Geplaatst: Gisteren, 12:19 Zebrastreep schreef:De vermoeid begint ook wel toe te slaan , in de avond wordt het ook erger.
Al vermoed ik meer dat mijn buik het probleem is. Ik heb er nu ook een soort van spierpijn gevoel in. Ik kon bijv. Net wel een flink sprintje trekken naar de trein en 20 min lopen naar het station. Maar ik ben er gewoon continue mee bezig en dat verpest het genieten enorm.
Een zware paniekaanval is al wel even weg gebleven, ik hang er soms wat tegenaan maar gisteren het box breathing geprobeerd en daarna met een vriendin gebeld. Maar zodra ik mijn klachten benoem en of erover praat wordt het erger.
Mijn ouders zijn het er nu ook wel over eens dat ziek melden en rust en een onderzoek bij de huisarts en psychologische hulp het beste gaat zijn. Dus ik weet wat mij te doen staat.
Waar ik alleen nog mee zit is dat ik een training zou geven, en dit nu last minute af moet zeggen. Ene kant wil ik het proberen, maar andere kant leg ik mijzelf dan teveel op.
Ik ben uiteraard geen arts en kan er niet echt uitspraken over doen natuurlijk, maar je bent recent nog gecontroleerd, dus ik denk dat ik dit wel kan zeggen, maar ik zal vooral even uit eigen ervaring spreken, misschien heb je er iets aan, zo niet, dan negeer me vooral:
Probeer het dikgedrukte in je tekst goed te onthouden voor de korte termijn. Het wordt erger als je er aan denkt of over praat of in elk geval ermee bezig bent.
Dat helpt mij persoonlijk ook goed. Als ik stil zit en niet per se iets heel intensiefs aan het doen ben, dan voel ik mijn hart "gek" kloppen en word ik zogenaamd benauwd zit constant te zuchten. Dus als ik stil zit en er aan denk, dan ga ik me druk maken en ga in de paniekmodus. Maar toen ik afgelopen weekend vrij intensief een rondje stad deed, had ik nergens last van. Dus dat geeft voor mij de conclusie dat als ik iets intensiefs kan doen zonder problemen, maar last krijg als ik er aan ga denken, dan zit het mij "tussen de oren". Dat haalt me dan weer terug in de werkelijkheid en doe ik even wat oefeningen om er uit te komen of ik ga even iets leuks doen.
Mijn vriend en ik noemen het ook wel "aanstelleritis", dat vind ik grappig en lachen helpt mij ook
En dan weet mijn vriend ook gelijk precies wat er aan de hand is en dan helpt hij mij door moeilijke vragen te stellen ofzo.Een soort spierpijngevoel in je buik kan heel goed ook komen doordat je stijf staat van de stress in je lijf en daar ook op ademt.
Fijn dat je de steun van je ouders hebt!!
Last minute zoiets afzeggen is echt 0 schande als je dat nodig hebt. Doe echt vooral wat je voelt dat je moet doen.