Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-03-15 08:44

Geplaatst: 15-03-15 08:44

soloro schreef:
Ik kom er net achter dat mijn psycholoog dus niet officieel EMDR-therapeut is (ben ik achter gekomen via http://www.emdr.nl en dan alle erkende emdr therapeuten lijst). Nu is mijn vraag of het slim is om bij haar te blijven of toch een andere psycholoog te zoeken die wel een erkende emdr therapeut is?

De psycholoog die bij ons emdr geeft staat er ook niet bij. Maar heeft wel de opleiding gedaan. Ik vraag me af of die lijst up to date is

**Geplaatst**: 15-03-15 09:56

Geplaatst: 15-03-15 09:56

soloro schreef:
Ik kom er net achter dat mijn psycholoog dus niet officieel EMDR-therapeut is (ben ik achter gekomen via http://www.emdr.nl en dan alle erkende emdr therapeuten lijst). Nu is mijn vraag of het slim is om bij haar te blijven of toch een andere psycholoog te zoeken die wel een erkende emdr therapeut is?

Lijst is denk niet up to date, mijn vriendin is ook officieel emdr therapeut en staat er ook niet tussen.

Verder, welkom Lien.

**Geplaatst**: 15-03-15 10:34

Geplaatst: 15-03-15 10:34

Lien_ schreef:
(....)maar als het over mezelf gaat voel ik me altijd zo snel alsof ik me aanstel.

Ja, die herken ik. Ik ken het als een overlevingsmechanisme - als je het zelf moet zien te rooien, is het "zo stom nog niet" om tegen jezelf te zeggen dat het wel meevalt - daar zijn vele varianten op, op dit thema.
En dat wordt een tweede natuur: 'niets aan de hand hier'!

Citaat:
Ik ben uit veel dingen (problemen met sociaal contact etc) zelf gekomen en kan mezelf best wel goed analyseren, waarom kan ik dit dan niet zelf?
Ik heb trouwens een eetprobleem icm anxiety-issues, geloof ik (aldus psych), en het beheerst zo langzamerhand m'n hele leven. Paar dagen geleden vertrok een goede vriend weer, +examenstress maakt dat het echt zo enorm getriggerd wordt dat ik nog geen normale dag heb gehad sinds woensdag, controle en rust is compleet weg.

Angst is erg goed de nek om te draaien, maar wel op basis van goede informatie!
Zo is angst nadrukkelijk geen gedachte (het komt niet uit je cortex) angst komt uit je diepere hersendelen (limbisch systeem en herstenstam). Analyse kan zin hebben "O, ik denk weer *zus en zo* - laat ik een ontspannende oefening proberen. En als dat niet helpt, helpt karate misschien wel. (Dit naar analogie van wat bij traumaverwerking de fase van stabilisatie heet.)
En daarna heeft het zin om technieken als emdr, gespecialiseerde kinesiologie of somatic experiencing te doen - dan pak je de "lagere" hersendelen aan.

En mogelijk dat je eetprobleem meekomt met het omdraaien van de nek van je angst. Angst doet al veel met je spijsvertering. (Er was een tijd dat ik een emotie.eter was: ik vond dat trillen zo'n naar gevoel en dat stopte als ik at. Toen ik anders ging eten was dat opeens voorbij. Mijn verstand vind en vond dat logisch, maar ik vond het ook vreemd: ik herkende mijn emoties een tijdje minder, "want ik hoefde niet te eten".)
En de "andere helft van de cirkel" is ook waar: dingen rond eten, uiterlijk ("slanke lijn"!) - daar word je als vrouw keihard op afgerekend.

**Geplaatst**: 15-03-15 11:59

Geplaatst: 15-03-15 11:59

Lien_ schreef:
Daar zul je zeker gelijk in hebben Ik wist niet zo goed waar ik naartoe moest, dus had eerst bij de studentenpsycholoog een afspraak gemaakt maar die kunnen mij niet helpen met mijn problemen. Ze wilde me wel blijven zien tot ik ergens anders terecht kan, maar de laatste afspraak heb ik afgebeld, vanwege tijdgebrek en ze is wel aardig, maar ik vind veel dingen die ze zegt gewoon stom. 'dan doe je het toch gewoon niet' ja hallo als het zo makkelijk was gezegd dat ik na m'n examens terugbel voor een nieuwe afspraak maar ik twijfel zo..

Lief van je dat je dat zegt trouwens zo denk ik ook altijd, maar als het over mezelf gaat voel ik me altijd zo snel alsof ik me aanstel. Ik ben uit veel dingen (problemen met sociaal contact etc) zelf gekomen en kan mezelf best wel goed analyseren, waarom kan ik dit dan niet zelf?
Ik heb trouwens een eetprobleem icm anxiety-issues, geloof ik (aldus psych), en het beheerst zo langzamerhand m'n hele leven. Paar dagen geleden vertrok een goede vriend weer, +examenstress maakt dat het echt zo enorm getriggerd wordt dat ik nog geen normale dag heb gehad sinds woensdag, controle en rust is compleet weg. Ik twijfel ook altijd heel erg hoeveel therapie zal helpen, ik loop zo al zo lang dat ik me af vraag of ik ooit vrij kan zijn.

soloro, ik heb daar geen verstand van, sorry. Hopelijk kan iemand anders je advies geven

Dat heb ik me ook lang afgevraagd, kan ik wel weer 'normaal' worden? En ik kan je vertellen, het heeft lang geduurd, maar ik kan nu zeggen dat ik eindelijk kan zijn wie ik wil zijn en kan doen wat ik wil doen. Dat heeft lang geduurd, het is meer dan 1,5 jaar na het einde van mijn therapie, maar ik ben er!!!

**Geplaatst**: 15-03-15 12:31

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-03-15 12:31

Dat eetgedoe daar ben ik nu ook mee bezig. Niet om de juiste reden denk ik, maar ok.
Aangezien ik nergens echt controle over heb, pak ik die nu op eten. Dat betekent bij mij echter dat ik mezelf nu juist geen emo vreetbuien toesta, alhoewel alles daar om schreeuwt! Ik weet echter dat ik dan helemaal boos voel.
Mijn lijf trilt dus nu juist! Ik ontbijt niet goed (sapje of appel), lunch met 2 bruine bammetjes en avondeten netjes vers gekookt.
Verder supplementen vd ortho arts met d3, b12 en magnesium. Zit nog te veel in een acute stressfase misschien. Echt slanker ben ik er ook nog niet van geworden.

**Geplaatst**: 15-03-15 12:42

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-03-15 12:42

Hoi Ikkedus,
Heb je andere manieren geprobeerd om de stress te laten verdwijnen? Adrenaline is bedoeld om te vechten of te vluchten, dus sporten helpt doorgaans wel. Van boksen tot hard cietsen of hollen of hoe het maar uitkomt.
En na het hollen etc hebben yogaoefeningen zin, zo is mijn ervaring (maar als ik mezelf "meteen in zo'n houding zette" , voelde dat nooit erg prettig).

**Geplaatst**: 15-03-15 16:47

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-03-15 16:47

Wandelen. Mag van mijn ortho niet rennen of fitnessen, omdat dat het systeem aanjaagt. Fietsen gebruik je minder je hele lichaam.
En de bètablokkers.

**Geplaatst**: 15-03-15 17:04

Geplaatst: 15-03-15 17:04

Janneke2 schreef:
Nou - en of ik dat herken: de 'verjaardag' van het trauma!
In mijn ervaring is het de paar dagen ervoor het ergste, maar hoe dan ook: het is naar!
Hopelijk heb je ook een serie zaken die je door je triggers heen kunnen helpen - je honden bijvoorbeeld. (Zoiets als iedere keer dat je je akeliger voelt worden een van beiden/ allebei aaien, en bedenken hoe hondstrouw ze aan jou zijn en nare mensen acuut zouden bijten.)
En hopelijk dat je snel weer allerlei stukken trauma de nek om kunt draaien - maar voor nu: heel veel sterkte!

Mjah, sommige jaren is het bij mij de dagen ervoor ook erger dan de dag zelf, andere jaren is de dag zelf en de dagen erna erger dan de dagen ervoor.
De avond vooraleer het een jaar geleden zou zijn, dreigde iets gelijkaardige te gebeuren (gelukkig bleef het bij de dreiging dat het kon gebeuren). Gevolg: nauwelijks geslapen die nacht en de volgende dag natuurlijk helemaal van m'n melk. De dagen erna waren ook erg moeilijk. Wel blij dat er iets mee gedaan werd toen de 'begeleiding' wist wat zich had voorgedaan die avond.
En een jaar of twee, drie geleden waren er de 'verjaardag' zelf veel gelijkenissen met de dag zoveel jaar eerder dat het toen toch ook best wel zwaar was.
Andere jaren is het inderdaad soms erger om naar die dag 'toe te (over?)leven' dan de dag zelf...
Het lijkt toch wel een klein beetje dat deze periode van het jaar voor mij "gedoemd" is. Net wou ik mijn hamster eten geven en de kooi proper maken en zie ik dat ze dood lag

. Ze was nu echt wel al op leeftijd (3 jaar), dus op zich is het wel normaal...
Ja, ik weet op zich wel wat ik allemaal kan doen bij triggers ed, maar dat dan nog toepassen, dat is soms iets anders

.

Hoe doe jij dat nu bij zo'n "verjaardag"? Heb je daar nu nog last van?

Ikkedus: ik denk dat je, zoals Janneke zegt, misschien eens op zoek moet gaan naar andere alternatieven om met je stress om te gaan. Sporten is (vaak) inderdaad een goede manier om dat te doen. Wandelen kan ook helpen. Als ik echt veel stress heb, heb ik daar wel niet genoeg aan. Het doet me dan wel deugd, maar ik denk dat ik veel zou moeten wandelen eer ik de stress uit mijn lijf gejaagd heb. En met veel bedoel ik: meer dan 4u of zo... Ik wandel dagelijks minimaal 2 a 3u, zonder daarbij dan nog eens alle verplaatsingen die ik te voet doe (en dat zijn er veel) gerekend

.

**Geplaatst**: 15-03-15 19:12

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-03-15 19:12

Ikke, WoW!!! Ik heb nou niet echt een leuke omgeving om te wandelen. Ik probeer zoveel mogelijk iets te gaan doen: naar mijn bijrijdpaard en rijden zonder iets te vragen, boodschappen, wassen, met een vriendin mee. Dat was niet voldoende. Wandel 20 min ouzo, heb erg weinig energie

.
De grootste problemen heb ik s nachts. Wat doe je dan?

Ben bang voor de komende week ( rapportenweek, dus ZWAAR), maar eerlijk gezegd dolblij dat het weekend voorbij is. Dan MOET ik me wel,op andere zaken richten, want er staan er dan 27 springend voor mijn neus.

**Geplaatst**: 15-03-15 20:27

Geplaatst: 15-03-15 20:27

Nou, ik heb twee honden waar ik dagelijks mee ga wandelen. Ik ga met elk apart en wandel dan met elk ongeveer een uur. Op sommige dagen ga ik ook te voet naar mijn pony, soms enkel de heen of terugweg, soms heen en terugweg. Naar mijn pony is ongeveer een half uur als je doorstapt. En dan doe ik te voet nog een groot deel van de verplaatsingen: een deel vd weg naar mijn stage, naar de stad, naar een college,... Ik kan niet met de auto rijden en ben dus volledig afhankelijk van het OV en de benenwagen

. Maar ik heb daar eigenlijk ook geen probleem mee. Ik ga graag wandelen met mijn honden en vind het ook niet erg om dingen te voet te doen, ik ben het gewend. En het doet me ook gied om te wandelen.

**Geplaatst**: 15-03-15 20:33

Geplaatst: 15-03-15 20:33

Dankjullie voor de lieve woorden

Ik hoop inderdaad dat ik met therapie wat verder kan komen, ik ben er zo klaar mee en het staat nomale vriendschappen en relaties in de weg. Ik ben me heel bewust van hoe ik reageer, maar kan het niet altijd aan voelen komen en er vervolgens totaal niet mee omgaan, vind ik altijd zo sneu voor de mensen om me heen. Totaal dichtklappen, huilen of juist letterlijk gaan rennen

eten is altijd drama bij mij, ik ken alleen uitersten. Liefst heb ik constant iemand om me heen om het te reguleren, is evengoed vermoeiend maar neemt een deel nadenken en verantwoordelijkheid uit handen.

ikkkke, wat sneu van de hamster

al dat wandelen lijkt me wel heerlijk, ik mis de hond bij m'n ouders thuis altijd zo

'verjaardagen' heb ik geen idee van, sterkte in elk geval :(:)

Beweging heb ik altijd veel baat bij, minder stress en meer energie, maar dat is misschien voor iedereen anders. Heb eind afgelopen jaar zo'n dip gehad dat ik totaal er geen energie meer voor had, en niet meer voor sociaal contact, ik negeerde iedereen en sliep niet meer, dat heb ik met moeite doorbroken en het gaat nu gelukkig weer iets beter. Ik 'zie' weer dingen als ik buiten loop. Heb slaappilletjes 'just in case', maar al een paar maanden niet nodig gehad.

Ook blij dat het weekend over is, thuis studeren is altijd het zwaarste en naast dat m'n beste vrienden dit weekend onbereikbaar waren probeer ik altijd niemand te contacten als ik me zo rot voel, omdat ik mensen dan pijn ga doen

en ik ben dat niet echt, zeg maar.
Morgenochtend laatste examen, drama want voorbereiding is niets van gekomen, daarna zorgen dat ik me weer wat beter voel

**Geplaatst**: 17-03-15 00:23

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 17-03-15 00:23

Toch maar een afspraak voor woensdag gemaakt.. ze mailde dat er onverwacht woensdag iemand uitviel en of ik dan wilde.. Nu nog ergens het durf vandaan halen om haar naar haar opleidingen te vragen.. En dan zie ik het woensdag wel en dan beslis ik na woensdag of ik met haar doorga of naar een andere therapeut stap (wat voor mij weer een enorme stap is).. ik wil gewoon geen gezeur meer aan mijn hoofd, gewoon dat ik weer blij kan zijn ipv dat elke dag een enorm gevecht is..

**Geplaatst**: 17-03-15 06:40

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 17-03-15 06:40

Begrijpelijk dat je je beter wil voelen en niet meer wil dat elke dag geen gevecht is. Hou dat misschien voor ogen als je haar naar haar opleidingen wil vragen. Door dat in het achterhoofd te houden, durf je misschien wel de stap zetten, want die vraag kan jou helpen om een geïnformeerde, doordachte keuze te maken over hoe je verder wil gaan.

**Geplaatst**: 17-03-15 16:24

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 17-03-15 16:24

Succes morgen soloro! Snap dat je er gek van word.

Ik zit er zelf weer even helemaal doorheen. Ik praat wel mee in de pauze, doe zo mijn stinkende best om 'erbij te horen', maar het voelt allemaal zo nep... Ik weet zeker dat ik nu verschrikkelijk saai ben.... Zo frustrerend. Ik wil gewoon weer meedoen en gezellig zijn zoals een jaar geleden, maar op dagen zoals vandaag heb ik er een hard hoofd in dat dat ooit weer gaat gebeuren. Bij elk klein dingetje denk ik meteen dat iedereen me niet meer mag en nu ik dit schrijf klinkt dat als zo'n onzin en schaam ik me weer dood dat ik zo op mijn vrienden 'hang'.... Kan moeilijk uit die negatieve spiraal komen.

Ook mijn psych heeft emdr aangeraden. Na research besloten dat wel te gaan doen, ookal vind ik het doodeng.

**Geplaatst**: 17-03-15 19:00

Geplaatst: 17-03-15 19:00

soloro schreef:
Toch maar een afspraak voor woensdag gemaakt.. ze mailde dat er onverwacht woensdag iemand uitviel en of ik dan wilde.. Nu nog ergens het durf vandaan halen om haar naar haar opleidingen te vragen.. En dan zie ik het woensdag wel en dan beslis ik na woensdag of ik met haar doorga of naar een andere therapeut stap (wat voor mij weer een enorme stap is).. ik wil gewoon geen gezeur meer aan mijn hoofd, gewoon dat ik weer blij kan zijn ipv dat elke dag een enorm gevecht is..

Ik wil je niet teleurstellen, maar het kan nog wel een tijdje gaan duren voro je die rust vind. Mischien kan het je al helpen om in ieder geval de situatie te accepteren en niet te snel verandering te willen zien. Want als je constant heel veel wil maar het gebeurt niet(therapie heeft zijn tijd nodig) ga je je geen greintje beter voelen. Accepteer dat het nu even minder gaat, dan worddt het allemaal stukken makkelijker.

**Geplaatst**: 17-03-15 19:01

Geplaatst: 17-03-15 19:01

Joolien schreef:
soloro schreef:
Toch maar een afspraak voor woensdag gemaakt.. ze mailde dat er onverwacht woensdag iemand uitviel en of ik dan wilde.. Nu nog ergens het durf vandaan halen om haar naar haar opleidingen te vragen.. En dan zie ik het woensdag wel en dan beslis ik na woensdag of ik met haar doorga of naar een andere therapeut stap (wat voor mij weer een enorme stap is).. ik wil gewoon geen gezeur meer aan mijn hoofd, gewoon dat ik weer blij kan zijn ipv dat elke dag een enorm gevecht is..

Ik wil je niet teleurstellen, maar het kan nog wel een tijdje gaan duren voro je die rust vind. Mischien kan het je al helpen om in ieder geval de situatie te accepteren en niet te snel verandering te willen zien. Want als je constant heel veel wil maar het gebeurt niet(therapie heeft zijn tijd nodig) ga je je geen greintje beter voelen. Accepteer dat het nu even minder gaat, dan worddt het allemaal stukken makkelijker.

klopt weet ik

Het moet gewoon stapje voor stapje en soms 2 stappen terug en 1 vooruit.

**Geplaatst**: 17-03-15 19:47

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 17-03-15 19:47

Klopt, maar die berusting erin is heel belangrijk, dat heb ik wel geleerd. Het gewoon over me heen laten komen zorgde voor rust, dat was heel fijn!

**Geplaatst**: 17-03-15 19:53

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 17-03-15 19:53

Knap Joolien!
Ik word zo onrustig van het idee dat ik het moet accepteren en het tijd moet geven.

**Geplaatst**: 17-03-15 19:55

Geplaatst: 17-03-15 19:55

ikkedus schreef:
Knap Joolien!
Ik word zo onrustig van het idee dat ik het moet accepteren en het tijd moet geven.

Dat is ook moeilijk en ging bij mij ook niet vanzelf. Maar het geeft echt rust.

**Geplaatst**: 18-03-15 15:16

Geplaatst: 18-03-15 15:16

ikkedus schreef:
Knap Joolien!
Ik word zo onrustig van het idee dat ik het moet accepteren en het tijd moet geven.

Het is ook frustrerend dat het zoveel tijd kost. Je wil er liever onmiddellijk komaf mee maken. Enfin ja, dat is / was bij mij toch zo. Hoewel het tijd kost om je einddoel te bereiken, zal je in de loop van de tijd wel merken dat je toch al stappen in de goede richting zet. Probeer daar ook oog voor te hebben en je niet zozeer te focussen op hoe lang het duurt eer je je einddoel bereikt.

UhNee schreef:
Ik zit er zelf weer even helemaal doorheen. Ik praat wel mee in de pauze, doe zo mijn stinkende best om 'erbij te horen', maar het voelt allemaal zo nep... Ik weet zeker dat ik nu verschrikkelijk saai ben.... Zo frustrerend. Ik wil gewoon weer meedoen en gezellig zijn zoals een jaar geleden, maar op dagen zoals vandaag heb ik er een hard hoofd in dat dat ooit weer gaat gebeuren. Bij elk klein dingetje denk ik meteen dat iedereen me niet meer mag en nu ik dit schrijf klinkt dat als zo'n onzin en schaam ik me weer dood dat ik zo op mijn vrienden 'hang'.... Kan moeilijk uit die negatieve spiraal komen.

Dit heb ik ook gehad. Bij mij is dat nu uiteindelijk een stuk beter. Het is keimoeilijk om je te blijven inzetten om "mee te doen" als je jezelf zo slecht voelt en in zo'n negatieve spiraal zit. Een belangrijke stap heb je echter al wel gezet: je doet wel je best om deel te nemen aan gesprekken enz. Het voelt nu nep aan omdat je jezelf niet goed voelt en je negatieve gedachten zich ook op je contacten / interactie met anderen gaan focussen op zo'n moment, maar na verloop van tijd zal het wel weer vlotter gaan, zal het "normaler" voor je gaan aanvoelen. Belangrijk is denk ik dat je het contact niet laat verwateren en dat doe je duidelijk niet, dus erg goed van je! En weet je, ik heb gemerkt dat ik aak negatiever denk over mezelf dan andere mensen, dat ik sneller denk dat andere mensen negatieve dingen over me gaan denken dan dat ze dat effectief doen. Dat doet zich wel bij meer mensen voor, misschien ook wel bij jou. Plus, als mensen weten dat je je even niet zo lekker voelt, tillen ze er vaak ook absoluut niet zo zwaar aan dat je bv wat stiller bent of minder lacht. Dat wil niet zeggen dat je heel je probleem moet gaan uitleggen, maar gewoon zeggen dat je je niet zo lekker voelt kan in sommige gevallen al helpen.

Hoe gaat het verder nog met jullie?

Met mij gaat het wel oké. Beetje verstrooid de laatste dagen. En als ik nu echt kon kiezen kroop ik nu terug in mijn bed, maar ik heb nog teveel werk. Verder wel relatief positief, ik merk dat ik op sommige vlakken vooruitgang geboekt heb de laatste tijd en dat is wel fijn

.

**Geplaatst**: 18-03-15 15:32

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 18-03-15 15:32

Ik ga zo op naar de psycholoog.. en ik wil niet xD Ga direct maar even stemmen, stemlokaal zit toch op de route

**Geplaatst**: 18-03-15 17:11

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 18-03-15 17:11

Ik heb net dag 2 vd rapportenweek overleefd. Best pittige gesprekken moeten voeren, maar gelukkig niet alleen.
Het vreet energie, dus ik ben kapot ( geestelijk en lichamelijk). Vreselijke spier- en hoofdpijn.
Ik krijg gelukkig de ruimte om af en toe even weg te kunnen tussendoor. Dan ga ik even wandelen. Mijn baas is gister zelfs even meegewandeld.
Ben niet blij met mijn huisarts -:(-

. Heb een specifieke verwijzing nodig en alhoewel hij mijn keuze en verwijzing steunt, weigert hij om de gevraagde verwijszin op het briefje te schrijven.
Hij vindt het onzin dat de verzekering dit wil. Als ze meer willen weten moeten ze maar bellen. Echt irritant!! Nu moet ik het dus zelf maar gaan regelen!
Gelukkig werkt de verzekering nu wel mee! Nu de kliniek nog!
Verder wel goed nieuws: ik kan weer terug naar mijn oude behandelaar! Wel een stad of 3 verder, maar ik heb het er voor over!

Nog 1 dag en avond rapporten voor de boeg en dan mag ik stiekum even trots op mezelf zijn dat dat is gelukt!

**Geplaatst**: 18-03-15 17:47

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 18-03-15 17:47

EMDR gaat niet meer door, ben heel eerlijk tegenover mijn psycholoog geweest. We gaan nu gewone gesprekken doen en ze heeft al iets in gedachten wat ik zelf erg heftig vind om te doen en waar ik eens heel goed over na moet gaan denken of ik dat wel wil.(ga ik niet hier neerzetten, ga ik alleen via pb zeggen).

**Geplaatst**: 18-03-15 20:29

Geplaatst: 18-03-15 20:29

soloro schreef:
EMDR gaat niet meer door, ben heel eerlijk tegenover mijn psycholoog geweest. We gaan nu gewone gesprekken doen en ze heeft al iets in gedachten wat ik zelf erg heftig vind om te doen en waar ik eens heel goed over na moet gaan denken of ik dat wel wil.(ga ik niet hier neerzetten, ga ik alleen via pb zeggen).

Sorry.. dacht ff dat ik een pb stuurde, maar kwam hier terecht

**Geplaatst**: 19-03-15 10:22

Geplaatst: 19-03-15 10:22

Hoi Soloro,
nogmaals: traumaverwerking heeft zo haar eigen logica.
Aan de orde in een verwerkingsproces is eerst "een stevige basis" krijgen, dat je leven in het hier en nu rustiger wordt.
Zo had ik een peut die "liefhebbend dramde"

"doe die oefening van de 5 zintuigen! Welke muziek geeft jou rust? Welke kleur? Welke geur, zijn er kruidenthee.en die helpen, jezelf masseren", (of kijk eens bij de touches van Linda Tellington) - dat soort dingen.
Aan de hand van die oefeningen krijg je ten eerste meer rust, je leven meer in eigen hand - en ook sneller in de smiezen, wanneer, hoe, door wie etc jij de stress wordt ingejaagd.
En vaak vergeten, maar erg belangrijk: veel praten over het thema macht. Hoe werkt dat? Hoe herken je minder ideale manieren vanmacht uitoefenen? En vooral ook: wat kun je er in fase1 tegenover stellen? (Nadat de ellende in fase 2 en 3 is verwerkt, gaat dit uiteraard veel soepeler, maar je "moet" nu wel al leren herkennen en goed voor jezelf zorgen. Al is het "maar" door op karate te gaan.)
En als je jezelf kunt troosten, kalmeren, bemoedigen - dan pas komen de heftige zaken, confrontatie met het trauma, al dan niet via emdr.
En mijn tip zou dus zijn: doe pas confrontaties als de basis er in zit!