boosheid en frustratie kwijt kunt raken. (En een totaal andere richting dan 'zo moet je niet denken'.)
Tekeningen maken over situaties waarin je boos wordt etc kan een goede voorbereiding zijn op emdr.

Maar wat bedoel je precies, met dat je niet weet wat je kunt verwachten?
De associaties waar je onbewuste mee aan komt zetten, dat weet je idd nooit van te voren.
Maar ik hoop toch, dat je peut een en ander grondig met je heeft doorgesproken....?

Klopt, ze heeft me uitgelegd wat er gaat gebeuren en ik heb de site ook bekeken. Ik weet niet wat ik kan verwachten qua gevoel. Straks zit ik ineens vast en voel ik niks of schiet ik misschien juist in een paniekaanval. Dat vind ik vooral eng.

**Geplaatst**: 16-04-15 14:09

Geplaatst: 16-04-15 14:09

UhNee schreef:
Klopt, ze heeft me uitgelegd wat er gaat gebeuren en ik heb de site ook bekeken. Ik weet niet wat ik kan verwachten qua gevoel. Straks zit ik ineens vast en voel ik niks of schiet ik misschien juist in een paniekaanval. Dat vind ik vooral eng.

...dat was dus niet grondig!
Stel: je zit vast tijdens een emdr sessie. Dat kan meerdere dingen betekenen - ten eerste kun je een gevoel van vastzitten herbeleven, dat je destijds ook had. Om te voelen is dat uiteraard heel naar, maar qua proces "zo gaat het soms tijdens emdr". Idealiter duik je in emdr nooit 100% in het verleden, blijft er een deel van jou tijdens die minuut gewaar, dat het "vandaag is, 16 april 2015 en dat je bij de peut die jij vertrouwt in de kamer zit". (Net zoals je naar een spannende film kijkt.) En je peut kan je ook verbaal aanmoedigen, of alleen maar zeggen 'ik ben bij je' of 'wil je nu doorgaan of stoppen'? (Staan het stopsignaal en het'ga door' signaal ook op de site? JIJ bepaalt hoe lang dat links rechts duurt, al is de peut meer ervaren.)
Maar je kunt ook een gevoel van vastzitten beleven, omdat je niets snapt wat je precies moet doen, bijvoorbeeld.
(En ik schrijf dit soort zaken met alle liefde op, maar in feite hoort je peut dit dus te doen: serieus in te gaan op de vragen die jij hebt!! )

Gesteld dat je iets ouds herbeleeft, of een paniekaanval krijgt - dan kan emdr de snelste en beste therapie zijn om de ellende de nek om te draaien. Ik heb minuten lang met mijn handen voor mijn ogen gezeten, omdat ik het letterlijk niet aan kon zien, en de peut die ik goed vertrouwde duwde zachtjes op mijn knieën: links, rechts, links. Dat hielp.
...dat wil niet zeggen, dat jiverplicht zou zijn, om de snelste route te nemen! Wat vaak gedaan wordt: eerst met de emdr dingen zoals het links rechtswerk een mooi beeld onder de loupe nemen, waarbij jij kunt ontspannen - dan wen je alvast aan dat links rechts gedoe - en heb je een beeld waar je op terug kunt vallen op de heftige momenten. (Ik had ooit een mooi beeld van lief paard met lieve man op rug, plus zon en veel groen - op heftige momenten vroeg mijn peute af en toe, of ik verder kon met de "eigenlijke" sessie of dat ik even naar mijn paard wilde.)

Voel je niets: dat is een probleem voor de peut. Andermaal: het kan zijn, dat je herbeleeft, dat je op moment x ook niets voelde - maar het kan ook een gebrek aan vertrouwen zijn. Dwz: dat je je in het 'hier en nu' bij de peut niet voldoende vertrouwd voelt. Dat is balen, maar dan is stoppen geboden: zonder vertrouwen werkt emdr niet.

Of stel, 'dat het beeld niet verandert": in het boekje staat, dat de peut 3x een minuut jou naar hetzelfde beeld mag laten kijken, dat er daarna iets anders geprobeerd moet worden. Dat kan zijn, dat je ipv oogbewegingen een koptelefoon krijgt, gaat stampen of wordt aangetikt.
Het kan zijn, dat de peut jou een bepaalde vraag stelt over het beeld: 'bekijk het eens op die manier, wat vind je daar van....?"(links, rechts, links, rechts...)
Als niets helpt, hoort de peut na een kwartier te stoppen. Uiteraard heb jij op ieder moment het volste recht om te stoppen.

Maar ik hoop dat het goed voor jou gaat werken! !

**Geplaatst**: 16-04-15 19:00

Geplaatst: 16-04-15 19:00

Uhnee,
Ik ben nu net een paar weken klaar met emdr. Ik ben echt zo blij dat ik het heb gedaan. Ik ben echt zoveel kilo's lichter en hoef niet meer vreselijk veel energie te stoppen in het doosje van trauma's dicht houden.
Het was, met name in het begin, zwaar. We gingen eerst ook wat te snel. Mijn lijf en geest konden dat niet verwerken. Werd goed door de therapeut op geanticipeerd.
Ik stapte soms wat teveel in het voelen. Ik denk omdat ik toen destijds niet heb gevoeld, maar heel erg gedissocieerd ben geweest.

De therapeut moest daarom goed bewaken dat ik 'aanwezig' bleef in het hier en nu. Toch vond ik het niet erg om alles nogmaals te doorvoelen. Ik kon die gevoelens heel goed koppelen aan wat ik heel vaak wel heb gevoeld in mijn leven, in compleet andere situaties, maar waar ik geen betekenis aan kon geven. Door te beginnen bij de oudste trauma's trad ook een soort vliegwiel effect op. Bovenliggende trauma's, maar waar dezelfde emoties en gevoelens aan ten grondslag lagen, werden door het aanpakken van het oudste al een stuk minder zwaar.

Ik heb 1 keer een sessie gehad waarin hetgeen wat los kwam heel overweldigend was. Ik voelde het vanuit mijn tenen opstijgen naar boven en die rondraaiende bal werd steeds groter. Toen werd ik even bang, bang dat ik terplekke alles onder zou spugen. Ik heb het gelijk gemeld aan de therapeut, die me gelijk het vertrouwen gaf dat ik het aan kon. Dat wist hij ook zeker, want het was 1 van mijn laatste sessies. Ik heb het laten komen en daarna was het weg. Voorgoed.

Nu kan ik ook echt opbouwen. Ik word me steeds bewuster van alle negatieve overtuigingen die ik allemaal over mezelf had verzameld. Ook realiseer ik mezelf steeds meer hoe dat mij heeft beperkt. Vaak liet ik dingen en als ik ze wel deed, dan waren de gedachten zo opdringerig, dat daar de energie naartoe ging en het dus altijd mislukte. Het werd een self fulfilling prophecy. Het lukt me steeds beter om die gedachten direct de nek om te draaien, met heel veel positieve uitkomsten. Ik kan meer dan ik ooit had gedacht. Mijn nieuwste uitdaging is weer een startkaart aanvragen en gaan starten.

**Geplaatst**: 16-04-15 19:50

Geplaatst: 16-04-15 19:50

Wat fijn dat je er zoveel baat bij hebt gehad Ankem! $*\o/*$
Fijn is het he, als je de zware last weg voelt vloeien. Het moment zelf kan superheftig zijn, maar als je eenmaal leert dat het daarna zoveel lichter is, wordt het steeds makkelijker.

Ik heb dat vandaag ook weer ervaren, de therapeut heeft me even geholpen alles op een rijtje te zetten en dat was soms heel zwaar, maar daarnaast viel er zoveel van me af. Ik wissel momenteel alleen nog heel erg van een 8 naar een 5 in hoe ik me voel, beetje irritant is dat

Ben ook helemaal kapot nu.

**Geplaatst**: 16-04-15 19:58

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 16-04-15 19:58

Vandaag te horen gekregen dat ik te "gezond" ben voor de crisisopvang en dat ik vanaf volgende week meteen een dag moet afbouwen. Ik had daar zelf ook al aan gedacht maar nu het uitgesproken werd raakte ik toch even lichtelijk in paniek. Begeleider zag het wel aan me dat het me in verwarring bracht en me even apart genomen. Dat ze het uiterst positief bedoelde. Ik weet ook dat het positief is maar ik werd weer even zo bang (waarvoor weet ik niet) dat ik de rest van de tijd een beetje van slag was.

**Geplaatst**: 16-04-15 19:59

Geplaatst: 16-04-15 19:59

Mooi dat het jou zo positief heeft geholpen ankem! Het is ook niet dat ik weet wat ze gaan doen, maar ik ben vooral bang voor de gevoelens zoals je ze inderdaad beschrijft. Het overgeven van angst bijvoorbeeld, het gevoel de controle te verliezen... Daar kan geen therapeut me op voorbereiden vrees ik. Het liefst prop ik alle gevoelens die bij die 'trauma's' horen diep weg en dan 'zien we wel'. Veel te bang dat er een berg aan emoties uitkomt.
Pfff het liefst ga ik niet.... Maar ik heb (gelukkig) geen keuze. En de dag erna moet ik gewoon naar school... Wat als, wat als...
Ik ga zo denk ik even schrijven want ik merk dat ik weer helemaal begin te trillen en zweethandjes krijg. Ik ga het volgende week allemaal maar over me heen laten komen en er voorlopig niet aan denken.

**Geplaatst**: 16-04-15 20:02

Geplaatst: 16-04-15 20:02

UhNee schreef:
Mooi dat het jou zo positief heeft geholpen ankem! Het is ook niet dat ik weet wat ze gaan doen, maar ik ben vooral bang voor de gevoelens zoals je ze inderdaad beschrijft. Het overgeven van angst bijvoorbeeld, het gevoel de controle te verliezen... Daar kan geen therapeut me op voorbereiden vrees ik. Het liefst prop ik alle gevoelens die bij die 'trauma's' horen diep weg en dan 'zien we wel'. Veel te bang dat er een berg aan emoties uitkomt.
Pfff het liefst ga ik niet.... Maar ik heb (gelukkig) geen keuze. En de dag erna moet ik gewoon naar school... Wat als, wat als...
Ik ga zo denk ik even schrijven want ik merk dat ik weer helemaal begin te trillen en zweethandjes krijg. Ik ga het volgende week allemaal maar over me heen laten komen en er voorlopig niet aan denken.

Bij mijn therapie werd er dan gezegd: 'wat als je de controle kwijt raakt? Val je dan om? Ga je dan dood? Stopt de wereld dan met draaien?' Simpele redenatie maar zo waar. Wat heb je te verliezen?

**Geplaatst**: 16-04-15 20:08

Geplaatst: 16-04-15 20:08

Joolien schreef:
UhNee schreef:
Mooi dat het jou zo positief heeft geholpen ankem! Het is ook niet dat ik weet wat ze gaan doen, maar ik ben vooral bang voor de gevoelens zoals je ze inderdaad beschrijft. Het overgeven van angst bijvoorbeeld, het gevoel de controle te verliezen... Daar kan geen therapeut me op voorbereiden vrees ik. Het liefst prop ik alle gevoelens die bij die 'trauma's' horen diep weg en dan 'zien we wel'. Veel te bang dat er een berg aan emoties uitkomt.
Pfff het liefst ga ik niet.... Maar ik heb (gelukkig) geen keuze. En de dag erna moet ik gewoon naar school... Wat als, wat als...
Ik ga zo denk ik even schrijven want ik merk dat ik weer helemaal begin te trillen en zweethandjes krijg. Ik ga het volgende week allemaal maar over me heen laten komen en er voorlopig niet aan denken.

Bij mijn therapie werd er dan gezegd: 'wat als je de controle kwijt raakt? Val je dan om? Ga je dan dood? Stopt de wereld dan met draaien?' Simpele redenatie maar zo waar. Wat heb je te verliezen?

Als je het zo bekijkt is het idd anders... Maar ik vind het heel lastig om op zo'n moment realistisch te blijven en rationeel te denken. Want het voelt inderdaad alsof ik doodga, alsof ik mensen kan vermoorden ofzo. Ik weet dat het niet waar is maar de stem in mijn hoofd stopt dan gewoon niet ofzo. Eigenlijk moet er gewoon altijd iemand met mij meelopen die me weer even op de aarde trekt zegmaar :')

Ik hoop dat de therapeut mij dat kan bieden bij een emdr sessie.

**Geplaatst**: 16-04-15 20:11

Geplaatst: 16-04-15 20:11

Absoluut Joolien! Ik ben letterlijk opgelucht.
Ik hoef niet meer dagelijks die zware rugzak op mijn rug mee te slepen. En dat scheelt me heel veel energie, die ik nu op een andere manier kan inzetten.

Dat wisselen herken ik ook wel. Maar he, zo slecht is een vijf niet! $*\o/*$ Een vijf is altijd beter dan een 2 of een 3. Het leven kan gewoon niet altijd een 8 zijn. Alle mensen hebben dat en laat dat ook gewoon zijn, zonder er over te oordelen.
Ik merkte dat mijn lijf in lichamelijk opzicht heel erg zoekend was naar een nieuwe balans. Heb jarenlang in een staat van hyper-arroussel geleefd. Dat heeft ook veel effecten op hormoonspiegels e.d. De psych bevestigde dat ook.
Ik volg nu het protocol van Wiliams uit het boek over bijnieren. Ik neem de aanbevolen supplementen en dat begint nu zijn vruchten af te werpen. Ik krijg wat meer energie, voel me stabieler en minder gejojo tussen gevoelens en emoties. Misschien een aanrader voor mensen die nog wat blijven hangen in het laatste stukje.

Uhnee, niet teveel denken aan wat als...wat als....Dan wordt het door de vooraf opgebouwde spanning een self fulfilling prophecy. De therapeuten zijn echt heel wat gewend. De mijne heeft eentje gehad die letterlijk heeft moeten overgeven. Als dat gebeurt, dan gebeurt dat. Ze weten wat los komt en helpen je daar zo goed mogelijk door heen. Je moet opnieuw naar de beelden kijken als zijnde een film of een foto. Je hoeft echt niet alles opnieuw te voelen. Er komen wel gevoelens los, die gekoppeld zijn aan de beelden, maar dat is maar kort. De therapeut gaat je hier door heen slepen en monitort jou voortdurend. Probeer op de expertise van je therapeut te vertrouwen!
Ik deed het met een koptelefoon en sloot ook altijd mijn ogen. Ik was altijd in diepe concentratie. Ik vond dat prettiger dan het gezwaai voor mijn ogen.

**Geplaatst**: 16-04-15 20:13

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 16-04-15 20:13

UhNee, dat klopt, dat kun je ook niet zelf, dat werd ook latijd benoemd hoor. Misschien kun je dat van te voren bespreken met je peut.
Ankem, klopt, ben ook niet ontevreden maar ik wissel binnen de 5 minuten zeg maar, en dat is irritant

**Geplaatst**: 16-04-15 20:29

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 16-04-15 20:29

Bedankt allebei! Dat lucht me wel wat op. Ik weet dat ik in goede handen ben. Gelukkig heeft mijn psychologe ook aangegeven dat ik altijd kan bellen voor een spoedafspraak oid. Ik kan niet wachten tot ik gewoon weer klachtenvrij kan leven.

**Geplaatst**: 16-04-15 20:33

Geplaatst: 16-04-15 20:33

UhNee schreef:
Bedankt allebei! Dat lucht me wel wat op. Ik weet dat ik in goede handen ben. Gelukkig heeft mijn psychologe ook aangegeven dat ik altijd kan bellen voor een spoedafspraak oid. Ik kan niet wachten tot ik gewoon weer klachtenvrij kan leven.

Die tijd komt wel, maar ga je er niet blind op staren, blijf in het hier en nu zodat je niet dingen weg gaat stoppen. Dat is moeilijk, maar neem voor jezelf de tijd hiervoor.

**Geplaatst**: 16-04-15 20:39

Geplaatst: 16-04-15 20:39

Joolien schreef:
UhNee schreef:
Bedankt allebei! Dat lucht me wel wat op. Ik weet dat ik in goede handen ben. Gelukkig heeft mijn psychologe ook aangegeven dat ik altijd kan bellen voor een spoedafspraak oid. Ik kan niet wachten tot ik gewoon weer klachtenvrij kan leven.

Die tijd komt wel, maar ga je er niet blind op staren, blijf in het hier en nu zodat je niet dingen weg gaat stoppen. Dat is moeilijk, maar neem voor jezelf de tijd hiervoor.

Dat vind ik gelukkig niet heel moeilijk hahaha. Het is maar heel afentoe dat ik echt naar de toekomst wil 'grijpen' zegmaar. Ik denk meestal juist andersom en denk teveel na over wat er allemaal is gebeurt etc. En dan gelden die cliché dingen van in het hier en nu leven wel :')