Furrow schreef:Inderdaad, en daar zit het probleem. In theorie is er een duidelijke regeling van welke patiënt een kandidaat is voor euthanasie.
In de praktijk hangt veel af van de goodwill en de kwetsbaarheid van de dokter.
Vaak is het gewoon zoeken tot je wel iemand vind die erachter staat, en je verhaal omvormen tot je wel in het straatje past. Zoals vuurneon zegt, cases die psychisch leiden zijn worden omgevormd naar refractair lijden om toch goedkeuring te krijgen.
Het is off topic, maar naar de letter van de wet is psychisch leiden wel degelijk reden voor euthanasie.
Maar in de praktijk - oej....
Ik heb een oude vriendin gehad, die na heel veel soebatten en samen met een goede pastor en opname in een verpleegtehuis met een lieve verpleeghuisarts eindelijk mocht gaan wegens een niet meer te behandelen depressie annex oorlogstrauma.
(De doorsnee psychiaters zeiden haar keer op keer "u bent depressief" en negeerden haar vraag - en zo akelig als ze zich voelde liet ze het er maar bij. Of stemde contre coeur in (en dan hielp het geen zier, maar trok de arts ook niet de conclusie dat het idd uitzichtloos was, onbehandelbaar en niet meer wat je nou noemt menswaardig - grrr).