Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-10-10 23:50

Geplaatst: 07-10-10 23:50

MamboBeach schreef:
Dat is ook waar, die mensen zijn er ook die helemaal niks laten merken. Maar vaak merkt de directe omgeving wel dat er iets aan de hand is. En sommige laten alles zien ook de diepste dalen. Vandaar mijn uitspraak.

Die ik ken wist zelfs de partner niets. Ik spreek de vrouw nog erg vaak, het is echt heel erg voor haar en ze kan zich er niet overheen zetten. Zij vraagt zich af wat er was. Evenals haar zoon.[/quote]

Dat klopt daar heb je ook gelijk in. Niet iedereen gaat hetzelfde om met zijn depressie. daarom zijn er ookz oveel verschillende behandelingen en medicijnen

**Geplaatst**: 07-10-10 23:50

Geplaatst: 07-10-10 23:50

Heino schreef:
detour schreef:
Net als schuldgevoelens los laten.. Had ik maar dit, had ik maar dat..

Dat vond ik ook het lastigst ja (ook mensen op deze manier verloren). Maar heb me inmiddels gerealiseerd dat je niets kán doen. Als iemand niet geholpen wíl worden is het erg lastig er tot door te dringen.

Dat is een stuk rouw en dat hoort er bij om het uiteindelijk een plek te kunnen geven zonder dat je er emotineel nog door belast wordt.. :(:)

**Geplaatst**: 07-10-10 23:50

Geplaatst: 07-10-10 23:50

Vjestagirl, ik weet niet wat je nu moeilijk aan het doen bent, maar ik laat het bij deze gaan. Je legt me woorden in de mond die ik helemaal niet gezegd heb, en daar heb ik geen zin in

**Geplaatst**: 07-10-10 23:53

Geplaatst: 07-10-10 23:53

HOii ik ga ook eventjes mijn mening zetten.

Egoistisch vind ik het totaal niet..
Zelf zit ik ook in een depressie maar het is(lijkt me) een echte opluchting als je er niet meer bent.
Je geeft namelijk zelf overal de schuld van en de druk is echt groot.
Zelf heb ik elke dag zelfmoordneigingen maar ik durf het niet.
Problemen worden met een depressie nog groter.
Je denkt dan aan zelfmoord omdat je denkt dat het beter is voor iedereen om je heen.
Voor iedereen rust en die mensen zien jou problemen ook niet.
Ik denk dat het voor hem een stukje vrijheid was.

**Geplaatst**: 07-10-10 23:54

Geplaatst: 07-10-10 23:54

detour schreef:
Dat is een stuk rouw en dat hoort er bij om het uiteindelijk een plek te kunnen geven zonder dat je er emotineel nog door belast wordt..

Idd, dat denk ik ook

Je gaat er wel anders door in het leven staan als meerdere leeftijdsgenoten op die manier aan hun einde komen.
Zelfmoord is zoiets onvoorstelbaars. Je wordt geboren om te leven, niet om er zelf een einde aan te maken. Hoe kan je nou zelf een einde maken aan je bestaan? Da's zo onnatuurlijk.

@MamboBeach, idd, ik ben niet aan het rellen ofzo

**Geplaatst**: 07-10-10 23:56

Re: Zelfmoord egoistisch?

Geplaatst: 07-10-10 23:56

Heino trek het je niet aan, je mag gerust je mening geven

**Geplaatst**: 07-10-10 23:58

Geplaatst: 07-10-10 23:58

XmissdaphX schreef:
HOii ik ga ook eventjes mijn mening zetten.

Egoistisch vind ik het totaal niet..
Zelf zit ik ook in een depressie maar het is(lijkt me) een echte opluchting als je er niet meer bent.Je geeft namelijk zelf overal de schuld van en de druk is echt groot.
Zelf heb ik elke dag zelfmoordneigingen maar ik durf het niet.
Problemen worden met een depressie nog groter.
Je denkt dan aan zelfmoord omdat je denkt dat het beter is voor iedereen om je heen.
Voor iedereen rust en die mensen zien jou problemen ook niet.
Ik denk dat het voor hem een stukje vrijheid was.

Maar dat is het hem nou juist; je voelt die opluchting zelf helemaal niet als je er een eind aan maakt..
Je verlangt er wel naar, maar je krijgt het uiteindelijk niet.
Sterkte.. :(:)

**Geplaatst**: 08-10-10 00:02

Re: Zelfmoord egoistisch?

Geplaatst: 08-10-10 00:02

Nee, je voelt die opluchting niet, maar ook de pijn niet meer. En je hebt niet meer het gevoel een enorme last te zijn voor je omgeving. Zo beleef ik het tenminste, als zijnde een enorme lastpost en ellendeling voor iedereen die me IRL kent.

**Geplaatst**: 08-10-10 00:03

Geplaatst: 08-10-10 00:03

Zit toevallig nu naar rtl boulevard te kijken en albert legt het zo mooi en goed uit.. Echt super knap van hem

**Geplaatst**: 08-10-10 00:03

Geplaatst: 08-10-10 00:03

XmissdaphX schreef:
HOii ik ga ook eventjes mijn mening zetten.

Egoistisch vind ik het totaal niet..
Zelf zit ik ook in een depressie maar het is(lijkt me) een echte opluchting als je er niet meer bent.
Je geeft namelijk zelf overal de schuld van en de druk is echt groot.
Zelf heb ik elke dag zelfmoordneigingen maar ik durf het niet.
Problemen worden met een depressie nog groter.
Je denkt dan aan zelfmoord omdat je denkt dat het beter is voor iedereen om je heen.
Voor iedereen rust en die mensen zien jou problemen ook niet.
Ik denk dat het voor hem een stukje vrijheid was.

Ik zie in je profiel dat je 17 bent, hoe lang zit je ongeveer in therapie? (Gewoon belangstelling

)

**Geplaatst**: 08-10-10 00:07

Geplaatst: 08-10-10 00:07

detour schreef:
Mensen willen graag dingen bevaltten en verklaren, maar soms is het idd het leren accepteren wat een heel moeilijke klus is als ouder of andere nastaanden- Acceptatie van iets wat je niet kunt bevatten is ontzettend zwaar...Er mee om leren gaan is iets wat jaren kan duren..Net als schuldgevoelens los laten.. Had ik maar dit, had ik maar dat..

Ik heb al drie reacties in dit topic gewist en lees nu wat ik wilde zeggen...
Ik merk dat ik in dit topic moeite heb met de meningen, waarde-oordelen en wijsheden. Persoonlijk prijs ik me gelukkig dat ik me niet kán verplaatsen in iemand die dit leven niet meer aankan. En lijkt compassie met de nabestaanden me de enige juiste reactie.

**Geplaatst**: 08-10-10 00:13

Geplaatst: 08-10-10 00:13

91laura schreef:
XmissdaphX schreef:
HOii ik ga ook eventjes mijn mening zetten.

Egoistisch vind ik het totaal niet..
Zelf zit ik ook in een depressie maar het is(lijkt me) een echte opluchting als je er niet meer bent.
Je geeft namelijk zelf overal de schuld van en de druk is echt groot.
Zelf heb ik elke dag zelfmoordneigingen maar ik durf het niet.
Problemen worden met een depressie nog groter.
Je denkt dan aan zelfmoord omdat je denkt dat het beter is voor iedereen om je heen.
Voor iedereen rust en die mensen zien jou problemen ook niet.
Ik denk dat het voor hem een stukje vrijheid was.

Ik zie in je profiel dat je 17 bent, hoe lang zit je ongeveer in therapie? (Gewoon belangstelling )

Whoow lange quote :oo

ik heb een "speciale" topic..
Dan weten jullie het meeste

[MW] Ik ga mijn ouders vertellen dat ik een ES heb...

**Geplaatst**: 08-10-10 00:17

Geplaatst: 08-10-10 00:17

Sientje schreef:
detour schreef:
Mensen willen graag dingen bevaltten en verklaren, maar soms is het idd het leren accepteren wat een heel moeilijke klus is als ouder of andere nastaanden- Acceptatie van iets wat je niet kunt bevatten is ontzettend zwaar...Er mee om leren gaan is iets wat jaren kan duren..Net als schuldgevoelens los laten.. Had ik maar dit, had ik maar dat..

Ik heb al drie reacties in dit topic gewist en lees nu wat ik wilde zeggen...
Ik merk dat ik in dit topic moeite heb met de meningen, waarde-oordelen en wijsheden. Persoonlijk prijs ik me gelukkig dat ik me niet kán verplaatsen in iemand die dit leven niet meer aankan. En lijkt compassie met de nabestaanden me de enige juiste reactie.

Precies.

Ik denk dat je ook niet van jezelf als mens mág verwachten dat je het kunt bevatten; wie kan immers in andermans hoofd kijken, drijfveren begrijpen etc?..

**Geplaatst**: 08-10-10 00:22

Geplaatst: 08-10-10 00:22

Oja klopt! Die lees ik wel eens. (Ik heb ook een ES dus daarom vond ik het wel interessant)

Ik wil even iets 'voorzichtig' zeggen. Hoop er niemand mee voor zijn kop te stoten!
Maar als je je in een situatie bevind waarin je nog een relatieve 'prille' depressie (of andere problemen) hebt. Je omgeving weet het niet of hoort het net en dan besluit je er een einde aan te maken, dan vind ik het nog redelijk richting egoïsme te neigen. Ik zeg niet dat het egoïstisch is want dat vind ik niet (ieder mens mag over mijn eigen lot beslissen). Maar wat zo jammer is bij die mensen is dat ze niet weten hoe het is als je misschien andere soort hulp krijg, ze maken een beslissing in een sombere bui terwijl de kans dat het beter gaat worden groter is dan dat het zo blijft!
Ik kan me niet zo verwoorden als dat ik het in mijn hoofd heb, maar het is al laat

.

**Geplaatst**: 08-10-10 00:26

Geplaatst: 08-10-10 00:26

91laura schreef:
Maar wat zo jammer is bij die mensen is dat ze niet weten hoe het is als je misschien andere soort hulp krijg, ze maken een beslissing in een sombere bui terwijl de kans dat het beter gaat worden groter is dan dat het zo blijft!

Daarom vind ik zo'n zelfmoordpil niet zo'n goed idee

Ik zou het tof vinden als depressies (en andere psychiatrische aandoeningen) meer uit de taboesfeer kunnen komen, dan zoeken mensen ook sneller hulp denk ik. Nu word je toch nog een beetje sceptisch aangekeken door best veel mensen als je zegt dat je gesprekken bij een psycholoog gehad hebt. Of zelf een psychische stoornis hebt. Ik heb zelf ADHD, en ik hoor sommige mensen nu al vanachter hun computer denken "oh dat heeft ook iedereen tegenwoordig, modeziekte!". Dat maakt de stap om er hulp voor te zoeken/ervoor uit te komen niet gemakkelijker. En dergelijke reacties kan je met een depressie ook verwachten

**Geplaatst**: 08-10-10 00:30

Re: Zelfmoord egoistisch?

Geplaatst: 08-10-10 00:30

Ja klopt inderdaad.. Ik ben ook niet zo'n voorstander van zo'n pil.
Ik herken het ook heel erg. Ik heb zelf een eetstoornis (en borderline) en zodra dat boven tafel komt is er al een andere sfeer. Ik kan er mee omgaan, dan heb ik geleerd, maar voor andere mensen in zo'n situatie kan het verdomd lastig zijn!

**Geplaatst**: 08-10-10 00:36

Re: Zelfmoord egoistisch?

Geplaatst: 08-10-10 00:36

Het lijkt me ook geen pil die je uit een automaat trekt, daar zal als die ooit komt, toch wel heel veel zorg en overleg aan vooraf gaan.

**Geplaatst**: 08-10-10 00:37

Geplaatst: 08-10-10 00:37

Ik heb zelf adhd en nog het een en ander en begrijp het maar al te goed, de meeste mensen zijn te gelukkig om het te snappen, pas als ze het zelf mee maken snappen ze het. Al ben ik wel gelukkig hoor. Ik hoop dat hij zn rust gevonden heeft.

**Geplaatst**: 08-10-10 00:39

Geplaatst: 08-10-10 00:39

je kan iemand niet veroordelen waarom die persoon het gedaan heeft. je kijkt iemand aan maar niet in het hoofd.
hoe graag je ook iemand wil helpen vaak zit de depressie dieper dan degene laat blijken.

wij hebben het van heel dichtbij meegemaakt dat een hele goede vriend van ons ook een einde aan zijn leven heeft gemaakt. hij zag het ook niet meer zitten, de reden hou ik privé. zijn nabestaanden hebben er vrede mee en hopen dat hij zijn rust heeft gevonden waar hij na op zoek was.

**Geplaatst**: 08-10-10 08:48

Geplaatst: 08-10-10 08:48

Om de een of andere reden lees ik in heel veel reactie,s tussen regels door dat men schijnt te denken dat je in een Depressie nog rationeel aan het denken bent? Nou een van tekenen Depressie is dat degene die er aan lijd zelf vindt dat er niet zoveel aan de hand is! Dat z,n artsen en omgeving maar lastig doen!

Als je in een depressie zit, en je enige uitweg lijkt een einde aan je leven te maken, dan heb je je in je gevoel al afgesloten van je omgeving! Je ziet en voelt de negatieve gevolgen voor je omgeving niet meer! Men denkt zelfs dat ze hun omgeving een plezier doen, omdat ze zichzelf als last voelen. Omdat niemand hun immers lijkt te begrijpen?

Daarom is een Depressie ook heel moeilijk te behandelen, ik vindt dat je eigenlijk niet over dit soort zaken kan oordelen als je er niet zelf mee te maken hebt gehad! Natuurlijk is het hebben en uiten van een mening een ander verhaal.

**Geplaatst**: 08-10-10 08:52

Re: Zelfmoord egoistisch?

Geplaatst: 08-10-10 08:52

Ik denk dat de gezonde mensen onder ons nauwelijks kunnen beseffen wat iemand gedurende een zware depressie doormaakt. En dat is ook logisch, want wij zitten er niet in. Het is mijns inziens dan ook onmogelijk om te oordelen over zelfmoord. Ik vrees dat we geen idee hebben hoe ongelukkig Antonie Kamerling was....

**Geplaatst**: 08-10-10 08:54

Geplaatst: 08-10-10 08:54

Er zal op dit moment geen bokker on line zitten die er over mee kan praten en die dat wel kunnen die hoor je niet.

AK was erg ingestort, lichamelijk en geestelijk op omdat hij altijd erg hard werkte, heel onzeker karakter had en wellicht daardoor ook erg veel faalangsten. De kruik gaat te barsten tot hij zinkt.

**Geplaatst**: 08-10-10 08:57

Geplaatst: 08-10-10 08:57

Sientje schreef:
detour schreef:
Mensen willen graag dingen bevaltten en verklaren, maar soms is het idd het leren accepteren wat een heel moeilijke klus is als ouder of andere nastaanden- Acceptatie van iets wat je niet kunt bevatten is ontzettend zwaar...Er mee om leren gaan is iets wat jaren kan duren..Net als schuldgevoelens los laten.. Had ik maar dit, had ik maar dat..

Ik heb al drie reacties in dit topic gewist en lees nu wat ik wilde zeggen...
Ik merk dat ik in dit topic moeite heb met de meningen, waarde-oordelen en wijsheden. Persoonlijk prijs ik me gelukkig dat ik me niet kán verplaatsen in iemand die dit leven niet meer aankan. En lijkt compassie met de nabestaanden me de enige juiste reactie.

Ja Sientje zo is het maar net....ik lees in het topic van AK reakties die ik zo ver beneden pijl vind. Zo egoistisch!

Isa wist exact hoe hij zich voelde en ook zij heeft hierin een ontwikkeling gemaakt. Heel knap hoe zij die tijd heeft doorstaan en hoe ze verder gaat. Heel veel respect voor haar en heel veel medeleven voor het inrotte gevoel dat AK bij zich droeg.

**Geplaatst**: 08-10-10 09:07

Geplaatst: 08-10-10 09:07

Rebeccatjuh schreef:
_Gabrielle_ schreef:
Dan is mijn mening dat jezelf egoistisch bent. niet aanvallend bedoelt op jou hoor. maar als je iemand ergste dalen hebt gezien dan kun je hem dat wel vergeven. vergeten zul je nooit doen maar vergeven wel.

Je laat dus heel bewust je kinderen vaderloos en getraumatiseerd achter, dat zou ik iemand nooit kunnen vergeven.

Heel bewust is het niet, iemand is zo ziek dat hij/zij het misschien wel als de ENIGE uitweg ziet!?!
M'n beste vriendin haar vader is uiteindelijk tot deze keuze gekomen. Instellingen stuurden hem naar huis (nadat die arme man daar in zijn blootje, want ja je weet niet wat hij zichzelf aan zou doen...., VOL met medicijnen....) omdat ze niet meer wisten wat ze met hem aan moesten..........
Je kunt je niet voorstellen hoe zo'n situatie thuis is!!!!!!!!!!!!! NOOIT mochten er vriendinnen of wat voor visite ook thuis komen, dat kon hij niet aan... Wanneer moeders met een tas boodschappen thuis kwam, vloog hij erop af, om te kijken of er geen 'onzinnige' dingen gekocht waren..... (hij had het idee dat er door zijn ziekte geen geld was....) Wanneer ze hem eindelijk zo ver kregen om een stukje mee te gaan wandelen, kwamen ze toevallig een collega van hem tegen en die vond het nodig een opmerking te maken 'Goh, het gaat wel goed allemaal zo te zien!'............. Buiten kwam hij voorlopig niet meer......
M'n vriendin werkte in het dorp. Tussen de middag ging ze naar huis. De weg naar huis was met lood in haar schoenen.... Zou haar vader zichzelf iets aangedaan hebben of niet........ Haar zusje had geen vriendinnen. Je werd toch geen vriendin met iemand die haar vader 'GEK' was..........................
En zo kan ik nog uren doorgaan.
Wanneer je in zo'n situatie leeft, kun je je heel misschien iets beter voorstellen dat zo'n stap misschien toch niet zo heel raar is.......

**Geplaatst**: 08-10-10 10:10

Geplaatst: 08-10-10 10:10

Kentaro schreef:
Heel bewust is het niet, iemand is zo ziek dat hij/zij het misschien wel als de ENIGE uitweg ziet!?!
M'n beste vriendin haar vader is uiteindelijk tot deze keuze gekomen. Instellingen stuurden hem naar huis (nadat die arme man daar in zijn blootje, want ja je weet niet wat hij zichzelf aan zou doen...., VOL met medicijnen....) omdat ze niet meer wisten wat ze met hem aan moesten..........
Je kunt je niet voorstellen hoe zo'n situatie thuis is!!!!!!!!!!!!! NOOIT mochten er vriendinnen of wat voor visite ook thuis komen, dat kon hij niet aan... Wanneer moeders met een tas boodschappen thuis kwam, vloog hij erop af, om te kijken of er geen 'onzinnige' dingen gekocht waren..... (hij had het idee dat er door zijn ziekte geen geld was....) Wanneer ze hem eindelijk zo ver kregen om een stukje mee te gaan wandelen, kwamen ze toevallig een collega van hem tegen en die vond het nodig een opmerking te maken 'Goh, het gaat wel goed allemaal zo te zien!'............. Buiten kwam hij voorlopig niet meer......
M'n vriendin werkte in het dorp. Tussen de middag ging ze naar huis. De weg naar huis was met lood in haar schoenen.... Zou haar vader zichzelf iets aangedaan hebben of niet........ Haar zusje had geen vriendinnen. Je werd toch geen vriendin met iemand die haar vader 'GEK' was..........................
En zo kan ik nog uren doorgaan.
Wanneer je in zo'n situatie leeft, kun je je heel misschien iets beter voorstellen dat zo'n stap misschien toch niet zo heel raar is.......

Daar sluit ik me bij aan..