Bokt.nl

Janneke2 schreef:

randalinpony schreef:

De andere kant is dat een kind dat niet met medicijnen behandeld wordt, daardoor idd een negatieve factor in de klas is. Voor een kind is het ook heus echt niet leuk om constant negatief benaderd te worden, maar dat is wel de realiteit: je kunt dit kind eenvoudigweg niet constant geluiden laten maken, door de groep of uitleg heen laten praten, laten wiebelen, op de kop aan de bank laten hangen of zelfs van de plaats laten lopen.

Daar zit idd iets in.

MAAR, we leven anno 2013. Er is ten eerste een fikse hoeveelheid kennis EN een fikse hoeveelheid materialen.

Voor geluiden (maken, dan wel zelf knetter, "horen"dol worden van de kleinste geluidjes) : als de school een beeetje meewerkt, geef je zo'n kind de whisperphone.

Laten wiebelen kan qua gevoel van levensbelang zijn voor de AHDer in kwestie - maar als (andermaal, als de school een beetje meewerkt) zo'n kind op een wiebelkussen zit (of balanskussen, en er zijn mogelijk nog wel meer namen in omloop) dan ziet het beeld er voor de rest van de klas al een stuk ordelijker uit.

En dan even in de pauze, op het toilet oid. ieder half uur even een of twee rondjes om je eigen as draaien.

Dat is ook voor het kind zelf veel en veel aangenamer en er komt geen ritalin aan te pas.
(Let wel: dit zijn alleen maar maatregelen, om de adhd te managen. Je doet vrijwel niets aan de eventuele achterliggende oorzaken die wel degelijk weggehaald kunnen worden, zoals scheve nekwervels, gebrek aan selenium, een brein dat niet goed snapt hoe het beta golven moet aanmaken en storende zgn. primitieve reflexen.)

Werkt ook dit niet en is er echt geen andere mouw aan te passen, dan kun je idd alsnog (als laatste optie) naar de pillen grijpen.


....maar ik kwam laatst op een basisschool: daar was het mode ofzo, dat het bord kakelbont was en volhing met wel dertig roosters, tekeningen, overzichten en wat al niet. Ik heb geen adhd maar ik vond het beslist onplezierig.

NatasjavE schreef:

Ja het is erfelijk. Maar bepaalde omstandigheden in de baarmoeder kunnen het meer of minder(tot niet) tot uiting laten komen. Zoals bijvoorbeeld stress, roken, alcohol of medicijn gebruik tijdens de zwangerschap. Ook omstandigheden na de bevalling kunnen ADHD meer of minder tot uiting laten komen. Wat ook nog kan is dat de moeder ADD had en behoorlijk tot erg intelligent en haar klachten heeft weten te verbloemen maar dat het bij haar kinderen wel tot uiting komt doordat die wel hyperactief zijn bijvoorbeeld.

Vroeger acht men dat het veroorzaakt werd door een hele kleine hersenbeschadeging tijdens de bevalling dat is eigenlijk nooit het geval(uitzonderingen daar gelaten uiteraard)
Veel kinderen hebben tijdens de geboorte last van zuurstof tekort. Verreweg de meeste ontwikkeln nooit ADHD.

Dus vrijwel altijd erfelijk maar omstandigheden tijdens en na de zwangerschap bepalen hoe erg het zich uit.

Misschien zijn de ouders wel in een zeer stabiele en prikkelarme omgevin opgegroeit en hadden zijn alleen ADD waardoor het niet is opgevallen.

Meer weten? Lees het boek Wij zijn ons Brein van Dick Swaab. Daar staat het zeer goed in uitgelegd.

Janneke2 schreef:

randalinpony schreef:

De andere kant is dat een kind dat niet met medicijnen behandeld wordt, daardoor idd een negatieve factor in de klas is. Voor een kind is het ook heus echt niet leuk om constant negatief benaderd te worden, maar dat is wel de realiteit: je kunt dit kind eenvoudigweg niet constant geluiden laten maken, door de groep of uitleg heen laten praten, laten wiebelen, op de kop aan de bank laten hangen of zelfs van de plaats laten lopen.

Daar zit idd iets in.

MAAR, we leven anno 2013. Er is ten eerste een fikse hoeveelheid kennis EN een fikse hoeveelheid materialen.

Voor geluiden (maken, dan wel zelf knetter, "horen"dol worden van de kleinste geluidjes) : als de school een beeetje meewerkt, geef je zo'n kind de whisperphone.

Laten wiebelen kan qua gevoel van levensbelang zijn voor de AHDer in kwestie - maar als (andermaal, als de school een beetje meewerkt) zo'n kind op een wiebelkussen zit (of balanskussen, en er zijn mogelijk nog wel meer namen in omloop) dan ziet het beeld er voor de rest van de klas al een stuk ordelijker uit.

En dan even in de pauze, op het toilet oid. ieder half uur even een of twee rondjes om je eigen as draaien.

Dat is ook voor het kind zelf veel en veel aangenamer en er komt geen ritalin aan te pas.
(Let wel: dit zijn alleen maar maatregelen, om de adhd te managen. Je doet vrijwel niets aan de eventuele achterliggende oorzaken die wel degelijk weggehaald kunnen worden, zoals scheve nekwervels, gebrek aan selenium, een brein dat niet goed snapt hoe het beta golven moet aanmaken en storende zgn. primitieve reflexen.)

Werkt ook dit niet en is er echt geen andere mouw aan te passen, dan kun je idd alsnog (als laatste optie) naar de pillen grijpen.


....maar ik kwam laatst op een basisschool: daar was het mode ofzo, dat het bord kakelbont was en volhing met wel dertig roosters, tekeningen, overzichten en wat al niet. Ik heb geen adhd maar ik vond het beslist onplezierig.

Ceriadwen schreef:

Ik snap iets niet als ADHD erfelijk is. Want dan moet dat generaties terug gaan lijkt mij. Hoe komt het dan dat tegenwoordig de kinderen met ADHD zo explosief gestegen is tegenover pak hem beet 50 jaar geleden want in theorie zouden er net zoveel kinderen met ADHD moeten zijn in 1935 als in 2013 verhoudingsgewijs.
Komt het nu meer tot uiting omdat de wereld zo veranderd is? en zo ja hoe dan, waarom dan?

MarlindeRooz schreef:

Ik heb een test gedaan, toen een gesprek met een arts en toen was het maar al te vanzelfsprekenddat ik ritalin ging slikken.

maura schreef:

Lante schreef:

Maar veel ouders zijn huiverig voor mogelijke bijwerkingen en het feit dat het een opium is. Dat begrijp ik dan ook wel weer en moet je kijken wat voor reacties je van mensen om je heen krijgt, dat zie je hier in dit topic wel! Je moet je keuze altijd verdedigen! Je moet als ouders van een kind met ADHD wel verdomd sterk in je schoenen staan om diverse redenen.

Maar waarom moet je eigenlijk je keuze altijd verdedigen? Waarom is het oordeel van mensen die je niet kent en die jou niet kennen zo interessant? Het gaat er toch om of je jezelf in de spiegel aan kunt kijken en van jezelf vindt dat je het er - gezien de omstandigheden - nog niet zo beroerd vanaf brengt? En dat je je kin kunt meegeven dat het goed is zoals het is, dat de mensen die het goed kent vinden dat het goed is zoals het is en dat er altijd onbekenden zullen zijn die wellicht een andere mening hebben, maar dat die mening helemaal niet interessant is? Waarom zou je je voortdurend willen verdedigen?

OsMo schreef:

NatasjavE schreef:

Ja het is erfelijk. Maar bepaalde omstandigheden in de baarmoeder kunnen het meer of minder(tot niet) tot uiting laten komen. Zoals bijvoorbeeld stress, roken, alcohol of medicijn gebruik tijdens de zwangerschap. Ook omstandigheden na de bevalling kunnen ADHD meer of minder tot uiting laten komen. Wat ook nog kan is dat de moeder ADD had en behoorlijk tot erg intelligent en haar klachten heeft weten te verbloemen maar dat het bij haar kinderen wel tot uiting komt doordat die wel hyperactief zijn bijvoorbeeld.

Vroeger acht men dat het veroorzaakt werd door een hele kleine hersenbeschadeging tijdens de bevalling dat is eigenlijk nooit het geval(uitzonderingen daar gelaten uiteraard)
Veel kinderen hebben tijdens de geboorte last van zuurstof tekort. Verreweg de meeste ontwikkeln nooit ADHD.

Dus vrijwel altijd erfelijk maar omstandigheden tijdens en na de zwangerschap bepalen hoe erg het zich uit.

Misschien zijn de ouders wel in een zeer stabiele en prikkelarme omgevin opgegroeit en hadden zijn alleen ADD waardoor het niet is opgevallen.

Meer weten? Lees het boek Wij zijn ons Brein van Dick Swaab. Daar staat het zeer goed in uitgelegd.

De moeder van de persoon bij wie de diagnose is gesteld heeft zeker weten geen AD(H)D.
Ze is namelijk al jaren lang onder begeleiding van GGZ i.v.m. depressie, daar is ze uitgebreid onderzocht door een heel team aan psychologen.
Ze heeft jeugdtrauma's waarvoor ze in behandeling is geweest.
Haar zoon is ook uitgebreid onderzocht omdat hij op school problemen kreeg en bij hem is de diagnose wel gesteld.
Nou zou het kunnen zijn dat bij 1 van beide een verkeerde diagnose is gesteld.

Wat ik mij afvraag is of AD(H)D niet veroorzaakt wordt door roken, alcohol, stress of medicijn gebruik tijdens zwangerschap.
Wat ik uit jou verhaal begrijp is dat een ouder de gevoeligheid door geeft en dat gebruik van bovenstaande middelen het kan verergeren.
Maar zou het niet zo kunnen zijn dat moeder het niet heeft maar door gebruik van boven staande middelen haar kind het wel kan krijgen.

Ik bedoel maar je hebt kinderen die FAS hebben door dat moeder alcohol genuttigd heeft tijdens de zwangerschap.

StalNollie schreef:

1ste kind misschien? ouders moeten nog veel leren in de eerste jaren en maken daardoor misschien net wat andere keuzes als bij je zusjes?
erg lastig deze vraag want kan ook aan karakter liggen van een kind hoe men net wat anders word 'opgevoed'.

maar nogmaals in eerdere reactie hierboven van mijn en dan ben ik het met hierboven staande enorm eens de stempel word gegeven als een kind even druk is en zich wat 'drukker' uit.
maar opvoeding is stap 1 vind ik, reflecteer jezelf als ouder eerst eens

Lante schreef:

Ik heb een arts eens horen zeggen:

Als iemand met suikerziekte insuline spuit; daar hoor je nooit iemand over; iedereen neemt maar ibuprofen tegen onschuldige pijnklachten, ook dat is volledig geaccepteerd, maar o wee als je medicijnen nodig hebt voor iets wat met de hersenen te maken heeft; dan heeft opeens iedereen een mening (n.a.v. kritiek op Ritalin gebruik bij ASS en AD(H)D).

randalinpony schreef:

Janneke ik ga deels met je mee, er zijn dingen die je kan aanpassen. Maar soms gaan die aanpassingen niet ver genoeg.

maura schreef:

Lante schreef:

Maar veel ouders zijn huiverig voor mogelijke bijwerkingen en het feit dat het een opium is. Dat begrijp ik dan ook wel weer en moet je kijken wat voor reacties je van mensen om je heen krijgt, dat zie je hier in dit topic wel! Je moet je keuze altijd verdedigen! Je moet als ouders van een kind met ADHD wel verdomd sterk in je schoenen staan om diverse redenen.

Maar waarom moet je eigenlijk je keuze altijd verdedigen? Waarom is het oordeel van mensen die je niet kent en die jou niet kennen zo interessant? Het gaat er toch om of je jezelf in de spiegel aan kunt kijken en van jezelf vindt dat je het er - gezien de omstandigheden - nog niet zo beroerd vanaf brengt? En dat je je kin kunt meegeven dat het goed is zoals het is, dat de mensen die het goed kent vinden dat het goed is zoals het is en dat er altijd onbekenden zullen zijn die wellicht een andere mening hebben, maar dat die mening helemaal niet interessant is? Waarom zou je je voortdurend willen verdedigen?

Janneke2 schreef:

randalinpony schreef:

Janneke ik ga deels met je mee, er zijn dingen die je kan aanpassen. Maar soms gaan die aanpassingen niet ver genoeg.

Ja, idd: de materialen zijn er en dat is nutig.

Maar de materialen helpen alleen maar, om "iets beter om te gaan met" adhd.
(Plat uitgedrukt: er is leuker gezelschap om mee om te gaan.)

Het materiaal doet weinig of niets aan die achterliggende oorzaken, die wel degelijk te beinvloeden zijn.
(Nee, niet opvoeding!! Maar wel: scheve nekwervels, gebrek aan selenium, een brein dat niet goed snapt hoe het beta golven moet aanmaken en storende zgn. primitieve reflexen)

Janneke2 schreef:

Het materiaal doet weinig of niets aan die achterliggende oorzaken, die wel degelijk te beinvloeden zijn.
(Nee, niet opvoeding!! Maar wel: scheve nekwervels, gebrek aan selenium, een brein dat niet goed snapt hoe het beta golven moet aanmaken en storende zgn. primitieve reflexen)

NatasjavE schreef:

Alle hulpmiddelen zijn leuk maar verbeteren niet de concentratie.

NatasjavE schreef:

Kind van vrienden heeft ADD en daardoor nu 2 jaar leerachterstand. Rent op deze manier keihard op het VMBO af bij een IQ van 126...bijna hoogbegaafd dus. (...) Met medicatie zou hij met lachend gemak(als medicatie aanslaat) naar het VWO kunnen. Ik vind het doodzonde dat dit kind niet goed geholpen word.

randalinpony schreef:

@Mindim:

ADHD is natuurlijk een heel complex gegeven, maar bij het vaststellen van ADHD gaat men toch vaak uit van de informatie vanuit de omgeving, en dan is ADHD wel degelijk een soort schaal van kalm naar druk en nog drukker gedrag....

De diagnose wordt gesteld aan de hand van vragenlijsten in verschillende settings (ouders, school) en tja, wat voor de een echt ontoelaatbaar en druk gedrag is, is voor de ander gewoon prima te behappen en volstrekt niet extreem...

Sommige mensen vinden een even wat drukker kind wel degelijk een grote last, waarbij anderen heel heftige kinderen gewoon accepteren, 'hoort erbij', 'het zijn kinderen heh'.

Dus deels is of een kind die diagnose zal krijgen, ook een subjectief gegeven. Voor de een is Pippi Langkous een typische ADHD-er, voor de ander een heerlijk spontaan kind vol leven.

NatasjavE schreef:

Mika heeft die materialen als vreselijk ervaren. Iedereen kon nu zien dat er met hem wat aan de hand was.

NatasjavE schreef:

Hij heeft geen scheve nekwervels of een tekort aan selenium. (goed en gezond eten is mijn hobby)

NatasjavE schreef:

Hij heeft ADHD....een tekort aan dopamine of een te snelle heropname van dopamine wat zich uit in de traagwerkende gebieden in de prefrontale cortex.

Lante schreef:

Janneke2 schreef:

Het materiaal doet weinig of niets aan die achterliggende oorzaken, die wel degelijk te beinvloeden zijn.
(Nee, niet opvoeding!! Maar wel: scheve nekwervels, gebrek aan selenium, een brein dat niet goed snapt hoe het beta golven moet aanmaken en storende zgn. primitieve reflexen)

Als dat zo werkt, dan kan je concluderen dat het in dat geval niet om iemand met ADHD gaat, omdat er een andere oorzaak voor aan te wijzen is. In die gevallen zal medicatie ook minder goed aanslaan, omdat die alleen een neurologisch effect heeft.

Janneke2 schreef:

NatasjavE schreef:

Alle hulpmiddelen zijn leuk maar verbeteren niet de concentratie.

Eh... ja en nee.
Als gezegd: je haalt er geen scheve nekwervels mee weg ("het blijft omgaan met") maar wel een hoeveelheid druk.
Mijn ervaring is, dat het wel degelijk de concentratie en de spanningsboog/ aandachtsspanne kan verlengen.

NatasjavE schreef:

Kind van vrienden heeft ADD en daardoor nu 2 jaar leerachterstand. Rent op deze manier keihard op het VMBO af bij een IQ van 126...bijna hoogbegaafd dus. (...) Met medicatie zou hij met lachend gemak(als medicatie aanslaat) naar het VWO kunnen. Ik vind het doodzonde dat dit kind niet goed geholpen word.

Ja, dat het doodzonde is, dat ben ik met je eens.

En: kinderen weten doorgaans donders goed, dat ze onder hun intellectuele niveau werken - en daar worden ze niet blij van.
(OF de pillen de juiste remedie zouden zijn, is uiteraard een vraag - maar een hoogbegaafd kind op het vmbo... Het komt vaker voor, daar gaat het niet om, ook bij kinderen die geen adhd of zelfs maar add hebben (hoogbegaafdheid kan "genoeg redenen" zijn, helaas) maar het is en blijft heel, heel jammer!!!