Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-03-07 17:09

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 16-03-07 17:09

bloempje van harte gefeliciteerd Go jij! Go jij!

en we wachten nu op jou bevallingsverhaal . Haha!

**Geplaatst**: 16-03-07 17:12

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 16-03-07 17:12

haaihaai,,, Ben echt blij dat alles goed verlopen is straks lekker op bezoek toch daantje Haha!

en byetheway kindje heet Mike...

Ze zal zelf haar verhaal wel verklaren als ze thuis is gekomen. xxies

**Geplaatst**: 16-03-07 20:44

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 16-03-07 20:44

@bloempje: Gefeliciteerd met je mannetje, ben benieuwd naar foto's van het kleintje.

**Geplaatst**: 16-03-07 20:46

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 16-03-07 20:46

Bloempje, nogmaals gefeliciteerd, we wachten op je verhaal! Knipoog

Enne....................... vele foto's natuurlijk!

**Geplaatst**: 16-03-07 21:49

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 16-03-07 21:49

Ik zal dan ook even mijn verhaal schrijven.

Onze oudste dochter is ondertussen al weer 4 jaar. Bij de eerste zwangerschap ben ik ontzettend misselijk geweest, en dan niet alleen de ochtenden, maar gewoon de hele dag. Tot 20 weken kon ik gemakkelijk mijn gewone kleren aan. Ik ben de eerste 4 maanden 12 kg afgevallen. Uiteindelijk woog ik aan het eind van de zwangerschap het zelfde als aan het begin. Vooral die beginperiode vond ik ontzettend zwaar, pas na 26 weken kon ik genieten van de zwangerschap. (nou ja genieten, ik had ook net mijn paardje moeten laten inslapen).
De laatste maanden waren niet zwaar, ik kon nog heel veel en heb op de dag dat mijn dochter geboren is nog de stallen uitgemest.
's middags begon het te rommelen, maar echte weeën waren het niet. Toch even de verloskundige gebeld. Ze kwam kijken en ik had al 3 cm ontsluiting, zonder veel moeite. Ze verwachte dat ik in de loop van de nacht, tegen de morgen, zou bevallen. Dat had ze ook verteld aan de dienstdoende vk. Maar rond 20.00 uur werden de weeën heviger en om 21.00 uur hebben we de verloskundige gebeld. Ik had toen 6 cm. De vk heeft toen de vliezen gebroken en toen werd het ineens echt heftig. Ik kon alleen voorover gebukt, hangend over het bed, de weeën opvangen. Om 10.30 uur had ik volledige ontsluiting en de kraamhulp was net gearriveerd. Ik mocht gaan persen, na 2 persweeën werd onze dochter Laura geboren 10.55 uur(vk en kraamhulp waren nog de handschoenen aan het aantrekken). Ze had 3 10en en mocht gelijk op mijn buik. Zo'n heerlijk gevoel! Ik heb toen gelijk gezegd: was het dat? Daar moesten ze wel mee lachen.

Bij de tweede (bijna 2 jaar geleden) zag ik heel erg tegen de bevalling op, de eerste was zo gemakkelijk geweest, stel je voor de tweede niet. De baby was niet ingedaald, maar dat kon volgens de vk ook tijdens de bevalling nog gebeuren. Ik heb een week lang iedere nacht voorweeën gehad, dus ik was al behoorlijk moe toen het eindelijk doorzette. De verloskundige kwam en ik had 5 cm ontsluiting om 8.00 uur. De vk besloot mijn vliezen te breken, en helaas was het niet helder. Dus dochter wakker gemaakt en naar de overburen gebracht en zelf naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis werd ik gelijk aan een hele hoop apparaten gelegd en mocht ik niet meer rondlopen, laat staan in bad. Ik moest op mijn zij gaan liggen. Op deze manier kon ik mijn weeën niet meer opvangen en raakte ik in paniek. Het was een geluk dat mijn eigen vk erbij mocht blijven, want de co-assistent was echt een kreng. Ik had persweeën bij 8 cm, maar mocht niet meepersen vanwege het randje en omdat de kleine niet was ingedaald. Dit was gewoon niet uit te houden, op je zij liggend persweeën opvangen. uiteindelijk besloot mijn vk, toen de co-assistent even weg was, om het toch te wagen en me mee te laten persen. Met 1 perswee was de kleine er bijna uit, maar ik mocht niet doorpersen omdat de baby dan "gelanseerd" zou worden. Uiteindelijk ging het zo snel dat bij de 2e perswee onze zoon Finn werd geboren, 10.30 uur. Het mannetje was helemaal blauw van de snelle afdaling die hij had gemaakt, maar binnen 10 minuten was alles weggetrokken. De co-assistent was ontzettend kwaad op de vk, omdat ze niet had gewacht dat ik 10 cm had en Finn helemaal was ingedaald. Mijn man heeft toen gezegd, dat ze van de kamer moest gaan, hij wilde ons geluk niet laten verpesten door haar.

Ik zou graag nog 1 keer zwanger willen worden en alles nog 1 keer willen meemaken. Maar op dit moment vind mijn man 2 kinderen genoeg.

**Geplaatst**: 16-03-07 22:34

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 16-03-07 22:34

Ik heb ook een keizersnee gehad had veel van de bevalling verwacht maar niet dat het uit zou lopen op een keizersnee. Wat ik overigens heel erg vond waren reacties van mensen die zeiden, goh nu weet je nog niet wat bevallen is Stoom uit je oren

**Geplaatst**: 17-03-07 12:28

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 17-03-07 12:28

Aaah Mistral dan wil je ze toch wel even $^@#%$% Boos!

**Geplaatst**: 17-03-07 12:30

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 17-03-07 12:30

BLOEMPJE GEFELICITEERD Haha!

**Geplaatst**: 17-03-07 12:35

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 17-03-07 12:35

nou ik meld me even, wan tik vind het altijd fijn om zulke verhalen te lezen, al heb ik (nog) geen ervaring

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-03-07 13:15

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst door de TopicStarter : 17-03-07 13:15

Marshaha, wel al plannen in die richting? Knipoog

Mistral, wat een opmerking zeg! Boos!

Ik ben echt blij dat ik die niet heb gehad. Was denk ik ook niet slim geweest van die persoon Clown

**Geplaatst**: 17-03-07 14:04

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 17-03-07 14:04

Ik was op dat moment nogal verbaasd dat ik die reacties kreeg. Mijn schoonmoeder zei bijvoorbeeld een dag na de bevalling ach wees maar blij dat je dmv een keizersnee bent bevallen. Daar herstel je veel sneller van. Dat ik ruim 24 uur in de weeen gelegen heb vergeten we maar, ook dat ik die weeenstorm kreeg door het infuus denken we maar even weg Bloos

Op dat moment had ik zoiets van ik weet wie het zegt laat maar gaan maar via de natuurlijke weg zul je toch wel sneller herstellen dan van een keizersnee. Boos!

Om het dan maar niet te hebben over de teleurstelling die het met zich meebrengt. Want voor mijn gevoel heb ik al die pijn voor niets gehad dat ze uiteindelijk alsnog een keizersnee gingen plannen Verdrietig

Maar hoe ellendig het ook was, ik sluit niet uit dat er ooit een 2e komt Haha!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-03-07 13:24

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst door de TopicStarter : 20-03-07 13:24

Lijkt mij ook dat je van een gewone bevalling sneller hersteld. Alhoewel je daar ook nog lang last van kan hebben als je bijvoorbeeld veel bloed hebt verloren.
Ik vind het zelf niet erg dat ik die weeën voor niks heb gehad. Heb ik dat tenminste wel meegemaakt Haha!

Wel vind ik het jammer dat ik nu niet het gevoel van een echte bevaling ken.
Mijn bevalling begon normaal, maar de afloop hoorde daar niet bij. Die had ik me toch wat anders voorgesteld...

**Geplaatst**: 20-03-07 13:46

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 20-03-07 13:46

Ik heb ook veel bloed verloren tijdens de bevalling wat idd ook erg vervelende bijwerkingen geeft. Ook heb ik 12 week voor de bevalling een toch wel vrij heftig ongeluk gehad waarvan ik nog niet volledig hersteld was toen ik moest gaan bevallen. Dat was een flinke inslag op mijn lichaam het herstel van de keizersnee heeft bij mij erg lang geduurd. Nu na bijna 2 jaar heb ik bij tijden nog veel last van het litteken. Ongetwijfeld heb je van een gewone bevalling ook veel last na die tijd maar het herstel zal vele malen sneller zijn dan een keizersnee. Het is tenslotte wel een buikoperatie wat je ondergaat Knipoog

**Geplaatst**: 20-03-07 14:03

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 20-03-07 14:03

Ik was sneller hersteld van de keizersnede als van de natuurlijke bevalling .
De eerste 2 weken na de keizersnede liep ik voorover en deed de wond zeer .
Maar na 6 weken zat ik weer op mijn paard .

Bij mijn natuurlijke bevalling is het misgegaan bij mijn bekken .
Ook mocht ik niet ingeknipt worden omdat ik de ziekte van crohn had dus hebben ze mij in laten scheuren .
Daar heb ik dus en van mijn bekken heel erg veel last van gehad en zat ik ongeveer pas na 3 mnd weer op mijn paard en kon toen ook pas weer al mijn dagelijkse dingen gaan doen .

Maar toch is de natuurlijke bevalling mj wel beter en mooier bij blijven staan .
Ondanks dat ik het allebei niks vond Knipoog

**Geplaatst**: 20-03-07 15:47

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 20-03-07 15:47

Wat voor ongeluk heb je gehad Mistral? Beeb niks van opgelopen toen?
Dat was ook mijn ergste nachtmerrie, dat ik een ongeluk zou krijgen en baby dood zou gaan Huilen

Was echt vrij snel benauwd in de auto, terwijl ik daar normaal nooit last van had (vriendje houd wel van pittig rijden, maar nooit gevaarlijk ofzo maar toch vond ik het eng, nu met Robin ook wel hoor...).

**Geplaatst**: 20-03-07 16:03

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 20-03-07 16:03

Ik ben met 30 weken van het paard gevallen (ik had amper een buik) dus ik reed nog best fanatiek.
de kleine zat goed beschermd, maar mijn ribben, long en lever waren er iets minder goed aan toe. Ik kwam met mijn ribben op het hek terecht waardoor ik een aantal gebroken en gekneusde ribben had. Het gevolg was een klaplong omdat de rib door de long heen ging. Een long kneuzing en mijn lever was gekneusd, al met al heeft het me bijna 14 dagen ziekenhuis opgeleverd. Waarin ik in de eerste week ook nog eens weeen kreeg die ze gelukkig konden stoppen Bloos

Hoe gek het ook klinkt het ongeluk heeft ook iets goeds meegebracht. Ik was wel zwanger maar leefde gewoon door, toen ik ik het ziekenhuis lag begon mijn buik ineens flink te groeien omdat ik rust kreeg. Toen zag ik haar voor het eerst bewegen in de buik en vanaf dat moment ben ik er ook van gaan genieten dat ik zwanger was Knipoog

**Geplaatst**: 20-03-07 16:03

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 20-03-07 16:03

Over dat autorijden heb ik idd ook gehad, het liefst reed ik zelf ik liep continu te gillen van remmen ze staan stil oid Haha!

Misschien kwam dat ook omdat ik vlak na de bevalling ook tijdelijk wat minder goed zicht had Bloos

Aan de andere kant is dat volgens mij gewoon de bezorgdheid die een moeder heeft *LOL*

wat ik vroeger dikke onzin vond dat overdreven bezorgd zijn Tong uitsteken

**Geplaatst**: 20-03-07 16:11

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 20-03-07 16:11

Ja haha inderdaad, mijn vriend snapt er soms niks van Tong uitsteken

hij vind het bijvoorbeeld ook veel minder moeilijk om Robin te latenhuilen. Gister had hij erg krampjes en ik was heel slap (beetje ziekjes) dus vroeg hem of hij me over wilde nemen (hem heen en weer wiebelen tijdens het lopen helpt het beste geloof ik) maar hij was bezig en ik moest hem eerst maar in de wagen leggen. Noujaaa zeg.. dat kan ik dus niet, wetend dat hij pijn heeft...
Ja voor mannen is het toch anders, soms zullen ze het wel te voorduren hebben. Kan er ook slecht tegen dat als Robin 's nachts huilt dat hij eerst nog even een paar minuten blijft liggen om goed wakker te worden haha dan ren ik alweer kwaad mijn bed uit Tong uitsteken

Naar ongeluk zeg! Ben je er wel weer helemaal goed van herstelt?
Geen pijn met de bewegingen van Marielle?

**Geplaatst**: 20-03-07 16:20

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 20-03-07 16:20

Geen pijn? Dat duveltje lag gewoon tegen de kapotte ribben aan te schoppen toen ze een echo gingen maken op de spoedeisende hulp Haha!

Het was in de buik al een klein spookje, toen had ik al beter moeten weten *LOL*

Nu kan ik helemaal mijn lol op Clown

Maar lichamelijk ben ik er wel volledig van hersteld, qua rijden merk ik toch wel dat ik af en toe nog wat angstig ben. Zoals laatst begon die jonge merrie te klieren. Ze schrok sprong eerst 5 meter opzij (zodat je er zo lekker naast gaat zitten) om vervolgens te bokken. Ik was mijn beugels al kwijt toen ze opzij sprong en toen ze begon te bokken kwamen zag ik de omheining al dichterbij komen en die beelden van het ziekenhuis voorbij flitsen en dan vooral die lange naald die ze gebruikt hebben om het bloed achter de longen weg te halen Haha!

Ja dat verhaal van laat maar liggen ben nu nog bezig komt mij erg bekend voor Lips are sealed

En dat in de nacht blijven liggen heb ik op een gegeven moment opgelost door hem gewoon zijn bed uit te schoppen. Kom nou we hebben samen een kind ik hoef er niet alleen voor op te draaien, ik werkte op een gegeven moment ook weer dus vond het meer dan normaal dat hij zijn bed ook uit ging Haha!

**Geplaatst**: 20-03-07 18:12

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 20-03-07 18:12

tears_85 schreef:
Sinds 30 weken zwangerschap heb ik last van me bekken, dus kan echt maar heel weinig doen, zodra ik echt te veel doe, kan ik niet meer lopen van de pijn, dus ik hoop dat dat na de bevalling allemaal over is, zodat ik lekker kan gaan wandelen

En ik heb besloten thuis te bevallen.

pas je op met je bekken na je bevalling.
dennis is nu ruim 1,5 en ik heb er nog onwijs veel last van omdat ik het verwaarloosd heb na mijn bevalling.

testebeest schreef:
Ik vroeg of er een extra heching inkon dat mijn vriend dat wel lekker vind

je lijkt mijn man wel, die zei dat ook.
ik vroeg me alleen maar af hoe die spons er uit moest nadat ze gehecht hadden maar daar moest iedereen om lachen want ik had net een heel kinder er uit gekregen en maakte me druk om een grote wat Bloos

[quote="Urielle"]8.00: Vroedvrouw helpt me met ademen. Aan de hele zwangerschapscursus heb ik niks, dit is echt anders. Door het anders ademen en de fase van de bevalling komen er endorfines vrij in hoge hoeveelheid. Ik sta met half gesloten ogen compleet high tegen de kast.
[\quote]

dat high zijn ken ik, dat had ik precies het zelfde.

was helemaal in mijn zelf gekeerd.

Laatst bijgewerkt door naiade op 20-03-07 18:44, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 20-03-07 18:29

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 20-03-07 18:29

[quote="Urielle"]8.00: Vroedvrouw helpt me met ademen. Aan de hele zwangerschapscursus heb ik niks, dit is echt anders. Door het anders ademen en de fase van de bevalling komen er endorfines vrij in hoge hoeveelheid. Ik sta met half gesloten ogen compleet high tegen de kast.
[\quote]

dat high zijn ken ik, dat had ik precies het zelfde.

was helemaal in mijn zelf gekeerd.

**Geplaatst**: 20-03-07 19:26

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 20-03-07 19:26

ik baal enorm, schrijf net me bericht in mijn laatste reactie van mijn bevalling, uur mee bezig, foto's er bij en blijk ik niet meer te kunnen postten dus dat houden jullie nog te goed.

Boos!

**Geplaatst**: 20-03-07 19:35

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 20-03-07 19:35

We wachten het af. Ik vind het leuk om andere verhalen te lezen. Ikzelf begin wel steeds wat zenuwachtiger te worden, maar heb er nog geen slapeloze nachten over, dus ik lees de verhalen nog graag. Haha!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-03-07 19:54

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst door de TopicStarter : 20-03-07 19:54

Balen Naiade! Boos!

Ik vid andermans verhalen ook leuk om te lezen! Hoe anderen het ervaren hebben en hoe het gegaan is. Dus Tears: nog even en dan kunnen we jouw verhaal ook lezen Knipoog

**Geplaatst**: 20-03-07 20:10

Re: Bevallingsverhalen

Geplaatst: 20-03-07 20:10

Nou dan nog maar een x omdat jullie het zo graag lezen Knipoog

Dennis is op 16 aug 05 geboren
Na 42 weken zwangerschap

Een heerlijke zwangerschap, paar dipjes en wat last van bekkeninstabiliteit maar verder zat ik op een roze wolk.

Al 2 weken lichte weeen maar telkens vals alarm.
Controle bij de verloskundige een week voor mijn uiteindelijke datum bleek dat ik al 3 cm ontsluiting had zonder dat ik er veel voor hoefde te doen dus lang zou het niet meer duren...
Uiteindelijk toch besloten me 17 aug in te laten leiden want hij moest er nu toch echt uit.

15 Augustus, weer weeen maar telkens zakte ze weer weg.
's Avonds met mijn man de ooievaar ophalen die we gehuurd hadden.
Niet echt een prettige rit maar goed het was nog te doen.
Thuis aangekomen nog even met mijn schoonouders (die over waren uit new zealand) zitten kletsen en ik kon ze wel weg kijken want voelde me niet echt lekker, ik werd steeds stiller en om 23 uur besloten ze weg te gaan.
Toen mijn man maar verteld dat het nu toch weleens echt aan de gang zou kunnen zijn maar hij geloofde het niet dus maar naar bed gegaan.
Een rommelige, onrustige nacht en om 5 uur hield ik het niet meer, mijn man wakker gemaakt maar hij vond het nog te vroeg dus maar besloten te gaan douche.
Een half uur onder de douche maar het werd er niet beter op, maar even op bokt maar dat schoot ook niet op want elke wee moest ik staand op vangen en als die steeds vlugger komen is dat niet echt rustig zitten.

Om half 7 mijn man uit bed geschopt, besloten om 7 uur de verloskundige te bellen en die was er om half 8.
4 cm ontsluiting dus schoot niet op.

Ze was bang voor langer dan 24 uur gebroken vliezen dus moest ik naar het ziekenhuis.
Daar aangekomen bleek dat niet zo dus weer naar huis...

Om 11 uur kwam de vk (een andere dit keer) en zij heeft mijn vliezen gebroken.
Dit heb ik geweten, toen kwam er een weeenstorm niet normaal.
Ik ben nog even in bad gaan liggen, met een emmertje want ik moest telkens overgeven.

Ze zou om 1 uur terug komen maar kwam om kwart voor 2 en ik bleek toen al 10 cm te hebben dus moesten we opeens snel naar het ziekenhuis.
Ik wilde niet maar moest want mocht niet thuis bevallen omdat onze trap voor evt brancard te smal bleek te zijn.

In het zh bracht mijn man me op de 2e etage (cardiologie) en daar heb ik flink staan vloeken.
Snel naar de 3e en op zoek naar een zuster, die spontaan nergens waren, ik me op de grond laten zakken, kon niet meer...

Zuster gevonden, mij kamer gewezen en zij ging spullen pakken voor mijn bevalling en mijn man ging de auto parkeren.
Er stond een bed maar dat was te hoog om op te komen dus liet ik me weer op de grond zakken.
En zo vonden ze mij, de zuster, vk en mijn man kwamen binnen en ik lag op de koude vloer...
Bleek een trapje aan de andere kant van het bed te staan Bloos

dus ik op bed gaan liggen.

Mocht gelijk persen maar had geen persweeen dus dat ging niet lekker.
5 Kwartier later was er weinig verschil, elke x zagen ze een hoofdje wat zo weer weg zakte...

Besloten naar de kraamafdeling te gaan (lag in verloskundige hotel) en met behulp van de gynocoloog Dennis te gaan halen.
Daar kregen gc en vk wat woorden want hij vond het onverantwoord dat ze bij mij tot 42 weken te hebben gewacht (ik was vrij krap door het vele paardrijden en Dennis had een groot hoofd Haha!

)

Maar al snel gingen ze me helpen.
Ik moest zelf persen en hij zag dat het niet lukte zo, een knip en nog maar eens proberen...
nog niets.
De vacuumpomp op 70% en die schoot er al snel af, toen op 80% en nog eens schoot hij er af, toen op 90% (zuster schrok zicht rot en zei dat kan niet, dat is teveel voor dat kleine hoofdje maar nee het moest, voor kz was het te laat) en ook de tang er bij, een flinke pers en daar was hij.... 42 weken en 4330

Hij zat flink in de kreukels, de tang was recht over zijn hoofd gegaan door zijn oog, de vacuum had 3 bulten op zijn hoofdje achter gelaten en hij heeft wel een week hoofdpijn gehad.

Maar ik was in mijn eigen wereldje verdiept, heb niets mee gekregen, geen pijn, geen stress en geen last van de 5 man die om mijn bed heen stonden.
Enige wat ik wilde was slapen, zo moe was ik.
Daardoor had ik ook niet super veel moedergevoel maar dat kwam later.

Heb het een beetje verkort, kramp in mijn vingers maar zo wel mijn verhaal.

Afbeelding

hier zie je zijn arme koppie in de kreukels

Afbeelding

en hier een dag later, al stukken beter