Ik heb een paar weken terug mijn enkelbanden zwaar uitgerekt. Toen kon ik me voet ook niet bewegen, of er normaal oplopen (met lopen moest ik op iemand steunen anders deed het te veel pijn) Ik zou dus niet te veel gaan lopen, en een beetje rust nemen. En inderdaad wat de arts al zei, als je er lang last van hebt terug gaan..
Een vriendelijk verzoek om ontopic te blijven. De TS vraagt om adviezen en niet om een discussie te starten over bijvoorbeeld artsen die tegenwoordig niet blijken te luisteren naar de patienten.
Ik ga morgen de huisarts met een bezoekje vereren.Ik had eigenlijk vandaag ook kunnen komen omdat de assistente niet erg goed vondt klinken maar vandaag is de begrafenis van mijn oom.Ik ben benieuwd wat er uit gaat komen morgen.
Nou , ben bij de huisarts geweest.Deze had me naar het ziekenhuis gestuurt voor een foto.Gelukkig blijkt er niks gebroken.Morgen moet ik terug naar de huisarts en wordt het ingetaped.Mijn enkelbanden zijn ernstig verrekt en een beetje ingescheurt.Ook is m'n achillespees gekneust en heb ik m'n kuitspier flink verrekt en een spier vlak boven m'n enkel...kortom, ik ben nog wel even zoet....en terwijl ik m'n trouwschoenen moet inlopen
Ik had precies! hetzelfde als jou! Zelfs na 6 weken was er nog een bult, daarzo net boven het botje, waar ik niet op kon drukken enzo. Heb ook 6 weken ingetaped gezeten en 2 weken op krukken moeten lopen & nu is alles weer over. Ongeveer dik 3,5 maand verder denk ik, maar toch alles is weg.
Ik heb hetgeen jij hebt meegemaakt, in augustus 2006 meegemaakt... Ik sloeg mijn enkel om door in een put in onze tuin te vallen en ik kreeg ook geen foto's, wel drukverbandje enzo... Mijn huisarts verzekerde mij ervan dat er niets ernstig aan de hand was.
Na enkele weken was de pijn grotendeels weg... ik dacht dus dat er echt niets aan de hand was en ging gewoon verder.
In augustus 2007, ruim één jaar later, merkt mijn vriend op dat ik de laatste weken nogal vaak struikel... Net alsof ik mijn voeten niet genoeg ophef... Ik dacht echt dat ik gewoon lomp was Maar na enkele weken viel het mij zelf op dat ik gewoon van het minste struikelde, niet alleen hellende wegen of kasseien, maar ook op vlakke weggetjes kon ik letterlijk tegen de grond gaan... heel genant...
In september ging ik voor een routinecheck naar mijn osteopaat en die zei dat de vork van mijn onderbeen niet goed meer in mijn voet paste... hij heeft de voet goed gezet maar na twee weken had ik net hetzelfde probleem.
Osteopaat verwees me door naar een voetspecialist/-chirurg in het universitair ziekenhuis. Die dokter stelde meteen vast dat ik hyperlaxie aan beide enkels heb overgehouden aan mijn val vanhet jaar ervoor en nadat hij een mri-scan had laten nemen werd onherstelbare schade aan mijn linkerenkel vastgesteld... Mijn buitenste enkelband was zo ver uitgerokken dat hij onmogelijk mijn enkel nog kon tegenhouden, wat meteen het 'struikelen' verklaarde...
Op 14 maart 2008 hebben ze dat ligament gereconstrueerd, ik heb 3 weken in een spalk gezeten en moet nu voor 8 weken minstens een walker boot aan zodat ik met krukken iets of wat kan stappen. De pijn is niet te harden, ik moet opium-derivaten nemen om de pijn iets of wat dragelijk te maken. Ik krijg minstens 60 beurten kinesitherapie om terug te leren stappen en mijn enkle goed te gebruiken... Alles bij elkaar geteld zal ik ongeveer een jaar moeten revalideren... Om nog maar te zwijgen van mijn rechter voet, waar mijn ligamenten ook te soepel zijn...
En dat allemaal omdat mijn huisarts veronderstelde dat er niets aan de hand was...
Ik kan je maar één tip geven: luister naar je eigen lichaam, want eenmaal het te laat is, kan dat je heel zuur opbreken...