Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Berdien schreef:Het is ook niet iets wat ik aanraad om elke dag te doen. Maar als je al maanden niet echt lekker gaat, de crisis er daarom des te harder in hakt en je op dit soort momenten weer even kunt teren: go for it! Liever af en toe zo’n moment (wat gewoon is toegestaan!) dan dat je helemaal (terug) af glijdt in dat diepe, diepe donkere dal. Het zijn de kleine dingen die voor mensen nu juist heel belangrijk kunnen zijn.
Berdien schreef:Het is ook niet iets wat ik aanraad om elke dag te doen. Maar als je al maanden niet echt lekker gaat, de crisis er daarom des te harder in hakt en je op dit soort momenten weer even kunt teren: go for it! Liever af en toe zo’n moment (wat gewoon is toegestaan!) dan dat je helemaal (terug) af glijdt in dat diepe, diepe donkere dal. Het zijn de kleine dingen die voor mensen nu juist heel belangrijk kunnen zijn.
Berdien schreef:Wat een ontzettend goed idee, om ze zo te verrassen! Het zijn inderdaad die dingen die je even uit die cocon van ellende halen. Weer een lach op je gezicht, even geen zorgen en gedoe. En weet je? Ik vind dat dat bést onder noodzakelijk te scharen valt hoor. Zoals jouw vader, wat voor opkikker zal het wel niet zijn om zo verrast te worden? Zeker als hij het mentaal zo zwaar heeft.
safina schreef:Mooi gedicht, Purny!
De verstopte eieren voor mn ouders waren een groot succes. Twee hele blije gezichten, totaal verrast. Nog even op 3 meter afstand van elkaar in de tuin ons zelf meegebrachte paasontbijt gegeten. En niet gejankt. Nouja...op de terugweg een klein traantje bij mij. Maar dat zag niemand.
Astorga schreef:Ik mis het zo om geen Pasen in de kerk te kunnen vieren. Natuurlijk zijn er allerlei digitale oplossingen, maar het gewone en vanzelfsprekende voelt nu zo ver weg. Koste een paar tranen...
...en door. Zal ik toch maar croissantjes gaan maken voor mezelf?
safina schreef:Mooi gedicht, Purny!
De verstopte eieren voor mn ouders waren een groot succes. Twee hele blije gezichten, totaal verrast. Nog even op 3 meter afstand van elkaar in de tuin ons zelf meegebrachte paasontbijt gegeten. En niet gejankt. Nouja...op de terugweg een klein traantje bij mij. Maar dat zag niemand.
Air schreef:safina schreef:Mooi gedicht, Purny!
De verstopte eieren voor mn ouders waren een groot succes. Twee hele blije gezichten, totaal verrast. Nog even op 3 meter afstand van elkaar in de tuin ons zelf meegebrachte paasontbijt gegeten. En niet gejankt. Nouja...op de terugweg een klein traantje bij mij. Maar dat zag niemand.
Wat mooiDie emoties er gewoon laten zijn hoor, niets om je voor te schamen als je een traantje laat.
SinneJ schreef:Air schreef:Wat mooiDie emoties er gewoon laten zijn hoor, niets om je voor te schamen als je een traantje laat.
Precies dat, moet je mij eens zien als mijn vriendje de boodschappen komt afzetten en we voor elkaar staan met de deur ertussenzet er een muziekje achter en kan zo in een dramafilm.
safina schreef:Dat klinkt inderdaad wel verdrietig ja.![]()
![]()
Ik laat best af en toe mn tranen lopen hoor. Zonder erover uit te wijden (want ik hou toch ook wel graag wat dingen voor mezelf op Bokt, zoals mijn werk): door mn werk komt de crisis soms keihard binnen. Niet eens het grootse van alles, maar de persoonlijke verhalen. Die zijn zo ontzettend verdrietig soms. Dus ik heb eens in de zoveel tijd een huilmomentje. Dan heb ik even tijd voor mezelf, dan overdenk ik alles en komt het eruit. En dat deel ik ook gerust met mn man, of met een collega in hetzelfde schuitje. Dat moet.
Maar ik ben wel blij dat het met mn ouders vooral leuk was. Die reactie van mn vader...echt onvergetelijk. Zo fijn! Pfff. Daar gaan we weer... Kom maar weer door met de kleenex...