 )
 )                                                         Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
 
	
   
 )
 )                                                         Myukii schreef:Ik heb het 'huilerige' echt met momenten. Soms heb ik een periode dat ik om alles wel kan huilen, iemand die z'n stem verheft, een dressuuroefening die goed lukt, een zielige film, de staart van de hond waar ik perongeluk op sta, iemand die zegt dat ie teleurgesteld is in me, enz. Als ik dan terugdenk aan iets, springen de tranen meteen weer in mijn ogen.
Maar, op het moment ben ik weer redelijk 'stabiel'
Hebben jullie nog manieren om het huilen tegen te gaan. Vind het inderdaad zó stom staan om op mijn werk of in de klas ineens te huilen..Al is het meer 'tranen' dan huilen wat ik doe, haha, geen hartverscheurende uithalen oid, maar gewoon dat de tranen me in mijn ogen springen (en eruit rollen
)
 Ik probeer aan iets anders te denken, dat helpt meestal wel.
 Ik probeer aan iets anders te denken, dat helpt meestal wel.  
                                                          
                                                         
 
                                                         


 die tabletjes helpen mij een beetje de boel met rust te laten en zelf ook wat rustiger te blijven
  die tabletjes helpen mij een beetje de boel met rust te laten en zelf ook wat rustiger te blijven  
                                                         
Myukii schreef:Citaat:- ik zit graag in mijn eigen wereldje, waardoor het me veel energie kan kosten om met mensen een gesprek aan te gaan. Een soort van luiheid maar dan anders.
Ah, ik lees dit nu pas! Wauw, ik wist echt niet dat dat 'erbij hoorde', maar dit herken ik zó sterk. Ben vorig jaar van mijn klas waar ik al 4 jaar inzat, teruggegaan naar een HAVO-klas, met echt onwíjze lieve meiden, werkelijk schatten die me gelijk 'opgenomen' hadden, zeg maar.
Maar op de een of andere manier is elk moment dat ik tegen ze wil praten zo vermoeiend.. Ik heb blijkbaar geen zin om weer helemaal opnieuw te moeten beginnen met mijn plekje in de groep weten te krijgen, al heb ik die in hun ogen al. Ik doe gewoon vaak de moeite niet eens om om grapjes te lachen, mee gek te doen of te roddelen, het kost me zeg maar te veel energie die ik kan stoppen in het rustig blijven onder het gelach, getik enz.
Lastig uit te leggen, en ik weet niet of het ook cht aan HSP ligt, maar goed om te weten dat ik niet de enige 'gek' ben die dat heeft, hahahaa!
 
                                                         
San_E schreef:Ik weet ook niet of het erbij hoort hoor, maar het is iets wat ik af en toe best moeilijk vind. Ik ben vaak jaloers op vrienden en vriendinnen die constant maar gespreksstof hebben... Ik heb dat niet of wil dat niet hebben!
 dat wist ik wel, dat ik niet zoveel mensen ken, maar zo krijg ik het idee dat ik zo niet-sociaal ben)
 dat wist ik wel, dat ik niet zoveel mensen ken, maar zo krijg ik het idee dat ik zo niet-sociaal ben)

Karin schreef:Maar is dat niet iets wat niet per se bij HSP hoort? Sommige mensen hebben nu eenmaal minder gespreksstof dan anderen, of weten uit onzekerheid niet goed wat ze moeten zeggen. Het hangt vaak ook van het gezelschap af. Ik kan me voorstellen dat ook mensen die niet aan het 'HSP-beeld' voldoen makkelijker kletsen in een 'open' groep waarin ze zich welkom voelen dan in een groep die duidelijk niet zich te wachten op een 'indringer' om het maar zo te stellen, hoe bekend of onbekend die groep ook is. Dat lijkt me alleen maar menselijk.
 Gaf San_E geloof ik ook al aan.
 Gaf San_E geloof ik ook al aan.                                                          En probeer dan maar eens uitgerust op te staan
 En probeer dan maar eens uitgerust op te staan  
                                                         russel schreef:Ik vind dat als je HSPer bent, je eigenlijk erg op jezelf aangewezen bent en dat je meer stress hebt dan een ander. Dat je nooit echt onbevangen en relaxed kunt zijn.
 dan kan je er ook je voordeel uit halen denk ik ... Gewoon weten tot hoever je kan gaan, en niet over je grenzen heen gaan. Ook al weet je dat anderen dat misschien raar zullen vinden oid.
 dan kan je er ook je voordeel uit halen denk ik ... Gewoon weten tot hoever je kan gaan, en niet over je grenzen heen gaan. Ook al weet je dat anderen dat misschien raar zullen vinden oid.                                                         Mik_ schreef:Wat ik net las komt me ook gruwelijk bekend voor. Heb een jaar bij de kassa gewerkt, maar als ik een hele dag werkte ging ik 's nachts gewoon door met kassa werkEn probeer dan maar eens uitgerust op te staan
 
                                                          eerst uurtje computeren voordat ik ga slapen, of iets lezen, helpt wel.... maar vaak droom ik er dan nog wel over.
 eerst uurtje computeren voordat ik ga slapen, of iets lezen, helpt wel.... maar vaak droom ik er dan nog wel over.                                                          vaak tot ergernis van mijn vriend,...
 vaak tot ergernis van mijn vriend,... 
 
                                                          
                                                         
 
  
                                                         
Cyntje schreef:Mik_ schreef:Wat ik net las komt me ook gruwelijk bekend voor. Heb een jaar bij de kassa gewerkt, maar als ik een hele dag werkte ging ik 's nachts gewoon door met kassa werkEn probeer dan maar eens uitgerust op te staan
Ik zit nu ook achter de kassa, maar na 2 uur ben ik kapot. zowel lichamelijk als geestelijk en de meeste klanten kan ik me dan nog voor de geest halen ook


 
  
                                                         

