Zit nu met haar vest aan op bed haar geur in me op te nemen.. hoe kan iets zo rustgevend en zo hartverscheurend tegelijk zijn? Hoe kan iets je tegelijkertijd zo'n geborgen gevoel geven maar je ook helemaal kapot maken van binnen?
Ik dacht dat ik me ellendig gevoeld had in mijn leven tot nu toe maar ik voel me zo leeg, zo machteloos..
Ik hoop zo dat ze het goed heeft waar ze nu ook is. Dat ze ergens op me neerkijkt en in mijn verdriet ziet hoe veel ik van haar hou. Dat ik haar zo dankbaar ben voor alles, ondanks dat we de laatste jaren dat ik thuis woonde nog niet half door een deur konden - ik heb nog nooit zo veel van haar gehouden als nu en ik heb ook nog nooit zo nergens naartoe gekund met dat gevoel. Ik wil het zo graag tegen haar zeggen en dat ze het ook kan horen, zien en voelen.
Ik ga ook een brief aan haar schrijven en die ga ik haar nog voorlezen als ik op bezoek ga in het uitvaartcentrum waar ze nu ligt en die leg ik bij haar in de kist als ze gecremeerd wordt. Ik wil haar in deze laatste week dat ze nog tastbaar bij ons zo veel mogelijk liefde en geborgenheid meegeven, ook al merkt ze het allemaal niet meer.
Hele dikke knuffel! Sterkte en gecondoleerd!!! En mooi idee van de brief, mijn oudste dochter heeft een kleurplaat mee gegeven in de kist(mijn moeder was ook oma met der 52 jaar). Mocht je willen praten mag je me altijd een berichtje sturen.
Wat mooi wat je voor je moeder gedaan hebt ondanks de moeilijke situatie. Je hebt alles gedaan wat kon. Je moeder zal onwaarschijnlijk fier zijn waar ze nu ook mag zijn.
Neem de tijd om te rouwen. Heel veel sterkte toegewenst.
Ik heb het er heel moeilijk mee dat ik mijn afscheidsmoment niet heb gehad toen ze nog leefde. Ik ben mijn laatste uren dat ik bij haar was vooral bezig geweest met haar comfort, en dat ze geen pijn had. Er liepen ook constant artsen en verpleegkundigen in en uit en ik heb er niet bij stilgestaan omdat ik niet had verwacht haar in de avond al te verliezen.. ik had me die avond voorgenomen mijn afscheid van haar te nemen en dat heb ik nu dus niet gekund..
Gelukkig krijg ik ondanks de krappe bezoektijden morgenavond drie kwartier met haar alleen, maar zelfs dat voelt nog als niet genoeg.. ik hoop gewoon zo erg dat die tijd me verlichting biedt want ik ga echt kapot ervan..
3 januari nemen we definitief afscheid van haar. Mijn moeder was mijn moeder niet geweest als ze geen ongelooflijk ruime uitvaartverzekering had afgesloten ondanks de geldzorgen die ze had.. het ontbreekt ons aan niets en we kunnen alles doen wat we graag zouden willen. Ik ben haar zo dankbaar..
Ik snap heel goed hoe je je voelt! Mijn lieve opa is precies op de dag overleden toen ik afscheid zou gaan nemen. Hij stierf een paar uur van tevoren. Ik heb daar zoveel moeite mee gehad en had hem nog zo graag even gesproken.. Daar heb ik het heel lang heel moeilijk mee gehad. Ik hoop dat je moment met haar alleen toch nog iets van verlichting mag brengen
Ik was er helaas ook niet bij toen mijn moeder overleed. Ook ik heb het daar een tijdje moeilijk meegehad maar dat is vanzelf weggegaan. Het is iets wat je met de tijd een plekje moet geven, dat gevoel verdwijnt helaas niet zomaar.
Het schijnt heel vaak voor te komen dat vrouwen overlijden als er niemand bij is, Omdat vrouwen een oer instinct hebben. Dat zie je ook bij dieren, een mannetje sterft midden in de kudde een vrouwtje trekt uit de kudde om alleen te sterven. Dit vertelde de man die de dienst van mijn mem in elkaar had gezet. Vrouwen hebben het instinct om te zorgen en kunnen dit heel moeilijk loslaten. Vond het wel een soort troost geven. Nou waren wij er wel bij toen ze haar laatste adem uit blies.
Kun je er troost in vinden dat je moeder zo vredig is weggegleden?
Mijn moeder had een zware doodsstrijd en hebben ze op een gegeven moment in slaap moeten brengen. Ik woonde 1.5 uur bij haar vandaan en ze hebben gewacht tot ik er was dat ik afscheid kon nemen. We hebben nog twee dagen om beurten bij haar zitten waken.
Mijn vader zat ineens dood in zijn stoel, niets geen afscheid.
Nu waren mijn ouders beide in de 80 maar als ik het voor het zeggen had gehad geef mij dan maar de manier zoals mijn vader overleden is en hadden ze mijn moeder niet wakker hoeven houden totdat ik er was. Ze had het zo zwaar.
Jij bent er tot het laatste voor haar geweest en hebt niet aan jezelf gedacht maar aan haar en dat is ook heel waardevol.
Mijn zusje had een zwaar ongeluk gehad, was in slaap gebracht, en we zouden 1 tot 2 nachten 'moeten' waken...mijn vader en ik zijn naar huis gegaan om toiletspullen voor mn moeder, broer en ons te halen, en ik ben de katten van mn zusje gaan verzorgen. In die zin onverwachts snel is zij in deze tijd overleden.
Ik herken je gevoel van geen afscheid hebben kunnen nemen. Ook ik heb een moment alleen bij de kist gehad, wat ik idd als heel waardevol heb ervaren. En verder is het loslaten, wat met de tijd beter zal gaan. Ik ben de katten gaan verzorgen. Jij hebt voor je moeder gezorgd. Wees niet te streng voor jezelf, je wás er voor haar.
marleen_usar
Berichten: 24708
Geregistreerd: 04-04-05
Woonplaats: Pernis
Geplaatst: 28-12-21 09:38
Ik woon naast mijn moeder mijn dochter was er om 10 uur nog geweest en had ze nog praatjes en deelde bevelen uit. De thuiszorg kwam daar na ook nog en rond 12 uur zat ze dood in haar stoel.Je had nog zo veel willen vragen Pablo dat herken ik goed.