Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-04-15 18:29

Geplaatst: 10-04-15 18:29

Meiden... ik trek het niet meer.

Ik neig enorm naar zelfmoord. Ik zie gewoon niet in dat ik ooit beter word.
Ben een last voor mijn man, voor mijn kind straks. Wat heeft hij aan een depressieve moeder?

Moet het even van me afschrijven

**Geplaatst**: 10-04-15 19:23

Geplaatst: 10-04-15 19:23

Riverrr schreef:
Meiden... ik trek het niet meer.
Ik neig enorm naar zelfmoord. Ik zie gewoon niet in dat ik ooit beter word.
Ben een last voor mijn man, voor mijn kind straks. Wat heeft hij aan een depressieve moeder?

Moet het even van me afschrijven

Ohw meid

Ik weet niet wat te zeggen, kan je moeilijk advies geven... Is het mogelijk om bijvoorbeeld een crisisdienst of huisarts te bellen? Dat je je even kan uiten bij een professional... Heel erg veel sterkte. Ik hoop dat je snel dat kleine puntje licht vind en je daaraan vast kan klampen

**Geplaatst**: 10-04-15 19:48

Geplaatst: 10-04-15 19:48

Riverrr schreef:
Meiden... ik trek het niet meer.
Ik neig enorm naar zelfmoord. Ik zie gewoon niet in dat ik ooit beter word.
Ben een last voor mijn man, voor mijn kind straks. Wat heeft hij aan een depressieve moeder?

Moet het even van me afschrijven

Meis toch - verschrikkelijk!

Ik herken 'dat zwarte gat', die vreselijke wanhoop.

Heel erg naar. Het ging over bij mij, en vast ook bij jou, maar niet vanzelf.
(En die afschuwelijke gedachten, over dat je voor iedereen een last bent, dat het niet beter wordt - dat maakt depressie ook krek zo zwaar. Niet dat die gedachten waar zijn, maar dat "gespook in je hoofd" horen, in je hart voelen - brrrrŕ!)

Enne: gewoon de spoeddienst bellen. (Of laten bellen, terwijl jij probeert wat uit te rusten - dat zou ideaal zijn. )

**Geplaatst**: 10-04-15 19:58

Geplaatst: 10-04-15 19:58

Neem inderdaad contact op met een professional, Riverrr: spoeddienst, crisisdienst, HA, je therapeut,... Dat is de beste raad die we jou kunnen geven. Blijf hier niet mee zitten, het is al goed dat je het hier deelt, probeer het nu ook te delen met mensen die je nu de zorg kunnen geven waaraan je nood hebt.

**Geplaatst**: 10-04-15 20:12

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 10-04-15 20:12

Ik heb het al gedeeld met mijn psychiater, maar ze proberen me van de opname weg te houden (in de zin van, ze proberen het zo met me op te lossen), omdat dat mij weer van mijn kind zal scheiden en dat willen ze voorkomen.
Er komt straks ook hulp bij ons voor mij en kind als hij thuis is, zodat ik me beter kan richten op herstel.

Maar goed, dat vind ik allemaal heel moeilijk. De hulp, mensen die zich met ons gaan bemoeien.
Ik voel me echt waardeloos.
Nu is het weekend, het verschrikkelijkste moment van de week, omdat ik dan alleen maar ergens terecht kan als ik letterlijk mijn polsen door snijd en dan word ik nog direct opgesloten ook.

**Geplaatst**: 10-04-15 20:24

Geplaatst: 10-04-15 20:24

Trouwens: heb je samen met je man een "lijst van dingen om te doen" als je je rot voelt?

Mijn beste therapeut ooit dramde over: welke geur wil je nu ruiken...? Welke thee wil je nu drinken?
Welke kleur tshirt wil je dragen? Welke cd wil je horen ? Wat wil je qua tast zin voelen? (Soms helpt bijvoorbeeld massage; soms helpt een warme omslagdoek, etc.)

Soms helpt gewiegd worden. ....voordeel is, dat dat met je kindje op schoot kan.
En zijn er dingen die je man tegen jou kan zeggen?
Uiteraard dat je lief bent!!!
.... en nog veel meer dingen waarvan ik destijds huilend riep "Klaas, ik geloof er geen snars van!!" (Ik lief????? Ik was echt alleen maar stom en kwaadaardig. - Het huilen hielp vaak wel, trouwens. )

En vrijdagmiddag, 17.00 - dat IS ook een soort deadline. Daarna gaat het weekend in, met alle gevolgen van dien.
Geeft vaak extra stress. Het zijn toch 56 uren die je boosaardig aan staren, om het zo maar uit te drukken.

Sterkte! !!

**Geplaatst**: 10-04-15 20:57

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 10-04-15 20:57

Riverrr, het aanvaarden van hulp is gewoon keimoeilijk. Ik heb hier ook altijd moeite mee gehad. Maar zonder hulp is alles zoveel zwaarder, maak je het jezelf vaak veel moeilijker. Om hulp te aanvaarden moeten we ons kwetsbaar opstellen en dat schrikt ons vaak af.
Ik denk echter dat je op dit moment veel te streng bent voor jezelf en je best milder mag zijn. Die hulp die je gaat krijgen als je zoontje thuis is, mag je echt wel met beide handen aannemen. Je hebt het al zo moeilijk omdat je depressief bent en de gezondheid van je zoontje is ook niet optimaal. Dat maakt het allemaal des te zwaarder. Je hebt gewoon recht op die hulp en je moet je er dan ook totaal niet voor schamen of zo.

Mijn ouders hebben ook hulp aan huis gekregen nadat ik geboren ben. We hadden iemand die poetste en de strijk deed en zo nu en dan kookte (denk ik toch). Daarnaast kregen mijn ouders ook therapeutische hulp (opvoedingsondersteuning, psychologische begeleiding, hulp bij praktische zaken,...) owv mijn beperking. Mijn moeder had ook zo haar problemen (owv privacy ga ik hier niet dieper op in). Al die hulp heeft haar én mijn vader geholpen om mij een goede en normale opvoeding en jeugd te geven. Die therapeutische hulp hebben zij niet aangevoeld alsof iemand zich kwam moeien. Er werd met hen in dialoog gegaan, ze kregen informatie, een luisterend oor, steun,... Persoonlijk vind ik dat ook zelf belangrijk dat je kan aangeven hoe jij de dingen ziet en dat er niet voor jou beslist wordt, maar dat jullie samen gaan kijken naar wat jullie nodig hebben.
Het is wellicht niet altijd eenvoudig als kind wanneer een van je ouders bv een depressie heeft, maar ook gezinssituaties waarin geen van beide ouders psychologische problemen heeft, zijn niet ideaal. Perfectie bestaat niet. Zoals je eerder zelf tegen OsMo zei: je doet heel veel voor je zoontje en werkt aan je herstel. Dat is belangrijk!
Dat je hulp nodig hebt en krijgt, wil niet zeggen dat je waardeloos bent. Helemaal niet zelfs. Er zijn echt zoveel mensen die hulp aan huis hebben (hetzij praktisch bv in het huishouden, hetzij therapeutisch). En daarvoor moet je zelfs niet in zo'n moeilijke situatie zitten als de situatie waar jij in zit.

Ik hoop dat het je lukt om dit weekend zo goed als mogelijk door te komen. Als dat je lukt, denk dan na over wat jij nu nodig hebt, wat jou kan helpen,... En anders is het zeker iets om te bespreken met je therapeut als je weer even uit deze crisis bent. Het opstellen van een crisis(preventie)plan lijkt me iets waar je misschien mee geholpen kan zijn in omstandigheden als deze. Ik las daarstraks ook dat er in NL ook ervaringsdeskundigen zijn die mensen helpen met het opstellen van een WRAP. Dat is ook iets in de aard van een crisis(preventie)plan, maar dan veel uitgebreider. Misschien is dat ook wel iets voor jou...

In elk geval: véél sterkte!

**Geplaatst**: 10-04-15 21:27

Geplaatst: 10-04-15 21:27

Knip

Laatst bijgewerkt door SincereQ op 08-12-24 20:05, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-04-15 21:34

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 10-04-15 21:34

**Geplaatst**: 11-04-15 09:48

Geplaatst: 11-04-15 09:48

Riverrr, hoe gaat het nu met je?

**Geplaatst**: 11-04-15 14:46

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 11-04-15 14:46

ikkkke bedankt voor je bericht. Doet me goed

Het gaat nog erg slecht. Mijn man belt nu de huisartsenpost, wat ik niet wil... Dus we zien wel waar dit schip strand. Hopelijk kan ik vanavond nog naar mijn zoontje.

**Geplaatst**: 11-04-15 16:25

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 11-04-15 16:25

Weet niet zo goed wat te zeggen maar heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 11-04-15 16:27

Geplaatst: 11-04-15 16:27

Lien_ schreef:
Weet niet zo goed wat te zeggen maar heel veel sterkte

Hier sluit ik me bij aan. Sterkte!

**Geplaatst**: 11-04-15 17:57

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 11-04-15 17:57

Jeetje river! Wat ontzettend klote dat je je zo slecht voelt

Vanaf hier ook een hele grote knuffel en meis jij bent de moeite waard!

**Geplaatst**: 11-04-15 19:42

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 11-04-15 19:42

Riverr - ook van mij veel sterkte!

(Het is zo %=÷×#$@×÷%!!!!! als je merkt dat dingen wegglippen "als water uit je handen"....)

**Geplaatst**: 12-04-15 09:11

Geplaatst: 12-04-15 09:11

Ook ik wil je veel sterkte wensen River!

**Geplaatst**: 12-04-15 09:24

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 12-04-15 09:24

Dank jullie wel allemaal!
De crisisdienst is langs geweest maar ik ben niet opgenomen. Er is in de buurt ook nergens plaats dus dan zou ik in een andere provincie terecht komen. Ik mag niet meer alleen zijn dus er is 24/7 iemand bij me. Heel vermoeiend maar het is niet anders.

**Geplaatst**: 12-04-15 10:58

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 12-04-15 10:58

Sterkte Riverrr!

**Geplaatst**: 12-04-15 11:59

Geplaatst: 12-04-15 11:59

Ik ben blij voor je dat je dan toch thuis kan blijven zodat je toch nog naar je zoontje kan. Ik hoop dat het feit dat er nu altijd iemand bij je is, jou kan helpen om deze moeilijke periode even wat beter door te komen. Sterkte!

**Geplaatst**: 12-04-15 14:14

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 12-04-15 14:14

Ja, ik snap dat dat vermoeiend is - balen!!!!
Juist depressieve mensen hebben hun rust heel erg hard nodig, en prille moeders idem dito.

Maar het is waarschijnlijk minder vermoeiend dan opname, je hebt nog je eigen omgeving en alles in jouw omgeving dat jou rust kan geven.

**Geplaatst**: 12-04-15 14:51

Geplaatst: 12-04-15 14:51

Jeetje river :(:)

Maar als het echt niet gaat nogmaals bellen en dan toch evt naar een andere provincie. Wat op dat moment dan ook echt nodig zal zijn.

Krijg je momenteel medicatie? Eventueel tijdelijk iets verhogen. Weet niet wat je hebt

**Geplaatst**: 13-04-15 20:56

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-04-15 20:56

Sterkte River! :(:)

**Geplaatst**: 14-04-15 08:26

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 14-04-15 08:26

Ja ik heb verschillende soorten medicatie waarvan al is opgehoogd wat opgehoogd kan worden.

We hebben gelukkig niet meer hoeven bellen. Ik ben iets rustiger. En mijn psych heeft gisteren contact met me opgenomen, omdat ze had doorgekregen dat de crisisdienst langs was geweest.
Dus dat was wel fijn.

Hoe gaat het met jullie?

**Geplaatst**: 14-04-15 19:04

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 14-04-15 19:04

Heftig Riverrr, wat fijn dat je wel even contact met je psych hebt gehad.

Met mij gaat het matig. Gisteren een spoedgepsrekje met mijn hoofdbehandelaar gehad na de dagbehandeling. Heb volgende week weer gesprek met haar en dan ga ik wrs zsm beginnen met CBASP. Morgen heb ik een medicatie consult, vrees dat ik nieuwe ad keijg. Huidige werkt niet goed en kan niet meer verhoogd..

**Geplaatst**: 14-04-15 21:54

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 14-04-15 21:54

Riverrr, ik wil jou ontzettend veel sterkte wensen voor deze moeilijke tijd. Ik vind dat je je erg sterk houd, en ik bewonder je kracht!

Eline, vervelend dat het niet helemaal goed gaat. Maar goed dat er stappen genomen worden! Hou ons op de hoogte

Na 4 weken heeft mijn psych weer contact opgenomen, na haar afwezigheid. We hebben contact gehad over het maken van een afspraak, maar dit kan pas in de tweede week van mei (!). Voor die tijd zit ze vol op de moment dat ik kan. Baal hier erg van en heb aangegeven dat ik niet zo lang wil wachten. Nu wil ze een belafspraak maken maar wil dat eigenlijk niet. Ik zie daar het nut niet van in en heb al een hekel aan telefoneren, of het nu leuke gesprekken zijn of minder leuke. Nu weet ik gewoon niet meer wat ik moet doen. Heb nog niet gereageerd op het maken van een belafspraak. Ben nu alleen maar aan het denken dat ik dan maar gewoon moet stoppen. Maar ik ben niet van het halve werk, en mn behandeling is nog niet af. Vooral nu krijg ik heel erg de neiging om maar gewoon te doen of alles goed gaat en dan gewoon gedag te gaan zeggen. Dan komt er plek vrij voor mensen die het harder nodig hebben dan ik.
Mijn communicatieniveau is op dit moment ook erg laag (nog een reden dat ik niet wil telefoneren). Zodra ik ook maar ik mn omgeving dingen probeer uit te leggen(bijv over bepaalde keuzes die ik maak) of persoonlijke dingen probeer te vertellen, krijg ik alleen maar klappen in mn gezicht. Krijg alleen maar te horen 'ja, je zegt ook helemaal niks!'en 'je communiceert ook helemaal niet'. Niet heel gek denk ik, als veel dingen die je zegt afgekeurd worden of niet geaccepteerd worden. Merk gewoon nu heel erg dat ik last krijg van mijn slechte zelfbeeld. Dingen die mij onzeker maken of moeilijk voor mij zijn worden alleen maar bevestigd.

Ik kan mij, zoals jullie misschien wel lezen, beter uitdrukken in woorden schrijven. De neiging tot spreken is gewoon zo laag, het lijkt wel of mn lippen op elkaar geplakt zijn of geblokkeerd oid.