Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-02-15 19:42

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 11-02-15 19:42

Jeetje riverr, wat een heftige situatie zeg. Heel erg veel sterkte, en ook gefelicititeerd!
xEmily, wow ook heftig zeg...

Hopelijk gaat het goed met jullie. Ik voel me soms best wel poep als ik al jullie verhalen lezen die zooooveel heftiger zijn dan die van mij! Het is super oneerlijk, ik hoop dat jullie snel kunnen zeggen dat het beter gaat!
Met mij namelijk wel, gelukkig! Er zit eindelijk wat beweging in. Ik ben nog wel vaak heel erg boos, wil dan echt mensen vermoorden ofzo. Maar de paniek is nu wat meer onder controle. Ik begin steeds meer over mezelf te leren en over hoe je hersenen nou eigenlijk werken.

Ik kan niet wachten tot de situatie thuis stabiel is en ik kan zeggen dat ik me weer helemaal 100% voel.

**Geplaatst**: 11-02-15 19:56

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 11-02-15 19:56

River, proficiat! zo'n jong kindje zal niet gemakkelijk zijn maar met goede zorgen kan alles

UhNee, dat klink positief! Wat goed

bijna bij die 100% dus

Osmo, wat fijn dat je die drang hebt, dat is echt een goed teken lijkt me. Maar heftig zal het wel zijn, sterkte en vooral succes. En he, als je van de dagopvang weg bent, kun je toch nog steun krijgen?

Emily, sterkte :(:)

balen dat de verpleegsters geen ervaring lijken te hebben. Is er niet 1 iemand waar je wel wat meer vertrouwen in hebt?

Toydoll, ik heb de stap naar hulp bruusk genomen, gewon tegen mezelf gezegd: als je zo denkt dan moet je hulp zoeken. Het heeft nog even geduurd voor het effectief zo ver was, maar wel een goede beslissing. Doorzetten is de boodschap.

Ik ben even weg geweest. Op reis met vriend naar Marocco wat heerlijk was.
Toen ik terug kwam kon ik alleen maar huilen omdat ik terug naar school zou moeten. Resultaten vielen dan ook tegen.
Bij de therapie kon ik dan gelukkig wel weer rust vinden.
Maar ben nu in een staat van een soort van 'ongelukkig' zijn of gewoon moe zijn maar heb er even vrede mee, lig veel in bed of zetel als ik niet in de les zit maar heb leuke dingen met vrienden gepland en met mijn vriend.
Het zal wel beteren denk ik maar, ik hoef me niet de hele tijd gelukkig te voelen. Dus dat is toch een positieve noot.
Heb het idee dat ik steeds sneller uit een 'paniekaanval' (weet niet of ik het zo mag noemen) of de negatieve spiraal van gedachten kom, ook al kan het effect enkele dagen aanhouden.

**Geplaatst**: 11-02-15 21:37

Geplaatst: 11-02-15 21:37

Toydoll schreef:
Suus, Ben benieuwd. Heb zelf ooit eens EMDR therapie gehad nav traumatische ervaring en dat was zeer effectief. Maar er moet volgens mij wel een hele duidelijke aanwijsbare oorzaak zijn.

Ik twijfel zelf toch wel om naar de huisarts te gaan. Toch wel heel erg bedankt voor de reacties, ik ga er eens over nadenken.

Vwb emdr: nee hoor: dat is een bekend misverstand.
Als je de oorzaak van een probleem weet (bijvoorbeeld: 'het begon nadat er zo en zo was gebeurd') - dan verdient het de voorkeur om "zo en zo" bij de kop te pakken.
Weet je de oorzaak niet van het probleem, bijv omdat het er langzaam in sloop, dan doe je gewoon emdr op het probleem zelf (de eerste keer dat het echt naar was, de ergste keer en de meest recente keer). Soms ga je je halverwege realiseren waar het van weg komt - soms draai je het alleen maar de nek om.

**Geplaatst**: 11-02-15 22:35

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 11-02-15 22:35

River gefeliciteerd! Wat erg dat het kindje nu al gekomen is, gelukkig is er veel mogelijk!

Ik heb erg veel last gehad van de nawerken van de EMDR. Tot gister kon ik me niet concentreren, als ik dat wel deed begon alles te draaien en schudden.. heel vreemd. Sinds vandaag weer beter maar morgen heb ik dus weer EMDR, hopen dat het dit keer wat meevalt.

**Geplaatst**: 12-02-15 19:26

Geplaatst: 12-02-15 19:26

Bedankt nog allemaal voor de lieve reacties

Mijn hoofd staat er echt niet naar om verder te lezen helaas... dat komt wel weer.

Voor degene die het nodig hebben een dikke knuffel.

**Geplaatst**: 14-02-15 21:02

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 14-02-15 21:02

Gatverdarrie, het ging hier heerlijk.
Zelfs auto rijden ging weer beter, verder weinig moeite met dingen en piekeren was controleerbaar

Net ineens paniekaanval terwijl ik op de bank zat -O-

Ben gaan yoga'en en daarna even bij mijn vriend gaan liggen en toen zakte het na een half uurtje denk ik weer.
Nu wel weer moe, stijve spieren en koud/ rillen

**Geplaatst**: 15-02-15 11:36

Geplaatst: 15-02-15 11:36

Wat vervelend Duplo!
Helaas is het wel normaal dat je zo nu en dan weer even een terugval hebt. Zolang er over het algemeen maar een stijgende lijn is, is het goed. Uit die momentjes van terugval kan je ook weer leren.

Wellicht zullen de goede momenten langer gaan duren en de terugvallen korter worden en makkelijker te overwinnen. Je hebt nu ook weer een manier gevonden om jezelf terug tot rust te brengen: yoga en dan even bij je vriend gaan liggen.

**Geplaatst**: 15-02-15 22:17

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-02-15 22:17

Idd Duplo, dat gaat met ups en downs. Maar langzaam zullen de ups gaan overheersen

Ik heb een lastige week achter de rug. Met mijn vader en zijn vriendin en het hele gezin op vakantie geweest maar dat is niet helemaal goed gelopen. Mijn vader triggert nog teveel van vroeger, en daarnaast kan ik niet goed door 1 deur met zijn vriendin. Weet niet zo goed wat ik hier nou mee aan moet, aangezien mijn vader geen flauw benul heeft hoe hij op mij over komt.
Wel heb ik een heel verhelderend gesprek gehad met mijn broer, dat was prettig omdat ik het nog nooit met hem erover heb gehad.

**Geplaatst**: 16-02-15 17:49

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 16-02-15 17:49

Thx jongens :(:)

Het kwam zo onverwacht dat het heel heftig aanvoelde
Herstel lijkt wel wat sneller te gaan, zondag auto gereden en stuk op de motor

Joolien wat fijn dat je toch een goed gesprek met je broer hebt gehad, toch een positief moment in een zware week

**Geplaatst**: 17-02-15 14:09

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 17-02-15 14:09

Duplo, jammer van de set back, maar wel fijn dat je dan toch iets doet om er uit te komen.
en zoals de anderen hier zeggen,
ups and downs zijn normaal en aangezien je er zelf uit weet te komen ben je toch al wat sterker.

Jolien, lijkt me moeilijk, vaders snappen dat soort dingen niet altijd denk ik. Of het is te moeilijk om het te zien. en je kunt er met hem niet over spreken? Of ligt dat te moeilijk?
Wel leuk dat je dan zo goed met je broer hebt kunnen praten, dan weet je toch dat je aan hem steun hebt.

Ik heb gisteren en vandaag weer veel gepieker. Ik voel me er gewoon neerslachtig door. Zit zo met twijfels over studie en gebrek aan zelfvertrouwen. Iedereen zegt maar: volg je hart. Maar ik weet niet hoe dat moet of wat mijn hart wil. Ik beredeneer alles. En vorige zomer deed ik dat niet en probeerde ik gewoon te voelen maar nu heb ik daar de problemen van. dus ik durf gewoon niet meer. Ik ben bang, bang om te zeggen dat ik graag een presentatie wil voorbrengen, bang om een artikel te schrijven. Ik ben gewoon bang dat ik, wanneer ik wel iets ga doen, dat ik het gewoon niet goed heb gedaan.
Nuja, ik zal toch eens belissingen moeten gaan nemen.

**Geplaatst**: 17-02-15 21:23

Geplaatst: 17-02-15 21:23

Wat vervelend dat je zo zit te piekeren.
Beslissingen nemen hoort nu eenmaal bij het leven. Je kan op voorhand wel nadenken over de mogelijke gevolgen van een beslissing, maar je weet echt pas wat de gevolgen zijn als je een beslissing genomen hebt. En tja, je weet gewoon niet of het beter geweest zou zijn als je iets anders beslist had.
Je kan wel nadenken over de gevolgen en dat moet je tot op zekere hoogte ook doen, maar op een bepaald moment moet je de knoop gewoon doorhakken en voor je beslissing gaan. En ja, volg gewoon je hart. Je zal altijd wel voorbeelden kunnen aanhalen van wanneer dat misschien niet zo goed is uitgedraaid, maar hetzelfde kan ook wanneer je iets beslist met je verstand alleen. Doe wat je graag wil doen, je moet het jezelf niet onnodig moeilijk gaan maken door iets te gaan doen wat je eigenlijk niet wil doen. En wees niet bang om eens een "verkeerde" beslissing te nemen. Iedereen heeft dat wel eens meemaakt, iedereen maakt zo nu en dan wel eens beslissingen die ze achteraf gezien misschien niet genomen hadden...

**Geplaatst**: 17-02-15 21:24

Geplaatst: 17-02-15 21:24

Ik voel mij vandaag voor het eerst weer moedeloos.
Vanmorgen een gesprek gehad met mijn coach en later op de middag een gesprek met mijn spv'er.
Gehad over wat straks verder na dagbehandeling.
Ik ben dus bezig met mij te oriënteren op vrijwilligers werk om toch na het einde van dagbehandeling een bepaalde structuur te hebben.
Maar ik vind het dus echt mega moeilijk want ik ben zo bang dat ik weer tegen verwachtingen aan ga lopen van mensen waarin ik dus mogelijk kan teleurstellen.
Zo stom want ik weet dat dit niet perse zo hoeft te zijn.
Verder ben ik het zo zat om mij zo paniekerig te voelen als mensen in mijn nabije omgeving een meningsverschil of conflict hebben.
Even wat minder met mij dus. Sorry voor mijn ego bericht.

**Geplaatst**: 17-02-15 22:35

Geplaatst: 17-02-15 22:35

het is zoals je zelf ook al aangeeft OsMo, het moet niet perse zo negatief zijn als het nu voor jou misschien wel lijkt. Aan je bericht zie je dat je het nu wel wat moeilijk hebt, maar ik vind dat het bericht ook aangeeft dat je al een hele weg afgelegd hebt, in de positieve richting. Je bent dan wel bang van de verwachtingen die anderen zouden kunnen hebben en een eventuele teleurstelling voor hen, maar je bent je evenzeer bewust van het feit dat dit niet zo moet zijn.
En je geeft ook aan je paniekgevoelens bij meningsverschillen zat te zijn. Ik denk hierbij dat je jezelf er ook van bewust (aan het worden) bent dat die paniek nergens voor nodig is. En dat is al een goede stap in de richting van herstel, van verandering. Haal de energie uit het gevoel dat je de paniek beu bent en gebruik die energie om de paniek en negatieve gedachten te lijf te gaan. OsMo, je hebt al zoveel bereikt, al zoveel stappen in de goede richting gezet! Je mag hiervoor best trots zijn op jezelf. En zie het als een bewijs van het feit dat je nog verder kan groeien, van al je mogelijkheden, doorzettingsvermogen en kracht!

**Geplaatst**: 18-02-15 12:01

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 18-02-15 12:01

Osmo, ik herken me erg in wat je zegt, ik durfde gisteren eigenlijk niet buiten omdat ik dan 'normaal' moest doen omdat het openbaar leven is. Gelukkig een paar vriendinnen die iets wouden gaan drinken wat me er bovenop hielp. Dus zo iets kleins kan ook positief werken, ik wil maar zeggen, als het vrijwilligerswerk is dat je ziet zitten en zin in hebt kan het echt wel goed lopen. En aangezien je zelf zegt dat het zo niet hoeft te zijn, wil je er iets aan veranderen dus dat is gewoon het heel erg goed van je.
Ik denk, eens je de stap hebt gezet of iets gevonden hebt waar je je goed bij voelt, je ook die angst in de toekomst minder zal voelen.

Ikkkke, bedankt voor je berichtje. Je hebt ook echt gelijk hoor. Maar ik kan mezelf zo moeilijk tot de beslissing dwingen en er gaat ondertussen al zoveel tijd over. Het is alsof die angst alles aan het verlammen is en ik heel onzeker word over alles. Net belde mijn vader voor een kaart die ik geleend had. Hij zei dat ik het niet zo verloren in mijn kamer mocht leggen want die kaart was van hem en wou hem niet kwijt. Spontaan echt een slecht gevoel en bijna beginnen huilen. Zo nutteloos. Dus zo verlammend werkt die angst nu om iets fout te doen.

**Geplaatst**: 21-02-15 11:02

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-02-15 11:02

Iedereen weer een beetje aan het opknappen?

Ik heb weer bloed geprikt om te controleren wat de waardes nu zijn.
De hyperventilatie sluimert wel en veel uren slaap heb ik niet maar denk toch iets van 6 uur per nacht

Gesprek met de psych was erg fijn, heb denk ik gevonden wat er nog spanning bracht en brengt.
Nu opzoek naar een eigen huisje, ingeschreven op een klein huisje waar ik hoog sta in de hoop dat het niet té klein is en de nummer 1 het niet wil want ik sta 2e
Ook al een sollicitatiegesprek gehad en dinsdag weer 1

Vind het wel eng om zo weer fulltime te gaan werken

Dinsdag ook een kennismakingsgesprek met een haptotherapeut.
Volgens de psycholoog zou dat mij ook weer verder kunnen helpen met het hyperen.

**Geplaatst**: 21-02-15 11:50

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-02-15 11:50

Duplo,
hopelijk vallen de resultaten mee. Dat is niet zon grote hoeveelheid slaap, van hoeveel kom je?
En wat een goed nieuws, kijken voor een huisje! heerlijk is dat

en logisch dat het eng lijkt, maar eens je weer bezig bent zal dat wel goed komen denk ik, als het iets wordt waar je zin in hebt.

Hier de knoop doorgehakt, het wordt de oude opleiding, maar vanaf september. Ik geef mezelf een half jaar voorbereiding en tijd om te werken. Even niet leren maar gewoon aan het zelfvertrouwen werken.
Gister gesprek gehad met mijn vriend, zowel hij als ik hebben gemerkt dat er nog veel zit waar ik niet mee aan de slag ben gegaan. Ik wou hem vertellen van de beslissing maar ik zat te trillen als een rietje en kon geen woord uitbrengen.
Het was wel de eerste keer dat ik op zon moment goed naar mezelf gekeken heb en wat ik dacht en deed. We zijn positief geëindigd dus toch weer een stap in de goede richting.

**Geplaatst**: 21-02-15 13:14

Geplaatst: 21-02-15 13:14

Duplo schreef:
Iedereen weer een beetje aan het opknappen?

Ik heb weer bloed geprikt om te controleren wat de waardes nu zijn.
De hyperventilatie sluimert wel en veel uren slaap heb ik niet maar denk toch iets van 6 uur per nacht

Gesprek met de psych was erg fijn, heb denk ik gevonden wat er nog spanning bracht en brengt.
Nu opzoek naar een eigen huisje, ingeschreven op een klein huisje waar ik hoog sta in de hoop dat het niet té klein is en de nummer 1 het niet wil want ik sta 2e
Ook al een sollicitatiegesprek gehad en dinsdag weer 1
Vind het wel eng om zo weer fulltime te gaan werken

Dinsdag ook een kennismakingsgesprek met een haptotherapeut.
Volgens de psycholoog zou dat mij ook weer verder kunnen helpen met het hyperen.

Begrijp ik hieruit dat je relatie over is?

**Geplaatst**: 21-02-15 21:43

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-02-15 21:43

Ja iig grote pauze, planning was latten
Ik woonde er vanmiddag nog maar zit nu met iig al mijn kleding bij oma $:\$
Kon het niet meer
Hij heeft geholpen en gereden

Alleen hij heeft iets raars gezegd tegen mijn moeder, dat als er iets was ze hem maar moest bellen want hij kende dingen van mij die zij niet weet

Kan me alleen niet iets bedenken wat geheim zou zijn of iig ook geen 'belastend' materiaal
Maakt me meteen weer heel onzeker en een beetje angstig wat weet hij dat ik niet weet of was het gewoon stemmingmakerij?

**Geplaatst**: 21-02-15 21:54

Geplaatst: 21-02-15 21:54

Duplo schreef:
Iedereen weer een beetje aan het opknappen?

Ik heb weer bloed geprikt om te controleren wat de waardes nu zijn.
De hyperventilatie sluimert wel en veel uren slaap heb ik niet maar denk toch iets van 6 uur per nacht

Gesprek met de psych was erg fijn, heb denk ik gevonden wat er nog spanning bracht en brengt.
Nu opzoek naar een eigen huisje, ingeschreven op een klein huisje waar ik hoog sta in de hoop dat het niet té klein is en de nummer 1 het niet wil want ik sta 2e
Ook al een sollicitatiegesprek gehad en dinsdag weer 1
Vind het wel eng om zo weer fulltime te gaan werken

Dinsdag ook een kennismakingsgesprek met een haptotherapeut.
Volgens de psycholoog zou dat mij ook weer verder kunnen helpen met het hyperen.

Wat is een haptotherapeut? Succes met het zoeken van een huisje!

Ik had vanavond eigenlijk een feestje van een goede vriendin van mij, maar dat heb ik heel laf afgezegd, terwijl ik met de psych had afgesproken om wel even te gaan... Ik ken daar bijna niemand en ik zie mezelf al binnen komen en een beetje awkward erbij gaan zitten... Zo jammer. Ik durf dat gewoon nog echt niet ofzo, terwijl ik dat vorig jaar juist hardstikke leuk had gevonden... Flink balen.

**Geplaatst**: 21-02-15 22:34

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-02-15 22:34

Wat balen dat je niet durft, is ook moeilijk als je niemand kent idd
Is het ver weg of kan je alsnog even langsliepen?

Haptotherapie zorgt ervoor dat je weer in contact komt met je gevoel letterlijk en figuurlijk volgens mij
Uitleg op internet vind ik vaag haha
Maar op de een of andere manier spreekt het me wel aan

**Geplaatst**: 23-02-15 23:17

Geplaatst: 23-02-15 23:17

Heftig hoor Duplo!
Heel veel sterkte met de nieuwe tijd! !
En hopelijk heb je iets aan haptotherapie.

Laatst bijgewerkt door Janneke2 op 23-02-15 23:29, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 23-02-15 23:27

Geplaatst: 23-02-15 23:27

UhNee schreef:
Ik had vanavond eigenlijk een feestje van een goede vriendin van mij, maar dat heb ik heel laf afgezegd, terwijl ik met de psych had afgesproken om wel even te gaan... Ik ken daar bijna niemand en ik zie mezelf al binnen komen en een beetje awkward erbij gaan zitten... Zo jammer. Ik durf dat gewoon nog echt niet ofzo, terwijl ik dat vorig jaar juist hardstikke leuk had gevonden... Flink balen.

Rot hoor, dat je angst dat jou door de neus boort!
Het heeft niets met lafheid te maken, trouwens. De zin van naar een feestje gaan terwijl je je hondsberoerd voelt ontgaat mij nu eenmaal.
Laat je psych maar maken dat je snel weer van je angsten af bent, dat zet tenminste zoden aan de dijk. Ik heb het niet zo op die malle afspraken van bibberdend van ellende iets doen en dat dan (wees assertief! wees positief! ) aan jezelf verkopen als een stap in een goede richting. (Wat er goed aan zou moeten zijn? Wat je wilt is dat je van te voren al zin hebt in dat feestje, je vriendin wilt feliciteren en het ter plekke leuk wilt hebben. In geloof niet zo in maandenlang "in stapjes iets opbouwen" met dit werk. Angst is prima de nek om te draaien met bijvoorbeeld emdr, maar angst is geen gedachte en al helemaal niet iets dat je zou moeten afleren ofzo.)

**Geplaatst**: 23-02-15 23:38

Geplaatst: 23-02-15 23:38

Aria_zz schreef:
Het is alsof die angst alles aan het verlammen is en ik heel onzeker word over alles. Net belde mijn vader voor een kaart die ik geleend had. Hij zei dat ik het niet zo verloren in mijn kamer mocht leggen want die kaart was van hem en wou hem niet kwijt. Spontaan echt een slecht gevoel en bijna beginnen huilen. Zo nutteloos. Dus zo verlammend werkt die angst nu om iets fout te doen.

Naar hoor, dat je vader zo onredelijk deed. Jij leende een kaart - nou, dan weet hij dat die kaart op jouw kamer komt te liggen.
Punt.
Wil hij dat niet, leen dan die kaart niet uit.
Dat is tenminste eerlijk.

Of stel voorwaarden/ onderhandel, dat is in principe ook eerlijk.

Maar dit is redeloze kritiek. Met de boodschap dat jij fout bent. (Niet dat je het fout doet, maar fout bent.)
Brrrr!
DE manier om mensen onderuit te schoffelen.

Enne: ik vind je angst en verlamming niet zinloos! !
Het is een volstrekt begrijpelijke reactie op een nare streek.

**Geplaatst**: 24-02-15 06:59

Geplaatst: 24-02-15 06:59

Janneke2 schreef:
Rot hoor, dat je angst dat jou door de neus boort!
Het heeft niets met lafheid te maken, trouwens. De zin van naar een feestje gaan terwijl je je hondsberoerd voelt ontgaat mij nu eenmaal.
Laat je psych maar maken dat je snel weer van je angsten af bent, dat zet tenminste zoden aan de dijk. Ik heb het niet zo op die malle afspraken van bibberdend van ellende iets doen en dat dan (wees assertief! wees positief! ) aan jezelf verkopen als een stap in een goede richting. (Wat er goed aan zou moeten zijn? Wat je wilt is dat je van te voren al zin hebt in dat feestje, je vriendin wilt feliciteren en het ter plekke leuk wilt hebben. In geloof niet zo in maandenlang "in stapjes iets opbouwen" met dit werk. Angst is prima de nek om te draaien met bijvoorbeeld emdr, maar angst is geen gedachte en al helemaal niet iets dat je zou moeten afleren ofzo.)

De psycholoog had exposeer aangeraden; jezelf blootstellen aan situaties die je bang maken om zo te ondervinden dat je niet bang moet zijn, maar dat het ook leuk kan zijn. Naar exposure is veel wetenschappelijk onderzoek gebeurd (zowel bij dieren als bij mensen) en is een zeer effectieve manier gebleken. En neen, ik spreek niet enkel vanuit theorie. Ik heb zelf met meerdere angsten (ook vergelijkbare angsten als UhNee) ontdekt dat dit wel degelijk werkt (al kan het inderdaad even duren eer je in dergelijke situaties niet meer angstig bent). Bovendien is het een methode die je ook later nog kan toepassen (als je bv een angst voor iets anders ontwikkeld hebt of opnieuw dezelfde angst voelt) zonder dat je daarvoor terug naar de psycholoog moet. Dat is bij EMDR minder het geval.
Het is fijn te weten dat jijzelf zoveel gehad hebt aan EMDR en fijn dat je anderen wilt helpen door hen iets aan te raden wat jou zo goed heeft geholpen. Wat ik me wel afvraag is het volgende (en ja nu overdrijf ik misschien een beetje): Telkens als er hier gesproken wordt over de behandeling van angsten, haal jij aan dat de persoon maar moet starten met EMDR en andere technieken voorgesteld door een psycholoog "onzin" zijn en beter niet toegepast worden. Maar wat doe je dan als EMDR geen optie is bij de persoon in kwestie? Er kunnen immers psychische redenen (bv psychisch niet stabiel genoeg, of dissociatief) of medische redenen (zoals in mijn geval) zijn waardoor EMDR geen optie is...

**Geplaatst**: 24-02-15 09:58

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-02-15 09:58

Sorry dat ik nooit op jullie reageer, ik heb gewoon niet veel zinnigs te zeggen. Maar ik lees het wel allemaal en ik wens iedereen veel sterkte.

Hier gaat het nogsteeds erg slecht. Ik eet steeds minder, heb dan ook weer eetbuien waardoor ik de deur nouwelijks uit durf, de zelfbeschadiging is ook erg nu, angsten zijn groter en ik ben gewoon heel erg somber. Suicidale gedachtes zijn ook nogsteeds erg heftig maar er zijn nu momenten dat ze er minder zijn. Wel ga ik nu 2 uurtjes per dag naar school, tenminste dat probeer ik te doen.

Ook ga ik begin maart overstappen naar een andere praktijk waar ze me meer kunnen helpen. Best spannend, maar het is het beste denk ik.