Ellee, als jouw ouders jou met alles onderuit kunnen halen en jij daardoor juist gaat automutileren, zorg dan dat je het juist niet doet (en ja dat is kwaaimoeilijk) dan kunnen je ouders je daar iedergeval niet mee onderuit halen en geef je ze hun zin niet. Sterke! Je kan het wel.
Zirkonia
Berichten: 3633
Geregistreerd: 03-07-06
Geplaatst: 19-09-07 16:44
M
Laatst bijgewerkt door Zirkonia op 11-09-24 00:19, in het totaal 1 keer bewerkt
Ja weet ik. Maar daarom juist, ze zullen het ooit een keer kunnen zien of doorkrijgen. En dan zullen ze je er misschien mee onderuit proberen te halen, maar dat kan dan niet meer. Snap je wat ik bedoelde?
Hier ook nog een. Maar ik doe het elke dag, meerdere malen. Dus ik meld het meestal niet. Nogal demotiverend als ik elke dag kom ja heb het weer gedaan. Dus ik zeg het niet zo vaak. Wel als ik het 1 keer minder gedaan heb op een dag.
Bij mij is het dat ik het elke dag een paar keren doe. En soms wat minder heftig dan de andere keer. Maar wel dagelijks. Maar nu minder op 1 dag dan voorheen hoor.
Nee nu kan dat nog niet. Ik doe wel me best maar ja, dat kan ik dus gewoon (nog) niet. En dat mag je best vragen hoor. Als ik ergens geen antwoord op wil geven, zeg ik dat wel.
Ik wil tussendoor nog even gelukkig melden dat ik er nu echt officieel mee gestopt ben. Ik dacht niet dat ik er ooit mee zou stoppen, omdat het me zo'n goed gevoel gaf, maar na een nog beter gevoel te hebben ervaart en in één klap super in mijn vel te zitten (al is dat nu erg verzwakt, maar ik laat me nu niet zo makkelijk meer kisten) heb ik het besluit genomen om dat rotmes voor eeuwig en altijd weg te laten roesten. Ik ben ontzettend opgelucht en trots op mezelf dat het gelukt is, en ik wil de nog automutilerende mensen ontzettend veel succes wensen met stoppen. Want jullie kunnen het allemaal, echt waar! Wat ik vooral doe als mensen 'vervelend' tegen me doen, is in mijn hoofd gewoon 'bla bla bla' zeggen totdat ze klaar zijn. Geen idee wat ze gezegd hebben (werkt ook goed onder preken van ouders en leraren trouwens) en kan daarna net zo blij als daarvoor verder. Krop het niet op en hoef het er niet daarna 'uit te snijden'.
Ik probeer zoveel mogelijk om mensen te lachen, om hun zielige pogingen om mij de grond in te trappen, want het lukt ze toch niet meer. Ik heb de afgelopen periode ook zeker wel momenten gehad waarop ik zó graag dat ding zou pakken en het op mijn huid zou willen zetten, maar ik heb op dat moment in de spiegel gekeken, mijn oude littekens weer bekeken en talloze keren herhaald dat het het niet waar is, dat de reden het niet waard is om mijn huid te beschadigen en dat ik sterk moet zijn.
Ik geloof dat dat gewerkt heeft. Maar zonder die vakantie was het me sowieso nooit gelukt. Ook ik wil graag mijn msnadres aanbieden voor de mensen die misschien zo af en toe wat steun nodig hebben. (jodie._@hotmail.com)