Bokt.nl

superpony schreef:

Mistral, veel mensen weet je wel of ze lijden. Mijn broer is ooit geopereerd en de arts wist zeker dat hij veel pijn had na die operatie. Ze konden hem alleen moeilijker beoordelen, omdat ze hem niet kenden. Mijn moeder is dus regelmatig gevraagd hoe zij hem vond etc. Je kent je kind op een gegeven moment wel goed natuurlijk.

En ja, ook gezonde mensen hebben pijn of krijgen wat. Maar ook die mensen hebben soms zelf de keus en kiezen om NIET meer zo te willen leven. Kan ik genoeg voorbeelden van noemen ook.

Het blijft een discussie waar je nooit 100% uit gaat komen.

C_arola schreef:

dobbel schreef:

maar het is al een kind wanneer het in je buik zit, en dan kan je nog wel kiezen weg halen of niet, nee hoor ik zie geen verschil.

Vanaf het moment dat ik weet dat ik zwanger ben, is het imo een baby. Wat de wetenschap daar ook over zegt.
En ik zou mijn kind niet kunnen weghalen.

Joyckuh schreef:

MISTRAL94 schreef:

Ik denk dat je voorzichtig moet zijn met uitspraken als dat ze veel pijn hebben. Bovendien zijn er ook "gezonde" mensen die veel pijn hebben dus ook dat kun je niet uitsluiten. Het was wel vele malen makkelijker geweest als ze dat met zekerheid konden zeggen.

Pijn is niet alleen lichamelijke pijn, maar ook geestelijk. Wat naar mijnes inziens veel erger is. Een kind met besef van zijn handicap zal vast wel eens een fase doorgaan waarin hij/zij merkt anders te zijn dan anderen. Zich afvragen waarom hij niet zo is als andere kindjes. Jaloers zijn om dat hij ook in achtbaan wil en er niet in mag vanwege zijn beperking. En vele zullen dit nooit volledig accepteren...

Gezonde mensen kunnen ook pijn hebben, ben ik met je eens

Joyckuh schreef:

Carola: Ik hoop die keuze voor te kunnen zijn door goed met mijn zoon te bepraten wat hij wil. Nu nog niet is hij te klein voor, en nu zou ik handelen wat naar mijn mening het beste is. Maar als hij ouder is wil ik dit met hem bespreken. Als hij al aangeeft niet zo'n leven te willen, is besluit vele malen makkelijker. Ik heb mijn ouders vaak genoeg verteld niet te willen leven als kasplant, niet te willen leven met een verlamming vanaf hals. Nee, dat hoeft voor mij niet. En ik hoop dat ik het vaak genoeg heb gezegd zodat ze als het nodig is, handelen naar wat IK wil.

MISTRAL94 schreef:

Maar jij zou dus bij voorbaat al kiezen voor abortus begrijp ik? Omdat de kans erin zit dat het kind niet gelukkig kan worden? Of begrijp ik je nu verkeerd?

Joyckuh schreef:

Mistral: er zijn kinderen met een handicap die gelukkig zijn. Zeker wanneer ze het zelf niet beseffen en een laag niveau hebben. Echter wanneer ze dit wel beseffen, moet je eens zonder de ouders/familie/vrienden erbij vragen wat dit kind het liefste had? Leven met een handicap of net zo zijn als alle anderen, kunnen lopen/rennen/spelen zonder afhankelijk te zijn van anderen. En echt zonder ouders er bij! Want dat is het mooie aan kinderen, die willen niemand bewust kwetsen...

dobbel schreef:

Tuurlijk is dat natuurlijk, maar toch o zo belangrijk om nuchter te blijven, ipv van in een droomwereld te gaan leven, dat zie je helaas ook te vaak.

C_arola schreef:

Joyckuh schreef:

Carola: Ik hoop die keuze voor te kunnen zijn door goed met mijn zoon te bepraten wat hij wil. Nu nog niet is hij te klein voor, en nu zou ik handelen wat naar mijn mening het beste is. Maar als hij ouder is wil ik dit met hem bespreken. Als hij al aangeeft niet zo'n leven te willen, is besluit vele malen makkelijker. Ik heb mijn ouders vaak genoeg verteld niet te willen leven als kasplant, niet te willen leven met een verlamming vanaf hals. Nee, dat hoeft voor mij niet. En ik hoop dat ik het vaak genoeg heb gezegd zodat ze als het nodig is, handelen naar wat IK wil.

Ik denk dat niemand over een ander kan oordelen wat diegene zou moeten doen in bepaalde situaties. Zolang mensen maar niet alleen uitgaan van wat zij willen ipv wat de betreffende persoon wil.
Veel mensen willen ook niet voor een gehandicapt kind zorgen, mensen die ik ken. Er zijn ook mensen die een gezond kind hadden die door iets gehandicapt is geworden en die mensen willen dan ook niet meer voor hun kind zorgen. Dat noem ik egoïstisch.
Als je het beste voor je kind wilt en het met hem/haar kan bespreken op een bepaalde leeftijd dan vind ik dat heel goed.
Zolang je maar uitgaat wat het beste is voor het kind en niet alleen voor jezelf (dit bedoel ik niet naar jou Joyckuh).

MISTRAL94 schreef:

Mocht ik ooit wel voor die beslissing komen te staan, dan maak ik die beslissing tegen die tijd. Al hoop ik dat dit me bespaard zal worden.

janne schreef:

ik zou als ik zo weten dat ik een kind kreeg met bv een downsyndroom of meervoudig gehandicapt blikt het laten aborteren.
waarom omdat de zorg voor zon kind heel erg zwaar is zowel lichamelijk als geestelijk (werk zef inde verpleging)en ik er niet gelukkiger van word,en ook omdat je vrijheid er meestal aardig door beperkt word.
heel ego mischien,maar zo kijk ik er tegen aan.

C_arola schreef:

Joyckuh schreef:

Mistral: er zijn kinderen met een handicap die gelukkig zijn. Zeker wanneer ze het zelf niet beseffen en een laag niveau hebben. Echter wanneer ze dit wel beseffen, moet je eens zonder de ouders/familie/vrienden erbij vragen wat dit kind het liefste had? Leven met een handicap of net zo zijn als alle anderen, kunnen lopen/rennen/spelen zonder afhankelijk te zijn van anderen. En echt zonder ouders er bij! Want dat is het mooie aan kinderen, die willen niemand bewust kwetsen...

Weet je wat het punt hiermee is;
Iedereen wil hetzelfde zijn als een ander, vooral kinderen omdat zij zichzelf identificeren met anderen.
Een buitenstaander zijn is nooit goed, bij geen enkele volk, dier enz.
Heel veel gehandicapte kinderen willen hetzelfde zijn als anderen, maar betekent dat automatisch dat zij niet hadden moeten leven omdat zij anders zijn??
Dat zij zelf hadden moeten besluiten; of ik leef en ben gehandicapt of ik ben dood??
Mijn broer was gehandicapt en had er heel veel problemen mee, maar hij was ook ontzettend optimistisch, hij zag bij veel dingen geen beperking. Hij was erg goed in planten, dieren en werken met zijn handen en haalde daar erg veel plezier en geluk uit.
Ik als gezond mens, was een pessimist, zag overal problemen en zit erg in mijn hoofd.

Joyckuh schreef:

C_arola schreef:

Ik denk dat niemand over een ander kan oordelen wat diegene zou moeten doen in bepaalde situaties. Zolang mensen maar niet alleen uitgaan van wat zij willen ipv wat de betreffende persoon wil.
Veel mensen willen ook niet voor een gehandicapt kind zorgen, mensen die ik ken. Er zijn ook mensen die een gezond kind hadden die door iets gehandicapt is geworden en die mensen willen dan ook niet meer voor hun kind zorgen. Dat noem ik egoïstisch.
Als je het beste voor je kind wilt en het met hem/haar kan bespreken op een bepaalde leeftijd dan vind ik dat heel goed.
Zolang je maar uitgaat wat het beste is voor het kind en niet alleen voor jezelf (dit bedoel ik niet naar jou Joyckuh).

Ik zou prima voor een gehandicapt kind kunnen zorgen. Dat zou voor mij dus echt niet de reden zijn om het weg te halen
Echter ga ik uit van het standpunt van het kind. Ik ken genoeg volwassen mensen die duidelijk vertellen dat ze liever niet geboren waren omdat hun leven bestond uit pijn en verdriet. Ik vind het risico te groot hier later mee geconfronteerd te worden.
Ik heb veel over mijn kind, eigenlijk alles. Ik wil best mijn eigen sociale leven en alles daarbij opgeven om hem gelukkig te maken! Zeker als hij straks door een ongeluk beperkt is. Ik zou er alles voor op willen geven! maar niet een kind willen houden uit egoisme voor mezelf Niet omdat ik mijn eigen leven niet op wil geven. Dat heb ik voor een deels al gedaan door geen abortus te ondergaan op mijn 16de.

Zazoo schreef:

Dat ligt eraan hoe ernstig dat kind gehandicapt is. Een tijdje terug was er een aflevering van Dr. Phil over een man en vrouw met 3 kinderen die zowel doof als blind waren. Voor de ouders natuurlijk geweldig lastig, maar ik vraag me ook af of zo'n kind dan wel een menswaardig leven heeft als hij bijna niks meekrijgt van zijn omgeving.