Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-01-15 15:04

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 10-01-15 15:04

is dat veranderd dan? Want ik ging gewoon voor hetzelfde daarheen maar was voornamelijk omdat je psycholoog geen medicatie mag uitschrijven.

**Geplaatst**: 10-01-15 17:44

Geplaatst: 10-01-15 17:44

Suusenmalvin schreef:
Dat laatste kan alleen alles je voor een andere 'stoornis' dat zit.

Volgens mij mag dat niet.
Het is natuurlijk wel het makkelijkst voor een verzekering, maar ze mogen jou niet dwingen om af te zien van psychologische hulp omdat je de medicijnen van een specialist wilt krijgen.
En een psychiater is een medisch specialist en er zijn 'geboren genezers' bij, er zijn er die ook psychotherapeut zijn - maar het zijn geen psychologen.

**Geplaatst**: 10-01-15 19:47

Geplaatst: 10-01-15 19:47

Ik val even binnen in dit topic omdat ik erg met mezelf in de knoop zit. Sinds een maand voel ik me zo slecht, lichamelijk en geestelijk. Bang dat ik een enge ziekte heb, slappe armen en benen, een zwaar hoofd, letterlijk en figuurlijk, vanuit mijn nek..soms schiet het vast in mijn nek. Ik jank echt bijna elke dag, zie alles somber in, ben angstig. Mijn huisarts zegt spanningen, maar dit gaat er nog steeds niet in bij mij. Ik weet wel dat ik erg veel stress heb, maar ik denk dat dit komt door hoe ik me lichamelijk voel. Mijn arts denkt andersom, ze vindt dat de lichamelijke klachten komen door de stress. Ik moet dit zeker weten, dus is er al bloed geprikt, internist bezocht enz...alles lijkt goed. Toch twijfel ik aan mijn lichaam, vooral aan mijn hoofd omdat er zoveel druk aan de onderkant van mijn schedel zit, waar mijn nek en schedel elkaar raken zeg maar...Ik heb het gevoel dat ik gek word, en ga maandag vragen om hulp bij de ha, desnoods naar een therapeut. Kan het echt zo zijn dat al mijn lichamelijke ellende door overspannenheid wordt veroorzaakt? Ik wil heel graag ervaringen van jullie horen! Komt het jullie bekend voor?..

**Geplaatst**: 10-01-15 20:31

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 10-01-15 20:31

Dat is mogelijk, maar niet noodzakelijk. Ik voel me lichamelijk ook niet zo goed als ik niet goed in mijn vel zit. Mijn spieren zitten dan vast, heb hoofdpijn, ...Ik heb ook ooit een huidprobleem gehad owv stress. Anderzijds kunnen de klachten ook ergens anders vandaan komen. Mijn HA leek onlangs, naar mijn gevoel althans, ook te denken dat mijn klachten te maken hadden met emotionele problemen. Maar uiteindelijk bleek toch dat er wel degelijk een lichamelijke oorzaak was voor mijn klachten.
Het is dus wat dubbel. Probeer niet te veel te speculeren over wat er allemaal mis zou kunnen zijn. Laat je wel goed onderzoeken en wacht de resultaten af. Probeer daarnaast toch ook wat te ontspannen eb kijk eventueel of dat invloed heeft op je klachten.

**Geplaatst**: 10-01-15 20:39

Geplaatst: 10-01-15 20:39

Portroyal wat vervelend voor je dat je er zo door heen zit.
Wat je vraag betreft het kan inderdaad zo zijn dat je lichamelijke klachten worden veroorzaakt door stress en spanningen.
Ik heb heel lang gedacht dat ik een soort van fibromayalgie of andere reuma had of misschien hernia.
Ik had dagelijks last van mijn lijf en daar door kreeg ik weer angst omdat ik bang was dat ze mijn lichamelijke klachten niet serieus zouden nemen.
Nu ik zelf in behandeling ben kwam ik er toch wel achter dat mijn lichamelijke klachten veroorzaakt worden door spanningen die ik opbouw in mijn lijf door dat ik gevoel onderdruk.
Ik heb zelfs iets meer dan drie jaar geleden compleet op bed gelegen omdat mijn lichaam niets meer kon.
Erg vervelend en het kan ook een cirkel worden waar je in vast kan lopen.

**Geplaatst**: 10-01-15 20:49

Geplaatst: 10-01-15 20:49

Het frustrerende is dat mijn ha na bloedonderzoek gewoon zegt dat alles goed is en dat is het dan...krijg ik medicijnen tegen misselijkhheid en oxezapam om te slapen en klaar..De internist heeft 1001 vragen gesteld en zegt dat nu mijn misselijkheid weg is er in zijn vakgebied niet meer te doen is. Had liever gehad dat hij me doorstuurde naar neuroloog of kno omdat ik denk dat de ellende in mijn hoofd zit.Vind het raar dat hij zoveel vraagt en er uiteindelijk geen zak mee doet. Dus maar weer naar de ha....Begin gewoon weer opnieuw, en ondertussen flip ik helemaal...voel me zo slecht, zo ken ik mezelf niet..misschien echt overspannen waardoor ik deze lichamelijke klachten heb, maar dat moet ik toch zeker weten? Als het echt mijn psyche is moet ik het wel zeker weten om de zaken te verbeteren lijkt me. Maar dat beklemmende gevoel in mijn hoofd en slappe armen en benen, trillerig...kent iemand van jullie dat ten gevolge van stress? Doodeng. Fijn dat ik reacties krijg, helpt me echt. Jullie zijn duidelijker dan mijn ha!

**Geplaatst**: 10-01-15 20:58

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 10-01-15 20:58

Ik ken het en heb er nog steeds lichtelijk last van.
Nou waren een aantal zaken bij mij uiteindelijk lichamelijk inderdaad niet goed (diverse vitaminetekorten) maar mijn hoofd maakt het erger dan het is.

Vraag is dan weer wat was er eerst de stress (angst) of het vitaminetekort
Op dit moment gaat het steeds beter met terugvallen natuurlijk.
Slapen lijkt nu bijv. niet zo goed te gaan maar als ik ga rekenen dan sliep ik voorheen gewoon veel. Nu val ik zo rond half 1 in slaap tot ongeveer half 8. Dus dan zit ik toch netjes aan 7 uur niks mis mee eigenlijk en overdag heb ik ook geen vermoeidheid. Maar ben zo gewend rond 22.00 te gaan slapen dat ik niet weet hoe ik mijn avond moet vullen

En dan ga ik malen en is het cirkeltje weer rond.

Nog steeds rookvrij iig $*\o/*$
Mezelf maar verwend met een lekkere gezichtsreiniger en crème (komt zo de koopverslaving weer naar voren :Y)

)

**Geplaatst**: 10-01-15 21:08

Geplaatst: 10-01-15 21:08

Zo zie je maar...je lichaam kan je soms blijkbaar goed op het verkeerde been zetten..misschien doe ik het allemaal zelf. Ik ga wel beginnen om me te laten masseren, misschien lost dat al wat op. Voelt misschien direct al beter wat mijn hoofd betreft, als het spanning vanuit mijn nek is.

**Geplaatst**: 10-01-15 21:15

Geplaatst: 10-01-15 21:15

Portroyal, de klachten die je nu beschrijft (beklemmend gevoel in je hoofd, slappe armen en benen en trillerig) zijn klachten die mensen die te kampen hebben met angst en paniek ook kunnen ervaren.
De internist zal op basis van je klachten wellicht een aantal hypothesen gehad hebben. Om die hypothesen na te gaan, stelt hij vele vragen. Wordt er dan geen enkele hypothese bevestigd, dan weet je internist wellicht niet wat er aan de hand is (binnen zijn vakgebied).
Je schrijft verder dat je naar een neuroloog of nko arts wil gaan. Ik ben natuurlijk geen arts, maar de dingen die jij nu beschrijft doen mij niet direct denken aan een nko-probleem. Ik denk ook niet dadelijk aan een neurologisch probleem, maar zoals gezegd ben ik geen arts.
Misschien kan je eens een second opinion vragen aan een andere HA?

**Geplaatst**: 10-01-15 21:26

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 10-01-15 21:26

Lichaam en geest kunnen je behoorlijk tot last zijn iig :(:)

Wat ik wel vreemd vind is dat je HA wel aangeeft dat hij denkt dat het spanningen zijn maar dat hij je niet doorstuurt naar iemand die je daarmee verder kan helpen hetzij psych of fysio

**Geplaatst**: 10-01-15 21:40

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 10-01-15 21:40

Is inderdaad wel wat vreemd. Maar heb zo'n dingen nog gehoord; pilletjes worden meegegeven en klaar. Helaas komen die dingen nog regelmatig voor...

**Geplaatst**: 10-01-15 21:55

Geplaatst: 10-01-15 21:55

Hoi Portroyal,
Wat goed om te experimenteren met jezelf laten masseren!
Dat is een mogelijkheid om te onderzoeken of die nare gevoelens na enige tijd afnemen, als je probeert om stress af te laten vloeien! ! De wisselwerking tussen lichaam en geest is complex dus verwacht niet op stel en sprong resultaten.
Uiteraard is het "dubbel": door de zaken in eigen hand te nemen verlaag je sowieso je stresslevels.
Maar ook heel zot dat je ha wel met oxazepammen over de brug komt, maar zo te horen weinig informatie heeft gegeven over hoe spanning zich lichamelijk kan uiten. (Er zijn bijv ook mensen die dan moeten reageren op de kleinste geluiden of die anderszins erg makkelijk overprikkeld raken.)
En misschien is dit idd je lichaam'die het woord neemt', of te zeggen dat ze al deze stress niet meer trekt. Ooit zat ik in een groep waar wij dit soort dingen bespraken:'...ik ben een strek iemand, ik kan/ kon altijd alles aan (en toen kwam de man met de hamer)'. Of nu ja - was het maar zo duidelijk, dat je echt een dreun met een voorhamer krijgt....

Laatst bijgewerkt door Janneke2 op 10-01-15 22:03, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-01-15 21:57

Geplaatst: 10-01-15 21:57

Ja dat stoort me ook, wel symptoombestrijding maar geen diagnose stellen. Lekker gemakkelijk maar ik ben niet geholpen. Overigens ben ik wel kno patient, ben al meerder keren geopereerd aan mijn holtes. Maar dit is een chronisch probleem geworden. Vandaar dat ik hier ook aan denk. Het is mijn zwakke plek die nu misschien extra getriggerd is doordat mijn weerstand pet is. Ik ga in elk geval maandag nog naar de ha en zal mijn problemen nog eens uitleggen. Wellicht lijkt het mijn ha ook een goed plan om naar de fysio te gaan, in mijn nek schiet vanalles weg als ik masseer. Zit zeker spanning in, en misschien plagen mijn bijholtes me ook. Stel je voor dat een fysio mijn hoofdklachten weg kan halen door mijn nek te behandelen, dat zal me een stuk geruster maken. De oxezapam gebruik ik niet, ik houd niet van dit soort medicatie, ik zal het alleen gebruiken in het hoognodige geval.

**Geplaatst**: 10-01-15 22:43

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 10-01-15 22:43

...eh, om de zaken nog efkes wat gecompliceerder te maken: lage weerstand is ook een symptoom van een stressreactie.
Dus zou een massage veel stress wegnemen, kan de fysio wellicht de holtes genezen.
Je weet dat je zelf een afspraak bij de fysio kunt maken zonder verwijsbriefje?

**Geplaatst**: 11-01-15 14:06

Geplaatst: 11-01-15 14:06

Ja, dat doe ik morgen direct. Ik hoop dat ik snel terecht kan. Als dat strakke zware gevoel uit mijn hoofd zou zijn, dan ben ik al een heel eind denk ik..Voorlopig moet mijn man nog maar even voor masseur spelen.

**Geplaatst**: 11-01-15 14:15

Geplaatst: 11-01-15 14:15

PortRoyal.
Ik herken je verhaal helemaal. Ik heb 8 jaar zo rondgelopen, heel vaak bloed geprikt, heel vaak onderzoeken gedaan, maar het was mijn lichaam die al die tijd de alarmbellen af liet gaan dat ik teveel spanning of stress had. Als je die stress of spanning negeert, dan geeft je lichaam dat wel aan. En bij mij kwam het niet door 1 bepaald trauma, maar door allerlei dingen die ik heb meegemaakt en daardoor verkeerde ideen over mezelf kreeg. Heel onzeker, totaal niet assertief, ja zeggen terwijl je nee bedoelt. Als je dat soort dingen maar vaak genoeg doet ga je jezelf als het ware verwaarlozen, daarnaast gaat ook je overlevingssysteem werken om toch door te kunnen gaan. De emoties die bij situaties komen kijken negeer je automatisch maar die gaan allemaal in een grote emmer. Als de spanning te groot is, wordt die emmer vanzelf wel leeggegooid, of je nu wilt of niet, je hebt ook vaak geen benul wat die emoties allemaal zijn en waar ze vandaan komen, ze zijn er gewoon. Doordat je overlevingssysteem de emoties blijft negeren wordt die emmer steeds voller en groter, de lichamelijke problemen steeds meer.
Ik heb hier dus 8 jaar mee rondgelopen voordat ik doorhad dat het iets geestelijks was. En nooit heeft een huisarts tegen mij gezegd dat ik maar eens psychische hulp moest zoeken. Waarom niet? Omdat ik daar zelf totaal niet in geloofde en ook niet mee bezig was. Dat is echt iets wat je zelf moet willen anders heeft het geen zin.

Ik ken jouw frustratie, het is heel vermoeiend om je vaak ziek te voelen maar het eigenlijk niet te zijn. Ik raad je aan om eens te gaan kijken hoe je nu echt in het leven staat. Die dingen die je denkt, kloppen die wel? De dingen die je doet, wil je die wel? Voel ik me echt zo goed als dat ik me voordoe?

**Geplaatst**: 11-01-15 15:38

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 11-01-15 15:38

Hier fybromyalgie tgv stress. (zo zie ik dat, want psychische hulp heeft voor een hoop verbeteringen gezorgd) Ook mijn rug zit regelmatig vast maar daar heb ik ook een chronisch probleem zitten alleen merk ik dat bij stress de pijn erger word.

Kortom stress doet rare dingen met je lijf

**Geplaatst**: 11-01-15 17:03

Geplaatst: 11-01-15 17:03

Er zijn zeker dingen die anders moeten in mijn leven, zo heb ik besloten mijn ponies te verkopen. De lasten zijn al jaren groter dan de lusten. Ik heb een stuk land ong. 1,5 km van mijn huis waar eerder mijn paarden stonden. Toen reed ik nog veel. Ik heb daar geen enkele luxe, het is daar bijna altijd buffelen maar dat was allemaal niet erg 10 jaar geleden. Maar de een na de ander ging dood, en toen zijn de ponies er gekomen, er moest toch wat in het land staan immers....Ik haal daar al jaren geen voldoening meer uit, hoe vervelend het ook is, ze gaan weg. Ik stop er alleen nog voer in, het is gewoon nog een verplichting geworden. Binnen 5 jaar zijn al mijn beesten zowat doodgegaan, aan ouderdom en ziekte. Ze waren altijd mijn hobby, maar ik heb er de laatste jaren alleen maar verdriet van gehad. 2 paarden dood evenals 4 katten, hond ziek andere kat ziek, al mijn kippen door de bunzing gepakt en 2 konijnen dood.Voor een dierenliefhebber een nachtmerrie, alles vlak op elkaar. Ik baal van mijn werk, heb nergens meer voldoening in..mijn man veel ellende met zijn gezondheid afgelopen jaar, kon er ook nog wel bij. En ik ga altijd maar door, ik ben altijd een doorpakker, niet zeuren...tot nu dus...nooit geweten dat dit mij kon overkomen. Daarom wil ik er ook nog niet aan dat het mijn geest is die mijn lichamelijke klachten veroorzaakt, ik wil eerst zekerheid dat het niet andersom is.

**Geplaatst**: 11-01-15 17:06

Geplaatst: 11-01-15 17:06

PortRoyal schreef:
Er zijn zeker dingen die anders moeten in mijn leven, zo heb ik besloten mijn ponies te verkopen. De lasten zijn al jaren groter dan de lusten. Ik heb een stuk land ong. 1,5 km van mijn huis waar eerder mijn paarden stonden. Toen reed ik nog veel. Maar de een na de ander ging dood, en toen zijn de ponies er gekomen, er moest toch wat in het land staan immers....Ik haal daar al jaren geen voldoening meer uit, hoe vervelend het ook is, ze gaan weg. Ik stop er alleen nog voer in, het is gewoon nog een verplichting geworden. Binnen 5 jaar zijn al mijn beesten zowat doodgegaan, aan ouderdom en ziekte. Ze waren altijd mijn hobby, maar ik heb er de laatste jaren alleen maar verdriet van gehad. 2 paarden dood evenals 4 katten, hond ziek andere kat ziek, al mijn kippen door de bunzing gepakt en 2 konijnen dood.Voor een dierenliefhebber een nachtmerrie, alles vlak op elkaar. Ik baal van mijn werk, heb nergens meer voldoening in..mijn man veel ellende met zijn gezondheid afgelopen jaar, kon er ook nog wel bij. En ik ga altijd maar door, ik ben altijd een doorpakker, niet zeuren...tot nu dus...nooit geweten dat dit mij kon overkomen. Daarom wil ik er ook nog niet aan dat het mijn geest is die mijn lichamelijke klachten veroorzaakt, ik wil eerst zekerheid dat het niet andersom is.

Dat is denk ik wel een kern van het probleem. Als jij altijd diegene moet zijn waar anderen op bouwen, nooit even stil mag staan (Van jezelf?) en altijd maar doorgaat en emoties niet toelaat, dan gaat dat je opbreken. Ook je laatste zin zegt me al genoeg, niet negatief bedoelt hoor. Maar waarom zou je er niet aan toegeven? Ben je dan zwak?

**Geplaatst**: 11-01-15 17:16

Geplaatst: 11-01-15 17:16

Nee, ik voel me niet zwak om het toe te geven, je komt in deze toestand omdat je doorgaat waar een ander stopt denk ik. Ik geloof het alleen nog niet, omdat iets in me alle twijfel kwijt wil zijn voordat ik aan mijn herstel kan werken. Ik heb wel al een aanvraag voor een afspraak verzonden via mail naar een fysio, als hij of zij kan beamen dat mijn klachten van spierspanning komen ben ik weer een stapje vooruit naar eventuele verbetering. Als ik dat beklemmende hoofd gevoel kwijt ben...ik kan niet wachten.
En ja, ik ben wel altijd hard voor mezelf, wil niemand voor het hoofd stoten. Voel me ook schuldig naar mijn naasten toe voor deze toestand. Maar ik heb een superlieve man die altijd voor me klaar staat, en mijn familie zijn allemaal schatten, dat zit wel goed.Kan goed bij ze uithuilen, ik die nooit jankt...iedereen is begripvol en bezorgd.
En het is al meer dan 20 jaar geleden dat we op vakantie zijn geweest, dus dat gaat ook veranderen. Heb ik wel verdient dacht ik..We blijven altijd thuis voor de dieren maar als de ponies weg zijn wordt het wel gemakkelijker.

**Geplaatst**: 11-01-15 18:25

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 11-01-15 18:25

Fijn dat je zo goed Word opgevangen! Ponys verkopen kan echt heel erg opluchten. Ik had er veel verdriet van dat ik mijn pony moest verkopen maar daarna had ik zo'n berg rust ineens. Het is gewoon veel werk en zeker als je niks anders meer doet dan voeren Word het een sleur.

**Geplaatst**: 11-01-15 20:08

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 11-01-15 20:08

Zo hier een jankdag gehad, jeetje kan me niet heugen dat ik zo verschrikkelijk gehuild heb en het bleef maar komen.
Begon na een woordenwisseling met vriend, ben toen een uur gaan wandelen maar het trok niet weg. Toen even met mijn mams geappt en daar kwamen de tranen weer.

Ben maar op de slaapkamer gaan liggen want wil de kids er ook niet mee belasten. Vriend kwam toen boven om te vragen wat er nu precies aan de hand was dus lang gesprek gehad en weer veel gehuild.
Engelengeduld moet ie hebben jeetje. Maar ik ben het weer even kwijt zullen we maar zeggen.

Denk dat het komt door het stoppen met roken en de pil (misschien had ik dat niet tegelijkertijd moeten doen)
Wat ik dan wel weer 'fijn' vond is dat ik wel moest huilen maar het zeker geen angst of depressie gevoel was.

**Geplaatst**: 11-01-15 20:36

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 11-01-15 20:36

Ha Duplo, heftig kan zo'n dagje dan zijn.. Soms is het gewoon even nodig. En eigenlijk heel goed, want je lijf gooit nu ff je rotzooi eruit. Voel je je nu ook een beetje opgelucht of niet? Haha stoppen met pil en roken is wel een aardige trigger ja

Fijn dat het niet als depressie aanvoelt!!!

**Geplaatst**: 11-01-15 20:52

Geplaatst: 11-01-15 20:52

Dat is een hele schrik voor je lijf, ik moet zeggen dat ik ook na 26 jaar gestopt ben met de pil, en toen ook nog tussen de 20 en 25 kilo ben afgevallen....dat alles binnen 1,5 jaar....is misschien ook niet helemaal zo goed geweest. Ik loop ook nog met de gedachte dat ik nu misschien in de pre overgang zit. Zal ook een hoop verklaren, er is veel in mijn lijf veranderd.

**Geplaatst**: 11-01-15 21:07

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 11-01-15 21:07

PortRoyal, een kennis van me heeft een praktijk die heet Care for woman. Er zitten er meerdere in Nederland. Google maar eens even, want ik denk dat je bij hen misschien wel wat meer antwoord krijgt op je 'lichamelijke' vragen dan bij je huisarts. Echt hele fijne mensen!