Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-08-19 20:11

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 14-08-19 20:11

Over hoe jij artsen en verpleegkundigen noemt schoot mij ook direct in het verkeerde keelgat Kirsten, hoe rot ik het ook voor je vindt wat je mankeert want het is een uitzonderlijk en zeer naar verhaal, ik hoop ook dat er snel oplossingen en vooral verbetering voor en in jouw situatie komt!

Mooie foto's Quir en fijn dat je je paardjes kunt trainen!

**Geplaatst**: 15-08-19 06:35

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 15-08-19 06:35

Misschien is een second opinion iets waar je naar kunt vragen, Kirsten. Zelf goed pre-onderzoek doen naar welke arts je zou willen.

**Geplaatst**: 16-08-19 11:06

Geplaatst: 16-08-19 11:06

Thanks voor de reactie

De reden waarom ik zo reageer naar de artsen en verpleegkundigen (zeker niet alle want er zijn ook zeker kanjers daar) is omdat de fout ook erkent is en zelfs andere verpleegkundigen hierover vielen bij mij hoe het mogelijk was. De arts in kwestie zelf heeft echter nooit het gesprek gevoerd met mij al gaf ik aan dat ik hier wel behoefte aan had. Ook de chirurg die jammer genoeg in Leuven weer zit heeft aangegeven dat er fouten zijn gemaakt op de spoed en ze veelste lang hebben gewacht. Ze hadden moeten doorpakken en bij de 1e lekkage mij gelijk in moeten plannen voor de revisie ok, dit is niet gebeurd en ik heb zo nog 3 weken lang doorgelopen en zat tegen een hersenvliesontsteking aan. Natuurlijk is dit achteraf praten maar dat er nog een hoop woede zit is wel duidelijk. Iedereen maakt fouten, maar erken ze. Alles rondom mij leek fout te gaan daar. Ik heb zelfs voor mijn laatste operatie een zak anti biotica gekregen waar ik allergisch voor ben. Toen de anesthesist haar hierop wees was het enige wat eruit kwam, owhh ja ik heb er niet naar gekeken. Voor hetzelfde geld had ik er een shock over heen gekregen, ik moest toen nog mijn narcose in! Ik heb tot 3 uur s nachts hartkloppingen gehad,4 ab infusen erover heen gekregen om de werking van de andere tegen te gaan en nog is een kuur van 2 weken nadat mijn lichaam al erg verzwakt was van 4 operaties in 4 maanden tijd. Mijn chirurg kreeg dit ook pas na de operatie te horen via mij, sorry maar dat zijn dingen die niet kunnen. Dat ze niet alles weten en niet kunnen toveren heb ik alle begrip voor, ik ben zelf paraveterinair en kom ook vaak casussen tegen waarbij je het gewoonweg niet weet. Maar geef dat dan aan en laat niet iemand met zijn ziel onder zijn arm rondlopen. Zo zijn er nog meer dingen voorgevallen, maar goed daar gaat het nu niet over. Ik heb wel het wijze besluit genomen om te stoppen daar met de behandeling, het vertrouwen is weg dus heeft het geen enkele zin om nog door te gaan. De second opinion is aangevraagd.

De hoofdpijn is eigenlijk de gehele dag door, af en toe zakt hij wat weg en soms vlamt hij ook echt op. Als ik langer dan een uur rechtop zit dan neemt het ook toe. Ook val ik regelmatig om in gehurkte positie, struikel ik over mijn eigen voeten en heb ik bij felle hoofdpijn dronkemansgang. De ongelijke pupillen herstellen zich in enkele minuten en komen gelukkig niet vaak voor, ook hoeft de hoofdpijn daar niet heftig voor te zijn. Wel is mijn zicht dan ontzettend wazig aan het oog waarvan de pupil groter is. De lichtfobie is ook nog steeds iedere dag aanwezig waardoor ik behalve bij bewolking met een zonnebril moet lopen of de gordijnen dicht. Ook was de 200ml hetgeen wat ik afvoerde via de drain. De arts vertelde dat bij een normale afvloei je max 30-40ml afvoert via zo'n drain in 3 dagen. Ik zat na 3 dagen al op een liter. Vandaar ook dat ik de inwendige drain heb gekregen zodat het gevaar niet meer bestond dat ik alsnog een hersenvliesontsteking zou krijgen door de opening naar buiten toe. Echter zorgde dit weer voor een onderdruk en vandaar dat deze weer gesloten is. De chirurg sprak toen op de ok ook dat dit mogelijk ook niet de oplossing was maar ze dit eerst gingen proberen. Wat de volgende stap zou zijn weet ik niet omdat hij kort hierop klaar was met zijn co schappen en terug moest maar Leuven.

Ze hebben tot nu toe 1x een mri van mijn schedel gemaakt, dit was na de 2e operatie. Daarna is het niet meer gebeurd. Ik zelf heb ook het gevoel dat ik door de ct moet, hier zie je vaak dan weer dingen op die je op een mri niet kunt zien. Een drukmeting heb ik ook nog nooit gehad.

Sorry als ik misschien soms rot uit de bocht kom maar ik maak mij flinke zorgen en voel mij ook niet gehoord. Als dit voor de rest van mijn leven is kan ik heel veel op gaan geven en daar moet ik niet aandenken. Ik ben altijd een vrije vogel geweest en ben nu weer onwijs afhankelijk van anderen. Zelfs autorijden gaat amper. Ik ben normaal altijd van het doorzetten en doorbijten wat iedere paardenmeid wel heeft denk ik haha. Als je valt ja het doet zeer, maar hop in het zadel en verder. Die ene blauwe plek kan wel bij de verzameling van de rest haha. Maar om dan nu zo aan bed gebonden te zijn is hels. Ik zou zo graag weer op me paardjes willen kruipen.

Hopelijk gaat het bij jou ook snel beter met je knie, jeetje zeg! Jij hebt het ook echt flink voor je kiezen gekregen en nog steeds. Veel sterkte!

**Geplaatst**: 16-08-19 12:34

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 16-08-19 12:34

@kirsten misschien eigen topic openen? Dit geeft wel erg vervuiling van quir haar topic.
Snap dat je behoorlijk mee in je maag zit. Maar vergeet niet dat artsen en verpleegkundige net als iedereen wel eens fouten maken. Probleem
Is alleen dat dit meestal veel grotere gevolgen als in een ander beroep .
Wat je schrijft dat er een antibiotica os gegeven is heel slecht maar wat je schrijft dat je daarna verschillende infusen met antibiotica hebt gehad om de werking van een de verkeerde antibiotica tegen te gaan klopt niet. Er is geen antibiotica wat de werking van een andere tegen gaat. Je kan wel corticosteroïden gehad hebben om de allergische reactie tegen te gaan.
Dat je naar de operatie zolang antibiotica hebt gehad kan ook niet zijn omdat je verkeerde hebt gehad. Maar om een hersenvliesontsteking en infectie in geopereerde gebied te voorkomen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-08-19 14:01

Geplaatst door de TopicStarter : 16-08-19 14:01

Ik denk dat er wat dingen zijn die je verkeerd begrepen hebt en ook jouw verwachtingen heel anders zijn dan reëel is helaas.

Ab om andere tegen te gaan of reactie of iets tegen gaan, kan inderdaad niet. En 2 weken ab is ook helemaal niet zo lang. Heb maanden lang aan verschillende zware ab gezeten en standaard 3 maanden ab na elke operatie in vrij hoge doseringen.

En jouw klachten klinken ook niet als van een te hoge of te lage druk.

Bij mij loopt er zo'n 200 per uur af...

Zonder drain is dan ook echt geen optie, 2 dagen en mijn ogen zijn heel erg slecht, zelfs nu nog steeds 75% van mijn zicht kwijt (auto rijden mag ik dus ook niet meer, heel fijn als je achteraf op het platteland in Zweden woont

). Continue aan het braken door de te hoge druk, etc, etc. En plat liggen is absoluut geen optie.

Ik heb maanden lang in het ziekenhuis gelegen en aan bed gekluisterd geweest, begrijp dus heel goed hoe je je voelt. Van meer dan full time in de paarden werken tot aan bed gekluisterd zijn. En nog steeds kan ik eigenlijk heel weinig, maar elke stap is er één.

Helaas zijn er bij mij ook veel (grote) fouten gemaakt, na één van de operaties zelfs half verlamd uit de narcose gekomen. Meerdere allergische reacties gehad, drain afgescheurd met plaatsen in het wervelkanaal waardoor ze de wervels open hebben moeten breken om het eruit te halen ivm infecties. En nog wel tig dingen.

Maar ze doen het echt niet expres of bewust, zij balen daar net zo hard van.
Infusen kunnen ze niet meer geprikt krijgen, 20 pogingen is niet zeldzaam zeg maar. Maar zij balen minstens zo hard dat het niet lukt...

Second opinion kan en goede optie zijn, maar weinig plekken in NL zijn beter dan Tilburg...

**Geplaatst**: 19-08-19 16:13

Geplaatst: 19-08-19 16:13

Wat fijn dat je weer lekker wat aan het rijden bent zeg! Dat is wel echt genieten
Ben je nog veel met fotografie bezig ook?

Wel heel erg balen van je knie, hoewel je wist dat het boven je hoofd hangt is het toch wel een domper...

@Kirsten: Heel naar wat je door bent gegaan en nog steeds gaat, pijn is een verschrikkelijk ding. Probeer echter je boosheid een plekje te geven, je bent niet de enige die zich onbegrepen voelt en het zwaar heeft met wat er gebeurd, maar woede kan het verschil maken tussen dragelijk en ondragelijk. Open desnoods een eigen topic om je ei kwijt te kunnen. Maar realiseer je inderdaad dat artsen en verpleegkundigen ook mensen zijn en ook fouten kunnen maken, hoe naar dat ook is.
Als jouw 'droomarts' so to say in Leuven werkt en je hem het liefste hebt dan zou ik kijken met je verzekering of behandeling daar vergoed kan worden. Realiseer je echter wel dat een arts waar je prettig mee kunt communiceren, niet betekend dat deze je problemen op kan lossen of meer/minder kundig is dan een 'botte hark' om het zo maar even te noemen

**Geplaatst**: 19-08-19 16:36

Geplaatst: 19-08-19 16:36

knabbelgirl schreef:
Wat fijn dat je weer lekker wat aan het rijden bent zeg! Dat is wel echt genieten
Ben je nog veel met fotografie bezig ook?

*meelees modus uit*
Quir heeft vandaag "maar" 1000+ foto's gemaakt van mijn toppers hier. He Quir. :')

**Geplaatst**: 19-08-19 19:52

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 19-08-19 19:52

Goede dag om te vragen dus hahaha
Wel fijn dat dat ondanks het verminderde zicht nog steeds gaat. Want is dat sterkte ook, of echt hoe je blikveld is (dat meen ik me te herinneren, correct me if I'm wrong!)

**Geplaatst**: 19-08-19 20:20

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 19-08-19 20:20

Quir, 3 tot 4 keer per week rijden is wel echt top! Balen van je knie, vooral omdat daar een lange revalidatie aan vast zit....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-08-19 20:33

Geplaatst door de TopicStarter : 19-08-19 20:33

Inderdaad precies de goede dag om t te vragen. :))

Maar helaas niet zo veel als ik eigenlijk zou willen, maar doe het nog steeds heel graag en vandaag dus bij Mirjam zo'n 1000 foto's gemaakt. _O-

Nog altijd heel veel te leren, maar begin toch steeds een beetje beter door te krijgen hoe het werkt.

Bruintje zijn oren zijn verkeerd om gemonteerd, waren erg moeilijk vooruit te krijgen. _O-

Ik mis een groot deel van het gezichtsveld, voorheen ook erg wazig (sterkte van -7), maar dat is nu gelukkig niet meer zo (alleen als ik erg moe wordt wil het beeld nog wel eens wazig en dubbel worden of als de druk weer te hoog is, maar normaal gezien niet meer). Merk het zelf dus eigenlijk ook niet, omdat ik het weet "zie" ik dat ik wel veel mis, maar het is geen zwart veld/vlek of zo wat je echt ziet.
Maar dat maakt het ergens natuurlijk ook wel weer gevaarlijk, zie ook niet dat het slechter of beter wordt enz. En vooral ook omdat het in de hersenen fout gaat, bestaat het gewoon ook echt niet voor mij, soort neglect.

https://www.hersenstichting.nl/alles-ov ... emianopsie

Dit is het, ik mis in beide ogen de rechter helft met behoudt van het centrale zien. Dus zoals bij E/onderste. En in het linkeroog ook nog links boven.

Die knie is inderdaad wel een domper, ik weet eigenlijk al sinds het verbrijzeld is het vrij snel vervangen zou moeten worden. Eigenlijk toen al, maar vanwege mijn leeftijd toen (12 jaar) met draad en pinnen proberen te repareren en dat is op zich goed gelukt.

Maar de laatste paar jaar ging het eigenlijk heel goed, maar wellicht omdat ik ook gewoon heel erg weinig kon. Het is mijn linker knie en links is ook de zijde van de verlamming, heb het idee dat ik daardoor minder goed mijn knie met de spieren stabiel kan houden en daardoor steeds vaker op slot gaat of er door heen zak.
Verder heb ik er eigenlijk ook gewoon geen pijn van, maar hij is wel goed stuk en heel veel artrose. Dat merk ik in de winter wel en de eerste paar meters is even opstarten, maar zolang ie niet op slot zit eigenlijk geen pijn...

Maar goed, ben bang dat ik er toch aan moet gaan geloven. -O-

**Geplaatst**: 20-08-19 18:11

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 20-08-19 18:11

Wel fijn dat je lekker met fotografie bezig kunt zijn! Begrijpelijk dat je inderdaad niet veel 'merkt' van je zicht als het zo zit. Dat is fijn en inderdaad toch ook een makkelijke valkuil, goed dat je je daar bewust van bent. Mooie foto's ook! Waar fotografeer je nu mee?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-19 20:41

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-19 20:41

Inderdaad ook een valkuil, maar momenteel beetje in de fase dat ik echt nergens zin meer in heb.

Revalidatie traject was ook aangevraagd, wel lange wacht lijst, maar nu maanden later nog niets van gehoord en ook totaal geen zin om er dus achter aan te gaan.

Helaas ook een zeer groot vermoeden van endometriose op het middenrif (waarvan ik eerst dacht dat het de drain was), alleen enige manier om dat definitief vast te stellen is een operatie en dat zie ik niet zo zitten voorlopig met de drain in de buikholte.

Fotografeer met een Canon 100D en een Canon 50-250mm (voor paarden eigenlijk altijd deze lens), 50mm f/1.8, 24mm f1.8 en een kitlens (18-55mm). Wil ooit nog heeeeeel graag een Canon 70-200 F/2.8, maar daar hangt een onbetaalbaar kaartje aan haha. :))

Volgens mij had ik het al wel eens eerder gevraagd, maar heeft er iemand ervaring met Cognitive FX?

Twijfel daar eens contact op te nemen. Cognitief wordt steeds slechter lijkt wel of ik begin het in ieder geval steeds meer echt bewust te worden.
Kan geen langere verhalen samenhangend vertellen, het kost mij extreem veel moeite om gedachten bij het verhaal te houden en ik stop midden in zinnen om na te moeten denken wat ik nu eigenlijk aan het vertellen was/ben.
Korte zinnen of korte antwoorden zijn niet zo'n probleem...

En dan de oneindige prikkels van alles en de intense hoofdpijn die het oplevert naast de 24/7 koppijn die er altijd al is, zou zo fijn zijn als dat wat beter te doen wordt... Maar kan zo weinig dingen vinden die daar verbetering op kunnen geven. Alleen Cognitive FX in USA, beetje jammer alleen dat het eigenlijk onbetaalbaar is. -O-

**Geplaatst**: 21-08-19 20:52

Geplaatst: 21-08-19 20:52

Quir, ondanks alles blijf je er toch steeds weer opnieuw positief instaan!

https://stichtinghersenschudding.nl/rev ... nitive-fx/ , had je dit al gelezen? Het is redelijk recent en naar mijn idee ook redelijk objectief.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-19 21:07

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-19 21:07

Jet schreef:
Quir, ondanks alles blijf je er toch steeds weer opnieuw positief instaan!

https://stichtinghersenschudding.nl/rev ... nitive-fx/ , had je dit al gelezen? Het is redelijk recent en naar mijn idee ook redelijk objectief.

Bedankt! Die had ik nog niet gevonden, was steeds in het Engels op zoek gegaan. Morgen even verder ervaringen lezen, nu te moe voor.

Eerste idee lijkt alleen niet zo heel positief, geen wetenschappelijk bewijs dat het helpt. Maar goed, wondermiddel bestaat uiteraard ook niet. Helaas.

Weet ook niet of het überhaupt mij kan helpen hoor, namelijk niet direct van een hersenschudding, ook al heb ik wel chronisch een zware hersenschudding als "bijwerking". Dus misschien is het sowieso geen mogelijkheid.

Maar het is ook wel erg duur om gewoon even te gaan proberen (gemiddeld 15.000 voor behandeling en dan nog verblijf, vliegtuig, etc). Maar zou zo fijn zijn als het al een klein beetje beter kan worden.

Op zich ben ik meestal wel redelijk positief en altijd wel al een heel groot doorzettingsvermogen gehad, maar nu toch ook wel echt moegestreden zeg maar.

En vooral niet weten of dit het nu is, of dat er kans op verbetering mogelijk is of dat het juist alleen maar slechter wordt.
Onwetendheid maakt het moeilijker, voor mij in ieder geval en acceptatie is er niet.

**Geplaatst**: 21-08-19 21:56

Geplaatst: 21-08-19 21:56

Ik vind het niet meer dan normaal hoor, dat die onzekerheid voor de toekomst je gewoonweg nog meer sloopt...

Wat er met jou aan de hand is, is best zeldzaam te noemen, dat maakt het des te lastiger om mensen met soortgelijke verschijnselen te vinden en daar info mee uit te wisselen... Laat staan dat je je daaraan kan optrekken.

Het goede van dit artikel vind ik juist dat het niet alleen de positieve kanten van de methode laat zien, maar ook de andere kanten die er aan vast kunnen zitten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-08-19 22:35

Geplaatst door de TopicStarter : 22-08-19 22:35

Het is inderdaad een redelijk zeldzame aandoening, maar wel wat contact met lotgenootjes (Mirjam hierboven is ook een "soortgenootje" :))

). Maar wat het zo extreem lastig maakt is dat bij mij werkelijk alle mogelijke complicaties voorkomen/gebeuren. Onder tussen weet je ook niet meer wat nu waar van komt. Zelf heb ik wel het idee dat de hersenvliesontstekingen toch best wat meer stuk gemaakt hebben dan eerst gedacht, maar goed het kan ook net zo goed van de operaties komen of wat dan ook... Zullen we waarschijnlijk ook nooit te weten gaan komen.

Maar alles draait altijd om acceptatie en er mee leren leven, dat wil en kan ik simpelweg (nog) niet. Voor mijn gevoel zijn er nog zoveel dingen die we niet geprobeerd of gedaan hebben. Dus op dat punt van acceptatie ben ik nog niet. Andere kant ben ik er wel ook helemaal klaar mee en heb er echt geen zin meer in.

Wil ook een beetje "verder" met het leven, het voelt al echt alsof mijn leven voor een groot deel voorbij is.

Ook wel een vrij grote kinderwens, maar wanneer? Ben al zo goed als bejaard.

Dus nog heel lang wachten is ook niet echt een optie...

Maar wel weer met een studie begonnen, thuis studie dus mooi op mijn eigen tempo. Zo makkelijk als ik voor dit alles leerde, zo moeilijk en traag gaat het nu. Maar goed, traag vooruit is ook vooruit.
En het rijden wil ik toch ook wel echt heel graag nog wat fanatieker kunnen gaan doen en uiteindelijk ook weer wedstrijden starten. Maar daar voor nu geen tijd op gezet, merk dat ik daar niet zo goed mee overweg kan als ik die "deadline" dan niet haal.

Dus wel doelen maken, maar geen echte deadlines.

Deze wilde ik nog even delen.

Mamma eland met mijn twee meisjes op de achtergrond.

**Geplaatst**: 25-08-19 21:30

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 25-08-19 21:30

Tjee, Quir… Ik ben helemaal stil van je verhaal. Wat een zwaar en pittig traject heb je al doorlopen. Knap dat je ondanks deze zware ziekte de zin om dingen te ondernemen niet hebt verloren. Ik hoop dat je snel weer fanatieker kunt rijden! Welke cursus volg je nu? Veel succes en plezier!

Wat een knappe foto's! Je hebt een prachtige stijl!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-08-19 22:44

Geplaatst door de TopicStarter : 25-08-19 22:44

Probeer inderdaad nog wel zoveel mogelijk dingen te doen en wil nog altijd heel graag mijn dromen najagen.

Maar nog altijd een hele lange weg te gaan.

Vrijdag een mooi stukje over de Veluwe gefietst. :))

Ik ben aan de studie tuinarchitect begonnen, iets heel anders als wat ik altijd gedaan heb. Maar vind het tot nu toe erg leuk. Helaas gaat het alleen dus niet zo vlot als ik zou willen, maar ook dan kom ik er uiteindelijk wel.

Dankjewel!
Kwam er helaas achter dat mijn laptop niet goed gekalibreerd was, dus foto's zijn te donker en kleuren kloppen niet helemaal. Straks thuis nog even een keer goed nabewerken.

**Geplaatst**: 26-08-19 09:00

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 26-08-19 09:00

ah je zit in nederland! welkom hier hahaha

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-08-19 10:39

Geplaatst door de TopicStarter : 26-08-19 10:39

Jaa haha, maar deze week weer terug naar huis. :))

Maar hier in NL is fietsen wel een stuk makkelijker dan thuis met alle bergen en heuvels en zandpaden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-10-19 21:12

Geplaatst door de TopicStarter : 09-10-19 21:12

**Geplaatst**: 10-10-19 00:03

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 10-10-19 00:03

Zon! En je zit op je peerd, heerlijk. Hoe gaat het verder?

**Geplaatst**: 10-10-19 07:05

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 10-10-19 07:05

Wat een heerlijk plaatje Quir! 8-)

Hoe is het met je?

**Geplaatst**: 10-10-19 07:45

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 10-10-19 07:45

Fijn dat je aan het rijden bent, Alice!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-10-19 08:07

Geplaatst door de TopicStarter : 10-10-19 08:07

Die zon is helaas weer helemaal weg.

Het staat blank en het giet op dit moment haha.
Foto van vorige week.

Maar lekker met Spekkie aan het trainen en "rijden", 95% nog vooral gewoon stappen. Heb een meisje gevonden die haar bijrijd nu. Liby is zadelmak en doet het onvoorstelbaar goed, makkelijk en vooral extreem braaf! Wat je vandaag de eerste keer doet, snapt ze morgen al helemaal. In twee weken (6x 15/20 min mee bezig geweest) van eigenlijk helemaal groen (wat basis dingen kende ze wel al natuurlijk) naar braaf los door de bak draven. Mijn buurmeisje van 8 gaat haar straks rijden.

Pas 2 weken trainen.

Alleen een beetje aan het klungelen met het zadel, hij past netjes als ie op de goede plek ligt. Maar continue schuift ie naar voren met longeren of rijden... Denk dat het door de singel komt. Irritant wel. Zadel is voor haar echt een drama.

Met haar rechte rug, vrijwel geen schoft en zo rond als een tonnetje.
Ga wel ook nog even een groter kopijzer proberen, omdat ze al veel meer spieren krijgt en als een zadel te smal is/wordt, deze ook naar voren wil schuiven...

Maar goed, iedereen die het ziet/voelt zegt weer wat anders. _O-

En echt goede zadelpassers heb ik nog niet gevonden hier.

Afbeelding

Hier zie je wel een beetje wat ik bedoel met de singel...

Gelukkig loopt ze er nog wel super onder, want wat dat betreft is ze een enorme zeur. Als 1 haartje al de andere kant op ligt, doet ze het niet en wordt zuur.

En verder, de drain is er mee gestopt en de druk is weer flink hoog... Maar ben er zo klaar mee, dus laat het maar even zo.
Eind deze maand ogen weer testen en dan maar even zien hoe en wat.

Zie het niet zitten om weer open gesneden te worden op dit moment. Ondanks dat het fysiek niet zo oké gaat, zit ik mentaal wel echt weer een stuk beter in mijn vel.

Probeer elke dag beide paarden te doen, maar minimaal 1 en dat gaat meestal wel goed. Gelukkig zijn ze ook allebei fantastisch lief en doen het graag heel goed. Alleen al met ze bezig zijn, maakt me blij.
Daarnaast bezig met studie tuinarchitect en die vind ik ook erg leuk! Kost me wel veel moeite, leren op zich al, maar het lukt. Hooguit wat langer mee bezig dan normaal of standaard is. En bezig met een nieuw project op zetten!

Maar merk wel echt typische "hersenletsel" dingen, wat ik eerst echt totaal niet accepteerde, lukt dat iets beter en beter mee omgaan. Zo kan ik dus echt niet meer plannen, zoals "vroeger" in ieder geval. Maar door gebruik van agenda, app en een groot whiteboard, gaat het beter en krijg ik uiteindelijk ook veel meer gedaan zonder helemaal te verdrinken.
Concentratie is een probleem en heel snel echt uitgeput en de voornamelijk in mijn hoofd.

En ik hou hoop dat de drain gewoon verstopt zit en het weer gaat doen! Al doet ie het nu bijna 2 weken niet meer, maar hopen mag...