Bokt.nl

AfricanLady schreef:

Vandaag laatste keer als bloeddonor.
Op 22 maart voor de eerste keer als plasmadonor.
Daar was veel vraag naar dus ik d8 waarom niet

Froukje schreef:

Als je die foto's altijd ziet wordt je haast bang van die naald

JenW schreef:

AfricanLady schreef:

[ [url=m/wLTJvk.jpg]Afbeelding[/url] ]

Vandaag laatste keer als bloeddonor.
Op 22 maart voor de eerste keer als plasmadonor.
Daar was veel vraag naar dus ik d8 waarom niet

Goed van je! Welke bloedgroep heb je?

Rebecca schreef:

Zodeju , stevig mishandeld

Ik ben makkelijk te prikken , steken ze erin en het loopt als het mag en rap ook.

louka69 schreef:

[naam] schreef:

Zodeju , stevig mishandeld

Ik ben makkelijk te prikken , steken ze erin en het loopt als het mag en rap ook.

Ik hoop ook dat het niet aan mij lag, we zullen het bij de eerste donatie zien
Haha, mishandeld is het ook niet, maar dit had ik eerlijk gezegd niet verwacht daarom vraag ik ook of jullie dit ook ooit gehad hebben, misschien om mezelf zo gerust te stellen

Rebecca schreef:

Wees gerust gebeurd weleens , niet bang zijn hoor

louka69 schreef:

Hoi! Ik ben ook nieuw hier!
Al vanaf een paar jaar orgaandonor, mocht ik ooit sterven en iemand er iets aan hebben. Ze mogen alles van me pakken.
Nu ik 18 ben heb ik me ook opgegeven als bloeddonor. Ons mam doet het ook, en voor naalden ben ik niet bang. Natuurlijk is het iets anders dan even naar de kapper gaan, maarja we doen het voor een goed doel toch!

Dus: vorige week maandag 4 buisjes bloed af laten nemen, om mezelf op enge ziektes etc. etc. etc. te testen.
De mevrouw kwam met een aardig dikke naald aan, en ik keek vol bewondering hoe ze het ding in mijn arm prikte na een paar seconden aan mijn arm gevoeld te hebben.
Zo, die was erin, het deed eigenlijk helemaal geen pijn en ik dacht: dit zou ik iedere dag wel kunnen doen
Maar... Er kwam geen bloed, nog verder erin, nog geen bloed, nog verder erin, nog geen bloed. Totdat ik nog maar 2 a 3 centimeter van de naald kon zien. Aangezien ik hem van tevoren gezien had dacht ik, hoort dat ding er wel zo diep in? Maarja ze zal er wel meer verstand van hebben dan ik.
Toen er nog geen bloed kwam haalde ze hem er tot op een paar mm na er weer uit, en prikte ze naar rechts, beetje er in, nog verder, nog verder, tot ik nog maar die 3 cm van die naald kon zien. Hetzelfde ging zo alleen toen prikte ze naar links. Nog geen bloed.
Ze was dus al een tijdje aan het pulken. Toen prikte ze de naald er ''tussen de midden en rechts'' er in, geen bloed, nog iets dieper, en toen kwam het eindelijk. (ohja, ik praat vanuit het standpunt van de bloedmevrouw als ik het heb over links en rechts)

Maar dat geprezen gevoel wat ik van tevoren had (moaaaah het valt wel mee, dit kan ik iedere dag doen ) was nu aardig weg getrokken. Er kwam een dikke bult op de plek waar de naald zat en er kwam een soort van zon van rood om de plek heen.
De plek was tot 3 dagen erna nog erg pijnlijk en nu (1,5 week later) nog steeds een blauwe plek......

Zo zag mijn arm er op zaterdag uit, dus al 4 a 5 dagen later. (en zoals jullie misschien wel weten, lijkt zoiets er altijd minder erg op een digitale foto)
[ [url=m/Y9YMFV.jpg]Afbeelding[/url] ]


Heeft iemand dit ook wel eens mee gemaakt? Vond het toch best l*llig. Ik ben nog niet afgeschrokken en wil echt wel bloeddonor blijven. Ik heb ooit 3 dagen met een gebroken arm rondgelopen omdat ik dacht dat het wel mee viel, dus een zeikerd ben ik niet volgens mij..
Maar ik moet zeggen dat ik toch een beetje ''bang'' ben voor de volgende keer. Die 4 miezerige buisjes bloed deden toch aardig pijn, laat staan een hele zak!

Ik denk (en hoop) dat het komt omdat die mevrouw niet heel goed gevoeld heeft voordat ze de naald er in prikte...

Dus nogmaals, ik ben wel benieuwd: heeft iemand dit ook ooit mee gemaakt?

JenW schreef:

Citaat:

A+ dus ben niet zo speciaal haba

Die heb ik ook!
Vroegen ze aan jou of je plasma wilde geven ipv bloed of koos je dat zelf?