De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Majabeestje
Berichten: 4178
Geregistreerd: 07-02-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-22 10:50

Ik raakte ongepland zwanger, was 25 toen ik mijn oudste kreeg. Inmiddels is ze bijna 15 en ik vind deze leeftijd zoveel leuker dan de eerste jaren.. :') Ondanks de puberbuien. Ik heb van mezelf affiniteit met pubers, dat scheelt denk ik wel. Werk er ook mee en heb hiervoor jarenlang pubers met verschillende soorten problematiek begeleid.

De oudste is 6 weken te vroeg geboren, dat was een pittige start. Ze was geen makkelijke baby en huilde veel. Heel getob met voeding, slapen etc. Als ik terugkijk naar foto's van toen dan schrik ik van de blik in mijn ogen. Afwezig, dof. Ik hield zielsveel van mijn dochter en tegelijkertijd werd ik knettergek van haar gehuil, de constante zorg en enorme verantwoordelijkheid.
Het heeft ervoor gezorgd dat ik gevoelsmatig afstand nam van haar en heb daar meerdere sessies met een psycholoog voor nodig gehad om daar mee om te leren gaan. En te beseffen dat ik ws een post natale depressie heb gehad en niks mee heb gedaan.
Op dat soort dingen kan je je niet voorbereiden.

De jongste, onze zoon, is geboren toen onze dochter 2,5 jaar was. Spannend, durfden we een tweede wel aan?
Hij was een vrij makkelijke baby en dat hielp enorm. We sliepen iets beter en het ging allemaal wat meer vanzelf.
Toch heb ik de periode van de eerste jaren met beide kinderen (tot ze naar school gingen) als de meest zware periode van mijn leven ervaren.
Ik heb toen regelmatig gedacht 'Als ik dit had geweten, was ik er nooit aan begonnen'..

Het werd makkelijker, elk jaar een beetje meer.
Maar ik kreeg pas echt weer 'lucht' toen de kinderen echt ouder werden. Ze zitten nu in de brugklas en in de 3e en nu besef ik me ineens hoe snel het gaat :')
Maar ik kan mijn eigen leven weer oppakken, dat is gewoon heerlijk. Geen stress meer over op tijd op school staan of naar huis omdat de kinderen vrij zijn, ik kan naar mijn paard zonder oppas te regelen etc.
Natuurlijk blijf ik rekening met ze houden, ik wil wel voldoende thuis zijn voor ze (en/of mijn man) dus ik pas mijn werktijden en vrije tijd nog steeds op ze aan. Maar de stress is eraf.
We zijn laatst naar een feestje geweest en hadden voor het eerst geen oppas. Dat was zo bizar! :D

Pinacolada

Berichten: 4105
Geregistreerd: 04-05-03
Woonplaats: Friesland

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-22 11:02

Zieke kinderen en werk, dat vind ik een dramatische combi.. zolang iedereen fit en happy is allemaal dikke prima, maar zoals nu de een na de ander hoge koorts en ziek dan is het niet meer te regelen met werk. Dat vind ik altijd stressvol

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-22 11:06

ik had deze ook niet verwacht nee :D _O- Wilde dat ik niet had aangeklikt :')

Maargoed, dit is ook wel de onvertelde waarheid over een vriendin, vriend of huisdier hebben.

geen foto, maar als je emetofobie heb ga je hier ook niet lekker op.
Spoiler:
Weet nog goed dat ik in de huiskamer stond halverwege een open trap en tegen :P :P mijn vriendje zei “pfoeh, ik voel me niet zo le……..” en splash. En de huiskamer multidimensionaal gehavend was.
Waarna ik letterlijk 6 uur lang ‘s nachts in de douche heb gestaan waar mijn vriend me tussen het spugen en de buikloop door ORS drankjes aan het voeren was op advies van de eerste hulp, omdat ik zelf niet meer op mijn benen kon staan. Hij.heeft.alles.gezien :+
…Stond er ook niet aangekondigd op mijn tinderprofiel zegmaar…


Was overigens wel een kadootje van mijn driejarige nichtje waar ik op aan het oppassen was. Mama had even niet gezegd dat ze wat last had van der darmpjes :+
Dat is wel 1 van de onvertelde dingen die ik bedoel. In het half jaar dat ik oppaste ben ik 3x (!) echt flink ziek geweest met bovenstaande als uitwas (toen dacht ik echt dat ik dood ging :Y) ) en het was lockdown, dus geen andere mogelijkheid waar het vandaan gekomen kan zijn dan viezige kinderhandjes :)) . Die luiers zelf waren overigens ook geen lolletje :P Op tv en in films ziet het er altijd zo uit van twee veegjes en lentefrisse kleuterbilletjes. Misschien mijn gebrekkige skills, maar niet mijn ervaring :P

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-22 11:08

Pinacolada schreef:
Zieke kinderen en werk, dat vind ik een dramatische combi.. zolang iedereen fit en happy is allemaal dikke prima, maar zoals nu de een na de ander hoge koorts en ziek dan is het niet meer te regelen met werk. Dat vind ik altijd stressvol

ik hoor dit heel vaak, maar heb toch het idee dat dit redelijk goed geregeld is met bv. zorgverlof en op mijn werk zou helemaal niemand er een probleem van maken om verlof op te nemen.

Ook geen werk waar mensenlevens van afhangen ofzo…. Maar ik vraag me af of dit in andere banen dan wel zo’n grootmprobleem is.

buiten het feit dat het me heel naar lijkt om je kroost zo ziek te zien en daar de hele dag mee bezig te moeten zijn met alle zorgen van dien.

Majabeestje
Berichten: 4178
Geregistreerd: 07-02-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-22 11:10

Pinacolada schreef:
Zieke kinderen en werk, dat vind ik een dramatische combi.. zolang iedereen fit en happy is allemaal dikke prima, maar zoals nu de een na de ander hoge koorts en ziek dan is het niet meer te regelen met werk. Dat vind ik altijd stressvol


Dat is ook echt een dramatische combi. Ik heb het nu nog, als er een begint met hoesten of misselijk zijn dan schiet bij de stress alweer toe. Terwijl mijn kinderen al pubers zijn. Met jonge kinderen... drama!
Iedereen achter elkaar ziek, met een beetje geluk je zelf erbij |(

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-22 11:20

Urbanus schreef:
Echt he? Dat kamertje in je hart wordt gewoon een beetje groter. En ik vond mijn kind nog leuker als grote broer. Alsof hij aanvoelde hoe fragiel ze was heeft hij haar vanaf dag 1 bewaakt. Letterlijk. Hij kroop meteen bij haar in de box en niemand mocht aan z'n zusje komen. Iedere maand kreeg ze een prik tegen RS, voor haar was dat niet zo'n ding maar voor hem.... hij kon het bloed van de verpleegkundige wel drinken.


[ [url=m/iE5R9z.jpg]Afbeelding[/url] ]

Vind dit zo'n tekende foto. Zij vindt alles eng in de speeltuin, dus hij neemt haar altijd op schoot. Altijd in haar buurt om te helpen.


de foto gezien, niet eerder gereageerd . Maar dropjes zijn het <3


Majabeestje schreef:
Ik raakte ongepland zwanger, was 25 toen ik mijn oudste kreeg. Inmiddels is ze bijna 15 en ik vind deze leeftijd zoveel leuker dan de eerste jaren.. :') Ondanks de puberbuien. Ik heb van mezelf affiniteit met pubers, dat scheelt denk ik wel. Werk er ook mee en heb hiervoor jarenlang pubers met verschillende soorten problematiek begeleid.

De oudste is 6 weken te vroeg geboren, dat was een pittige start. Ze was geen makkelijke baby en huilde veel. Heel getob met voeding, slapen etc. Als ik terugkijk naar foto's van toen dan schrik ik van de blik in mijn ogen. Afwezig, dof. Ik hield zielsveel van mijn dochter en tegelijkertijd werd ik knettergek van haar gehuil, de constante zorg en enorme verantwoordelijkheid.
Het heeft ervoor gezorgd dat ik gevoelsmatig afstand nam van haar en heb daar meerdere sessies met een psycholoog voor nodig gehad om daar mee om te leren gaan. En te beseffen dat ik ws een post natale depressie heb gehad en niks mee heb gedaan.
Op dat soort dingen kan je je niet voorbereiden.

De jongste, onze zoon, is geboren toen onze dochter 2,5 jaar was. Spannend, durfden we een tweede wel aan?
Hij was een vrij makkelijke baby en dat hielp enorm. We sliepen iets beter en het ging allemaal wat meer vanzelf.
Toch heb ik de periode van de eerste jaren met beide kinderen (tot ze naar school gingen) als de meest zware periode van mijn leven ervaren.
Ik heb toen regelmatig gedacht 'Als ik dit had geweten, was ik er nooit aan begonnen'..

Het werd makkelijker, elk jaar een beetje meer.
Maar ik kreeg pas echt weer 'lucht' toen de kinderen echt ouder werden. Ze zitten nu in de brugklas en in de 3e en nu besef ik me ineens hoe snel het gaat :')
Maar ik kan mijn eigen leven weer oppakken, dat is gewoon heerlijk. Geen stress meer over op tijd op school staan of naar huis omdat de kinderen vrij zijn, ik kan naar mijn paard zonder oppas te regelen etc.
Natuurlijk blijf ik rekening met ze houden, ik wil wel voldoende thuis zijn voor ze (en/of mijn man) dus ik pas mijn werktijden en vrije tijd nog steeds op ze aan. Maar de stress is eraf.
We zijn laatst naar een feestje geweest en hadden voor het eerst geen oppas. Dat was zo bizar! :D


Thanks voor je ervaring. Grappig om te horen dat je de puberfase ook als leuker ervaart. Dat ik heb ik namelijk ook altijd gedacht. vanaf een jaar of 7 vind ik kinderen pas écht leuk worden. Daarvoor vind ik ze ook droppig hoor, en ik denk al helemaal als het mijn eigen zouden zijn. Maar ik vond voor de klas staan voor een stel pubers ook fantastisch en hilarisch :)) Meeste mensen kijken je dan gek aan en zeggen dat ze de schattige slapende babytijd missen (waar ik zelf juist het meest tegenop kijk… )


Evamarie schreef:
Om je vraag te beantwoorden wanneer je eraan toe bent wil ik wel mijn persoonlijke verhaal delen:

Ik wilde eerst een basis hebben en dat betekende voor mij een relatie vinden met iemand waarmee ik zekerweten oud wilde worden en de mogelijkheid hebben een toekomst te creeren waarin ons kind fijn op zou kunnen groeien. Om die reden ben ik laat moeder geworden.

Het fijne is dat je rust hebt. Je weet wat je, je kind kunt bieden. Maar ook dat weet je niet zeker want als er oorlog komt of jullie worden zelf ziek dan kan alles veranderen. Ik ben er ook achter gekomen dat dit verre van het belangrijkste is. Een kind heeft jou nodig en daar gaat het om. Die nabijheid is veel belangrijker dan een mooi kinderkamertje of een fijne woonwijk. Jij gaat het namelijk samen met je kindje doen. Jij groeit als persoon en je kindje ook. Dus mocht je een kindje overwegen bedenk dan of je dat wil. Lijkt het je leuk een klein wezentje helemaal vanaf nul bij je te hebben dan maakt die studie of de rest minder uit. Ook daar ga je anders naar kijken. Het zal zwaar zijn mocht je het financieel niet kunnen dragen of je relatie op de klippen lopen. Jouw kind ziet dat allemaal niet. Jouw kind weet niets van studies, relaties of andere zaken. Jij bent zijn wereld en als jij blij bent is hij of zij dat vaak ook.

Jouw kind ziet jou, hoe jij bent en wat jij doet. Er zijn mensen die hun baby in eigen bed of in een klein mandje laten slapen en er zijn mensen die hun kind de hele dag mee nemen in een doek om te werken op het land. Je kunt daar over oordelen. Toch is er niets belangrijker dan er gewoon te zijn. En ook dat je bewust bent van hoe je er bent. Dus niet de hele dag zeuren over die ene vervelende buurman. Kinderen staan open voor alles dat binnenkomt en die moet je niet onnodig belasten.

De eerste maanden vond ik best zwaar. Je hebt soms geen tijd even zelf te douchen of leuke kleding uit te zoeken voor de dag. Soms ben je keihard aan het werk en doe je het nog niet goed genoeg omdat je, je kindje nog niet helemaal door hebt. Het is niet als een bankje in elkaar zetten dat lukt als je, je maar goed genoeg inspand en alle spullen klaar hebt liggen. Zelfs al doe je alles volgens het boekje en ben je voor je gevoel de beste versie van jezelf. Het loopt niet altijd zoals je graag wilt of je kindje heeft andere plannen. Dat hoort erbij.

Maar ook hierin worden de moeilijke momenten gewoon afgewisseld met momenten van ontspanning. En ja, je kunt prima een leven naast dat van je kind hebben in de vorm van een baan of andere hobby. En er is ook niets mis mee af en toe een oppas te regelen voor een avondje weg zodat jullie weer met volle energie aanwezig kunnen zijn. Zolang je het grootste deel van het leven van je kind er bent en er dan ook goed bij bent, dat je je best doet en je, je kindje echt ziet, dan breekt dat lijntje ook niet zomaar. ;)

Tegelijkertijd is het heerlijk om verrast te worden elke dag, want dat is wat kinderen doen. Daar kan niets tegenop. :D <3

Dankejwel voor je open en eerlijke berichtje. Je hebt ook gelijk. Je kunt eeuwen bezig zijn met de basis goed hebben en alsnog in een penibele situatie komen. Toch vind ik er wel wat van als mensen in erbarmelijke omstandigheden alsnog besluiten, gepland, een kind te nemen (ongepland is weer een heel andere situatie. Vandaar dat ik maar nooit oordeel). Dus het gaat twee kanten op natuurlijk. Wat je beschrijft vind ik toch als behoorlijk zwaar klinken, niet even kunnen douchen bv. Hoe heb jij dat ervaren?

secricible

Berichten: 26296
Geregistreerd: 07-07-04
Woonplaats: Maasbommel

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-22 11:30

Ik denk dat dat ook 2 uiterste zijn TS. Je kan kinderen nemen in erbarmelijke omstandigheden en maar hopen dat die situatie nog verbeterd, maar over het algemeen verslechteren kinderen die omstandigheden alleen maar (relaties komen onder druk te staan, ze kosten geld dus financieel word je er ook niet beter van), dus ik ben met je eens dat dat niet oke is.

Maar dat is wat anders als willen dat je hele situatie perfect is voor je aan kinderen begint. Want je situatie kan in een uur 180graden draaien en dan is hij verre van perfect. Je kan in een herorganisatie je werk verliezen, je kan ineens scheiden, of je huis brandt morgen af. Dat kun je van tevoren niet controleren, behalve door te zorgen dat je een goed opvangnet hebt (financieel en sociaal). Ik zou daar dus eerder op focussen dan op zorgen dat je met z'n tweetjes alles perfect voor elkaar hebt. Maar ja, een bepaalde basis wil je wel met elkaar hebben. Want zoals gezegd, barstjes worden over het algemeen barsten als er kinderen komen.

VogeltjeM

Berichten: 3975
Geregistreerd: 31-12-07

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-22 13:10

Menino schreef:
Pinacolada schreef:
Zieke kinderen en werk, dat vind ik een dramatische combi.. zolang iedereen fit en happy is allemaal dikke prima, maar zoals nu de een na de ander hoge koorts en ziek dan is het niet meer te regelen met werk. Dat vind ik altijd stressvol

ik hoor dit heel vaak, maar heb toch het idee dat dit redelijk goed geregeld is met bv. zorgverlof en op mijn werk zou helemaal niemand er een probleem van maken om verlof op te nemen.

Ook geen werk waar mensenlevens van afhangen ofzo…. Maar ik vraag me af of dit in andere banen dan wel zo’n grootmprobleem is.

buiten het feit dat het me heel naar lijkt om je kroost zo ziek te zien en daar de hele dag mee bezig te moeten zijn met alle zorgen van dien.


Ja, voor ons is het ziek zijn een groot probleem. We hebben allebei verantwoordelijke banen waarin mensen afhankelijk van ons zijn. Met name mijn werk is lastig af te zeggen. Mijn man kan dat iets makkelijker en is gelukkig ook eigen baas, dus hij heeft het iets meer in de hand. Maar hij ligt regelmatig in een spagaat om alles geregeld te krijgen als er weer eentje ziek is. Die combi met kinderen en werk is gewoon poedersuiker. Maar goed, dat hangt ook af van het werk dat je doet natuurlijk.

chanicha

Berichten: 13246
Geregistreerd: 14-08-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-22 13:24

Wat dat betreft is het bij de Overheid wel goed geregeld.
Ik heb het zelf meegemaakt maar zie het ook bij mijn dochter en er worden nooit problemen van gemaakt.

Qimm

Berichten: 15784
Geregistreerd: 04-08-05
Woonplaats: 't oost'n

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-22 13:53

Als een collega van iemand die geregeld afwezig is omdat er een kind ziek is, dat is SUPER irritant. Ik snáp het wel (want wat moet je dan?), maar ik zit met het extra werk/drukte elke keer.

Tink89
Berichten: 3440
Geregistreerd: 16-02-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-22 13:56

Is ook maar net wat je functie bij de overheid is hoor. Ik werk als salarisadministrateur en als ik op een onhandige dag niet kan komen werken, krijgt er dus helemaal niemand op tijd betaald. En mijn man werkt in het onderwijs, ook een moeilijke sector om ineens niet te kunnen komen.

verootjoo
Berichten: 36763
Geregistreerd: 19-10-03

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-22 14:10

Ik vind dat ziek melden altijd zou moeten kunnen. Overmacht ook. In principe is niemand onmisbaar en over het algemeen gaat er niemand direct dood als jij die ene dag niet komt.

Maar mijn schuldgevoel speelt altijd wel snel op. Ik vind het naar als al mijn patiënten die op mij rekenen afgezegd moeten worden.Dat is enorm veel werk voor mijn collega’s en ben zelf ook altijd in de stress als een collega er plots niet is.

Tink89
Berichten: 3440
Geregistreerd: 16-02-14

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-22 14:31

Nee, er gaat niemand dood als ik niet kom nee. Maar we zijn een heel klein team en dus kan het dan wel voorkomen dat er helemaal niemand is en er dus daadwerkelijk niemand betaald krijgt. En dan is 'onmisbaar' een groot woord, maar er worden wel mensen de dupe van. En als het een paar dagen duurt, komen er ook echt mensen in de financiële problemen.

Maar weer wat meer on-topic: zieke kinderen en werk vind ik dus wel echt een klotecombinatie.

MilesNF

Berichten: 11367
Geregistreerd: 18-02-01

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-22 16:00

Helemaal mee eens dat zieke kinderen echt lastig te combineren kan zijn met werk. Zelf kan ik heel flexibel zijn met thuis werken etc. maar bepaalde dingen wil ik toch af hebben en je zadelt je collega's op met extra werk. Voor mijn man is het helemaal lastig, hij is fysio en kan dan gelijk helemaal niet werken als hij bij een ziek kind thuis moet blijven, ook hij zit met een groot verantwoordelijkheidsgevoel naar z'n patiënten.

Evamarie schreef:
Het zal zwaar zijn mocht je het financieel niet kunnen dragen of je relatie op de klippen lopen. Jouw kind ziet dat allemaal niet. Jouw kind weet niets van studies, relaties of andere zaken. Jij bent zijn wereld en als jij blij bent is hij of zij dat vaak ook.

Overigens las ik dit, misschien interpreteer ik het verkeerd, maar als je relatie op de klippen loopt (met de vader/moeder) van je kind, heeft dat sowieso grote invloed op je kind. Zelfde geld voor geldproblemen, dat soort zorgen kun je niet helemaal weg houden.

Verder ben ik het wel eens hoor met je post, je plaatje hoeft niet perfect te zijn om aan kinderen te beginnen, maar een liefdevol stabiel huis en de basisbehoeften gecoverd, zijn m.i. wel echt belangrijk, zowel voor het kind als voor jezelf, want echt grote zorgen maken het je erg moeilijk, juist met een kind. Vind dat secricible dit wel goed verwoord.

VanHuisUit

Berichten: 6697
Geregistreerd: 06-01-08
Woonplaats: Fiere Noarden

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-22 16:18

Citaat:
Ook geen werk waar mensenlevens van afhangen ofzo…. Maar ik vraag me af of dit in andere banen dan wel zo’n grootmprobleem is.


Ben zo blij dat ik hier geen last meer van heb met uitwonende zoon...
Werkte lang in het onderwijs, daarna in de zorg. In beide situaties echt heel K voor je collega's en ook cliënten (zeker als je ambulant werkt). En neem van mij aan, als je een collega hebt met een of meer kinderen die vaak ziek zijn en zich daardoor vaak afwezig meldt kun je het allemaal nog zo begrijpelijk vinden, als het vaak voorkomt baal je daar echt wel van.

Overigens... ook als kinderen 'groter' zijn kun je voor flink wat vraagstukken komen te staan waar je werk onder kan lijden... **been there, done that**

zonnebloem18

Berichten: 25274
Geregistreerd: 10-06-04
Woonplaats: Assen

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-22 16:31

Als het moet kan ik nu zo thuis blijven, maar dat was voorheen niet zo. Mijn man is uitzendkracht, ziekte komt meestal op hem neer. Nou hebben we wel geluk met een kind dat vrijwel nooit zo ziek is dat er vrij genomen moet worden.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-22 18:11

Lieke schreef:
Helemaal mee eens dat zieke kinderen echt lastig te combineren kan zijn met werk. Zelf kan ik heel flexibel zijn met thuis werken etc. maar bepaalde dingen wil ik toch af hebben en je zadelt je collega's op met extra werk. Voor mijn man is het helemaal lastig, hij is fysio en kan dan gelijk helemaal niet werken als hij bij een ziek kind thuis moet blijven, ook hij zit met een groot verantwoordelijkheidsgevoel naar z'n patiënten.

Evamarie schreef:
Het zal zwaar zijn mocht je het financieel niet kunnen dragen of je relatie op de klippen lopen. Jouw kind ziet dat allemaal niet. Jouw kind weet niets van studies, relaties of andere zaken. Jij bent zijn wereld en als jij blij bent is hij of zij dat vaak ook.

Overigens las ik dit, misschien interpreteer ik het verkeerd, maar als je relatie op de klippen loopt (met de vader/moeder) van je kind, heeft dat sowieso grote invloed op je kind. Zelfde geld voor geldproblemen, dat soort zorgen kun je niet helemaal weg houden.

Verder ben ik het wel eens hoor met je post, je plaatje hoeft niet perfect te zijn om aan kinderen te beginnen, maar een liefdevol stabiel huis en de basisbehoeften gecoverd, zijn m.i. wel echt belangrijk, zowel voor het kind als voor jezelf, want echt grote zorgen maken het je erg moeilijk, juist met een kind. Vind dat secricible dit wel goed verwoord.


Klopt hoor, ik dacht nog zal ik daar nog wat uitleg bij zetten omdat het inderdaad wel van invloed is op je kind. Wat ik er eigenlijk mee bedoel te zeggen is dat niets zeker is. Niet dat je onverhoopt aan kinderen moet beginnen als je je eigen leven niet op orde hebt, maar dat dit evengoed kan gebeuren en dat je daarin wel een weg kunt vinden zolang je, je best doet het op te lossen en jullie kind daarin niet vergeet.

JustMe8484
Berichten: 2064
Geregistreerd: 22-11-10
Woonplaats: Gelderland

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-12-22 22:09

Dit hoort toch ook een beetje in dit topic. Het ging over zieke kinderen en onze jongste van 3 is de hele week echt flink ziek geweest. Heel naar, gewoon echt dagen alleen maar geslapen en s nachts bij ons in bed omdat hij zich zo naar voelde.

Dus na een week met weinig slaap zegt onze dochter vanmorgen: jullie mogen extra lang uitslapen vandaag. Toen we in de huiskamer kwamen stond dit voor ons klaar:
Afbeelding

chanicha

Berichten: 13246
Geregistreerd: 14-08-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-12-22 22:15

Aahhh wat lief zeg <3
Je kan er weer tegenaan!

JustMe8484
Berichten: 2064
Geregistreerd: 22-11-10
Woonplaats: Gelderland

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-12-22 13:05

Ja, ik kan hier zoooo van genieten.
Dat maakt dan toch wel heel veel goed.