Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-12-24 21:44

Re: Is liefde altijd zo?

Geplaatst: 03-12-24 21:44

Hier gaat het al ruim 34 jaar "vanzelf". Ik had het prima naar mijn zin in mijn eentje, maar daar was hij ineens, echt wederzijdse liefde op het eerste gezicht, en het is nooit "hard werken" geweest

**Geplaatst**: 03-12-24 21:47

Geplaatst: 03-12-24 21:47

Earth schreef:
Eenmaal in de relatie is het zeker hard werken, maar ik was meer op zoek naar ervaringen in het begin.
Dat bijvoorbeeld appen naar elkaar vanzelf gaat, dat je het liefst de hele tijd bij elkaar wil zijn en tijd vrij maakt.

Soms even iets minder veel appen/bellen is "fijn"

Wij zaten een tijdje teveel op elkaar lip qua contact dat ik niks qua huishouden etc kon doen en mijn hoofd te "vol" bleef.

Nu het iets minder extreem is, hebben we ook in real life meer gespreksstof ipv alles alleen maar via telefoon of WhatsApp te regelen.
Natuurlijk gaan er nog apjes heen en weer....
Af en toe een belletje.
Maar 90% van de tijd bespreek ik dingen het liefst face to face

**Geplaatst**: 03-12-24 23:36

Re: Is liefde altijd zo?

Geplaatst: 03-12-24 23:36

Ik ben al bijna 18 jaar samen met mijn man. Ik was 17, mn eerste vriend en we zijn onafscheidelijk.
En toch ken ik hem al vanaf mn 9e, we schelen 6 jaar en ik kwam in de dierenwinkel bij ons op de hoek voer halen voor mn cavia haha.
En mijn man liep daar als 14/15 jarige een meeloop stage.
Maargoed, ik was 9 en liefde was een vies iets, plus dan is leeftijd echt serieus een ding en was het ABSOLUUT niet aan de orde.
Toen ik 17 was, hij 23 liepen we elkaar ineens weer tegen het lijf (in dezelfde winkel) en was het niet meer te houden.
Op mn 21e kochten we samen de winkel waar ons leven samen begonnen was.

We zitten inmiddels al ruim 3 jaar in de oliebol met mijn gezondheid en dat doet echt wel wat met een relatie.
Meerdere ziekenhuisopnames en chronisch ziek met een depressie erbij. We hebben echt wel moeilijke momenten gehad en nog steeds wel!
En ik weet niet of het overleefd had als we minder lang samen waren geweest of niet die diepe band hadden die we hebben.

Mijn eerste en wat betreft enige vriend/man/partner of what ever!

**Geplaatst**: 04-12-24 03:20

Re: Is liefde altijd zo?

Geplaatst: 04-12-24 03:20

Wij hebben elkaar leren kennen in 1993, dus wel andere tijden dan nu. Ik kwam uit een foute relatie en wilde op andere plekken uit. Daar kwam ik zijn vriendengroep tegen en eigenlijk kende ook daarbuiten iedereen elkaar wel. Ik was wat aan het fladderen en wilde vooral geen vriend/relatie meer.

Op een avond ging ik in het café waar ik met iemand had afgesproken naar het toilet en moest daarvoor ene trappetje op. Ik liep naar boven en hij wilde naar beneden. We keken elkaar aan en ik gooide de plant om. We begonnen daar te kletsen en vergaten eigenlijk al snel de rest.
Als vanzelf samen naar het danscafe gelopen en daar ook een hele tijd zitten kletsen, op dansvloer gestaan en weer kletsen.
Het ging heel erg vanzelf.

Hij heeft me naar huis gebracht en daar tot het licht werd weer zitten praten en uiteindelijk de eerste kus en telefoon nummers uitgewisseld. We zouden elkaar de volgende avond weer in zelfde cafe wel zien. Ik kwam daar toen aan en hij kwam gelijk naar me toe. Alles ging echt vanzelf.............maar na een week kreeg ik het benauwd. Ik wilde geen vriend en hij was absoluut niet mijn type. Dat gemeld en accepteerde hij.
Die week ging ik bij een vriend film kijken en die liet het rondgaan als meer. Dat wist ik niet en ging dat weekend ook weer met ene groepje uit.
Ik zag mn man en wilde het zo normaal mogelijk houden, maar uiteindelijk zaten we weer samen te kletsen en was het echt onvermijdelijk dat we samen verder gingen.

Hij zat in een zware tijd en we hebben ook daarna veel meegemaakt. Teveel voor een jonge, leuke, luchtige relatie, maar je hebt dingen die gebeuren niet altijd in de hand.

We zijn vrij snel gaan samenwonen en hebben na 4jr onze zoon gekregen.

Ik vind een relatie niet hard werken, maar zeg wel altijd dat hij de enige man is die het met mij kan uithouden. Maar voor mijn gevoel vorm je toch een beetje samen. Je neemt dingen soms van elkaar over en ik denk wel dat ik mede door hem een bepaalde rust heb.

We hebben allebei niet echt een type of wensenlijstje, maar stel dat we een lijstje zouden maken, zijn we niet echt per se elkaars type. Toch is er ook altijd fysieke aantrekkingskracht geweest en dat vind ik ook wel belangrijk. Dat hoeft niet altijd gelijk sex te zijn, maar ook flirten vind ik echt wel erbij horen.

Als ik nu hoor dat mensen een heel wensenlijstje invullen of waar mensen op afknappen lijkt me dat soms wel zonde.
Maar ook waar ik andere vrouwen over hoor klagen denk ik vaak; maak je druk om belangrijkere dingen. Ik zal zelf nooit over mijn man roddelen met anderen en al helemaal niet klagen, dat vind ik echt prive en alles wat me dwars zit, bespreek ik direct met hem.

Het hele tinder gebeuren ken ik niet en weet ook niet of ik dat zou aandurven. Maar kan me voorstellen dat het ook voordelen kan hebben, hoewel er volgens mij niet meer garantie is op een succesvolle en langere relatie.

Wel grappig, wij zijn pas (bijna) 13jr geleden getrouwd en de trouwdame wilde van alles weten, ook hoe we elkaar hadden ontmoet. Dus wij; in de kroeg. Dat vond ze leuk om te horen, want tegenwoordig trouwde ze vooral mensen die elkaar online hadden ontmoet.

Mocht ik toch alleen komen, denk ik ook serieus alleen te blijven. Moet er niet aan denken om met een vreemde opnieuw te starten. Ik zou heus wel verliefd kunnen worden, maar of dat dan een fijne relatie wordt weet je niet en ik heb echt geen zin in gedoe en gezeur.

**Geplaatst**: 04-12-24 08:38

Geplaatst: 04-12-24 08:38

Ik ben van mening dat het in het begin wel vanzelf moet gaan. En dan bedoel ik: geen spelletjes, tijd voor elkaar vrij maken, contact met elkaar opnemen, voorstellen om af te spreken. Dat betekent niet dat je elke dag moet afspreken, maar dat je de tijd voor elkaar maakt in je leven en moeite doet voor elkaar. En de bijbehorende gevoelens dat je dat heel graag wilt

En ik denk dat dat vaak vanzelf gaat, en als dat niet zo is dan zou ik daar wel vraagtekens bij zetten (met uitzonderingen daargelaten).

**Geplaatst**: 04-12-24 09:57

Re: Is liefde altijd zo?

Geplaatst: 04-12-24 09:57

Kleine aanvulling op wat ik eerder schreef: ik denk dat dit ook afhankelijk is van hoe je hechtingsstijl is en hoe je daar dan vervolgens weer mee om gaat.

Als je heel onveilig gehecht bent zal het altijd harder werken zijn dan als je veilig gehecht bent, ook als je ondersteuning krijgt (of hebt gehad) van een therapeut. Het voorbeeld wat je noemt Earth, dat appen vanzelf gaat en je altijd met liefde tijd voor elkaar vrij maakt is op papier heel mooi, maar voor mensen met een verleden van onveilige hechting soms echt knokken. Daar kan je op tegen therapeuten maar echt helemaal weg gaat dat vaak niet.

Hiermee zeg ik niet dat hechtingsproblemen een vrijbrief zijn voor toxisch gedrag, absoluut niet, maar het is wel een voorbeeld dat het (in ieder geval voor 1 kant) niet altijd vanzelf hoeft te gaan en ook in het begin hard werken kan zijn.

**Geplaatst**: 04-12-24 12:06

Geplaatst: 04-12-24 12:06

Dropveter101 schreef:
Kleine aanvulling op wat ik eerder schreef: ik denk dat dit ook afhankelijk is van hoe je hechtingsstijl is en hoe je daar dan vervolgens weer mee om gaat.

Als je heel onveilig gehecht bent zal het altijd harder werken zijn dan als je veilig gehecht bent, ook als je ondersteuning krijgt (of hebt gehad) van een therapeut. Het voorbeeld wat je noemt Earth, dat appen vanzelf gaat en je altijd met liefde tijd voor elkaar vrij maakt is op papier heel mooi, maar voor mensen met een verleden van onveilige hechting soms echt knokken. Daar kan je op tegen therapeuten maar echt helemaal weg gaat dat vaak niet.

Hiermee zeg ik niet dat hechtingsproblemen een vrijbrief zijn voor toxisch gedrag, absoluut niet, maar het is wel een voorbeeld dat het (in ieder geval voor 1 kant) niet altijd vanzelf hoeft te gaan en ook in het begin hard werken kan zijn.

En ergens ook leeftijd en ervaringen. Mijn vriendin is een jaar geleden gescheiden en is qua opgaan in het liefdesleven wel anders dan toen ze 19 was en geen kinderen had. Halsoverkop verliefd worden zoals in de jonge jaren is wel anders met een bagage.
En hormonaal ook: je zit niet meer in de puber hormonen als je in de overgang zit.

In mijn puberteit kon ik heel snel vlinders krijgen van iemand: als die super leuke jongen even mij op de schouder aantikte bv. Maar dat heb ik nu niet meer haha, die hormonen zijn koest. Die super leuke vader van t schoolplein is leuk om naar te kijken maar als hij mij even op de schouder tikt klopt mijn hart niet sneller haha

**Geplaatst**: 04-12-24 12:46

Geplaatst: 04-12-24 12:46

Dropveter101 schreef:
Kleine aanvulling op wat ik eerder schreef: ik denk dat dit ook afhankelijk is van hoe je hechtingsstijl is en hoe je daar dan vervolgens weer mee om gaat.

Als je heel onveilig gehecht bent zal het altijd harder werken zijn dan als je veilig gehecht bent, ook als je ondersteuning krijgt (of hebt gehad) van een therapeut. Het voorbeeld wat je noemt Earth, dat appen vanzelf gaat en je altijd met liefde tijd voor elkaar vrij maakt is op papier heel mooi, maar voor mensen met een verleden van onveilige hechting soms echt knokken. Daar kan je op tegen therapeuten maar echt helemaal weg gaat dat vaak niet.

Hiermee zeg ik niet dat hechtingsproblemen een vrijbrief zijn voor toxisch gedrag, absoluut niet, maar het is wel een voorbeeld dat het (in ieder geval voor 1 kant) niet altijd vanzelf hoeft te gaan en ook in het begin hard werken kan zijn.

Maar dat is ook niet voor iedereen weer zo.

Ik had een rugzakje, maar juist omdat het heel erg vanzelf ging en mijn man heel nuchter is, werkte het wel.
We hebben het er wel over gehad en hij heeft me wel wat zekerheid moeten bieden, maar zien wij niet als werken.

Het gaat ook niet altijd hetzelfde bij relaties en hoe het begint zegt ook niet over de rest van de relatie of tijd die het gaat duren.

Wij zagen elkaar vrij snel heel veel, maar zat mensen die eerst samen werken, bevriend waren of eerst een tijd zijn gaan daten.

Er zijn altijd wel cijfers en onderzoeken, maar vaak hoor je alleen van de mensen die ergens aankloppen of hun verhaal doen. Ik heb nooit therapie gehad en ben het ook niet van plan.

Net als cijfers van scheidingen. Niet iedereen trouwt of trouwt heel snel. Wij na 18 jaar, maar komen nu wel in hokje, 13jr getrouwd.

Ik vind appen ook niet echt tijd voor elkaar maken. Dat vind ik eerder gemakzucht, maar kom niet uit de tijd van met elkaar appen en ook nu appen wij vrijwel niet met elkaar. We sturen alleen een foto of link naar elkaar, maar dat is zeker niet dagelijks of wekelijks.

**Geplaatst**: 04-12-24 13:35

Re: Is liefde altijd zo?

Geplaatst: 04-12-24 13:35

Toch vind ik het wel heftig om te lezen dat 41% van de huwelijken eindigt in een scheiding...

Is dat omdat men tegenwoordig steviger in eigen schoenen staat? Of omdat men vroeger er echt harder aan werkte?

**Geplaatst**: 04-12-24 13:37

Geplaatst: 04-12-24 13:37

ivy_power89 schreef:
Toch vind ik het wel heftig om te lezen dat 41% van de huwelijken eindigt in een scheiding...

Is dat omdat men tegenwoordig steviger in eigen schoenen staat? Of omdat men vroeger er echt harder aan werkte?

Ik denk dat dat deels ook is vanwege het feit dat scheiden vanuit de kerk echt not done was. Tegenwoordig is het aandeel (streng)gelovigen veel kleiner en scheiden dus minder taboe-gevoelig.

**Geplaatst**: 04-12-24 13:44

Geplaatst: 04-12-24 13:44

Friesfanaat schreef:
ivy_power89 schreef:
Toch vind ik het wel heftig om te lezen dat 41% van de huwelijken eindigt in een scheiding...

Is dat omdat men tegenwoordig steviger in eigen schoenen staat? Of omdat men vroeger er echt harder aan werkte?

Ik denk dat dat deels ook is vanwege het feit dat scheiden vanuit de kerk echt not done was. Tegenwoordig is het aandeel (streng)gelovigen veel kleiner en scheiden dus minder taboe-gevoelig.

plus, veel bleven samen vanwege financiële zaken, veel vrouwen waren niet financieel onafhankelijk. Dat is gelukkig inmiddels wel zo.

**Geplaatst**: 04-12-24 13:47

Geplaatst: 04-12-24 13:47

Ik heb nog niet zo heel lang geleden mijn huidige partner leren kennen. Voor ons beide voelde het direct heel vertrouwd, ik deelde alles wat er in mijn leven speelde vrijwel direct met hem en hij ook met mij. We hebben een hele verschillende culturele achtergrond en door de tijd te nemen om elkaars cultuur te leren kennen groeiden we langzamerhand meer naar elkaar toe. We hadden het tenslotte al over trouwen en kinderen voordat we officieel een stel waren :')

. Dat vertelde mij genoeg, ondanks dat dit deels ook vanuit zijn culturele hoek kwam.

We hebben nog veel te leren over elkaar en nog veel te beleven samen, maar dit voelt zo vertrouwd en goed. Ik durf eigenlijk al te zeggen dat ik met deze man de rest van mijn leven wil delen.

En dat komt van iemand die altijd dacht dat ze tot haar dood alleen zou blijven _O-

.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-12-24 13:54

Geplaatst door de TopicStarter : 04-12-24 13:54

Dropveter101 schreef:
Kleine aanvulling op wat ik eerder schreef: ik denk dat dit ook afhankelijk is van hoe je hechtingsstijl is en hoe je daar dan vervolgens weer mee om gaat.

Als je heel onveilig gehecht bent zal het altijd harder werken zijn dan als je veilig gehecht bent, ook als je ondersteuning krijgt (of hebt gehad) van een therapeut. Het voorbeeld wat je noemt Earth, dat appen vanzelf gaat en je altijd met liefde tijd voor elkaar vrij maakt is op papier heel mooi, maar voor mensen met een verleden van onveilige hechting soms echt knokken. Daar kan je op tegen therapeuten maar echt helemaal weg gaat dat vaak niet.

Hiermee zeg ik niet dat hechtingsproblemen een vrijbrief zijn voor toxisch gedrag, absoluut niet, maar het is wel een voorbeeld dat het (in ieder geval voor 1 kant) niet altijd vanzelf hoeft te gaan en ook in het begin hard werken kan zijn.

Het is grappig dat je dat zegt, want ik heb dus hechtingsproblematiek. Maar ik kon wel altijd heel makkelijk verliefd worden. En ook relaties aan gaan. En gek genoeg koos ik altijd voor de lieve, veilige vriendjes. Maar eenmaal in de relatie kreeg ik na een tijd wel bindingsangst. En dan ging het uit. Dat gebeurde bij mijn man ook, maar bij hem wist ik na 2 dagen, oh oliebol ik wil weer terug.

**Geplaatst**: 04-12-24 13:56

Geplaatst: 04-12-24 13:56

Ik denk zeker niet dat je het altijd meteen en zelf geloof ik niet zo in liefde op het eerste gezicht. Wel in lust op het eerste gezicht,

Mijn vriend en ik zijn inmiddels 5 jaar samen en gaan in februari trouwen. Bij ons geen blikseminslag, maar vanaf date 1 wel het gevoel van: ownee dit kan het wel is zijn... En dat was ook zo.
We zijn niet begonnen als vrienden, maar ik denk dat dit bij ons wel de basis is. Als in, we kunnen het gewoon echt heel goed met elkaar vinden en niks voelt aan als werken. Dat gevoel dat sommige hebben dat je relatie hard werken is, dat herken ik dus echt niet.

Ik heb wel is ooit ergens gelezen/gehoord dat relaties die meteen beginnen met seks, niet de beste start geven tot een gezonde relatie en vind dat altijd wel interessant. Zo heb ik het ook ervaren met scharrels, maar van mensen waarvan ik weet dat zij hun relaties begonnen als one night stand o.i.d., zijn uiteindelijk ook gestrand.

**Geplaatst**: 04-12-24 14:07

Geplaatst: 04-12-24 14:07

Ibbel schreef:
Als liefde altijd zo was, waarom is er dan een scheidingspercentage van ondertussen bijna 40% in Nederland?

Omdat mensen niet meer willen vechten voor elkaar en er meteen de brui aangeven.

Communicatie is de key!!

Ik wist het ook na mijn eerste date met mijn man. In alles was het anders dan mijn andere relaties. En het gaat niet vanzelf hoor ook horen struggles erbij.
Als individu en als stel verander je door ontwikkelingen en daar moet je over blijven communiceren en daar ligt vaak het probleem

**Geplaatst**: 04-12-24 14:10

Geplaatst: 04-12-24 14:10

ivy_power89 schreef:
Toch vind ik het wel heftig om te lezen dat 41% van de huwelijken eindigt in een scheiding...

Is dat omdat men tegenwoordig steviger in eigen schoenen staat? Of omdat men vroeger er echt harder aan werkte?

Dat is ook veel, maar waar komt het door?

Hoeveel mensen trouwen?
Hoe lang waren mensen samen?
Wat geven ze aan als reden?

Mijn man vindt lang leve de liefde een beetje leedvermaak ofzo, maar als ik meekijk ben ik echt vaak verbaasd. Mensen hebben echt een heel wensenlijstje. Hoe realistisch is dat? En komt dat ook niet een beetje door het tinderen dat mensen echt zoeken op hun wensenlijstje en het uiterlijk?

Dat is irl ook vast zo, maar als je iemand ontmoet en er is een klik kan je ook makkelijker blind worden door verliefdheid.
Dan gaat het ook niet altijd goed, maar wat heeft de meeste invloed?

Ik zat ooit met een groep gezellige meiden op stal te praten, die het over de jongens hadden die ze tegenkwamen of aan het daten waren. Hun vriendjes moesten niet alleen aan hun wensen voldoen, maar duidelijk ook aan die van hun vrienden en familie. Ze gingen niet voor de liefde, maar leek een hoop uiterlijk vertoon met wie je gezien wil worden.

En dat is denk ik ook een deel van het probleem. We creëren soms een perfect wereldje met het online gebeuren. Foto's bewerken, overal een filtertje overheen, alles maar kunnen kopen voor een euro bij Temu.

En wat zijn de voorbeelden? Hoeveel invloed hebben mensen? Zeker nu met internet. Alleen al op Bokt beïnvloeden mensen elkaar, terwijl ze elkaar vaak niet eens kennen. En sommige mensen beseffen niet hoeveel invloed ze hebben of vinden het misschien juist fijn.
Maar als ik morgen een topic open met; mijn man appt me niet terug, moet je sommige reacties niet lezen.

**Geplaatst**: 04-12-24 14:18

Geplaatst: 04-12-24 14:18

Niniane schreef:
Ik denk zeker niet dat je het altijd meteen en zelf geloof ik niet zo in liefde op het eerste gezicht. Wel in lust op het eerste gezicht,

Mijn vriend en ik zijn inmiddels 5 jaar samen en gaan in februari trouwen. Bij ons geen blikseminslag, maar vanaf date 1 wel het gevoel van: ownee dit kan het wel is zijn... En dat was ook zo.
We zijn niet begonnen als vrienden, maar ik denk dat dit bij ons wel de basis is. Als in, we kunnen het gewoon echt heel goed met elkaar vinden en niks voelt aan als werken. Dat gevoel dat sommige hebben dat je relatie hard werken is, dat herken ik dus echt niet.

Ik heb wel is ooit ergens gelezen/gehoord dat relaties die meteen beginnen met seks, niet de beste start geven tot een gezonde relatie en vind dat altijd wel interessant. Zo heb ik het ook ervaren met scharrels, maar van mensen waarvan ik weet dat zij hun relaties begonnen als one night stand o.i.d., zijn uiteindelijk ook gestrand.

Dat zal ook verschillen. Ik voelde geen lust, want mijn man is niet echt mijn type. Maar door hoe het ging was er wel gelijk een fysieke aantrekkingskracht.

Het was geen one night stand, maar we gingen wel snel. Het was alleen wel gelijk En-En, dus en het fysieke en veel samen zijn, kletsen, etc.
Nu 31jr later lachen we daar nog wel vaak om.

Ik denk dat het soms voor mensen wel een belangrijke factor is om fysiek te zijn en te blijven. Maar dat zal dan naast de rest van de relatie moeten bestaan.

Voor een relatie werken herken ik ook niet. Maar ik kan nogal te eerlijk zijn en zeg vrij snel wat ik denk, dus hij weet altijd waar hij aan toe is. Bij mn man moet je dat wat meer zien of aanvoelen.

**Geplaatst**: 04-12-24 16:07

Re: Is liefde altijd zo?

Geplaatst: 04-12-24 16:07

Ik heb mijn vriend online leren kennen. En ik heb getwijfeld bij zijn profiel. Een deel van hoe hij zich presenteerde, was een stereotype waar ik totaal niet naar op zoek was en de rest was vrij 'minimalistisch'. Er waren ook wat dingen die juist wel mijn nieuwsgierigheid trokken. Dus, toch het voordeel van de twijfel gegeven.
Daarna een week lang super makkelijk contact gehad via de app en dus besloten om af te spreken. Een heerlijke eerste date gehad. Ik voelde me gelijk heel erg op mijn gemak en we hebben ook echt diepe gesprekken gehad en dat vond ik echt een verademing. Daarna dus ook een tweede date afgesproken.

Toen volgde er wel een ingewikkeld proces. Ik werd op date gevraagd door een vriend bij wie ik me al een tijdje afvroeg of ik daar nou gevoelens voor had. Er was een zekere spanning tussen ons, waar ik echter niets mee had gedaan. Ik heb toen open kaart gespeeld naar mijn online date en ben ook met deze vriend op date geweest. Ik denk eigenlijk dat het misschien wel een geluk bij een ongeluk is geweest. Doordat ik voor de keus stond, heb ik heel aandachtig gekeken naar wat beide mannen met mij deden en mijn online date was toch echt (positief) anders dan mijn eerdere ervaringen of die vriend.

Ik heb dus ook voor hem gekozen en daaruit is best snel meer gegroeid. Er waren best wel wat aandachtspunten. Er zat een flink verschil in hoe ons leven was ingedeeld en onze agenda's op elkaar aanpassen kostte moeite. Daarbij zat er ook een verschil in frequentie van hoe vaak we elkaar vinden zien. Mijn vriend had eigenlijk vanaf dag 1 elke dag samen willen zijn, maar ik vond dat enerzijds te snel gaan en anderzijds veel te beperkend voor mijn vrijheid. Communicatie is wel altijd een sterk punt geweest dus dit soort dingen hebben we ook gewoon besproken als we dat tegen kwamen en samen hebben we goede balans gevonden.

Gevoelsmatig zat het al wel snel goed. Al groeiden de gevoelens bij mijn vriend sneller dan bij mij. Maar het leven van 2 jongvolwassenen samen krijgen, dat bleek soms lastiger.

**Geplaatst**: 04-12-24 19:11

Re: Is liefde altijd zo?

Geplaatst: 04-12-24 19:11

Ik heb ook vaak het idee dat mensen al heel snel gaan trouwen terwijl ze nog helemaal in de verliefdheid fase zitten. Als de roze bril dan afgaat blijkt toch vaak dat ze toch helemaal niet bij elkaar passen en dat de verliefdheid de enige connectie was ofzo.

**Geplaatst**: 04-12-24 19:37

Re: Is liefde altijd zo?

Geplaatst: 04-12-24 19:37

Maar wat is verliefdheid en snel. Hier alles binnen 2 jaar huisje boompje beestje en kinderen alles zeer bewust

**Geplaatst**: 04-12-24 19:49

Geplaatst: 04-12-24 19:49

StalNollie schreef:
Maar wat is verliefdheid en snel. Hier alles binnen 2 jaar huisje boompje beestje en kinderen alles zeer bewust

Het kan ook gewoon goed gaan natuurlijk.

Maar soms zie je huwelijksaanzoeken na een half jaar daten bij 20-somethings en dan denk ik. Laat het nou gewoon ff uitkristalliseren ofzo. Maar misschien ben ik ook gewoon cynisch hoor :')

**Geplaatst**: 04-12-24 19:52

Geplaatst: 04-12-24 19:52

Ik zou twee jaar dus te snel vinden voor bijvoorbeeld kinderen.
Ja, het kan goed gaan, maar de kans dat het misgaat blijkt net ff wat groter bij die groep en dat vind ik vooral voor de kids zielig.

**Geplaatst**: 04-12-24 20:04

Geplaatst: 04-12-24 20:04

Qimm schreef:
StalNollie schreef:
Maar wat is verliefdheid en snel. Hier alles binnen 2 jaar huisje boompje beestje en kinderen alles zeer bewust

Het kan ook gewoon goed gaan natuurlijk.

Maar soms zie je huwelijksaanzoeken na een half jaar daten bij 20-somethings en dan denk ik. Laat het nou gewoon ff uitkristalliseren ofzo. Maar misschien ben ik ook gewoon cynisch hoor

Nouja ik denk dat het heel erg afhangt van de 20-somethings zelf. Afgelopen zomer ben ik bij de bruiloft geweest van twee prachtige lieve mensen. Beide 23 jaar oud en ontzettend dol op elkaar. Ze zijn allebei ontzettend volwassen (zij heeft een baan, hij een goedlopend eigen bedrijf) en willen er alles aan doen om samen oud en gelukkig te worden.

Ik ken ook een stel waarvan hij 34 is en zij 24. Ik weet vrij zeker dat zij in 2025 of 2026 ook zullen trouwen. Ook zij zijn ontzettend gelukkig met elkaar. Zij is een hele volwassen meid (volledig afgestudeerd en werkend) en hij heeft het financieel goed voor elkaar. Dus waarom niet?

Aan de andere kant ken ik ook stellen van begin 30 die ieder weekend het liefst in de kroeg hangen, geen serieuze baan hebben en duidelijk nog niet zo ver zijn. Dus in mijn ogen is leeftijd hier niet zo belangrijk in.

**Geplaatst**: 04-12-24 20:30

Geplaatst: 04-12-24 20:30

Het gaat me meer om de roze bril (gebrek aan realistische manier van kijken. Liefde is mooi en goed en belangrijk, maar niet genoeg) dan de leeftijd. Maar ook leeftijd.
Hoewel je je hele leven blijft ontwikkelen zie je in de overgang naar adulting. Klaar met school, beginnen met jezelf financieel te ondersteunen, op eigem benen gaan staan, gerichter bezig met je langetermijn toekomst ipv dat festival over 3 maanden oid.
Als je dat alles ook nog wil combineren met een duurzame, serieuze relatie. Das wel een beetje veel tegelijk.
En ik zeg daarmee dus niet dat het sowieso niet goed gaat. Maar het maakt het duidelijk moeilijker.

Dus waarom zo'n haast met trouwen?

**Geplaatst**: 04-12-24 22:07

Geplaatst: 04-12-24 22:07

Qimm schreef:
Het gaat me meer om de roze bril (gebrek aan realistische manier van kijken. Liefde is mooi en goed en belangrijk, maar niet genoeg) dan de leeftijd. Maar ook leeftijd.
Hoewel je je hele leven blijft ontwikkelen zie je in de overgang naar adulting. Klaar met school, beginnen met jezelf financieel te ondersteunen, op eigem benen gaan staan, gerichter bezig met je langetermijn toekomst ipv dat festival over 3 maanden oid.
Als je dat alles ook nog wil combineren met een duurzame, serieuze relatie. Das wel een beetje veel tegelijk.
En ik zeg daarmee dus niet dat het sowieso niet goed gaat. Maar het maakt het duidelijk moeilijker.

Dus waarom zo'n haast met trouwen?

Je laatste zin zet me aan het denken in combinatie met wat je erboven geschreven hebt. Ik denk dat dit per persoon afhankelijk is. Ik vraag me ook af of dit een roze bril probleem is of dat het verschil hem zit in de wijze waarop een persoon het huwelijk ziet.

Is trouwen een mijlpaal na jarenlange connectie, liefde en samenwerking? Of is trouwen een viering van het leven wat je samen tegemoet zal gaan?

Ik heb zelf een biculturele achtergrond en ik heb ook veel vrienden/familie die het huwelijk vooral als officiële start van de reis (samen) zien, in plaats van een mijlpaal zoals dat in Westerse culturen meer gebruikelijk is.

Ikzelf ben meer geneigd om het huwelijk als de start van onze gezamelijke reis te zien. We zullen samen moeten werken, elkaar elke dag beter leren kennen en samen moeten leren navigeren door deze wereld. Dit kan uiteraard alleen als je elkaar al kent, weet dat je kernwaarden overeen komen, weet dat je beide dezelfde kijk op het leven/huwelijk/kinderen hebt en natuurlijk alleen als je elkaar echt lief hebt. Of weet dat je van elkaar kan gaan houden.

Maar nogmaals, in mijn familie zijn "arranged marriages" nog altijd een ding. Dat kan mijn ervaring absoluut vertekenen. Ik wil alleen de andere kant ook belichten.