Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-06-07 13:36

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 13-06-07 13:36

Hey

Ik moet van me vriendin bloempje1 plaatsen dat ze hier niet meer komt.Ze heeft het te druk met alles en der account is opgegeven.Hier haar verhaal wat ze nog even aan jullie kwijt wilt.

Hallo allemaal,

Het was een erg leuk topic,en ik hield jullie altijd op de hoogte van Mike.
Het was erg fijn om mijn verhaal aan jullie kwijt te kunnen,
Ik ga jullie vanaf nu niet meer op de hoogte houden,ik heb geen tijd en mij account
is opgeheven.Voor de geïnteresseerden mensen die wel graag willen weten hoe het met
Mike veder gaat kunnen altijd Prissey op bokt pb-en voor mijn mailadres.
Ik lees veder wel mee,maar zal niks meer plaatsen.Hier het laatste stukje over Mike’s vorderingen.

Met Mike gaat het stukje aan beter,
Hij heeft weer in het ziekenhuis 2 weken gelegen (ivm niet groeien in gewicht)
Hoe het komt weten ze nog steeds niet,vele onderzoeken gedaan maar nergens kwam
Wat uit.Bloeduitslagen,schildklier,nieren,lever etc zijn allemaal in orde.
Wel hebben ze nog ontdekt waarom Mike wat voeding uit ze neusje terug gaf,
Mike die blijkt een opengehemelte erbij te hebben.Niet zo ramp want dat word operatief
Dichtgemaakt.
Maar omdat Mike al 2 afwijkingen heeft (hypospadie en gehemelte) vermoeden ze
dat mike toch een syndroom heeft.Geen grote syndroom maar een kleintje.
Gek,want ze hadden toch in het begin ze chromosomen getest,en die waren netjes.
Ook gaan ze nog op stofwisselingsziektes testen,gaat naar een ander ziekenhuis voor het
Syndroom te achterhalen etc.
Op dit moment lopen we in 3 ziekenhuizen,erg naar allemaal.Maar de ene doktor(ze ka)wilt
Mike niet overdragen aan een ander ziekenhuis.Dit betekend dat we overal straks controle’s krijgen voor 3 ziekenhuizen.1sophia ziekenhuis,eindje uit onze buurt.en 2 in Leiden.

Ook moet hij tot nu toe al 3 keer geopereerd worden,2maal voor hypospadie
En de anderen keer voor zn gehemelte.Het ergste vind ik nog zn hypospadie,
Daar zitten zulke grote gevaren aan,er kan alles aan mis gaan.Maar het is noodzakelijk hellaas.En hij heeft al de erge vorm ervan..

Al met al,maakt Mike het nu goed,hij gaat vooruit,is weer lekker thuis.
We genieten met alle vreugde van hem.Hij lacht,slaapt,drinkt en poept ze luier vol.
Het is een heerlijk kereltje,waar ik trots op ben.Ondanks wat er straks allemaal uit zal komen,
Ik blijf van mijn kereltje houden,mijn ventje mijn trots.

En anderen bokkers,het gaat jullie ook goed met jullie baby’s.
Geniet van ze,dat is het belangrijkste naast houden van..

Groetjes Mama van Mike.

**Geplaatst**: 13-06-07 16:00

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 13-06-07 16:00

He wat vervelend allemaal Bloempje, veel sterkte de komende tijd. Ga even opzoeken van hypospadie is.

**Geplaatst**: 13-06-07 16:01

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 13-06-07 16:01

Voor als meer niet weten: http://www.erfelijkheid.nl/zena/hypos.php

Wat vervelend is dat zeg!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-06-07 17:48

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst door de TopicStarter : 13-06-07 17:48

Blackpegasus, wat moet dat eng zijn geweest om dat gesprek te horen! Ik kan me voorstellen dat je daar van schrok.
Ik ben zelf operatie-assistent, en inderdaad wordt er veel gekletst over van alles en nog wat als patiënten wakker worden. Je staat vaak toch maar wat te wachten, dus een gesprek is snel begonnen. Maar eigenlijk wordt er noit rekening gehouden met wat iemand hoort, alhoewel ik wel in mijn opleiding heb geleerd dat het gehoor als eerste terug komt Bloos

Ik zal er in het vervolg meer rekening mee houden.

Bloempje, wat jammer dat je niet meer komt meepraten!
Wat een pech heeft jouw Mike zeg..Dat is allemaal niet niks.
Ik zal Prissey straks even pb'en Knipoog

**Geplaatst**: 13-06-07 18:38

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 13-06-07 18:38

Oke, Mijn verhaal over mijn zoontje Terence dus.

Terence was als baby een verschrikkelijke huilbaby. Slapen deed hij heel weinig en het was niet gewoon huilen, maar echt krijsen. Dokters zeiden dat dat heel normaal was. Je kon hem nooit ff neerleggen want dan werd hij gelijk wakker en het krijsen begon opnieuw. Ook toen hij ouder werd sliep hij heel slecht en werd vaak krijsend wakker. we hebben nachtenlang met hem gelopen, want dat waren immers buikkrampjes volgens iedereen. Toen hij 1,5 jaar was zijn we naar een chiropraktor gegaan. Daar bleek dat zijn bekken en ruggewervels scheef zaten. Hij werd regelmatig 'gekraakt' en toen sliep hij wel de nachten door. Ook moest hij heel veel spugen en eten deed hij bijna niet. toen hij bijna 3 was gingen we naar het ziekenhuis, want bij de dokter kwamen we niet verder. Daar kreeg hij hoge clysma's en zakjes met laxeerdrankjes, want hij had last van opstipatie, zeiden ze daar. Die drankjes heeft hij meer dan een jaar elke dag gehad. De hevige buikpijnen en vele overgeven hield niet op. ze kwamen om de 2 maanden terug en dan kreeg hij weer een clysma. Als hij overgaf dan was het alleen maar gal (gifgroen) wat eruit kwam en meestal na 2 a 3 dagen verdween het weer voor even. Terence werd intussen 4 jaar en hij woog pas 14,7 kg en was 93 cm. Veel te klein dus. In maart kreeg hij een ernstige aanval en ik weer naar het ziekenhuis en weer kreeg hij een hoge clysma. daar reageerde hij niet op en 's avonds laat belde ik weer terug. Ik mocht weer komen. Ze zagen dat hij echt veel pijn had en toen werd hij opgenomen. De volgende dag woog hij nog maar 13,2 kg en hij verslechterde met de minuut. ze wisten niet wat ze ermee aan moesten. Hij kreeg een infuus omdat hij niks meer binnen hield en later ook een maagsonde (door zijn neus) Dat was allemaal erg verschriikelijk om te zien en Terence snapte er niks van en was echt in paniek. De volgende dag werden we door de ambulance opgehaald die ons naar het sophia kinderziekenhuis brachten. Daar werden weer echo's e.d. gemaakt en uiteindelijk zagen ze 'íets' bij zijn darmen. Hij werd dezelfde nacht nog geopereerd (op een zondag, dus het was echt spoed). Na 3 uur mocht ik bij hem komen en daar lag een klein, vermagerd, hulpeloos jongetje te slapen. Ik kreeg te horen dat hij een aangeboren afwijking aan zijn darmen had; genaamd malrotatie. Dat houd in dat de darmen niet goed op hun plaats liggen en kunnen draaien. zo'n aanval heet volvulus en is dodelijk. zijn darmen zitten dan nog een keer om zijn as gedraaid met als gevolg dat de darmen en de bloedtoevoer word afgesloten. We waren net op tijd. Als we 1 dag langer hadden gewacht met opereren hadden we Terence nu niet meer gehad. Na de operatie werd hij al snel beter en 2 dagen later mocht hij alweer naar huis. we hebben inmiddels controles gehad en hij is eindelijk genezen verklaard. Na 4 jaar ellende kan hij eindelijk zichzelf zijn. Nu groeit hij ineens hard en is ook zwaarder geworden. Het enige waar we op moeten letten is dat er verklevingen kunnen ontstaan en dat zijn blinde darm nu linksboven in zijn lichaam zit ipv rechtsonder.
Die littekens vind hij wel stoer. google maar eens op malrotatie/volvulus. dan kun je alles precies lezen.
Tja, ik heb echt geen leuke jaren gehad eigenlijk nu ik het zo terug lees. Hopelijk gaat de 2e een stuk makkelijker worden.

**Geplaatst**: 13-06-07 18:44

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 13-06-07 18:44

Jeetje arme Terence! Gelukkig dat alles nu weer goed is!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-06-07 21:08

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst door de TopicStarter : 13-06-07 21:08

Wat enorm heftig zeg!
Lijkt me echt heel frustrerend als je aanvoelt dat je kind ziek is en de artsen doen maar niks. Gelukkig maar dat jullie er nog op tijd bij waren. Loopt hij zijn groei-achterstand wel gewoon in?
Ik hoop ook voor je dat je volgende kindje niet zo ziek wordt.

**Geplaatst**: 13-06-07 21:28

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 13-06-07 21:28

nou ik heb er twee (kids),
zwanger zijn, no problemo
maar bevalling?? oei wat een ramp!
bij de eerste wist ik niet wat me te wachten stond, ik moest in het ZH bevallen, omdat hij een grote groei achterstand had
(met grote regelmaat echo's gehad daarom)
dus, toen was ik daar, moest op en kamer met nog een vrouw, en ik had echt zo'n pijn, niet normaal.
dus ik belde voor een zuster maar er kwam niemand
toen ging ik over de gang struinen, naar de wc, tegen de muur staan, ik had het niet meer, NIKS hielp tegen de pijn, ik voelde me echt gevangen in mijn eigen lichaam.
heel veel later vond ik een zuster, en die zei je moet puffen, kijk zo (deed het even voor), en weg was ze weer..
de pijn straalde uit naar mn rug en benen, ik was gewoon echt in paniek.
toen moest ik ineens overgeven, heb zo het raam van de kamer daar open gezet en eruit gehangen overgeven, kon zogauw niet iets anders bedenken.
met dat ik overgaf braken de vliezen, overal vruchtwater, dikke puinhoop.
kwam een zuster, die werd nog boos ook.
toen brachten ze me naar de verloskamer, en vanaf daar weet ik het eigenlijk niet meer, behalve dat ik mn ogen dicht hield en niet bewoog, en soms hoorde wat ze tegen me zeiden wat ik moest doen.
en aan het eind van de nachtmerrie - o opluchting!! - toen had ik mijn kindje op mn buik.

hij moest wel gelijk de couveuse in enzo.

tweede, moest weer in het ziekenhuis, omdat de eerste complicaties had, maar het grootste gedeelte heb ik thuis gedaan, in opperste concentratie,
laatste gedeelte in het ziekenhuis, het ging beter als met de eerste, maar ooo die pijn, het is gewoon niet te omschrijven.
dit keer alles oke en twee uur na de geboorte waren we al weer het ZH uit.

over groeiachterstand, voor een schrijfster hierboven:
die van mij was bij een normale lengte maar 2 kilo, maar als je hem nu ziet, het is echt een dikkert.
en groot voor zijn leeftijd Lachen

**Geplaatst**: 16-06-07 21:56

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 16-06-07 21:56

Hier dan een positief verhaal!

Afgelopen dinsdag 12 juni moest ik weer naar het zkh voor een CTG. Ik was inmiddels bijna 42 weken zwanger en zou de volgende dag ingeleid worden. Hubbie ging die dag nog werken dus mijn moeder zou gezellig met mij meegaan. Om kwart voor 7 word ik wakker van een venijnige buikpijn maar gelukkig trekt het weer weg. Als ik opsta voel ik een soort knapje en verlies wat vocht. Ik ga onder de douche en krijg weer die buikpijn die eventjes aanhoudt en dan weer afzwakt om vervolgens na 5 min weer terug te komen Blond

en nog steeds gaat er geen lampje branden bij mij. Pas als het voor de 4 keer komt ofzo bedenk ik me dat dit wel eens weeen kunnen zijn. Voor de zekerheid bel ik naar de vk omdat ik niet goed weet wat ik moet doen. Zij vind dat ik maar gewoon naar het zkh moet gaan misschien stopt het wel weer. Bij mijn moeder in de auto merk ik toch wel dat dit niet meer gaat stoppen. Om 9 uur komen we bij het zkh aan en bel ik eerst naar hubbie om te zeggen dat het ws begonnen is en die belooft op zn gemakje die kant op te komen. Binnen ben ik gelukkig meteen aan de beurt en aan de CTG is goed te zien dat ik weeen heb. Ik lig op een bed op mijn zij en kan ze goed wegpuffen. Dan komt de zuster kijken en vind dat ik maar even bij de gyn langsmoet, wil ik in de wachtkamer wachten of op het bed. Nou als het kan op het bed en gelukkig maar want ze is nog niet weg of ik spuug me helemaal leeg. Dan komt de gyn en wil even voelen hoever ik ben...na een paar seconden stopt hij alweer en gaat meteen bellen. Ik hoor m zeggen, u moet nu komen, mevrouw heeft volledige ontsluiting WAT? Hij belde dus naar de vk en regelde voor mij een rolstoel waar ik in werd geparkeerd en naar boven geraced. Op de verloskamer aangekomen klim ik op het bed en heb meteen weer een wee en het gevoel dat ik moet poepen ojee dat betekent persdrang! Ik moet het even wegpuffen en eindelijk is hubbie er en de vk. Om 10.40 mag ik mee gaan persen en om 11.49 uur is Laurens geboren! Het persen vond ik wel vermoeiend en heb 2 keer eventjes het idee gehad van dit trek ik niet maar qua pijn is het me alles meegevallen. Helaas duurde het nog even voordat de placenta kwam en moest ik ook nog gehecht worden maar verder was het echt een topbevalling!

**Geplaatst**: 17-06-07 18:55

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 17-06-07 18:55

's nachts half 4 ofzo werd ik wakker, stapte uit bed om naar de wc te lopen en voelde ineens water stromen. Snel checken: helder yeah!! Pling

Eigelijk helemaal overrompeld door het idee dat het nu toch echt ging gebeuren kon ik niet meer verder slapen en ben ik maar even achter de pc gekropen. Ergens 's ochtends begonnen de weeen, maar dat leek meer op menstruatiekrampen, dus was goed op te vangen, rond 8 uur volgens mij werd het wat heftiger en ben ik toch mijn vriend maar even gaan wakker maken (dacht eerst dat het toch een hele lange dag zou worden met 1 cm per uur dus dat hij zijn slaap wel goed kon gebruiken) Vriend zat gelijk rechtop in bed en wou gelijk alles regelen, bed op kratten zetten enzo (hadden we bewust niet eerder gedaan, want ik kon zelf het bed dan niet meer in komen)

Hij heeft ook de vk gebeld en ze zou eind van de ochtend even komen. Om 9 uur brak er een soort weeenstorm los, om de 40 seconde een wee van 40. Vriend belde iets na tienen de vk weer die zei dat het geen ontsluitingsweeen konden zijn omdat het daarvoor tekort duurde maar ze zou over iets meer als een half uur even zou langskomen. Kwart voor 11 volgens mij was ze er en constateerde 8cm ontsluiting en om 11 uur volledig. Ik schrok me dood, want ik was zelf van hooguit 1 cm uitgegaan en dacht dat ik nog 9 uur voor de boeg had, ik had nog geinformeerd naar pijnstilling omdat ik dit geen 9 uur meer trok.

Volgens het bevallingsverslag is er toen een uur niets gebeurd (kan me het hele uur ook niet herinneren) en toen moest het toch echt gebeuren. Ik had niet voldoende persweeen dus moest gaan staan om ze te versterken. Heb over mijn vriends armen heengehangen omdat ik nauwelijks op mijn benen kon staan. Ik ben een hele tijd bezig geweest, maar hij kwam het eerste drempeltje niet voorbij... totdat er gezegd werd dat als het met de volgende wee niet zou lukken ik naar het ziekenhuis moest. Weer een tijd later wou het koppie er maar niet uit (er werd gevraagd of ik veel sportte, fijn zon bekkenbodem) Ik zag terwijl ik helemaal van de wereld was de VK een spuit klaarmaken en toen heb ik heel hard geschreeuwd: "en wat denken we daarmee te gaan doen?" Onder die dreiging kreeg ik na ruim 1.45 persen hem eruit om 14.45 en de placenta werd er gelijk achteraan uitgetrokken.

Ik bleek 1 miniscuul libiascheurtje te hebben die voor de sier werd gehecht. Een uur na de bevalling stond ik alweer onder de douche en kon ik alweer rechtop in bed zitten.

Al met al heb ik nog nooit zoveel pijn gehad in mijn leven, maar ik ben eigenlijk ook alweer vergeten hoeveel pijn het precies was Bloos

Het was in ieder geval de moeite waard!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-06-07 20:11

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst door de TopicStarter : 17-06-07 20:11

Mooi verhaal Odet! Je hebt het super gedaan zeg.
Al denk ik dat je "labiascheurtje" bedoelt, maar hey, dat is maar een klein detail Knipoog

**Geplaatst**: 17-06-07 20:27

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 17-06-07 20:27

Ja, datte! Haha!

Te lui/moe nog om mijn tekst op schrijffouten te controleren.

**Geplaatst**: 17-06-07 21:47

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 17-06-07 21:47

Eej ik zie dat er nog steeds verhalen bij komen.
Ik krijg geen mailtjes meer dat er wat bij is gekomen ook raar, maar ja.

Met mylan gaat het goed, hij is nu 11 weken en weegt 4900 gram en is 56 cm. Hij is dus in 6 weken bijna 1,5 kilo aangekomen.
Het is nu echt een klein dikkertje aan het worden, maar wel heel heerlijk dikkertje dan hihi Tong uitsteken

Als je wil weten hoe die er nu uitziet kan je op zijn site kijken.
Hebben jullie nog foto's van je kleine, ben ik wel benieuwd naar, vind het altijd leuk om te zien hoe die kleintjes groeien.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-06-07 11:44

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst door de TopicStarter : 18-06-07 11:44

Tears, fijn dat het goed gaat met Mylan. Lekker he, als ze zo mollig worden. Dat vind ik ook altijd zo leuk uitzien.
Heb jij ook helemaal je draai gevonden?

Hier wat foto's van Fabio.

Een week oud

Afbeelding

5 maanden oud

Afbeelding

**Geplaatst**: 18-06-07 12:09

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 18-06-07 12:09

Ja ik heb me draai al helemaal gevonden. Ik doe nu 2 avonden in de week fitness, en heb nu ook een verzorgpaardje gevonden voor 2 dagen in de week, dus dat zijn even mijn eigen momenten.

Wat is die van jou een leukerd zeg Haha!

En nu al paardrijden hihi, dat wordt een echt talent later, dat zie je nu al Knipoog

Ik heb ook nog wat leuke fototjes gevonden. leuk om te vergelijken altijd hoe ze gegroeid zijn.

Mylan 3 dagen oud:
Afbeelding

Mylan ongeveer 1 maand oud
http://www.mijnalbum.nl/Foto-OOYXZJJS.jpg

Mylan ongeveer 2 maanden oud
http://www.mijnalbum.nl/Foto-NGPK76MR.jpg

Mylan nu 2,5 maand:
Afbeelding

(met een krasje op zn wang)

**Geplaatst**: 18-06-07 12:18

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 18-06-07 12:18

Wat een liefie is Mylan! Haha!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-06-07 12:18

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst door de TopicStarter : 18-06-07 12:18

O, wat heb jij een lekker ventje zeg! Lovers

Jeetje wat een verschil! Op de eerste foto is hij nog heel breekbaar, en nu zo lekker stevig.

Leuk dat je weer een verzorgpaard hebt. Is fijn he om er weer eens tussenuit te zijn.

Ik moet vanmiddag met Fabi oalweer naar de huisarts. Hij blijft heel zwaar ademen en zit vol met slijm. Zo zielig echt, hij slaapt er ook slecht door. Ik vertrouw het niet want hij heeft het al bijna 2 maanden. Nu wil ik een verwijskaart voor de kinderarts. Soms is hij snachts gewoon aan het gillen en krijsen van de pijn/ongemak Verdrietig

**Geplaatst**: 18-06-07 23:40

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 18-06-07 23:40

@ marloes hoe is het met Fabio ? Heb je de verwijskaart gekregen ? Zou wel moeten als je zelf wil hoor.
Bij ons is Kyra ( 1 1/2 jr alweer ) helemaal lijp van paarden. alles op 4 benen is een paard. Ze zag ze zelfs vorige week in het vliegtuig !!
Dus tja denk dat ze ze wel leuk vindt ! Komt goed uit.

**Geplaatst**: 19-06-07 06:56

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 19-06-07 06:56

ik vind het echt superspannend straks te moeten bevallen
maar het moet er toch uit he, een maal erin.. heb je weinig keus meer
zal het maar gewoon op me af moeten laten komen

**Geplaatst**: 19-06-07 11:24

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 19-06-07 11:24

amati schreef:
@ marloes hoe is het met Fabio ? Heb je de verwijskaart gekregen ? Zou wel moeten als je zelf wil hoor.

In het frambozentopic heeft Marloes verteld dat Fabio is opgenomen en dat hij verneveld wordt en koorts heeft.

**Geplaatst**: 19-06-07 11:32

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 19-06-07 11:32

Marloes, heel veel sterkte/beterschap met Fabio, ik hoop dat hij snel weer opknapt en dat hij snel mee naar huis mag.

**Geplaatst**: 19-06-07 12:00

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 19-06-07 12:00

Waarschijnlijk heeft hij een longontsteking

**Geplaatst**: 19-06-07 18:52

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 19-06-07 18:52

Robin paar dagen oud:
Afbeelding

Robin 4 maand:
Afbeelding

Arme Fabio met longontsteking!
Mylan is een knap kereltje hoor!

**Geplaatst**: 19-06-07 23:15

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 19-06-07 23:15

Marloes, heel veel beterschap met Fabio. Ik hoop dat de verneveling hem wat meer lucht biedt ?
verder veel succes de komende tijd, want hij zal wel even moeten blijven denk .

**Geplaatst**: 19-06-07 23:16

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 19-06-07 23:16

Bedankt allemaal voor de complimentjes over mijn kereltje, ben het natuurlijk ook helemaal met jullie eens Haha!

@Anna-jelly: Robin in ook gegroeit zeg, wat een lekker ding is het ook. Geef je nog steeds borstvoeding?? Ik ben nu een week gestopt, en in het begin had ik tennisballen in me borsten, maar nu zijn ze weer normaal gelukkig Knipoog

@Marloes: Veel sterkte met Fabio, hoop dat het snel beter met hem gaat, en dat ie er weer helemaal bovenop komt.