Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-01-15 19:31

Geplaatst: 13-01-15 19:31

PortRoyal schreef:
Joolien schreef:

Hier zeg je al dat de kans groot is dat het psychisch is, en daarnaast je bent in dit topic belandt
En niet zo streng zijn voor jezelf, je hebt geen falende psyche en je hoeft je niet schuldig te voelen, maar dat is natuurlijk juist het 'probleem' denk ik. Jezelf zwak opstellen kan niet want dat deed je nooit. Maar wat als je je wel zwak op moet stellen, als je nee moet zeggen, wat gebeurt er dan? Stort de wereld dan in? Gaan er mensen dood? Hoe erg is het als je even niet sterk bent. Even zegt 'jongens ik neem een stap terug, ik kan het even niet.' Wat verwacht jij dat mensen over jou zeggen of denken als jij een stap terug doet?

Het punt is eigenlijk nog steeds dat ik stiekem bang ben dat ik iets engs in mijn hoofd heb. Ik kan niet geloven dat mijn lichamelijke klachten door overspannenheid komen, ik denk nog steeds andersom. Nu ik op dit topic zit zie ik wel dat jullie ook veel lichamelijke klachten hebben. Maar die druk in mijn hoofd voelt zo eng! En die lamme ongecontroleerde armen...ik heb dit nog nooit ervaren, maakt me bang. Net bij de fysio geweest, hij voelde erg veel spanning in mijn nekspieren, en mijn schouders. Hij vond me heel realistisch dat ik eerst alle lichamelijke aspecten wil uitsluiten. Hij gaat morgen direct met me aan de slag, als mijn rare hoofddruk dan zal verbeteren lijkt het me wel duidelijk, dan kan ik er niet omheen.

Heel logisch hoor, ik had de meest rare klachten, ze hebben mij zelfs op darmkanker onderzocht...
Ik had en heb nog steeds vaak hoofdpijn, soms echt heel nare druk op gekke plekken dat ik ook dacht, dit is niet goed. Ik heb darmonderzoeken gehad, echo´s van de maag, MRI-scan van mijn schouder en zo'n 7 bloedonderzoejken in 10 jaar. Ik was er ook van overtuigd dat het lichamelijk was. Zelfs vorig jaar, toen had ik weer allerlei klachten en heb ik bijna ruzie gehad met de huisarts omdat hij ervan overtuigd was dat het weer door spanning kwam en ik niet. Wat dus wel zo bleek te zijn

Ik kon ook echt ziek uit bed komen, griepklachten, dat ik zo slecht te pas was dat ik thuis bleef. Maar dan smiddags ging het eigenlijk wel weer. En was ik eigenbijk in de middag weer beter.
Ik ben ook 10 jaar moe geweest, soms zo moe dat ik mn arm niet meer op kon tillen of dat de trap oplopen al bijna te zwaar was.

**Geplaatst**: 13-01-15 19:57

Geplaatst: 13-01-15 19:57

Joolien, ik ben heel blij om te horen dat ik niet de enige ben(opgelucht klinkt beter). Vind het wel heel naar dat je 10 jaar lang zo angstig hebt geleefd. Ik weet pas sinds 1,5 maand hoe dit voelt, en het sloopt je. Ik ben altijd zo onbezorgd geweest, wat een weelde!Mijn moeder zei vandaag nog dat ze al veel eerder had verwacht dat dit zou gebeuren. Maar ik heb dit nooit zien aankomen. Ik doe wel al jaren dingen die ik eigenlijk niet wil, en dat gaat geheid veranderen. Als ik uit bed kom is het gevoel in mijn hoofd vaak wel beter. Pas als de dag op gang komt met alle ergernissen wordt de druk groter.
Ik weet wel dat de druk thuis voor een groot gedeelte op mijn schouders ligt. Mijn man hoeft alleen maar naar zijn werk te gaan( hij heeft wel een zware baan), en thuis regel ik alles, naast mijn werk. Ik heb hem wel een beetje verwend denk ik..maar we gaan de taken wat beter verdelen nu. En misschien stop ik gedeeltelijk met werken...dat gevlieg de hele dag, bah. Vroeger had ik mijn paard nog als uitlaatklep, ik kon de hele dag wel op de wei zijn, in weer en wind. Sinds zijn dood is de lust helemaal weg, ik heb nadien nog 2 andere rijpaarden gehad, maar dat voelde anders, het is nooit meer geworden als toen, en uiteindelijk helemaal doodgebloed. Dat vind ik echt kloterig, want ik zou graag weer op die manier plezier willen hebben.

**Geplaatst**: 13-01-15 20:10

Geplaatst: 13-01-15 20:10

Riverrr schreef:
Met mij gaat t matig. Voel me down en psychiater zegt dat we verder niks kunnen gebruiken om mij beter te laten voelen vanwege de zwangerschap. Het is dus een kwestie van geduld en dit uitzitten.

Naar dat het maar matig gaat!
En wellicht zijn er wel degelijk nog natuurlijke middelen die jou kunnen helpen zonder je kindje te schaden - maar dat moet je dan weer aan een andere deskundige vragen *zucht*.
(Je zou aan de apotheker m/v kunnen vragen of L-Glutamine kwaad zou kunnen.)

Sterkte!

**Geplaatst**: 13-01-15 20:11

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-01-15 20:11

River doe je ook iets van mindfullness?

**Geplaatst**: 13-01-15 20:18

Geplaatst: 13-01-15 20:18

PortRoyal schreef:
Joolien, ik ben heel blij om te horen dat ik niet de enige ben(opgelucht klinkt beter). Vind het wel heel naar dat je 10 jaar lang zo angstig hebt geleefd. Ik weet pas sinds 1,5 maand hoe dit voelt, en het sloopt je. Ik ben altijd zo onbezorgd geweest, wat een weelde!Mijn moeder zei vandaag nog dat ze al veel eerder had verwacht dat dit zou gebeuren. Maar ik heb dit nooit zien aankomen. Ik doe wel al jaren dingen die ik eigenlijk niet wil, en dat gaat geheid veranderen. Als ik uit bed kom is het gevoel in mijn hoofd vaak wel beter. Pas als de dag op gang komt met alle ergernissen wordt de druk groter.
Ik weet wel dat de druk thuis voor een groot gedeelte op mijn schouders ligt. Mijn man hoeft alleen maar naar zijn werk te gaan( hij heeft wel een zware baan), en thuis regel ik alles, naast mijn werk. Ik heb hem wel een beetje verwend denk ik..maar we gaan de taken wat beter verdelen nu. En misschien stop ik gedeeltelijk met werken...dat gevlieg de hele dag, bah. Vroeger had ik mijn paard nog als uitlaatklep, ik kon de hele dag wel op de wei zijn, in weer en wind. Sinds zijn dood is de lust helemaal weg, ik heb nadien nog 2 andere rijpaarden gehad, maar dat voelde anders, het is nooit meer geworden als toen, en uiteindelijk helemaal doodgebloed. Dat vind ik echt kloterig, want ik zou graag weer op die manier plezier willen hebben.

Joh, wat heftig dat dit 'zo ineens' is op komen zetten.
Maar idd, je geest doet een hoop met je lijf! Hier ook altijd lichamelijke klachten.. Heb een whiplash, maar het niet goed in m'n vel zitten en vooral het opkroppen van emoties laten de klachten vele malen erger worden.
En wat Jolien met haar darmen had, had ik met m'n keel/slokdarm. Was er heilig van overtuigd dat ik daar kanker had. Zoveel pijn dat ik op een gegeven moment niet eens meer op m'n kussen kon liggen!

Nu weet ik, dat als ik een beklemmend gevoel in m'n keel op voel komen, dit door spanning is.
Door deze lichamelijke klachten loop ik ook bij de psychosomatische fysio.. Erg fijn!

Zes jaar geleden werd de spanning mij ook teveel op het werk en heb ik de knoop doorgehakt om te stoppen met werken. Wat een enorme verademing!

Ik wens je veel succes met alles :(:)

**Geplaatst**: 13-01-15 20:31

Geplaatst: 13-01-15 20:31

Ja een dikke maand geleden begon het, al zat ik al tijden niet echt lekker in mijn vel. Ik heb in deze periode meer en intenser gejankt dan in mijn hele leven denk ik. Alles komt er uit, met bakken tegelijk. Ik wil ook graag gedeeltelijk stoppen met werken, de middagen gewoon vrij. We kijken nog of het haalbaar is, maar mijn man zegt dat we het haalbaar maken. Dan maar bezuinigen op andere dingen. En de ponies gaan weg , dat scheelt ook wel. Ga ik een groentetuin aanleggen als therapie haha :')

moet toch wat met mijn landje doen, picknickbankje erbij, gezellig!
En mocht het weer gaan kriebelen...dan kan er altijd weer een paardje komen, we geven de moed niet zomaar op. Voorlopig even time out.

**Geplaatst**: 13-01-15 20:38

Geplaatst: 13-01-15 20:38

Suusenmalvin schreef:
Even tussendoor.. Ik moet namelijk voor vrijdag gaan beslissen of ik aan de medicatie ga..
Iemand ervaring met Citalopram? En zo ja.. veel last gehad van bijwerkingen? En merkte je ook daadwerkelijk verschil? Ik ben zo bang dat de paniekaanvallen en depressie er gewoon doorheen knallen

Hoi Suus,
....hoezo dat dat je vrijdag hom of kuit moet geven?

Eerlijk gezegd ben ik er na drie weken mee gestopt. Okee, "de sukkelaars" hadden ook niets gezegd over vitamine B complex innemen, dat verzacht de bijwerkingen. Voor mij was het een kwestie van 'die pil is er voor mij, om mij te helpen en niet andersom'.
Toen daarna de apotheker groen licht gaf, ben ik tryptofaan gaan slikken. Tot mijn stomme verbazing voelde ik me na twee dagen al beter.
(Ik zou haast zeggen: koop morgenochtend tryptofaan en kijk of het iets doet....)

**Geplaatst**: 13-01-15 21:06

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-01-15 21:06

Tryptofaan??? Gewoon bij drogist? Ik gebruik wel valeriaan en dat helpt aardig. Lorazepam ben ik weer twee dagen vanaf gelukkig.. Die gebruik ik voor nood. Helpt tryptofaan ook tegen terugkomend depressies en paniek?

**Geplaatst**: 13-01-15 21:08

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-01-15 21:08

Oh.. En voor vrijdag.. Tsja, psychiater probeert me steeds aan de medicatie te krijgen en iedere keer hield ik voet bij stuk dat ik dat niet wou. Maar nu ik voor de zoveelste keer weer de bodem zie, ben ik er wel klaar mee en zie ik uit naar wat stabiliteit.. Heb wel die kinderen om voor te zorgen en vind mezelf echt vreselijk als ik me zo waardeloos voel. Dat werkt door op de kids, waardoor ik me nog rotter voel en het cirkeltje is weer compleet

**Geplaatst**: 13-01-15 21:26

Geplaatst: 13-01-15 21:26

Suusenmalvin schreef:
Tryptofaan??? Gewoon bij drogist? Ik gebruik wel valeriaan en dat helpt aardig. Lorazepam ben ik weer twee dagen vanaf gelukkig.. Die gebruik ik voor nood. Helpt tryptofaan ook tegen terugkomend depressies en paniek?

Tryptofaan kun je bijv bij de tuinen kopen. Het word ook wel gebruikt om een xtc dip tegen te gaan. En dat zegt wel wat over de werking, heb er al een paar goede verhalen over gehoord. Volgens mij word die stof in je lichaam omgezet naar serotonine.

**Geplaatst**: 13-01-15 21:43

Geplaatst: 13-01-15 21:43

Suusenmalvin schreef:
Tryptofaan??? Gewoon bij drogist? Ik gebruik wel valeriaan en dat helpt aardig. Lorazepam ben ik weer twee dagen vanaf gelukkig.. Die gebruik ik voor nood. Helpt tryptofaan ook tegen terugkomend depressies en paniek?

Eh, ja, tryptofaan staat gewoon bij de betere drogisterijen op het schap. Het is de voorloper stof van serotonine dus in die zin is het logisch dat het helpt tegen angst en depressiviteit.
(Zou je het gaan slikken: bij de maaltijd B complex slikken 2 uur later op een lege maag tryptofaan. Slik je tryptofaan tijdens de maaltijd, doet je lichaam er allerlei nuttige andere dingen mee maar maak je nauwelijks serotonine aan.)

Uiteraard, niet iedereen merkt in twee dagen resultaat, maar ik schijn geen totale uitzondering te zijn.

(En sommige mensen zijn depressief terwijl er niets mis is met hun serotonine, zit de 'fout' of hoe zeg je dat in de dopamine. Dat soort dingen kunnen ook nog en dat kun je allemaal (laten) uitzoeken. Zou je een dopamine gerelateerde depressie hebben, dan helpt citalopram ook niet.)

**Geplaatst**: 13-01-15 21:51

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-01-15 21:51

Pfff... Wat een gedoe met al die stomme pillen

Bedankt iig voor de tips Janneke!

**Geplaatst**: 14-01-15 12:10

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 14-01-15 12:10

@ Janneke: Thanks voor de tip, zal het eens navragen!
Overigens lees ik altijd dat je veel kennis heb over welk middeltje wat doet met je hersens. Heb je ook een uitleg waarom sertraline mij heel depressief maakte en de grenzen weg gingen? (Suicidaal)
Normaal bij een bipolaire stoornis heb je juist kans manisch te worden van die tabletten, maar ik krijg het tegenovergestelde.
Overigens werkt de anti psychotica goed en die doet dopamine verminderen. Alleen toen ik te veel nam laatst (eigenlijk was dat weinig maar ik reageer heel gevoelig) kreeg ik last van vervelende bijwerkingen waardoor ik weer ongelukkig werd. (maar dat was meer de schuld van de bijwerkingen)

@ Joolien: Nee niet meer!

**Geplaatst**: 14-01-15 23:15

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 14-01-15 23:15

River, mag ik je heel erg bedanken voor dat bericht dat je hier hebt gepost !! Het geeft zo veel herkenning, en het lijkt me ook een grote stap om dat hier te posten.

-
Hier gaat het trouwens echt ... tja, pfff. Ben nu opgenomen maar krijg absoluut niet de hulp die ik verwacht had te krijgen. Vrijdag spreek ik de behandelaar weer. Ik hoop echt dat ze me doorverwijzen naar iets waar ik dan EINDELIJK de juiste hulp krijg, en dat ik hier mag overbruggen of desnoods zelfs bij de crisisopvang mag overbruggen. Ben alleen zo bang dat ze me gewoon naar huis sturen en ik weer in de knoop kom met mijn hoofd. Ergens denk ik dat er tot nu toe wel zoveel thuis is gebeurd dat ze me niet naar huis laten gaan, maar bij de kliniek lieten ze me ook gerust 6 dagen thuis voor de opname terwijl het toen eergister dikke crisis was.

Maar ik ben bang dat ze me naar huis sturen omdat er van de buitenkant niets te zien is, omdat ik het moeilijk vind om erover te praten. Mensen staan vaak te kijken dat ik, voor mij hetzelfde verhaal, soms weer anders vertaal. Zo irritant! Sta je daar voor banketstaaf, twijfelen mensen aan je, terwijl je hetzelfde steeds probeert te verwoorden. Typend lukt het op de een of andere manier wel, en bij mensen waar ik me veilig bij voel ook (wat vaak vrienden zijn - die wil ik het liefst niet ermee belasten). Vrijdag heb ik pas weer een gesprek ... tot die tijd piekeren piekeren piekeren vrees ik.

**Geplaatst**: 15-01-15 10:57

Geplaatst: 15-01-15 10:57

Graag gedaan Emily, dankjewel!

De vraag wanneer je de voor jou juiste behandeling gaat krijgen is erg moeilijk. Ik ben zelf ook al 2 jaar bezig en er zijn wat "prutsers" (even tussen aanhalingstekens want ze kunnen hun werk vast goed maar met mij ging het niet) met me bezig geweest.
Ik heb het idee dat ik nu pas goede hulp krijg en dat terwijl ik hiervoor ook al bij het specialistische ggz zat. Maar nu pas met de overstap ivm zwangerschap zit er iemand voor me die af en toe van der stoel valt van verbazing als ze leest wat er hiervoor allemaal is gedaan.
Ze kunnen me nu ook niet heel veel helpen gezien mijn zwangerschap maar ze luisteren wel en ondersteunen me. Laten me niet zomaar ergens alleen voor staan, als ik bel kan ik z.s.m. terecht.

Soms zit je gewoon niet op de goede plek en dat is heel frustrerend.
Maar het komt wel goed uiteindelijk. Je krijgt wel hulp en ze zullen je niet zomaar aan de kant schuiven.
Maar het moet wel van twee kanten komen heb ik geleerd. Je moet echt leren praten en verwoorden wat er in je omgaat. Desnoods schrijf je het op laat je het lezen. Heb ik ook wel eens gedaan.

Ik ben er ook nog lang niet, dit kost veel tijd en de juiste behandelaar vinden waar jij een klik mee hebt ook. Maar hou vol, :(:)

je komt er wel!

**Geplaatst**: 15-01-15 11:08

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-01-15 11:08

Dat is mooi gezegd river.

Het is absoluut niet altijd simpel de juiste mensen te vinden. En dat moet je ook durven toegeven. Maarja, dat gaat niet altijd goed. Soms kom je dan echt de juiste personen tegen en dan voel je het meteen dat het goed komt.
Volgens mij is het wel een deel van de behandeling als je leert spreken over wat je voelt. Daar kun je de rest van je leven nog nut van hebben.

Emily, als jij het gevoel hebt dat er nog veel zit, mag je dat gerust aangeven, ook al kun je er niet meteen goed over praten. Gewoon zeggen dat je je niet klaar voelt of het nog ergens moeilijk mee hebt.

Met mij gaat het in ups and downs. Net gaan lopen en dan heb ik weer het gevoel de wereld aan te kunnen. Maar als ik weer aan het leren ga zijn ben ik bang weer in twijfel te schieten. Had paar dagen geleden ook even breakdown. Gelukkig niet erg en 'normaal' als student zijnde.
Ben zwaar aan het twijfelen of ik mijn oude studie opnieuw ga opnemen of niet... Maar ik vraag me af of ik dat denk omdat ik moet blokken en het niet zo goed lukt, of omdat ik het echt zou willen... Heb gelukkig een paar gesprekken geregeld met mensen om het hier over te hebben, maar dat gaat nog een tijd duren en ondertussen kan ik niet slapen van de twijfel. Maar voel me wel al iets sterker dan 2weken geleden.

**Geplaatst**: 15-01-15 13:13

Geplaatst: 15-01-15 13:13

Hoi allemaal,

Sinds een maand of 2 zit ik er helemaal door..
Ben gestopt op mijn werk omdat mijn baas echt dom was en toen begonnen de klachten..
Lichamelijk had ik continu overal pijn en de HA heeft me daarop aangeraden om naar een psychologe te gaan.. Ik ben er nu 2 keer geweest dus heb nog niet echt het gevoel dat het helpt..
Heb net even onoverzichtelijk opgeschreven wat me allemaal dwars zit en beperkt nadat ik gisteren mijn vriend weer heb teleurgesteld.. Als jullie willen dan wil ik het wel delen, misschien kunnen jullie helpen mijn denkpatroon te veranderen/verbeteren? Verder ga ik hier nog wat verder lezen voor ik zometeen naar een sollicitatie moet..

**Geplaatst**: 15-01-15 13:28

Geplaatst: 15-01-15 13:28

Hoi Cowgirl,
Welkom ! Ik begrijp dat je bij een psycholoog zit die wil dat jij anders gaat denken. Dat kan een uitstekende ingang zijn! (Want misschien voel jij je "alleen maar" schuldig tov je vriend en ziet hij het heel anders! )

Maar het geeft lang niet altijd snel lagere stresslevels. (...je zou dat ook kunnen zien als symptoombestrijding.)

Succes met je sollicitatie!

**Geplaatst**: 15-01-15 13:37

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-01-15 13:37

Joolien, nee heb niet het gevoel dat ze me anders wilt laten denken eigenlijk.. De eerste sessie ging over: "wat als er een fee bestond die je leven zou kunnen veranderen, wat zou er dan anders Zijn" en de tweede sessie stond in het teken van dat ik geen baan kan vinden waar ik nut uit haal en toen zijn we proberen te achterhalen wat ik nuttig vind.. Ik voel me een beetje waardeloos omdat ik heel erg slim ben maar er niks mee doe, zeg maar..

**Geplaatst**: 15-01-15 13:39

Geplaatst: 15-01-15 13:39

Aria_zz schreef:
Maar als ik weer aan het leren ga zijn ben ik bang weer in twijfel te schieten. Had paar dagen geleden ook even breakdown. Gelukkig niet erg en 'normaal' als student zijnde.
Ben zwaar aan het twijfelen of ik mijn oude studie opnieuw ga opnemen of niet... Maar ik vraag me af of ik dat denk omdat ik moet blokken en het niet zo goed lukt, of omdat ik het echt zou willen... Heb gelukkig een paar gesprekken geregeld met mensen om het hier over te hebben, maar dat gaat nog een tijd duren en ondertussen kan ik niet slapen van de twijfel. Maar voel me wel al iets sterker dan 2weken geleden.

Hoi Aria_zz
Ken je dat grapje van die man die aan zijn vrienden vroeg: "Zal ik wel of niet die studie nog gaan doen? Het duurt vier jaar en dan ben ik 44."
Waarop een vriend antwoordde: "Als je niets doet, ben je over 4 jaar ook 44."

Ik bedoel maar: 'leren' hoort bij iedere opleiding. Over de vorm valt te debatteren (mondelinge tentamens kunnen sommige mensen in de zenuwen jagen, anderen vinden het juist prettiger).
En de mate waarin 'het goed lukt' kan ook samenhangen met bijvoorbeeld faalangst. (En dat kun je de nek omdraaien! Studeren hoort leuk te zijn! )

**Geplaatst**: 15-01-15 13:44

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-01-15 13:44

Janneke, ja dat is ook zo. Met leren op zich heb ik ook weinig problemen, nu is de faalangst niet echt handig en werkt tegen.
Maar aan de andere kant interesseert van de vakken die ik nu doe maar 3 van de 12 vakken mij. Ik weet niet of dat echt wel positief is. Of moet ik dat niet als reden zien om te veranderen... Ik ben veranderd omdat ik volledig blokkeerde, maar dat kan ook te maken hebben met alles wat er persoonlijk gebeurd is. En dat ik daarom nu ook blokkeer omdat dat in de zomer zo was en ik verwacht dat het nu ook zo gaat zijn.

Ik mis mijn oude richting wel. Maar ik weet het niet. Ik snap dat wachten nutteloos is, maar ik wil de foute beslissing niet maken.

**Geplaatst**: 15-01-15 14:20

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-01-15 14:20

Nu is drie van de 12 niet zo'n beste score, maar het maakt ook uit of het bijvoorbeeld gaat over steunvakken (die nuttig zijn, maar als vak x je echt interesseerde, was je wel x gaan studeren) of hoofdvakken.
En er waz een tijd dat je in het eerste jaar van een studie bijna alleen steunvakken kreeg!

**Geplaatst**: 15-01-15 14:58

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-01-15 14:58

Wel nee, ik bedoel, ik ben nu dus een andere studie begonnen sinds dit academie jaar. En ik dacht dat het anders zou zijn en iets meer mens gericht.
alle vakken behoren gewoon tot het pakket, er is geen keuze of steunvakken.

**Geplaatst**: 15-01-15 15:43

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-01-15 15:43

Eh - wat ik bedoel met een steunvak is dat het niet het hoofdvak is, zoals je het later gaat uitvoeren. Zodat je met goed fatsoen kunt denken: 'even leren voor tentamen, uitspugen en dat is het dan'.
Steunvakken zijn doorgaans hard nodig en dus verplicht.

Maar als je bij het hoofdvak (...de kern waarvoor je wordt opgeleid...) al baalt, is dat ernstiger.

**Geplaatst**: 15-01-15 15:54

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-01-15 15:54

Ah zo, tja, dat weet ik niet goed.
Dan zou er maar 1 hoofdvak zijn maar dat is niet echt zo, want de andere vakken heb je nodig om verschillende dingen te begrijpen.
Sowieso zag ik de job die hier uit komt als een bijberoep omdat er veel werk in is. En dat leek me makkelijk, iets gaan studeren waar je zeker werk in hebt en wel graag zou doen.
Maar goed, dat is geen discussie of gesprek dat echt prutsmuts gevoerd moet worden denk ik.
Het doet er ook niet zo,toe.