Vayo schreef:Mooie woorden Pien!
Je kunt niet voor een ander bepalen wat erg/verdrietig/negatief/slecht oid voelt. Het meten met elkaar of op de weegschaal leggen evenmin. Voor iedereen moet er ruimte zich zijn te uiten.
Ik merk zelf ook dat het op en af gaat. Ik houd me persoonlijk erg vast aan het vaccin. Ik heb dagen dat ik er weinig aan denk en mijn eigen ding doe. Maar ik heb ook dagen dat ik er veel last van heb. Een persconferentie kan je eigenlijk niet missen, omdat je op te hoogte moet blijven. Maar de laatste heb ik echt in tranen zitten kijken.
Ik heb mijn 2 pony's weg moeten doen, ik zit in een scheiding, nieuw werk wat energie kost, volg er een studie bij, onzekerheid over waar ik kan gaan wonen. Al dit alles sinds afgelopen zomer, dus al midden in de corona periode. Ik trek me erg op aan mijn paar sociale contacten. Juist door corona ben ik bang in quarantaine te moeten of die paar sociale contacten, omdat ik me daar juist zo aan op kan trekken.
Ik vind het zelf zo zwaar, omdat de regels steeds wat strenger worden maar er naar mijn idee weinig winst mee behaald wordt. Ik ben bang dat deze lock down verlengd wordt of nog strenger wordt. Ik word zo verdrietig van situaties zoals in Veen, die kerk in Barneveld waar honderden mensen samen kwamen, lock down feestjes met grote groepen.
Ik merk dat ik lichamelijk contact enorm ga missen als afstand zo afgedwongen wordt. Gewoon simpel in de zin van even een knuffel, gezellig samen met iemand op één bank. Eén van mijn sociale contacten heb ik bestempeld als knuffelcontact. Soms breekt nood gewoon wet. Ik doe verder erg mijn best en het is gewoon fijn om met één iemand even geen afstand te houden en even een knuffel te kunnen krijgen.