Facebook zet je soms weer even met twee benen op de grond.
Vandaag een herinneren van een jaar geleden. Een jaar geleden was ik echt dood en dood ziek, hersenvliesontsteking en buikvliesontsteking. De poging die onder controle te krijgen met antibiotica (inclusief allergische reactie op de vancomycine) om de drain te sparen (de enige drain die het echt echt goed gedaan heeft), die totaal mislukte en ik met de minuut zieker en zieker werd. Vandaag precies een jaar geleden werd ik met de ambulance van Maastricht naar Tilburg gereden, waar we onderweg op de A2 een enorm groot en heftig ongeluk tegen kwamen. Kregen verschillende meldingen van de meldkamer binnen en "wij", de ambulance waar ik in lag, waren het dichtstbij. Waardoor ze, na mijn toestemming (bizar eigenlijk dat ze dat moeten vragen, alsof zo iemand dat niet veel en veel harder nodig heeft op dat moment dan ik..), met sirene en zwaailicht er op af gingen... We waren toen dus als eerste bij het ongeluk. Toch wel dingen die ik nooit meer vergeet en zelfs in zo'n situatie dat de ambulance broeders, brandweer, politie, iedereen continue komen kijken en vragen hoe het gaat met mij. Respect voor deze mensen.
Heftig was dat ongeluk, twee personen in een auto die echt totaal gesloopt was (dat er überhaupt nog mensen in konden zitten). De vrouw was er slecht aan toe en ook met de trauma heli afgevoerd, ze had geen reflexen meer of iets. Soms vraag ik me nog wel eens af of ze het overleefd heeft en zo ja hoe ze er uit gekomen is...
Nadat de mensen afgevoerd waren met ambulance en heli zijn wij weer verder naar Tilburg gereden. Waar het in Tilburg heel hard berg afwaarts ging en de neurochirurg het niet meer verantwoord vond te wachten, dus direct naar de OK. Drain er dus uit.
Nu weer heel wat operaties verder, drains, nieuwe kleppen en een drukmeter in mijn hersenen rijker. Maar de infecties lijken nu wel onder controle. Nog altijd niet uit de gevaren zone, maar het lijkt oke te gaan.
Dus, vergeleken met een jaar geleden, gaat het zo heel slecht eigenlijk nog niet... En misschien wordt t wel nooit beter dan het nu gaat? Ik heb geen idee, niemand heeft een idee. Die hoop is in ieder geval echt nog maar heel erg klein, maar is er zeker nog wel. Wil graag, maar ik wil niet "alleen maar leven", ik wil ook gewoon echt kunnen leven.
Kwam van de week dit nummer tegen:
Citaat:
You had your maps drawn
You had other plans
To hang your hopes on
Every road they let you down felt so wrong
So you found another way
Zo toepasselijk...
Ook maar besloten om mijn keyboard eens onder het stof vandaan te gaan halen, staat nog bij mijn ouders. Weer "piano" gaan spelen, dat is zo lang geleden. En ook maar eens gaan sparen voor een echte piano, maar eerst kijken of ik t überhaupt nog kan.
Deze vind ik zo gaaf.
En ik hoop zo op goed/beter weer!! Het is hier zo slecht weer en al echt herfst, maar er staan prachtige paddenstoelen en zo. Wil naar buiten en foto's maken, maar met al die regen... Al is het natuurlijk niets met wat die orkanen aangericht hebben (en wellicht nog aan gaan richten, pff wat een ellende is er toch op de wereld...).