Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-03-15 13:10

Geplaatst: 02-03-15 13:10

Duplo schreef:
ankem schreef:
Het is wat lastig uit te leggen, maar het lichamelijk programma is niet van de laatste tijd. Het is een voortvloeisel van mijn reva traject. Ik ben al vanaf juli bezig en de intensiteit is nu een stuk lager. Ivm zenuwaandoening is onderhoud van het opgebouwde wel belangrijk. Met 1 a 2x p.w. Kan ik het goed onderhouden. Yoga is ontspanningsyoga en fysiek niet heel zwaar. Het helpt me bij mijn ademhaling ( die vaak nog hoog wil zitten). Paardrijden is ontspannen inspanning. Matig intensief bewegen is wel belangrijk voor het aanmaken van endorfinen. Ik voel me daar beter door.
De lichamelijke klachten in deze mate zijn nu ong. 1,5 week aanwezig. Ik heb ooit een laagnormale b12 en d gehad. Maar krijg voor de b12 geen injecties meer losgepeuterd.

Qua voeding ben ik al in september begonnen, dus nu ruim 5 maanden. Ik eet gezonder dan ik ooit heb gedaan. Ik heb vorige week enorme chocolade cravings gehad. Dat kan een seintje zijn van je lijf dat je te weinig magnesium hebt. In hele pure chocolade zit aardig wat magnesium.
Ik denk dat ik geen bloedonderzoek krijg losgepeuterd bij de arts. De laatste jaren ben ik echt zo ontzettend uitgebreid onderzocht op van alles en nog wat (relatief zeldzame zenuwaandoening, waarvan de diagnose nogal lang op zich heeft laten wachten).
Ik heb onder andere ashwagandha en hooggedoseerde vitamine C besteld. Soms schiet Ad nog wel door me heen, maar eigenlijk wil ik het liever niet. Ik ben blij dat ik weer kan voelen en dat wil ik niet onderdrukken met ad.

Psychisch ben ik er nog niet helemaal. Nog wat lastig van een aantal belemmerende overtuigingen, maar absoluut beter dan geweest.

Als de B12 laag was zou je kunnen overwegen deze via smelttabletten in te nemen (die heb ik iig omdat mijn HA niet aan injecties wilde via de diëtiste)
Ik snap alleen niet direct de link van je lichamelijke klachten naar AD? Wat zouden die dan nu voor je kunnen doen?

Die ashwagandha wat is dat precies?

Ik heb al smelttabletten besteld. Mijn psychiater zei dat als ik erg vermoeid raak, minder eet, afval, etc. Ad daarbij zou kunnen helpen. Was toen geen sprake van. Die ashwagandha heb ik gevonden tijdens mijn googletochten. Hier staat meer:
http://www.ashwagandha.nl

**Geplaatst**: 02-03-15 13:19

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-03-15 13:19

Ow wat gek over die AD, toen ik informatie vroeg daar over (dan wel bij de HA) mbt slechte eetlust en afvallen was het eerste water gezegd werd dat dat daar niet bij ging helpen. Zij had het dan wel over paroxetine (? weet het niet meer zeker) en daar bleven of werden de meeste juist misselijk van.

Moet zeggen dat ik me toen ook wel een beetje 'weggestuurd' voelde met non-informatie en de tip google maar even.

**Geplaatst**: 02-03-15 16:14

Geplaatst: 02-03-15 16:14

Sommige AD kunnen inderdaad helpen om je eetlust te bevorderen. Soms wordt dat ook gegeven aan anorexia-patienten om ervoor te zorgen dat ze wat aankomen.

**Geplaatst**: 02-03-15 16:17

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-03-15 16:17

Suusenmalvin: thx!
Net terug vd vervangende huisarts en bètablokkers meegekregen. Bloeddrukverlagend hartmedicijn. Janneke2 had het er ook over. Vind het een eng idee dat ik met mijn hartslag ga kl**ien, maar zo gaat het ook niet.
Iemand hier ervaring mee verder?

**Geplaatst**: 02-03-15 19:18

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-03-15 19:18

Krijg je die zomaar mee?
En wat voor werking gaat het hebben op jou? Nav een verlaagde bloeddruk kan je toch ook juist meer angst krijgen of zie ik dat verkeerd?

**Geplaatst**: 02-03-15 20:31

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-03-15 20:31

Via de huisarts en gezien de situatie, ja. Na check hart en bloeddruk. En ik hoop juist dat ik er rustiger van word. Wil het ook echt tijdelijk en niet langdurig.

**Geplaatst**: 02-03-15 21:06

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-03-15 21:06

Als het echt hartmedicatie is weet ik niet welke uitwerking dat precies zal hebben. Bij sommige mensen kan dat misschien angst opwekken, maar de redenering van de arts zal zijndat je bij angst een verhoogde bloeddruk en hartslag hebt (dat zorgt er voor dat je kan overleven door te vechten of vluchten) en dat een daling van de hartslag dus samengaat met een daling van angst. Symptoombestrijding dus, maar dat is soms wel voldoende om een crisis door te komen. Je zal het effect van de medicatie moeten ondervinden denk ik.

**Geplaatst**: 02-03-15 21:48

Geplaatst: 02-03-15 21:48

ikkedus schreef:
Suusenmalvin: thx!
Net terug vd vervangende huisarts en bètablokkers meegekregen. Bloeddrukverlagend hartmedicijn. Janneke2 had het er ook over. Vind het een eng idee dat ik met mijn hartslag ga kl**ien, maar zo gaat het ook niet.
Iemand hier ervaring mee verder?

......eh: wat betablokkers doen: ze "blokkeren" de beta receptoren op allerlei organen - dat zijn de receptoren die reageren op adrenaline.
Het spul is ontwikkeld voor / wordt regelmatig voorgeschreven bij hartklachten: op het moment dat iemand in de stress schiet (= en er dus normaliter veel adrenaline in het bloed komt, waardoor het hart fiks gaat bonken en de bloeddruk stijgt)
....komt er nog wel adrenaline in het bloed, maar hart en bloedvaten reageren daar niet of nauwelijks meer op.
Kan erg nuttig zijn bij hartkwalen.

Maar als jij ze slikt, gebeurt er verder niets met je hart, hoor. Je bloeddruk gaat ook niet per se naar beneden (mogelijk een beetje, omdat het door de stress wat hoger was).

En het pilletje kan helpen om "de gevolgen van stress" te verminderen. Als gezegd: je hart gaat minder te keer op het moment dat je schrikt. Denkbaar voel je minder "nare vlinders" in je buik, raken je spieren wat minder gespannen, dat soort dingen.
- En het kan zo zijn dat je daardoor net iets makkelijker ontspant, of dat je die dingen die je doen moet kunt doen zonder daarna "gesloopt van uitputting" te zijn, omdat je lijf non-stop in vecht/vlucht mode was.

**Geplaatst**: 02-03-15 22:08

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-03-15 22:08

Dat klinkt als een hele fijne oplossing
Wat is de reden dat dit zo weinig gebruikt word? Lees net ook dat er weinig bijwerkingen zijn dus snap niet zo goed dat ze nu meestal ssri voorschrijven bij angst?

**Geplaatst**: 02-03-15 22:19

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-03-15 22:19

....tja, search me!

(Okee - in de boekjes staat depressie genoemd als bijwerking: als je oudere hartpatiënten gaat "remmen" in hun drive, kan iemand idd een soort van wegzakken in een depressie.
Maar bij jonge, fysiek gezonde bokkers die stijf staan van de stress is het echt een ander verhaal....)

**Geplaatst**: 03-03-15 00:40

Geplaatst: 03-03-15 00:40

Ik heb betablokkers geslikt.
Was vlak voor een medische keuring waar ik op zijn zachts gezegd enorm tegen op zag.

Ik moest een uur voor aanvang van het geen ik spannend vond de medicatie in nemen.
Het zorgde er voor dat mijn hartslag minder frequent sloeg.
Hielp het? Mua ik ging er dwars door heen.
Had nog steeds last van paniek al ging mijn hart niet op hol.
Na die tijd was ik dusdanig lichamelijk uitgeput dat ik de halve dag heb geslapen daarna.
Ik weet het dus niet zo met die betablokkers.

**Geplaatst**: 03-03-15 10:13

Geplaatst: 03-03-15 10:13

....het werkte dus (een beetje) : je hart sloeg iets rustiger en erna kon je slapen.
Betablokkers zijn geen middelen tegen paniek - alleen tegen de lichamelijke gevolgen van angst etc.

**Geplaatst**: 03-03-15 10:49

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-03-15 10:49

Gister voelde ik wel degelijk resultaat. Ben met een halve begonnen, omdat ik het dus wat eng vind. Ik was idd rustiger. Het stopt de gedachten totaal niet, maar ik had die gedachten en achteraf al 3 weken die mega adrenalineboost non stop.
Die combinatie heeft me echt genekt. Met alles wat er is gebeurd en die constante paniek die maar bleef gieren, ben ik lichamelijk compleet gesloopt geraakt.
Peut en arts waren gelijk voor! Maar ik heb het gevraagd en ze waren er NIET zelf mee gekomen. Dat vind ik erg raar!!!! Ze zeiden wel dat het veel wordt gebruikt, maar willen mij toch eerder aan anti dep of kalmeringsmiddelen hebben.
Ik blijf bij mijn peut, ga ca donderdag naar een werkcoach en heb voor vrijdag een consult bij een orthomoleculaire arts staan, incl bloedanalyse ( zonder bètablokkers). Het eerste dat hij al zei is dat mijn maagmedicijn dat ik al jaren slik, de opname van b12 blokkeert. En b12 schijn je dan weer nodig te hebben voor omgaan met angst.
Ik ben heel benieuwd en heb echt even hoop, misschien is het dan toch lichamelijk en minder geestelijk.
Als dit me gaat helpen, dan zet ik je op een standbeeld janneke2!!!!
Alhoewel als het lukt en werkt, had het misschien kunnen voorkomen dat mijn relatie ontplofte , dus daar word ik dan weer niet vrolijk van.

**Geplaatst**: 03-03-15 11:21

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-03-15 11:21

Nou.. vanmorgen weer bij somatische fysio geweest. Ik kan echt écht niets voelen. Mijn lichaam ervaart het wel, maar mijn hoofd niet. Zo ontzettend zwaar frustrerend!! Ben er dus ook wel ff klaar mee en heb geen nieuwe afspraak meer gemaakt.
Tevens maakt de AD dat ik ontembare honger heb en ik dus daadwerkelijk meer eet. Heb last van eetstoornis, dus iedere dag teleurgesteld in mezelf. Ben ook aangekomen sinds het gebruik (logisch, als je meer eet) en als de fysio dan zo over je lijf gaat, voelt dat echt niet fijn. Schaam me dood voor m'n lijf

Vorige week voelde ik me weer aardig wegzakken, maar gelukkig heeft dat niet doorgezet. Vakantie van de kids is ook weer voorbij, waardoor ik de structuur en orde in huis weer terug heb. Die controle maakt me rustig en blijkbaar zorgt dat er dus weer voor dat ik me beter voel.
Pff.. als ik dit zo type heb ik echt het gevoel dat ik knettergek ben hahahaha..

**Geplaatst**: 03-03-15 11:54

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-03-15 11:54

Dat somatische is ook niks voor mij hoor! En eten is bij mij nu ook ff het enige waar ik controle over heb, dus snap perfect dat dat enorm frustreert! Sterkte!
Ik heb normaal ook enorm veel structuur nodig, maar zit nu even in de f*ck structuurmodus. Moet even moed verzamelen om mijn holletje onder de steen te verlaten.

**Geplaatst**: 03-03-15 11:59

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-03-15 11:59

(...wat voor smiley zal ik hier nu eens neerzetten? )
"Janneke op een sokkeltje...."

Anyway: fijn, dat je weer hoop hebt - "nu de rest nog! "

**Geplaatst**: 03-03-15 19:08

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-03-15 19:08

Wil je misschien te snel resultaat zien suusenmalvin?
Ik voelde zelf ook niets meer, alleen was ik me daar niet van bewust.
Inmiddels kan ik wel weer voelen, maar dat heeft zeker tijd en inspanning gekost. En dat voelen is in het begin best wel eng. Emoties overvielen me. Kan het gevoel over je eigen lijf misschien een blokkade zijn, waardoor je onbewust niet wilt voelen? Een belemmerende overtuiging over jezelf?

**Geplaatst**: 03-03-15 19:14

Geplaatst: 03-03-15 19:14

ikkedus schreef:
Dat somatische is ook niks voor mij hoor! En eten is bij mij nu ook ff het enige waar ik controle over heb, dus snap perfect dat dat enorm frustreert! Sterkte!
Ik heb normaal ook enorm veel structuur nodig, maar zit nu even in de f*ck structuurmodus. Moet even moed verzamelen om mijn holletje onder de steen te verlaten.

Ik denk dat dat juist goed is. Ik heb een heel mooi gezegde hier aan de muur hangen dat zegt: wie durft te verdwalen, vindt nieuwe wegen.

Letterlijk is dat ook zo, legde een van mijn peuten uit. In ons hoofd zijn allemaal weggetjes gevormd. Als dit gebeurt, dan reageer ik zo. Daar denken we ook niet bewust over na. Hoe vaker het weggetje wordt bewandeld, hoe groter de weg wordt tot misschien wel een snelweg. Wil je gedrag veranderen, dan zul je voor dat je de geijkte snelweg neemt je daarvan bewust moeten worden en misschien wel een andere afslag nemen, die een ander resultaat oplevert. Als je dat een paar keer doet, vormt zich daar vanzelf een nieuw weggetje. En de oude snelweg? Als je daar geen onderhoud meer aan pleegt, raakt hij vanzelf vervallen en overwoekerd met onkruid.

**Geplaatst**: 04-03-15 21:03

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-03-15 21:03

Pffffff slechte dag hier. Knal nu ook vol door de blokkers heen. Wisselende dagen noemen ze dat he?!? Word gek vd twijfels.

**Geplaatst**: 04-03-15 21:07

Geplaatst: 04-03-15 21:07

ankem schreef:
ikkedus schreef:
Dat somatische is ook niks voor mij hoor! En eten is bij mij nu ook ff het enige waar ik controle over heb, dus snap perfect dat dat enorm frustreert! Sterkte!
Ik heb normaal ook enorm veel structuur nodig, maar zit nu even in de f*ck structuurmodus. Moet even moed verzamelen om mijn holletje onder de steen te verlaten.

Ik denk dat dat juist goed is. Ik heb een heel mooi gezegde hier aan de muur hangen dat zegt: wie durft te verdwalen, vindt nieuwe wegen.

Letterlijk is dat ook zo, legde een van mijn peuten uit. In ons hoofd zijn allemaal weggetjes gevormd. Als dit gebeurt, dan reageer ik zo. Daar denken we ook niet bewust over na. Hoe vaker het weggetje wordt bewandeld, hoe groter de weg wordt tot misschien wel een snelweg. Wil je gedrag veranderen, dan zul je voor dat je de geijkte snelweg neemt je daarvan bewust moeten worden en misschien wel een andere afslag nemen, die een ander resultaat oplevert. Als je dat een paar keer doet, vormt zich daar vanzelf een nieuw weggetje. En de oude snelweg? Als je daar geen onderhoud meer aan pleegt, raakt hij vanzelf vervallen en overwoekerd met onkruid.

Dat van die wegen klopt als een bus! Zo leggen we op school leerprocessen ook aan kinderen uit. Ik loop op ( de enige altijd goed werkende) TomTom en ik krijg hem dus niet uit. Loopt ook door zonder voeding helaas.

**Geplaatst**: 04-03-15 22:21

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-03-15 22:21

Ik vind dat van de wegen heel mooi ankem! Ik kies ook altijd de snelweg, maar daar wil ik van af. De laatste tijd heb ik een soort drang om mijn koffers te pakken en weg te gaan. Natuurlijk ga ik dat niet echt doen, ik zou het niet durven, maar ik voel dat ik weg wil uit mijn saaie patroon... Mijn leven voelt atm ook meer als een 'routine' dan echt 'leven'...

Voelen jullie dat ook wel eens?

**Geplaatst**: 04-03-15 22:25

Geplaatst: 04-03-15 22:25

Erin schreef:
Ik vind dat van de wegen heel mooi ankem! Ik kies ook altijd de snelweg, maar daar wil ik van af. De laatste tijd heb ik een soort drang om mijn koffers te pakken en weg te gaan. Natuurlijk ga ik dat niet echt doen, ik zou het niet durven, maar ik voel dat ik weg wil uit mijn saaie patroon... Mijn leven voelt atm ook meer als een 'routine' dan echt 'leven'... Voelen jullie dat ook wel eens?

Ja, dat heb ik ook wel zo nu en dan en heb het daar dan ook best wel moeilijk mee. Maar aan de andere kant heb ik ook moeite met verandering en biedt de routine mij ook een houvast die ik best wel nodig heb meestal...

**Geplaatst**: 04-03-15 22:29

Geplaatst: 04-03-15 22:29

ikkkke schreef:
Erin schreef:
Ik vind dat van de wegen heel mooi ankem! Ik kies ook altijd de snelweg, maar daar wil ik van af. De laatste tijd heb ik een soort drang om mijn koffers te pakken en weg te gaan. Natuurlijk ga ik dat niet echt doen, ik zou het niet durven, maar ik voel dat ik weg wil uit mijn saaie patroon... Mijn leven voelt atm ook meer als een 'routine' dan echt 'leven'... Voelen jullie dat ook wel eens?

Ja, dat heb ik ook wel zo nu en dan en heb het daar dan ook best wel moeilijk mee. Maar aan de andere kant heb ik ook moeite met verandering en biedt de routine mij ook een houvast die ik best wel nodig heb meestal...

Fijn dat jij er houvast in kan vinden! Ik herken die houvast wel, maar ik ben het gewoon zo spuugzat dat ik graag een sprong in het diepe zou willen nemen. Ik ben echter heel voorzichtig en 'durf' gewoon niks te veranderen... Mijn plan is nu om school af te maken en dan te vertrekken uit Nederland.

**Geplaatst**: 05-03-15 09:28

Geplaatst: 05-03-15 09:28

Erin schreef:
Fijn dat jij er houvast in kan vinden! Ik herken die houvast wel, maar ik ben het gewoon zo spuugzat dat ik graag een sprong in het diepe zou willen nemen. Ik ben echter heel voorzichtig en 'durf' gewoon niks te veranderen... Mijn plan is nu om school af te maken en dan te vertrekken uit Nederland.

Soms zorgt loslaten en controle afstaan ervoor dat je meer controle hebt. Het klinkt misschien heel raar, maar ik heb al wel vaak ondervonden dat het zo is.
Vergelijk het met wanneer je met je paard aan het rijden bent. Als je bang bent, heb je de neiging om je teugels korter te nemen, je paard meer onder controle te willen houden, je paard minder toe te staan, minder vrijheid te geven (althans, dat is bij veel mensen toch zo). Maar vaak helpt het meer om je teugels wat losser te laten, je paard meer vrijheid en vertrouwen te geven, hem wat meer zelfstandig keuzes te laten maken. Op het moment dat je dat doet, krijg je zelf meer controle terug want je werkt je paard niet meer tegen, jullie gaan samenwerken.
Dingen veranderen is vaak eng want je weet niet wat het effect gaat zijn, de gevolgen zijn nieuw en onbekend. Vasthouden aan routines en gewoonten geeft meer zekerheid; je weet immers wat er gaat gebeuren, want je doet het altijd al zo. Verandering brengt echter niet alleen negatieve dingen met zich mee, maar zeker ook positieve. Het maakt dat je stappen vooruit kan zetten, dat je je problemen kan aanpakken, dat je nieuwe wegen kan bewandelen. Echt dingen veranderen gaat niet in 1,2,3 dat vraagt tijd. Probeer met kleine stapjes toch wat verandering aan te brengen als je het zo zat bent. Het zal een hele opluchting zijn denk ik...

**Geplaatst**: 05-03-15 13:31

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-03-15 13:31

Als je je door je angst laat leiden, sta je met je rug naar de toekomst. Structuur kan heel fijn zijn, maar betekent niet dat er geen verandering mogelijk is. Het een sluit het ander niet uit.

Ik heb het een beetje zwaar vandaag. Mijn werkgever werkt mij, onbewust denk ik, tegen in mijn re-integratie. Kon het tot gisteren nog wel handelen, maar de daarop volgende incidenten die zich gisteren afspeelden maken dat ik in een soort herbeleving kom en alleen nog maar kan huilen...
Gelukkig zo emdr, als dat in deze staat lukt. En anders ruimte voor een gesprek.