SjonnieZ schreef:Nu 5 jaar later zijn er nog maar weinig vrienden over, want helaas is ze blijvend gehandicapt.
wij 3-en gaan nog steeds maandelijks lunchen en ik wip om de week effe bij haar binnen.
Kortom: geef echte vriendschap.
Heel mooi gezegd en het is zo ontzettend waar

Als iemand zoiets overkomt dan word je overspoeld met van alles en nog wat. De bloemen staan tot aan het plafond opgestapeld en de postbode maakt overuren.
Ik heb het zelf ook meegemaakt en weet ook dat er een moment komt dat het 'nieuwtje' er af is. Iedereen gaat verder met z'n leven en dat is ook logisch, maar je kunt je dan wel heel eenzaam voelen. Juist dan is het zo belangrijk om er te zijn.
Dat kaartje dat na zoveel tijd nog krijgt, is zoveel waardevoller dan die hele postzak met (goedbedoelde) wensen.