Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-10-10 12:36

Geplaatst: 08-10-10 12:36

marleen_usar schreef:
Als je nooit hebt mee gemaakt is het ook niet te begrijpen wat een depressie is,mijn man zei ik zou wel eens willen weten wat je voelt?

En dat is precies de vraag die ik dan ook zou hebben maar dat valt niet te vertellen. Want als iemand (bijvoorbeeld he) helemaal ongelukkig wordt omdat de buurman een nieuwe veel stoerdere auto heeft gekocht, denk ik

JA en?? (beetje heel kort door de bocht gezegd dit, maar ik hoop dat jullie mijn punt begrijpen

)
Het zijn gevoelens die denk ik niet in woorden uit te drukken zijn en ik denk ook dat dat één van de redenen is waarom er nog altijd zo veel onbegrip is, het is gewoon heel moeilijk om je te verplaatsen in iemand die wel die gevoelens heeft. Dit roept dan denk ik ook veel frustratie op, want je wilt wel helpen maar je kan het niet omdat je niet weet op welke manier, omdat je gewoon weg niet begrijpt waar die ander het nu zo moeilijk mee kan hebben.

**Geplaatst**: 08-10-10 12:37

Geplaatst: 08-10-10 12:37

marleen_usar schreef:
Als je nooit hebt mee gemaakt is het ook niet te begrijpen wat een depressie is,mijn man zei ik zou wel eens willen weten wat je voelt?

ja.. Soms zou het mooi makkelijk wezen als we als mens even ijn de huid van een ander mochten kijken om begrip te krijgen.. Dat zou een hoop meer begrip de wereld in brengen. :(:)

maar veroordeeld worden is harder dan niet begrepen; als je merkt dat de ander de intentie heeft je te volgen ben je al een stuk verder.

**Geplaatst**: 08-10-10 12:38

Geplaatst: 08-10-10 12:38

detour schreef:
marleen_usar schreef:
Als je nooit hebt mee gemaakt is het ook niet te begrijpen wat een depressie is,mijn man zei ik zou wel eens willen weten wat je voelt?

ja.. Soms zou het mooi makkelijk wezen als we als mens even ijn de huid van een ander mochten kijken om begrip te krijgen.. Dat zou een hoop meer begrip de wereld in brengen.

maar veroordeeld worden is harder dan niet begrepen; als je merkt dat de ander de intentie heeft je te volgen ben je al een stuk verder.

Ook helemaal mee eens!

**Geplaatst**: 08-10-10 12:44

Geplaatst: 08-10-10 12:44

SAKKIA schreef:
Ik zit hier om eerlijk te zijn ook wel een beetje mee. Het is voor mij heel moeilijk om dingen die niet tastbaar of zichtbaar zijn begrijpelijk voor mezelf te maken. Ik zou dat met alle macht willen en ik probeer het ook heel erg vaak maar in het geval van een depressie is me dat nog nooit gelukt
Ik wil het wel heel graag en mede door dit topic heb ik nieuwe inzichten gekregen m.b.t. zelfdoding.

ik denk idd dat het voor mensen die nog nooit een depressie meegemaakt het heel erg moeilijk is om het te begrijpen en dan betrek ik het even op mezelf Vroeger dacht ik vaak: Wat is nu eigenlijk het probleem? Het leven is toch leuk? je hebt toch alles voor elkaar. JA dat was ook zo, maar enkel in mijn ogen, in de ogen van iemand die depressief is dus niet en dat is voor mij nog een beetje een ongrijpbaar iets.

Misschien dat het heel onduidelijk is, maar ik kan mijn vinger er voor mezelf ook niet helemaal opleggen.

Het is in elk geval niet zo dat ik voor mensen wegloop die met psygische problemen hoor, maar het is wel heel moeilijk voor mij om me in te kunnen leven, puur en alleen omdat mijn brein een hele andere beleefwereld heeft.

Het feit dat je dat eerlijk zegt en het wel probeert siert je!
Zeg dat ook gewoon zo tegen de mensen die je eventueel kent die met een depressie te kampen hebben!
Dan geef je duidelijk aan dat je ze niet zomaar aan de kant schuift, maar dat je het moeilijk vind en dat kan al zoveel voor een depressief persoon betekenen, want dan weten ze dat je ze niet afrekent op hun ziek zijn, maar het enkel moeilijk vind!
En ja....het is ook verrekte moeilijk voor de mensen er omheen, ik zal de laatste zijn om dat te ontkennen.
Ik zie het vaak genoeg aan mijn man.
als het heel slecht met me gaat durft hij amper naar zijn werk te gaan.
Dan belt en sms't hij veel en daar word ik dan weer niet vrolijker door.
want wat ook moeilijk is voor de buitenstaander.....een depressief persoon trekt zichzelf ook heel erg terug waardoor ook vaak bij de mensen er omheen het gevoel komt dat je helemaal niet zit te wachten op aandacht van familie of vrienden (wat vaak ook nog eens echt zo is, in mijn geval dan) en dan nemen ze ook afstand.
Heel moeilijk....ik begrijp dat heel goed!

**Geplaatst**: 08-10-10 12:45

Geplaatst: 08-10-10 12:45

russel schreef:
Dan is het net zo als iemand die geen kinderen kan krijgen en iemand die ze niet wil of abortus pleegt?

Dus iemand heeft een ondraagelijk geestelijk lijden en wil niet verder leven, iemand heeft ondraagelijke pijnen en wil niet verder leven versus iemand die kanker heeft en nog jaren zonder kanker verder wil leven.

Het leven is niet eerlijk, maar om nou een vergelijking te gaan maken van een kankerpatient met een depressieve patient, vind ik appels met peren vergelijken en getuigt wederom in mijn ogen tot weinig respect, begrip en duidelijk niet op de hoogte zijn wat een echte depressie inhoudt. Niet iedereen is er nl gevoelig voor, het kan aanleg zijn, dus een fout in de hersenen omdat er stoffen niet worden aangenomen, maar het kan ook aanleg zijn in het karakter waardoor altijd alles moeilijker en zwaarder is dan voor een ander en dat kan angsten en diepgaande onzekerheden wat ook weer tot angsten kunnen worden omgezet met zich mee brengen...

Voor jou is dat misschien appels met peren vergelijken, voor mij niet omdat ik beide meemaak in het dagelijks leven. Ik had ook invalide mensen kunnen noemen, want ook die komen in mijn directe omgeving voor. Het zijn slechts voorbeelden om aan te geven waarom ik er moeite mee heb. De één heeft zoveel voor zijn kiezen en knokt elke dag en de ander geeft het op om veel minder.

Jij noemt het respectloos, maar dat is in mijn geval niet zo. De depressieve mensen in mijn omgeving hebben wel degelijk mijn respect en behoren ofwel tot mijn vriendenkring of mijn familie. Ik zou ze ook nooit laten vallen om die reden. Ik weet ook echt wel wat het inhoud, maar gebrek aan begrip.. Ja, dat klopt misschien wel. Zoals ik al zei, ik vind het moeilijk te begrijpen, daar kom ik ook vooruit. Ik kan moeilijk begrijpen dat zij die knop niet om kunnen zetten. Dat zij hunzelf niet die schop onder hun kont kunnen geven en andere mensen wel. En ja, ik weet dat zij daar niets aan kunnen doen, maar toch kan ik daar niet altijd wat mee. Dat is dan mijn gebrek.

**Geplaatst**: 08-10-10 12:45

Geplaatst: 08-10-10 12:45

Ik moet ook eerlijk zeggen dat het me opvalt dat de meeste reactie,s in dit topic niet veroordelend zijn! Maar meer gebaseerd op begrip dan wel onbegrip!

Maar neem maar van mij aan, iemand die Depressief is wil niks liever dan dit niet meer zijn! Soms zelfs zo graag dat ze nog maar een uitweg zien!

**Geplaatst**: 08-10-10 12:49

Geplaatst: 08-10-10 12:49

marleen_usar schreef:
Als je nooit hebt mee gemaakt is het ook niet te begrijpen wat een depressie is,mijn man zei ik zou wel eens willen weten wat je voelt?

Precies datzelfde vraagt mijn man ook wel eens aan me, puur om te snappen wat ik voel, want je kunt het gewoon met woorden of voorbeelden niet uitleggen....het is een alles overheersend gevoel wat niet te benoemen valt.

**Geplaatst**: 08-10-10 12:50

Geplaatst: 08-10-10 12:50

Onassa schreef:
marleen_usar schreef:
Als je nooit hebt mee gemaakt is het ook niet te begrijpen wat een depressie is,mijn man zei ik zou wel eens willen weten wat je voelt?

Precies datzelfde vraagt mijn man ook wel eens aan me, puur om te snappen wat ik voel, want je kunt het gewoon met woorden of voorbeelden niet uitleggen....het is een alles overheersend gevoel wat niet te benoemen valt.

En juist dat niet kunnen benoemen maakt het zo verdomde lastig voor de omgeving, want die willen graag helpen maar kunnen dat niet om dat ze nooit helemaal kunnen invoelen wat het probleem nou eigenlijk is en dat heeft niks met onbegrip of disrespect te maken......

**Geplaatst**: 08-10-10 12:55

Geplaatst: 08-10-10 12:55

Ik denk dat voordat iemand zelfmoord pleegt daar vantevoren heel lang over heeft nagedacht, zichzelf zo onwaardig acht dat de mensen om hem/haar echt wel zonder hem/haar kunnen. Bovendien zal de persoon zo lijden dat de dood voor hem/haar de enige manier lijkt om verlichting te vinden.
Zelfmoord klinkt misschien egoïstisch, maar hoe egoïstisch is het om van iemand te "eisen"dat hij blijft leven?
Houden van betekent ook kunnen loslaten...

**Geplaatst**: 08-10-10 12:55

Geplaatst: 08-10-10 12:55

Jessix schreef:
Voor jou is dat misschien appels met peren vergelijken, voor mij niet omdat ik beide meemaak in het dagelijks leven. Ik had ook invalide mensen kunnen noemen, want ook die komen in mijn directe omgeving voor. Het zijn slechts voorbeelden om aan te geven waarom ik er moeite mee heb. De één heeft zoveel voor zijn kiezen en knokt elke dag en de ander geeft het op om veel minder.

.

Hoe kun je dat nu zeggen?
Jij maakt mensen mee in het dagelijks leven met verschillende aandoeningen, maar je voelt ze niet.
Jij als gezond mens kan niet voelen hoe het is om bijv. ziek te zijn van chemo, niet om te voelen hoe het is om benen te hebben die je niet meer willen dragen....en ook zeker niet hoe het voelt om een zware depressie te hebben.
Mensen die lichamelijk iets erg hebben hebben nog vechtlust omdat hun brein nog mee werkt.
Mensen met een depressie hebben dat niet omdat juist dat gezonde brein niet meer mee werkt.
Je leeft dan in het totale duister...er is geen licht meer.
Ik heb het wel eens vergeleken (omdat je wat probeert om het te verduidelijken) dat je opgesloten zit in een hele donkere vochtige klelder van 1 bij 1 meter en er niet meer uit gehaald word.
Het is ze verdomde moeilijk om dat gevoel over te brengen...dat gaat gewoonweg niet.

**Geplaatst**: 08-10-10 12:59

Re: Zelfmoord egoistisch?

Geplaatst: 08-10-10 12:59

Onassa, ik denk omdat het komt omdat een depressie niet zichtbaar is

Dus kun je het niet inzichtelijk maken voor jezelf hoe het is om daar mee te leven. Als jij ziet dat iemand niet meer kan lopen, kun je je daarbij een voorstelling maken hoe het zou zijn als je dat niet meer kunt, als iemand zichtbaar heel ziek is kun je daar bijvoorbeeld heel veel medelijden mee hebben.
Als dat niet zichtbaar is en het puur om gevoel gaat wat eigenlijk onmogelijk over te brengen is, is het heel moeilijk om je een voorstelling van te maken hoe erg het is voor diegene.

**Geplaatst**: 08-10-10 12:59

Geplaatst: 08-10-10 12:59

Jessix schreef:
Voor jou is dat misschien appels met peren vergelijken, voor mij niet omdat ik beide meemaak in het dagelijks leven. Ik had ook invalide mensen kunnen noemen, want ook die komen in mijn directe omgeving voor. Het zijn slechts voorbeelden om aan te geven waarom ik er moeite mee heb. De één heeft zoveel voor zijn kiezen en knokt elke dag en de ander geeft het op om veel minder.

Als je beide gevallen in je dagelijkse leven meemaakt, hoe kun je het dan niet zien als appels met peren vergelijken?
Iemand die depressief is, is 'ziek' in zijn hoofd. Iemand met kanker, is ziek in zijn lichaam... het zijn twee totáál verschillende dingen.

**Geplaatst**: 08-10-10 13:02

Geplaatst: 08-10-10 13:02

sillysoul schreef:
Ik denk dat voordat iemand zelfmoord pleegt daar vantevoren heel lang over heeft nagedacht, zichzelf zo onwaardig acht dat de mensen om hem/haar echt wel zonder hem/haar kunnen. Bovendien zal de persoon zo lijden dat de dood voor hem/haar de enige manier lijkt om verlichting te vinden.
Zelfmoord klinkt misschien egoïstisch, maar hoe egoïstisch is het om van iemand te "eisen"dat hij blijft leven?
Houden van betekent ook kunnen loslaten...

Dat probeerde ik eerder dus ook al aan te geven.

En over een knop omzetten hoor ik ook wel, maar lieve mensen.....vertel mij dan eens waar de lieve heer die knop geplaatst heeft want ik heb hem helaas niet kunnen vinden nog.
Ik heb vorige week een heel verhaal geschreven hierover voor een weekblad, mijn verhaal...
En mijn eerste depressie kwam op het moment dat ik alles had wat mijn hartje begeerde....de man van mijn dromen....eindelijk weer terug in mijn geboorteplaats en een prachtig nieuwbouw huis.
Twee scheten van honden (die ik nog steeds heb) ....het leven zou me toe moeten lachen maar plots kwam daar die knal.
Voor mijn 33ste wist ik ook niet wat depressies inhielden....tot het mezelf overkwam.
Het heeft me mijn huwelijk gekost, daarmee ook mijn huis want die kon ik alleen niet meer ophoesten....wat denk je nou, als die knop er had gezeten dat ik hem niet omgedraaid had???
Dit verhaal is uit 2001, ben inmiddels weer hertrouwd en heb weer een fijn huis.
Maar mijn ex man is en zal altijd de liefde van mijn leven blijven maar mijn ziekte heeft hem doen besluiten een ander te zoeken en dat is iets wat me nog dagelijks aan het hart gaat.

**Geplaatst**: 08-10-10 13:05

Geplaatst: 08-10-10 13:05

Ymke schreef:
Jessix schreef:
Voor jou is dat misschien appels met peren vergelijken, voor mij niet omdat ik beide meemaak in het dagelijks leven. Ik had ook invalide mensen kunnen noemen, want ook die komen in mijn directe omgeving voor. Het zijn slechts voorbeelden om aan te geven waarom ik er moeite mee heb. De één heeft zoveel voor zijn kiezen en knokt elke dag en de ander geeft het op om veel minder.

Als je beide gevallen in je dagelijkse leven meemaakt, hoe kun je het dan niet zien als appels met peren vergelijken?
Iemand die depressief is, is 'ziek' in zijn hoofd. Iemand met kanker, is ziek in zijn lichaam... het zijn twee totáál verschillende dingen.

Nee, het zijn geen twee verschillende dingen, want beide zijn ziek. Wat is daar dan zo verschillend aan?

**Geplaatst**: 08-10-10 13:06

Geplaatst: 08-10-10 13:06

Ik had een klasgenoot die ook zelfmoord heeft gepleegd.
Ik kende haar al sinds de basisschool tot mijn 16e jaar, ze was altijd al een heel stil, verlegen en ingetogen meisje. Rijke ouders, bloed mooi meisje en had alles wat een tienermeisje zou willen. Toch was zij anders, toen ik hoorde dat zij voor de trein was gespronge kwam het voor mij niet als verassing. Thuis had zij het erg naar, haar vader misbruikte en mishandelde haar als sinds ze een klein meisje was. Ik heb erg veel respect voor het feit dat zij gekozen heeft ons alle te verlaten want ik denk dat ze nu meer rust heeft. Soms moet je in het leven egoistische beslissingen nemen als het om jezelf gaat ...

**Geplaatst**: 08-10-10 13:08

Geplaatst: 08-10-10 13:08

Onassa, ik zou je met heel mijn hart willen vertellen waar die knop zit, als ik het wist zou ik het van de daken schreeuwen en daar alle mensen mee helpen die daar baat bij hebben, maar ik kan het niet en dat is het machteloze gevoel van mensen die samenleven met een depressief iemand en ja de één blijft er voor vechten en de ander gooit het bijltje er biji neer en gaat ergens anders zijn geluk zoeken.
Maar goed dat is dan toch ook geen egoïstische keuze?

**Geplaatst**: 08-10-10 13:12

Geplaatst: 08-10-10 13:12

SAKKIA schreef:
Onassa, ik denk omdat het komt omdat een depressie niet zichtbaar is Dus kun je het niet inzichtelijk maken voor jezelf hoe het is om daar mee te leven. Als jij ziet dat iemand niet meer kan lopen, kun je je daarbij een voorstelling maken hoe het zou zijn als je dat niet meer kunt, als iemand zichtbaar heel ziek is kun je daar bijvoorbeeld heel veel medelijden mee hebben.
Als dat niet zichtbaar is en het puur om gevoel gaat wat eigenlijk onmogelijk over te brengen is, is het heel moeilijk om je een voorstelling van te maken hoe erg het is voor diegene.

Daar heb je ook helemaal gelijk in, absoluut.
Maar ik vind dan de term dat je wel degelijk appels met peren kunt vergelijken een beetje kort door de bocht.
Want wie beoordeelt wanneer een ziekte erger is, waar ligt het vergelijk.

Edit:tijdens het tikken van dit bericht stond mijn biif aan de deur met een hele grote buitenplant, zo'n chrisant achtige om mij een opkikkertje te geven.
Ze zei ook dat ze zich niet kon voorstellen hoe iemand zich voelt, maar dat ze het wel probeert....kijk...is dit toeval....ik sta er wel even van te kijken want dit is de eerste keer dat ze zo'n lief gebaar maakt en ben er dus echt door geroerd!

**Geplaatst**: 08-10-10 13:12

Geplaatst: 08-10-10 13:12

Onassa schreef:
Jessix schreef:
Voor jou is dat misschien appels met peren vergelijken, voor mij niet omdat ik beide meemaak in het dagelijks leven. Ik had ook invalide mensen kunnen noemen, want ook die komen in mijn directe omgeving voor. Het zijn slechts voorbeelden om aan te geven waarom ik er moeite mee heb. De één heeft zoveel voor zijn kiezen en knokt elke dag en de ander geeft het op om veel minder.

.

Hoe kun je dat nu zeggen?
Jij maakt mensen mee in het dagelijks leven met verschillende aandoeningen, maar je voelt ze niet.
Jij als gezond mens kan niet voelen hoe het is om bijv. ziek te zijn van chemo, niet om te voelen hoe het is om benen te hebben die je niet meer willen dragen....en ook zeker niet hoe het voelt om een zware depressie te hebben.
Mensen die lichamelijk iets erg hebben hebben nog vechtlust omdat hun brein nog mee werkt.
Mensen met een depressie hebben dat niet omdat juist dat gezonde brein niet meer mee werkt.
Je leeft dan in het totale duister...er is geen licht meer.
Ik heb het wel eens vergeleken (omdat je wat probeert om het te verduidelijken) dat je opgesloten zit in een hele donkere vochtige klelder van 1 bij 1 meter en er niet meer uit gehaald word.
Het is ze verdomde moeilijk om dat gevoel over te brengen...dat gaat gewoonweg niet.

Nee, ik voel ze inderdaad niet. Ik heb twee nichtjes. De ene is door een virus blind en verlamt geraakt in een half uurtje tijd op 16 jarige leeftijd. Inmiddels is ze 43 en heeft een geweldig leven opgebouwd met man en kind. Zij is gelukkig geworden, staat positief in het leven. Haar zus is vanaf die tijd depressief om wat haar zusje mee heeft gemaakt. Haar hele leven heeft de lijden onder die gebeurtenis. Ik weet dat ze dat niet verzint en ik weet dat ze er niets aan kan doen. Maar toch zegt mijn gevoel anders.. Ik heb daar moeite mee.

**Geplaatst**: 08-10-10 13:16

Geplaatst: 08-10-10 13:16

Jessix schreef:
Voor jou is dat misschien appels met peren vergelijken, voor mij niet omdat ik beide meemaak in het dagelijks leven. Ik had ook invalide mensen kunnen noemen, want ook die komen in mijn directe omgeving voor. Het zijn slechts voorbeelden om aan te geven waarom ik er moeite mee heb. De één heeft zoveel voor zijn kiezen en knokt elke dag en de ander geeft het op om veel minder.

Je moet het willen doodgaan bij patiënten met een depressie niet zien als opgeven. Het is een symptoom van de ziekte zoals een verstopte neus bij verkoudheid hoort.(ja klinkt een beetje simpel misschien)
Er ligt ook meestal een lichamelijk probleem aan ten grondslag. De serotonine en en dopamine huishouding in de hersenen is verstoort. Daardoor ontstaan de stemmingsstoornissen. En bij de een is de gevoeligheid daarvan groter dan bij de ander.
Er kunnen ook andere psychiatrische ziektebeelden ontstaan door deze verstoring van deze chemische stoffel. Eerder in dit Topic maakte iemand de vergelijking met kortsluiting in de hersenen.
Als dat gebeurt kan iemand Depressief raken, Manisch Depressief(Bi-polair) of zelfs Schizofreen.
Er zijn aanwijzingen dat een Borderline stoornis en PTSS verwant zijn aan deze ziektebeelden.

Schizofrenie en Manisch Depressiviteit kunnen echt zwaar invaliderende ziektes zijn. En bij een zeer zware depressie kunnen er zelfs waan denkbeelden ontstaan en paranoïde goedachten(zoals je ook bij schizofrenie ziet.)

Het aantal mensen met een depressie wat daaraan uiteindelijk overlijdt is ongeveer 10%. Ook bij Manisch depressiviteit en Schizofrenie ligt het zelfmoord percentage op 10%

**Geplaatst**: 08-10-10 13:18

Geplaatst: 08-10-10 13:18

Ik snap de moeite die je ermee hebt ook wel hoor.
Je ziet twee zo verschillende ziekte waarvan een heel duidelijk en de ander zo onzichtbaar, ja ik snap dat best.

Sakkia, ook ik snap de keuze van mijn ex man.
Het enige wat ik niet snap is dat hij niet eerlijk is geweest en een heel andere draai gaf aan het waarom hij verliefd was geworden op een ander.
Ik ga altijd voor eerlijkheid!
maar ik snap heel goed dat hij het niet meer trok, absoluut!
En nee, daarom is zijn keus alles behalve egoistisch, misschien had ik als de rollen omgedraait waren wel dezelfde keus gemaakt.

**Geplaatst**: 08-10-10 13:19

Geplaatst: 08-10-10 13:19

Onassa schreef:
SAKKIA schreef:
Onassa, ik denk omdat het komt omdat een depressie niet zichtbaar is Dus kun je het niet inzichtelijk maken voor jezelf hoe het is om daar mee te leven. Als jij ziet dat iemand niet meer kan lopen, kun je je daarbij een voorstelling maken hoe het zou zijn als je dat niet meer kunt, als iemand zichtbaar heel ziek is kun je daar bijvoorbeeld heel veel medelijden mee hebben.
Als dat niet zichtbaar is en het puur om gevoel gaat wat eigenlijk onmogelijk over te brengen is, is het heel moeilijk om je een voorstelling van te maken hoe erg het is voor diegene.

Daar heb je ook helemaal gelijk in, absoluut.
Maar ik vind dan de term dat je wel degelijk appels met peren kunt vergelijken een beetje kort door de bocht.
Want wie beoordeelt wanneer een ziekte erger is, waar ligt het vergelijk.

Edit:tijdens het tikken van dit bericht stond mijn biif aan de deur met een hele grote buitenplant, zo'n chrisant achtige om mij een opkikkertje te geven.
Ze zei ook dat ze zich niet kon voorstellen hoe iemand zich voelt, maar dat ze het wel probeert....kijk...is dit toeval....ik sta er wel even van te kijken want dit is de eerste keer dat ze zo'n lief gebaar maakt en ben er dus echt door geroerd!

Mistery Bokker

je hoeft geen vergelijk te maken en dat wil ik ook helemaal niet, maar het gebeurd eigenlijk van zelf. Je ziet iemand die het lichamelijk zwaar en moeilijk heeft en dat krijg je door daar vorm je je een beelt bij, iemand met een depressie zie je niks aan, daar kun je je dus geen beeld bij vormen.
Dat beeld vormen gebeurd ook helemaal niet bewust, dat is iets wat vanzelf gebeurd.

Mijn vader zit bijvoorbeeld in een rolstoel, hij heeft geen benen meer, daar kun je je heel makkelijk een voorstelling van maken, sterker nog je kunt het zelf ervaren. Ga in die rolstoel zitten en kijk eens wat je beperkingen ineens zijn. Met een geestelijke ziekte kun je dat niet.

**Geplaatst**: 08-10-10 13:20

Geplaatst: 08-10-10 13:20

Natasja, een hele goede beschrijving van wat deze ziekte inhoud!

**Geplaatst**: 08-10-10 13:21

Geplaatst: 08-10-10 13:21

Onassa schreef:
Ik snap de moeite die je ermee hebt ook wel hoor.
Je ziet twee zo verschillende ziekte waarvan een heel duidelijk en de ander zo onzichtbaar, ja ik snap dat best.

Sakkia, ook ik snap de keuze van mijn ex man.
Het enige wat ik niet snap is dat hij niet eerlijk is geweest en een heel andere draai gaf aan het waarom hij verliefd was geworden op een ander.
Ik ga altijd voor eerlijkheid!
maar ik snap heel goed dat hij het niet meer trok, absoluut!
En nee, daarom is zijn keus alles behalve egoistisch, misschien had ik als de rollen omgedraait waren wel dezelfde keus gemaakt.

Ik snap dat je dat niet hebt kunnen snappen, dat was bij mij denk ik hetzelfde geweest. Ik hou van eerlijkheid.

**Geplaatst**: 08-10-10 13:22

Geplaatst: 08-10-10 13:22

SAKKIA schreef:
Mistery Bokker

UUhhhh????

**Geplaatst**: 08-10-10 13:25

Geplaatst: 08-10-10 13:25

SAKKIA schreef:
Ik snap dat je dat niet hebt kunnen snappen, dat was bij mij denk ik hetzelfde geweest. Ik hou van eerlijkheid.

Toch nog iets waar we elkaar dan wel in snappen

Ik poste hier gister mijn eerste bericht en zei dat ik hier verder niet meer zou komen en zie nu...
Hoe dat komt??
Ik wil de mensen hier in deze discussie, want dat is het een beetje, die het niet begrijpen ene compliment geven want jullie begrijpen het dan niet, maar veroordelen ook niet en dat doet me goed!
Fijn dat het ook op zo'n manier kan +:)+