Kikker schreef:Zonnebloed, ik ken je verder wel niet, maar ik ben trots op je. Het moet een moeilijke beslissing zijn geweest om thuis te gaan zitten.
Sterkte!
thanx kikker.
Ben het nu al weer zat thuis, maar zodra ik iets ga doen ben ik meteen weer buiten adem, zelf van ff douchen.
Heb net HA maar ff gebeld, ga zo weer bloed prikken, kijken of er niet iets anders achter zit. Zo niet dan moet ik minimaal 2 maanden rust gaan houden en dan verder kijken. *baalt verschrikkelijk*
Zo frustrerend, alees willen en nix meer kunnen, voel me net een oud wijf

) Maar nu 2 jaar later begin ik pas echt te merken dat het wat beter met me gaat. Ik ging in kleine stapjes naar voren en dacht dat het al wel beter ging. Maar nu begin ik pas echt weer de actieve nouk te worden die ik was. Eindelijk!
Zij hebben er ook voor gezorgd dat ik mijn baan kwijtraakte (ik was uitzendkracht) dat heeft mij ook geen goed gedaan. Bij de HA kreeg ik ook steeds weer het gevoel dat hij dacht dat ik me aanstelde, tot ik een paar x goed onderuit ben gegaan en mijn gezicht kapot ben gevallen, daar heb ik dus nog de littekens van in mijn gezicht, toen geloofde hij mij ineens wel.
