journee schreef:Persoonlijk vind ik de mogelijkheid tot reïncarnatie best een intrigerende gedachte. Voor veel mensen geldt het gezegde: eerst zien, dan geloven! Zeker in de tijd waar we nu leven en waar wetenschap een sterke plaats inneemt wordt in iets geloven dat niet bewezen kan worden steeds meer als onwerkelijk en dus onmogelijk ervaren.
Toch zijn sommige dingen niet zo makkelijk te bewijzen. De relativiteitstheorie en het bestaan van wormgaten, waardoor je in theorie door de tijd kunt reizen.
Maar hoe kun je geloven in tijdreizen als nog niemand het heeft gedaan en heeft bewezen dat het kan?
Soms kun je ook een stapje terug doen. Reïncarnatie lijkt misschien onwaarschijnlijk. Maar is een uittreding dat ook? Bijvoorbeeld bij mensen die zijn geopereerd, een hartstilstand hebben gehad en het verloop van de operatie na afloop kunnen na vertellen? De wetenschap probeert te bewijzen dat dit niet kan, omdat mensen bijvoorbeeld bepaalde details niet kunnen na vertellen. Persoonlijk vind ik dat niet direct bewijs, omdat mensen sowieso niet geneigd zijn bewust dingen te 'zien' die op dat moment niet voor hen van belang waren.
Feit is wel dat mensen tijdens operatie sowieso niet bewust genoeg zouden moeten zijn om hier iets van mee te krijgen, laat staan dat men het verloop van een operatie na zou moeten kunnen vertellen.
Een beetje lastig is het voor mensen om lichaam en geest niet als 1 te zien. Als het lichaam door kan zonder de geest (hersendood) kan de geest dan ook door zonder lichaam?
Wat is de geest of ziel van iemand? Hoe werken de hersenen nu eigenlijk?
Hoe kan het dat iemand een schat aan informatie in zijn hoofd kan opslaan? Waarom heeft maar een enkeling een fotografisch geheugen? Waarom kan de ander juist meer oppikken uit 'gevoel' in plaats van uit feiten?
Hoewel dat verschil door veel mensen als feit wordt beschouwd, is het voor de 'rationele' mens wel weer erg lastig om in het 'gevoel' van de emphatische mens te geloven. Simpelweg omdat je een 'gevoel' niet kunt bewijzen.
Bijvoorbeeld bij een plotseling en verwacht overlijden van een jong persoon, waar verschillende mensen gedurende enkele maanden een bepaalde 'aanwezigheid' in huis ervaren, die daarna opeens weg is.
Dit is natuurlijk moeilijk te bewijzen, maar wie zou überhaupt op de gedachte komen om op zo'n moment metingen van het een of andere te gaan doen? Het is alleen ook niet bewezen dat het niet zo is. Dus wat is dan de 'waarheid'?
Wat ik wel verwacht is dat het oppikken van bepaalde dingen (of uittreding bijvoorbeeld) niet iedereen even snel zullen overkomen, maar dat een gevoelsmens hier gevoeliger voor is.
Vind deze wel interessant. Ik ben als kind op het schoolplein eens out gegaan tijdens een wurg spelletje tijdens de ochtend pauze ( ja dat gebeurde in begin 80 al)
Ik zag toen van boven af mijn moeder in haar ochtendjas stof afnemen in de boekenkast thuis.
Ik kwam bij, flink over mn toeren en heb mijn moeder later die dag gevraagd of ze rond die tijd stond te stoffen. Ja dat stond ze.
Ik vergeet dat nooit meer.
Dat spelletje werd uiteraard verboden bij ons op school.