Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
chocobroodje schreef:JessAndHope schreef:Ik probeer wel te eten, maar die misselijkheid is echt niet te harden! Het lijkt wel weer op mn eerste 4 maanden, alleen was ik daar ook misselijk als ik niet at.
Daar zijn medicijnen voor, heb je al eens bij je huisarts aangeklopt?

Citaat:Vriendlief zat erbij toen ze dat zei, en knikte braaf.... maar helaas, hij vroeg nooit eens of hij misschien even de paarden moest doen. Of hij de boodschappen moest tillen en ga zo maar door.
Als ik iets vroeg, dan kon ik dat volgens hem zelf ook wel, en als ik zei dat ik wél 4mnd zwanger was en me hondsberoerd voelde, dan moest ik me niet zo aanstellen. Want (en dit is een citaat): 'Er zijn duizende vrouwen die ook zwanger zijn en gewoon 40 uur werken en alles nog doen'. Waarop mijn enige antwoord was: zijn ze ook alle 1000 doodziek van het kotsen en slaapgebrek?

JessAndHope schreef:Klopt, maar hij snapte mij ook dat ik geen medicijnen wilde juist vanwege het kind.
Dus ongeacht of ik wel of geen medicijnen slik, vind ik dat hij me had moeten steunen.
Dat ik die medicijnen afsloeg deed ik heus niet voor de lol hoor.
Mijn gokje is zo dat als jij iets niet wilt, hij desnoods van de euromast af kan springen, jij doet wat jij wilt.. Of schat ik dat nu verkeerd in? 
JessAndHope schreef:Als iemand met redelijke argumenten kom waarom ik het wél zou moeten doen, dan ben ik best bereid te luisteren.
Maar ik kan prima voor mezelf inschatten wat ik belangrijk vind en wat niet.
Enne tallie.... weetje dat hij werkelijkwaar nog nooit, geen ene keer, heeft gevraagd hoe ik me voelde of geopperd heeft om toch maar die medicijnen te nemen.
Als ik weer eens langsvloog om de plee te halen, dan boeide hem dat niet eens. Ik zou iemand dan even een glaasje water aanbieden. Nee... dat kwam mn moeder maar doen, want hij keek niet op of om.
En jij bent straks sterk genoeg om je kind op de wereld te zetten omdat je niet werkelijk al je reserves hebt uitgeput omdat je dat ene klotepilletje per dag niet inneemt? 
Maar ik snap wél waarom je vent het zat was.. Je kunt tegen jou lüllen als brugman, maar zo eigenwijs als jij heb ik ze niet eerder gezien 

En heb je er wel eens over nagedacht dat hij gewoon niet van het geluid van een kotsend mens kan en bang was zelf over zijn nek te gaan? 
Dus van mij had je ook geen glas water gehad..
Ik denk dat ik zelf al moeite had gehad om alles binnen te houden.. 
JessAndHope schreef:nee, helemaal gelijk tallie. Daarom zeg ik ook: zolang ik nog op mn benen sta.
Ben ik zoooo uitgeput omdat ik maar 3u slaap heb per nacht, dat ik de bevalling niet af zou kunnen maken. Dan is het een ander verhaal.
. BraveSpots schreef:@TS: Probeer je niet zo aan gevallen te voelen. Niemand is er op uit om je de grond in te trappen hoor, of beweert dat je een slechte moeder gaat worden.
Lees/luister naar de raad en als het je niets lijkt, laat het dan links liggen of probeer te antwoorden op een rustige manier.
Daar kom je normaal een stuk verder mee is mijn ervaring.
JessAndHope schreef:@ Tallie: nú trek je dus ongefundeerde conclusies.
NEE, het interesseerde hem vanaf het begin af aan geen reet.
En ik ben niet door blijven kotsen tot het einde van mijn zwangerschap, want na 4 á 4,5 maand was het gelukkig over. Men zegt nml dat het de eerste 3 maanden toch wel zo is. Pas ná die tijd kreeg ik een pilletje van de verloskundige aangeboden, maarja... toen werd het alweer minder.
Ik ben gewoon niet de persoon om bij ieder wisje wasje naar een pilletje te grijpen. Ik kijk het eerst even aan.
En het was niet alleen het kotsen hoor! Bandenpijn, duizelig en noem maar op. Maar dat alles ging aan meneer voorbij. Er is misschien een énkele keer een klacht aan mijn lippen ontsnapt, maar verder ook niet. Maar mij dan vervolgens wél het verwijt naar mn kop slingeren dat ik vanaf het begin van de zwangerschap al loop te klagen... yeah... sure...
Enne, voor jou lijkt het misschien onredelijk om een pilletje te weigeren in bestwil van die kleine. Voor mij is dat het niet.
Ik vind mezelf gewoon redelijk handelen en weet ook dat als het te extreem word, dat ik dan wél een pilletje inneem. Maar zolang ik het nog aankan, doe ik het niet. Omdat god mag weten wat er allemaal in die pillen zit.

JessAndHope schreef:Sommige mensen reageren hier ook niet echt normaal naar mij toe, maar dat zal ik wel verkeerd zien.
JessAndHope schreef:Lees even goed choco.... dat wil ik juist niet.
Het enige waarmee ik tot nu toe in het ziekenhuis ben beland is van de stress!!!
Als ik al aanvoel dat ik bijv. niet meer ga slapen en echt erg moe begin te worden, dan wil ik wel een pil.
Neem nu vorige keer: 3 weken lang maar maximaal 3 uur slaap gehad per nacht. Nu kán ik natuurlijk gelijk naar de pillen grijpen en me voldouwen met slaappillen, maar ik heb het eerst even afgewacht. Na nog 1,5 week aangekeken te hebben ging ik beter en langer slapen. En nu slaap ik gewoon netjes minimaal 8 uur per nacht en pak ik overdag ook nog een half uurtje mee.
Oftewel, had ik gelijk naar de pillen gegrepen, had mn kleintje daar onder te lijden gehad en was het dus totaal niet nodig geweest.
Tallie1979 schreef:JessAndHope schreef:@ Tallie: nú trek je dus ongefundeerde conclusies.
NEE, het interesseerde hem vanaf het begin af aan geen reet.
En ik ben niet door blijven kotsen tot het einde van mijn zwangerschap, want na 4 á 4,5 maand was het gelukkig over. Men zegt nml dat het de eerste 3 maanden toch wel zo is. Pas ná die tijd kreeg ik een pilletje van de verloskundige aangeboden, maarja... toen werd het alweer minder.
Ik ben gewoon niet de persoon om bij ieder wisje wasje naar een pilletje te grijpen. Ik kijk het eerst even aan.
En het was niet alleen het kotsen hoor! Bandenpijn, duizelig en noem maar op. Maar dat alles ging aan meneer voorbij. Er is misschien een énkele keer een klacht aan mijn lippen ontsnapt, maar verder ook niet. Maar mij dan vervolgens wél het verwijt naar mn kop slingeren dat ik vanaf het begin van de zwangerschap al loop te klagen... yeah... sure...
Enne, voor jou lijkt het misschien onredelijk om een pilletje te weigeren in bestwil van die kleine. Voor mij is dat het niet.
Ik vind mezelf gewoon redelijk handelen en weet ook dat als het te extreem word, dat ik dan wél een pilletje inneem. Maar zolang ik het nog aankan, doe ik het niet. Omdat god mag weten wat er allemaal in die pillen zit.
Maar goed, ik deed een edit in mijn vorige post, zal hier de vraag nog eens neerzetten
Heb je het hem wel gevraagd waarom hij je geen glas water kwam brengen?
En ik weet helaas niets over bandenpijn etc.. Dus weet ook niet waarom mensen dit krijgen.. Dit heeft niks te maken met het uitputten van je lichaam neem ik aan? Dit krijg je, of dit krijg je niet?