Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-06-10 07:53

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 08-06-10 07:53

Vervelend joh dat je zo slecht hebt geslapen! Snel je bedje weer in!

Ik heb juist eindelijk een rustig nachtje gehad zonder wakker gemaakt te worden midden in de nacht. ERG fijn. Wel helemaal opgezwolle ogen, mijn voeten willen niet en mijn hoofd is zwaar.. dus ook ik blijf een dagje bank hangen..

**Geplaatst**: 08-06-10 09:35

Geplaatst: 08-06-10 09:35

Zwelgje: Voel je niet verplicht om op iedereen te reageren en alles bij te lezen. Ik denk dat we allemaal wel eens zulke periodes kennen. Voel je vrij om wel je verhaal te doen, zeker als je je daar goed bij voelt. Het zou jammer zijn als je zou wegblijven omdat je het niet eerlijk vindt voor ons :(:)

Doe waar jij je goed bij voelt en doe je verhaal als je dat fijn vindt. Wat lekker dat je op vakantie gaat! Griekenland is héérlijk. Hopelijk tref je een beetje mooi weer in Spanje en Griekenland, ga je trekken? Camping, of wat? Het is in ieder geval een heerlijk vooruitzicht. Hoop dat de break uit je eigen omgeving je goed doet, dat je de rust kan vinden die je nodig hebt.

Charlot: Ze hebben gelijk, je klinkt heel duidelijk en helder. Fijn dat je je ook daadwerkelijk een stukje beter voelt.

Citaat:
pschychologe heeft me ook gezegd: kijk als jij altijd vrolijk bent en alles doet voor een andere, dan gaat die personen je omduur ook niet leuk vinden, want ze weten niet wat ze hebben aan jou, je draait mee met hen, altijd, ze willen graag weten, wat jij denkt, voelt, dat maak het juist intressant! niet die mensen die jou altijd gelijk geven.

Dit heb je heel goed gezegd en goed geluisterd naar je psych. Maar moeilijker dan het lijkt. Als jij altijd ja zegt tegen mensen, gaan ze er op een gegeven moment niet meer van uit dat je "nee" zegt, mensen komen snel iets aan je vragen, want.. je zegt toch wel ja. Dit wéét ik, maar is zó moeilijk om ook te doen. Theorie en praktijk is toch een stuk lastiger te combineren dat het lijkt, vind ik altijd.
Misschien heb je het al eens verteld, sorry dan, maar werk je nog? Of zit je thuis?

PW: Ik ben zo benieuwd hoe het gisteren met je is gegaan. Heb al een paar keer gekeken of je online was.. Vandaag ook een drukke dag, of kan je even bijkomen van gisteren? Hoop je nog even te spreken

Aikon:Wat fijn dat je met de brace zo goed slaapt. Ik zeg ook wel eens, breek ik maar een been of een arm, dan ziet men tenminste wat je mankeert. Niet dat dit voor jou fijn is, die brace, maar mensen zien wel dat er iets is. Geeft je denk ik psychisch een hoop rust. Vragen zal je dan inderdaad wel weer meer krijgen, als je daar niet op zit te wachten kap je het toch af. Op zich ook wel lief dat mensen geïnteresseerd zijn, mensen bedoelen het niet altijd slecht

! Snap wel dat vragen je confronteren met alles. Moet je voor jezelf een soort middenweg in zien te vinden denk ik

.
Vervelend dat men de afspraak zo kort van te voren is afgebeld.

Biieniie:Wat een mooie hond zeg! En wat een leuke naam. Hij ziet er heel tevreden uit, alsof ie er al jaren zit!
Wat fijn ook dat ie je vannacht heeft laten slapen. Heb je enig idee hoe je aan je dikke ogen komt?
Doe rustig aan vandaag!

**Geplaatst**: 08-06-10 10:53

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 08-06-10 10:53

Even een egopost van mij.

Ik ben gisteren naar de deeltijd geweest, ben er heel boos geweest, gefrustreerd, verdrietig en had een afspraak voor vandaag gemaakt met de begeleider. Ik heb net een heel fijn gesprek gehad met haar. We hebben het er ook over gehad hoe ik in de deeltijd meer uitgedaagd kan worden. Vanaf volgende week ga ik gedragsexperimenten doen, om mijn verworven kennis en inzicht te gaan toepassen. Precies zoals van te voren de bedoeling was van de nieuwe deeltijd. Alleen werkte ik mezelf tegen, omdat ik het eigenlijk gewoon heel spannend vind om dat aan te gaan. Daardoor bleef ik een beetje hangen en ging ik me irriteren dat ik niet vooruit kwam.

Kortom: Een heel verhelderend gesprek

**Geplaatst**: 08-06-10 11:02

Geplaatst: 08-06-10 11:02

de reden dat ik dat vroeg is de volgende.........

Ik ben een hele makkelijke gulle werkgever geweest....... totdat het slecht ging met de zaak, toen heb ik echt een paar stappen terug moeten doen.

Toen moest ik ook personeel wijzen op hun plichten. Ik heb er nu 3 in de ziektewet zitten ala overspannen.

gewoonweg omdat ik wilde dat ze voor die 17.85 bruto het uur in iedergeval het fatsoen moesten hebben om op tijd te beginnen en niet te vroeg weg te gaan, en gewoon het werk af moesten hebben.

Toen ik 12 weken geleden beide armen brak, en dus niks kon......... hebben er nog twee zich ziek gemeld.......... ala overspannen...

de zaak is 4 weken geleden failliet verklaard MIJN zaak wel te verstaan.......... zullen we het over werkgerelateerde stress hebben?????

maar wel mij bellen, toen ik nog in het gips liep en mijn vriend en kind mijn kont moesten afvegen omdat ik het zelf niet kon.......... waar hun salaris bleef.........

vandaar mijn vraag.............

en ik ben echt goed geweest voor die meiden he......... loonbeslagen betaald, auto kado gegeven.......... moet je middagje weg, ga maar........

**Geplaatst**: 08-06-10 11:05

Geplaatst: 08-06-10 11:05

Kiwiko, de eisen die jij stelt aan je werknemers, lijken mij niet dat die kunnen zorgen voor overspannen.. daar moet volgens mij wel veel meer bij komen kijken.
Heb het idee dat je dat zelf ook heb, of niet?

**Geplaatst**: 08-06-10 11:10

Geplaatst: 08-06-10 11:10

Ik begrijp je frustratie, het is ook niet meer dan normaal dat je van je werknemers verwacht dat ze op tijd zijn. Werk af hebben durf ik niet over te oordelen, gezien er bij ons téveel werk was voor de tijd waarin het moest gebeuren. En over de situatie binnen jou bedrijf kan ik niet oordelen. Al verwacht ik dat je bedoelt dat het werk dat haalbaar is binnen de tijd af moet zijn. En dat is een terechte eis.

Ik vind de manier waarop je het omschrijft 'ala overspannen' een beetje vervelend. Misschien omdat ik me aangevallen voel, al weet ik dat je het niet over mij hebt. Dat komt omdat ik me altijd schuldig heb gevoeld dat ik thuis zat. Ik had het gevoel te profiteren, maar was gewoon echt niet in staat om te werken. En dat was ook het oordeel van de bedrijfsarts. Ik heb er echter altijd alles aan gedaan om weer aan het werk te komen en ben over alles ook altijd heel open geweest naar mijn werkgever. Ik vond dat deze daar recht op had.

Dat vind ik ook een plicht van een overspannen werknemer, goed contact houden met je werkgever en laten blijken dat je er alles aan wil doen om weer aan het werk te komen. Ik weet niet in hoeverre jouw werknemers dit gedaan hebben?

Vind het wel echt een klote situatie voor je en heb ook zeker begrip voor zulke situaties vanuit een werkgever. Zo begrijp ik ook dat mijn werkgever mijn (jaar)contract niet heeft verlengd en voor zekerheid ging toen ik nog niet hersteld was. Ik heb ze dat ook nooit kwalijk genomen. Vond het wel jammer, maar dat is heel wat anders

Echt klote dat je personeel je zo laat vallen als je zelf in de lappenmand zit. Stank voor dank noem ik dat...

**Geplaatst**: 08-06-10 11:16

Geplaatst: 08-06-10 11:16

mann......... ik ben zo doorgedraaid als een deur op dit moment.........

maar als ik zeg......... ik doe het even niet meer en zoek het maar uit hoe je het regelt......... zitten er 36 man zonder inkomen!!

dus ik kan nog even niet.......... nog een week of twee dan kan ik instorten......

en ja de druk was hoog op kantoor............. maar nog niet de helft van de druk die op mij lag.....

moet je je voorstellen dat je weet dat je failliet gaat, en dan thuis zit met twee gebroken armen.. TOCH iemand je op laat halen zodat je naar de zaak kan, terwijl je niks kan......

en dan op kantoor 2 ziekmeldingen krijgen van mensen die het werk doen waar jij niet in thuis bent...... en je dat dus ook op moet lossen met je twee gebroken armen!! ondertussen jezelf afvragend hoe lang het gaat duren voordat je van de telefoon ed afgesloten gaat worden en of je al je personeel wel kan betalen.......... zelf natuurlijk al een paar maanden geen salaris meer ontvangen........ dus prive is het ook niet makkelijk......

er achter komend dat het kantoorpersoneel uren van je pikt, terwijl je het toch al financieel lastig hebt en niet elke dag op de zaak kan zijn........ Uiteraard heeft ze zich ziek gemeld toen ik haar daarmee confronteerde.......

en wel bellen waar haar salaris bleef. Eerlijk gezegd vond ik het heerlijk om tegen haar te zeggen.......... Sorrie meis, ik heb twee gebroken armen, en ik ben overspannen, net als jij....... dus helaas......... deze maand niet joh!! als ik straks weer beter ben, zal ik wel weer gaan werken........

vind je het heel erg

**Geplaatst**: 08-06-10 11:20

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 08-06-10 11:20

Pollewoppie.............. ik zal nooit iemand die echt er doorheen zit achterna gaan........... sterker nog ik heb mensen die bij me werken gezegd dat ze op mijn kosten een weekje vrij konden nemen omdat ik zag dat ze moe waren en dat het lastig was voor ze.

heb daar wel oog voor, en neem daar als werkgever ook wel verantwoordelijkheid voor

**Geplaatst**: 08-06-10 11:21

Geplaatst: 08-06-10 11:21

ik kan het niet uitstaan dat er mensen zijn die misbruik maken van het verschijnsel burnout / overspannen. Mensen die écht overspannen zijn vinden het meestal heel vervelend dat ze thuiszitten. Mensen die écht overspannen worden hebben juist een groot verantwoordelijkheidsgevoel.

Het lastige is voor werkgevers dat het een psychisch verschijnsel is. Je ziet het niet aan de buitenkant en is door slechtwillenden ook makkelijker te 'faken'.

En daar ben jij de dupe van.

**Geplaatst**: 08-06-10 11:21

Geplaatst: 08-06-10 11:21

Kiwiko: Ik ben hier zelf niet meer zo actief omdat ik niet meer echt tegen overspannenheid en burnoutproblemen aanloop. Bij mij zijn het nu meer onderliggende problemen die spelen. Inmiddels zit ik een jaar thuis.

Bij mij zijn het onderliggende problemen geweest, patronen die ik heb/had die het grootste deel hebben veroorzaakt. Maar wat bij mij wel het emmertje deed overlopen waren eerst problemen op mijn werk. Het ging niet goed met de zaak, en perfectionistisch als ik was, ging ik nog harder aan de slag om de zaak te redden. Natuurlijk kon dit nooit lukken, dus er moesten andere maatregelen genomen worden. Ik had daar natuurlijk alle begrip voor. Mijn functie werd opgeheven, helaas. Ik vond het verschrikkelijk, en nog niet zo zeer voor mezelf, maar wel voor mijn baas. Ik dacht 'had ik maar nog harder gewerkt dan was het niet zo ver gekomen'. Een belachelijke gedachte, want ik werkte me al de ziekte.

Maar goed, life goes on, een nieuwe baan gezocht en gevonden binnen 2 weken. Ik kwam van een gemoedelijk familiebedrijf in de keiharde commerciele wereld. Alles moest altijd goed, beter, best. Ik werkte deels op provisiebasis. Helaas heb ik nooit een bonus kunnen halen. Mijn faalangst en perfectionisme werd hier zo getriggerd dat de bom barste en ik me op 4 mei ziek heb moeten melden. Enkele dagen nadat mijn proeftijd was afgelopen.. Lijkt alsof ik het zo heb uitgekient he? Mijn werkgever dacht er ook zo over, en begon me werkelijk het leven zuur te maken. Bellen, zeggen dat ik niet overspannen was, 3 keer per week naar de Arboarts in Tilburg. (ik woon in Limburg) De arboarts heeft hier in samenwerking met mijn toenmalige psych een stokje voor gestoken. In 4 weken tijd ben ik van 'ik voel me klote' naar 'ik wil dood' gegaan.

Nu een jaar later kan ik pas zeggen dat ik me ok voel, maar ik loop nog op mijn tenen. Bij de minste tegenslag heb ik een terugval. Ik heb geprobeerd weer te solliciteren, heb 1 brief de deur uit gedaan want ik mag eigenlijk nog niet solliciteren van het UWV, ik ben immers ziek. Ik kreeg een afwijzing binnen. Meteen een heel weekend van de kaart. Perfectionisme, angst voor afwijzing, faalangst, zulke dingen zitten heel diep en kunnen echt met zulke situaties naar boven komen.

Sommige mensen kunnen heel veel aan qua stress, kon ik ook echt waar, maar op een gegeven moment is de koek op. Mijn probleem is niet echt werkgerelateerd, maar ik word in een werkomgeving wel geconfronteerd met mijn problemen.

Zou het niet zo kunnen zijn dat de angst om hun baan te verliezen jou werknemers te veel is geworden? De onmacht die ze wellicht gevoeld hebben? Werkgevers zijn vaak te snel met hun oordeel, overspannen is een serieuse zaak die echt een grondige behandeling nodig heeft om te kunnen herstellen. Ik weet dat er veel mensen zijn die nepziek zijn en iets psychisch is blijkbaar makkelijk na te spelen. Ik kan hier wel kwaad om worden, want mensen die echt wat mankeren worden zo niet meer serieus genomen. Ik begrijp ook dat jij onmacht voelt tegenover je werknemers, maar mijn advies is dat je ze serieus moet nemen. Ik heb zoveel onbegrip gevoeld toen, bah ik word er nog naar van..

Waarom ik dit schrijf? ik weet het niet, ik denk dat ik me aangevallen voel door het ala overspannen.

**Geplaatst**: 08-06-10 11:27

Geplaatst: 08-06-10 11:27

KiWiKo schreef:
Pollewoppie.............. ik zal nooit iemand die echt er doorheen zit achterna gaan........... sterker nog ik heb mensen die bij me werken gezegd dat ze op mijn kosten een weekje vrij konden nemen omdat ik zag dat ze moe waren en dat het lastig was voor ze.

heb daar wel oog voor, en neem daar als werkgever ook wel verantwoordelijkheid voor

Dat geloof ik ook.
En ik begrijp ook wat je bedoelt. Het is zo jammer dat de goede onder de kwaden moet lijden.
Zoals ik al schreef kun je vrij makkelijk misbruik maken van het verschijnsel burnout / overspannen. En als werkgever sta je gewoon met je rug tegen de muur. Zulke mensen beseffen niet wat de consequenties voor jou zijn.

Ik heb je topic destijd wel even gevolgd dat je met twee gebroken armen zat. Vond het toen al zo dapper dat je wel naar je werk ging. Je had ook ging keus. Ik vind het heel rot om te lezen hoe het gelopen is bij je. En ik vind het echt walgelijk van mensen die zich overspannen melden terwijl ze dit niet zijn, ze realiseren zich totaal niet wat de gevolgen daarvan zijn voor de werkgever. ze zijn egocentrisch ingesteld en alleen maar gericht op zichzelf.

En dat is het verschil met mensen die echt overspannen raken, want die zijn meestal juist erg betrokken.

**Geplaatst**: 08-06-10 11:35

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 08-06-10 11:35

Het is gewoon heel frustrerend dat mensen zich nepziek melden, ook voor de overige collega's. Ik hoop echt dat je eruit komt wie werkelijk ziek is, en wie niet. Zulke mensen mogen ze van mij best bestraffen zeg maar.

**Geplaatst**: 08-06-10 11:37

Geplaatst: 08-06-10 11:37

naaah........... als je je pappenheimers een beetje kent, dan weet je wel wanneer iemand faked en waneer iemand er echt doorheen zit..........

zoals ik al zei............ ik heb echt mensen een week weggestuurd door mij betaald omdat ik zag dat ze het gewoon even niet meer trokken......... maar dat zijn dan wel de mensen die nooit nee zeggen.....

Ik heb er ooit een een laptop gegeven, en die mocht ze alleen krijgen als ze ook eens leerde dat NEE ook een antwoord was, heb ik nog op schrift laten zetten ook........ door beide partijen ondertekend

heerlijke werknemers zijn dat......... moet je zuinig op zijn als werkgever......... koesteren!!!

maar die temeiers die gewoon van je stelen, en dan ook nog een mes in je rug steken........... nee hoor!!

**Geplaatst**: 08-06-10 11:40

Geplaatst: 08-06-10 11:40

Angela_ schreef:
Kiwiko: Ik ben hier zelf niet meer zo actief omdat ik niet meer echt tegen overspannenheid en burnoutproblemen aanloop. Bij mij zijn het nu meer onderliggende problemen die spelen. Inmiddels zit ik een jaar thuis.

Bij mij zijn het onderliggende problemen geweest, patronen die ik heb/had die het grootste deel hebben veroorzaakt. Maar wat bij mij wel het emmertje deed overlopen waren eerst problemen op mijn werk. Het ging niet goed met de zaak, en perfectionistisch als ik was, ging ik nog harder aan de slag om de zaak te redden. Natuurlijk kon dit nooit lukken, dus er moesten andere maatregelen genomen worden. Ik had daar natuurlijk alle begrip voor. Mijn functie werd opgeheven, helaas. Ik vond het verschrikkelijk, en nog niet zo zeer voor mezelf, maar wel voor mijn baas. Ik dacht 'had ik maar nog harder gewerkt dan was het niet zo ver gekomen'. Een belachelijke gedachte, want ik werkte me al de ziekte.

Maar goed, life goes on, een nieuwe baan gezocht en gevonden binnen 2 weken. Ik kwam van een gemoedelijk familiebedrijf in de keiharde commerciele wereld. Alles moest altijd goed, beter, best. Ik werkte deels op provisiebasis. Helaas heb ik nooit een bonus kunnen halen. Mijn faalangst en perfectionisme werd hier zo getriggerd dat de bom barste en ik me op 4 mei ziek heb moeten melden. Enkele dagen nadat mijn proeftijd was afgelopen.. Lijkt alsof ik het zo heb uitgekient he? Mijn werkgever dacht er ook zo over, en begon me werkelijk het leven zuur te maken. Bellen, zeggen dat ik niet overspannen was, 3 keer per week naar de Arboarts in Tilburg. (ik woon in Limburg) De arboarts heeft hier in samenwerking met mijn toenmalige psych een stokje voor gestoken. In 4 weken tijd ben ik van 'ik voel me klote' naar 'ik wil dood' gegaan.

Nu een jaar later kan ik pas zeggen dat ik me ok voel, maar ik loop nog op mijn tenen. Bij de minste tegenslag heb ik een terugval. Ik heb geprobeerd weer te solliciteren, heb 1 brief de deur uit gedaan want ik mag eigenlijk nog niet solliciteren van het UWV, ik ben immers ziek. Ik kreeg een afwijzing binnen. Meteen een heel weekend van de kaart. Perfectionisme, angst voor afwijzing, faalangst, zulke dingen zitten heel diep en kunnen echt met zulke situaties naar boven komen.

Sommige mensen kunnen heel veel aan qua stress, kon ik ook echt waar, maar op een gegeven moment is de koek op. Mijn probleem is niet echt werkgerelateerd, maar ik word in een werkomgeving wel geconfronteerd met mijn problemen.

Zou het niet zo kunnen zijn dat de angst om hun baan te verliezen jou werknemers te veel is geworden? De onmacht die ze wellicht gevoeld hebben? Werkgevers zijn vaak te snel met hun oordeel, overspannen is een serieuse zaak die echt een grondige behandeling nodig heeft om te kunnen herstellen. Ik weet dat er veel mensen zijn die nepziek zijn en iets psychisch is blijkbaar makkelijk na te spelen. Ik kan hier wel kwaad om worden, want mensen die echt wat mankeren worden zo niet meer serieus genomen. Ik begrijp ook dat jij onmacht voelt tegenover je werknemers, maar mijn advies is dat je ze serieus moet nemen. Ik heb zoveel onbegrip gevoeld toen, bah ik word er nog naar van..

Waarom ik dit schrijf? ik weet het niet, ik denk dat ik me aangevallen voel door het ala overspannen.

moet je niet voelen...................

maar ik ben er wel wat frustrie over......... twee van mijn "overspannen" werknemers hebben tijdens hun ziek zijn samen een bedrijf opgericht en wilde dus mijn klanten overnemen...........

ECHT

de rechter heeft daar korte metten mee gemaakt dat wel.........

maar het gebeurd gewoon, echt...........

**Geplaatst**: 08-06-10 11:43

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 08-06-10 11:43

WTF???????? Echt waar????? OMG!

Echt, ik heb hier geen woorden voor.. Te triest voor woorden? Moet je hun nog loon betalen ook zeker?

**Geplaatst**: 08-06-10 11:46

Geplaatst: 08-06-10 11:46

neeeuh, de rechter ruikte de rat wel

die heeft er korte metten mee gemaakt

maargoed wel weer een kleine 10.000 naar advocaten........... en dat bij een toch al lastige financiele situatie

Laatst bijgewerkt door KiWiKo op 08-06-10 11:47, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 08-06-10 11:47

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 08-06-10 11:47

Jeetje, hoe halen mensen het in hun bol?

**Geplaatst**: 08-06-10 12:49

Geplaatst: 08-06-10 12:49

kiwiko, ik begrijp je frustratie. Heel veel mensen DOEN overspannen al zijn ze het niet, maar je merkt het wel als iemand er echt doorheen zit. Zeker als het mensen zijn waar je dagelijks contact mee hebt. Wel vervelend dat je onder een dergelijk excuus in de maling wordt genomen.

Echte overspannenheid/burnout komt vaak vanuit een combinatie met veel (gevoelsmatige) verplichtingen buiten het werk om en (te)veel verantwoordelijkheid en taken op het werk. Zeker als je voor je gevoel niks af krijgt en overal achter aan loopt werkt erg frustrerend.

Voor 39 werknemers is een bedrijfsarts misschien net overdreven maar is er helemaal geen controle op ziekte binnen het bedrijf?

Mag ik vragen wat voor een kantoor het is?

Voor de rest vind ik het wel knap dat je ook zegt dat personeel wat wel altijd klaar staat en nooit nee zegt moet koesteren. Er zijn ook een heleboel werknemers die dat niet zien en niet koesteren en daarom vind ik het ook heel moeilijk om voor iemand te werken. Ik heb veel bevestiging en waardering nodig en dat kunnen velen mij niet bieden, ook mijn vorige werkgever niet waarvoor ik voor 800 euro in de maand bijna 55 uur in de week werkte..

Ik werk niet en werkte ook niet toen ik overspannen raakte, voor mij was het een combinatie van school, grote zorg voor mijn familie en daarbij ook nog proberen een sociaal leven te onderhouden.

Pw; wat fijn dat je een verhelderend gesprek met je begeleider hebt gehad. Uitte je op de deeltijd openlijk je gevoel?

Maaike ; mijn gezwollen ogen komen door teveel slaap in 1x denk ik.. Heb ik als ik in één keer na een paar dagen moeilijk slapen heel lang en diep slaap.

**Geplaatst**: 08-06-10 16:00

Geplaatst: 08-06-10 16:00

Kiwiko, ik lees vaker post van jou en heb ook niet de indruk dat jij een slechte werkgever ben. Sterker nog, ik denk dat mensen superblij moeten zijn met een werkgever als jou. Ik vind het erg dat er werknemers zijn, die zo met hun werkgevers omgaan. Erg hoe mensen de term "overspannen" gebruiken, terwijl hier waarschijnlijk geen spraken van is. Als jouw werknemers echt overspannen waren, hadden ze never never nooit een eigen bedrijf kunnen opstarten. Dat zouden ze totaal niet overzien, goed dat de rechter dat ook zag. Zonde dat dat jouw een heel proces en energie gekost heeft.

PW, hoe was de hapto?

**Geplaatst**: 08-06-10 17:18

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 08-06-10 17:18

Ik weet niet zo goed wat ik van de hapto moet denken.
Het viel me een beetje tegen. In de zin van hoe moeilijk ik het vind als iemand in mijn persoonlijke ruimte komt enz. Had niet verwacht dat ik daar zo heftig op zou reageren. Maakt me een beetje verdrietig.

**Geplaatst**: 08-06-10 17:24

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 08-06-10 17:24

ik weet nou ondertussen wel een beetje wat overspannen zijn is....... soms dan kan ik niet eens mijn boodschappen organiseren

**Geplaatst**: 08-06-10 17:29

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 08-06-10 17:29

Maf he?
Soms voel je je gewoon dement ofzo

**Geplaatst**: 08-06-10 17:31

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 08-06-10 17:31

ja echt

dan kijk ik om me heen in mijn huis, weet dat ik op moet gaan ruimen................. maar kannutnie

weet niet waar ik moet beginnen en het is echt niet een bende ofzo hoor

tis gewoon een makkelijke man en een makkelijk kind die gewoon alles achter hun kont laten liggen........ tis nog geen 10 minuten werk........... maar dan weet ik het echt niet

**Geplaatst**: 08-06-10 17:33

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 08-06-10 17:33

Dat vond ik ook zo bijzonder (en af en toe ook wel frustrerend) dat je over de simpelste dingen moet nadenken, maar dat dat nadenken dan net niet lukt

**Geplaatst**: 08-06-10 17:34

Geplaatst: 08-06-10 17:34

Ik ben wel eens boodschappen gaan doen en door de winkel gelopen, niet wetend wat ik ook alweer moest hebben..
Ben toen maar weer naar huis gegaan :Y)