Even om in te gaan op beide posts:
kay27 schreef:Ja, daar heb je gelijk in. Dan is het meer ervaring in de psychiatrie waardoor je de onderscheiden kunt maken.
Hoewel... Toch, als je het hebt over de symptomen van de DSM zul je de beelden aardig kunnen plaatsen. En dan heb je nog steeds gelijk met je stellingen, alleen is het dan het grotere kader dat bepaalt over welk ziektebeeld het gaat.
Psychiatrie is niet voor niks zo'n moeilijk, toch wel vrij grijs gebied.
Vedette schreef:Toch nog even inhakend op de DSM. Ieder persoon is anders en ook bij ieder persoon zal een stoornis anders tot uiting komen. Toch zijn er aantal wezelijke kenmerken welke bij bijna ieder persoon terugkomen. Deze worden in de DSM beschreven en zorgen ervoor dat een stoornis te classificeren is. Want wanneer er geen algemene kenmerken meer zouden zijn, hoe zou men dan ooit nog een stoornis kunnen diagnostiseren als zijnde een bepaalde stoornis?
Mijn grootste bezwaar tegen de DSM4 is eigenlijk het risico dat buitenstaanders de patiënt (om even dat woord te gebruiken... even ter info: ik heb het nu niet alleen over borderliners, maar ook over mensen met welke andere stoornis of ziektebeeld opgenomen in de DSM dan ook) gaan zien als de "criteria".
Tuurlijk is er in de psychiatrie (als het goed is) sprake van een hoop kennis, ervaring, etc etc, waardoor deze criteria op een juiste manier kunnen worden "verbonden" met een patiënt. Maar dan spreek je ook over vakmensen die de onderzoeken uitvoeren, niet over buitenstaanders.
Ik ving laatst een gesprek op tussen m'n moeder en mijn zusje. Ze hadden een discussie over borderline, of eigenlijk wilde m'n zusje weten wat dat eigenlijk precies is. Mijn moeder (werkt met personen met allerlei van dergelijke ziektebeelden, gedragsstoornissen etc) begon prima: persoonlijkheidsstoornis, vaak wat ergs meegemaakt, ga zo maar door. Maar al vrij snel sloeg het om - ze kent vanuit haar werk enkele borderliners en daar ging 't: "manipulatief", "zwartwit denken", "werken vaak andere mensen tegen zich", "moeite met relaties", ga zo maar door. En vervolgens "het zou me niet verbazen als die-en-die ook borderline heeft, want zus-en-zo en "die heeft dat ook".
Het is zo veel meer dan enkele van die criteria. Iemand is geen borderliner omdat ze manipuleert of een familie tegen zich uitspeelt of geen relaties kan onderhouden, iemand is ook geen borderliner omdat hij of zij "wel zés van die kenmerken heeft". Het risico van het bekend zijn met de criteria vind ik dus ook die gedachtengang - hey, die persoon doet zus-of-zo, dat is een kenmerk van borderline!