Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-02-23 10:18

Re: Hoe omgaan met eenzaamheid

Geplaatst: 13-02-23 10:18

Is het geen optie om even een paar dagen weg te gaan onder een soort begeleiding? Een soort stilteretraites oid?

https://bezinningsvakanties.nl/stilte-retraite/

Dan ben je er uit en er is toch begeleiding en ruimte voor hoe je je voelt. Het is wel belangrijk om toe te kunnen geven aan je gevoel. Als daar geen ruimte voor is op je werk e.d dan zou ik haast zeggen dat dit niet positief is bij de problemen die je al hebt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-02-23 10:36

Geplaatst door de TopicStarter : 13-02-23 10:36

Elisa2 schreef:
Is het geen optie om even een paar dagen weg te gaan onder een soort begeleiding? Een soort stilteretraites oid?

https://bezinningsvakanties.nl/stilte-retraite/

Dan ben je er uit en er is toch begeleiding en ruimte voor hoe je je voelt. Het is wel belangrijk om toe te kunnen geven aan je gevoel. Als daar geen ruimte voor is op je werk e.d dan zou ik haast zeggen dat dit niet positief is bij de problemen die je al hebt.

Heb er naar gekeken, maar je zit dan met een groep mensen en begeleiding als ik dat goed begrijp.
De begeleiding klinkt goed alleen dat je daar met een groep (geen idee hoeveel man) vind ik al wel wat lastiger.
Maar kan het altijd even overwegen om een keer te proberen.
Ik hou het in mijn achterhoofd iniedergeval.

Werk is voor mij werk, in mijn werk moet ik goed mijn hoofd erbij houden vaak omdat er anders groffe dingen fout kunnen gaan.
Ik werk in een chemische fabriek met reactoren en op sommige afdelingen moet je wel je hoofd erbij houden.
Mijn werk zorgt wel voor afleiding maar neemt uiteraard het gevoel niet weg.
Ik hou werk en prive ook graag gescheiden niet iedereen hoeft te weten wat ik doorga (al ben ik wel open en eerlijk als ze doorvragen), ik praat wel met 1 collega af en toe over dingen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-03-23 17:48

Geplaatst door de TopicStarter : 07-03-23 17:48

Even een “update” weer even een beetje van me af schrijven en wellicht dat er mensen zijn met handige tips.

Laatste weken gaat met veel ups en downs van even goed voelen en nog geen half uur later op compleet instorten staan.
Ik heb paar stappen genomen om alleen dingen te ondernemen oa naar een concert gegaan maar of ik daar nou echt blij van werd?
Sommige momenten voelde ik me zo alleen, zeker als je iedereen samen ziet om je heen.
Ook heb ik een vakantie geboekt naar Madeira om als stap dingen alleen te ondernemen en beter met mezelf om te kunnen gaan, buiten dat het belachelijk duur is in je eentje op vakantie weet ik niet of ik er goed aan doe vind het dood eng en aan de ene kant kijk ik er naar uit maar aan de andere kant totaal niet en zie ik er soms zelfs tegenop.
Contact met vrienden is matig tot slecht ik merk ook dat niemand met me wilt afspreken of dingen ondernemen of in zijn/ haar buurt wil hebben als ik me zo voel.
Zowel op me werk als op andere plekken waar ik kom voel ik me gewoon niet welkom.
Kleine mini teleurstellingen komen 100x zo hard binnen en stort als het ware weer gelijk in.
Mijn depressie lijkt steeds erger te worden en de wil/ power om door te zetten neemt af.
Op het moment en word echt nauwelijks meer blij merk dat ik ondanks ik heel graag leuke dingen wil doen met mensen ik afstand ga nemen omdat ik me gewoon niet meer welkom voel.

Nu ben ik al die tijd al opzoek naar hulp, diverse waren vol of geen reactie van gehad.
Ik weet gewoon niet goed wat ik moet doen en waar ik het moet zoeken, degene die ik nu heb gevonden word niet vergoed een half jaar traject is 1600 euro ong.
Dit bevat: werken op 3 velden lichaam, geest en ziel
9 x coachingsessie van
60 – 90 minuten
1 x telefonische sessie
van 30 minuten
6 x audio
1 x ppt/video
1 x workshop (Famillie opstelling)
systemische opstelling

Maar ik hou dus ook weer totaal niet van het zweverige en zie mijzelf geen Yoga, mediteren of kruides innemen.
Ik weet niet meer waar ik moet zoeken, waar ik goed aan doe er is zo veel... -O-

**Geplaatst**: 07-03-23 18:05

Geplaatst: 07-03-23 18:05

Lieve ts, ik kan jou niet veel tips geven omdat ik jou niet ken, weet wel dat als mensen jou niet welkom laten voelen ze dit vaak niet bedoelen\niet eens doorhebben. Ik ben ook erg gevoelig voor dit soort dingen en vaak hebben die mensen geen flauw benul wat ze fout doen. Iedereen leeft\is in zijn\haar eigen wereld, eigen problemen, gedachtes etc. Het is goed om te realiseren dat niet alles gericht is naar jou als het ware. Voor yoga en jouw eigen gedachte (leren) controleren hoef je geen ''zweverig'' type voor te zijn. In eerste instantie is je (innerlijke) rust pakken enorm moeilijk, maar het helpt je wel beter dingen via een groter plaatje te bekijken dan je eigen gevoelens. Probeer maar eens 'gewoon' te zitten op de vloer met de gevoelens die jij hebt, erg veel mensen houden dat geen vijf minuten vol. Dat is (voor mij) meditatie. Zoeken naar wát je precies voelt, waar je het voelt, welke ademhaling je hebt tijdens die gedachtes\gevoelens en je bewust word van jezelf.
Leuke dingen voor jezelf (proberen) te doen, dat hoeft niet gelijk een verre reis te zijn, een paar daagjes dichtbij het bos in een B&B kan ook even 'genoeg' zijn, vooral als je het begrijpelijk, spannend vind. Wandelen, creatief bezig zijn, misschien een klein huisdiertje, jezelf (leren) vermaken is enorm belangrijk in deze wereld, zorgen dat jouw geluk niet afhangt van andere mensen.
Ook herstellen uit een depressie komt vaak met meer dalen dan hoogtes, houdt dat in je hoofd, dat is een deel van het herstel.
Zoals gezegt ts; Ik ken jou niet, niet je gehele situatie, maar wil je wel een virtuele knuffel geven. :knuffel:

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-03-23 19:03

Geplaatst door de TopicStarter : 07-03-23 19:03

Anastasia24,

Dankjewel voor je berichtje!
Ik denk wel dat je gelijk hebt alleen voelt het wel zo wat het enorm lastig maak, natuurlijk als ik het vraag zeggen ze dat het niet zo is maar er veranderd ook niks.

Bij mij komt alles al uit het verleden voel me al 90% van mijn leven zoals ik nu voel alleen lijkt het nu een stuk erger te worden (na de gebeurtenis die ik in het begin van dit topic beschrijf) genieten van dingen lukt niet of maar voor een hele korte tijd.

Haha ja ik ga heel makkelijk voor het uiterste/ extreme :')

het is nu al geboekt en betaald dus kan niet meer terug.
Wandelen doe ik al met de hond (woon nog thuis) alleen voor de rest is het gewoon lastig om mezelf te maken omdat ik gewoon nergens echt blij van word.
Mijn paard loopt ook nog steeds kreupel na de behandeling van maandag nog geen verbetering en dus wellicht fotos maken de volgende optie.
Dingen waar ik blij van werd en graag deed geven me nu amper meer blijheid en ik blijf heel somber/ leeg.
Het is ook gewoon een enorm grote opgave om blij en gelukkig te zijn met mezelf dit ben ik absoluut niet en iedere keer de afwijzing om me heen en het alleen achterblijven maakt het niet beter.

---------------------------------
Edit:
Aan de ene kant wil ik enorm graag het huis uit wellicht dat ik dan mijn eigen "rust" kan vinden.
Alleen ben ik aan de andere kant heel bang dat ik nog meer vereenzaam (zoals mijn moeder ook al denkt) en ik ben enorm bang alleen in een huis snachts :')

.
Wij wonen met een samengesteld gezin van nu 7man, ik ben de oudste de jongste is 11jaar jonger als mij en de sfeer is ook niet altijd goed.

**Geplaatst**: 08-03-23 11:01

Geplaatst: 08-03-23 11:01

Happy_Hippie schreef:
Even een “update” weer even een beetje van me af schrijven en wellicht dat er mensen zijn met handige tips.

Laatste weken gaat met veel ups en downs van even goed voelen en nog geen half uur later op compleet instorten staan.
Ik heb paar stappen genomen om alleen dingen te ondernemen oa naar een concert gegaan maar of ik daar nou echt blij van werd?
Sommige momenten voelde ik me zo alleen, zeker als je iedereen samen ziet om je heen.
Ook heb ik een vakantie geboekt naar Madeira om als stap dingen alleen te ondernemen en beter met mezelf om te kunnen gaan, buiten dat het belachelijk duur is in je eentje op vakantie weet ik niet of ik er goed aan doe vind het dood eng en aan de ene kant kijk ik er naar uit maar aan de andere kant totaal niet en zie ik er soms zelfs tegenop.
Contact met vrienden is matig tot slecht ik merk ook dat niemand met me wilt afspreken of dingen ondernemen of in zijn/ haar buurt wil hebben als ik me zo voel.
Zowel op me werk als op andere plekken waar ik kom voel ik me gewoon niet welkom.
Kleine mini teleurstellingen komen 100x zo hard binnen en stort als het ware weer gelijk in.
Mijn depressie lijkt steeds erger te worden en de wil/ power om door te zetten neemt af.
Op het moment en word echt nauwelijks meer blij merk dat ik ondanks ik heel graag leuke dingen wil doen met mensen ik afstand ga nemen omdat ik me gewoon niet meer welkom voel.

Nu ben ik al die tijd al opzoek naar hulp, diverse waren vol of geen reactie van gehad.
Ik weet gewoon niet goed wat ik moet doen en waar ik het moet zoeken, degene die ik nu heb gevonden word niet vergoed een half jaar traject is 1600 euro ong.
Dit bevat: werken op 3 velden lichaam, geest en ziel
9 x coachingsessie van
60 – 90 minuten
1 x telefonische sessie
van 30 minuten
6 x audio
1 x ppt/video
1 x workshop (Famillie opstelling)
systemische opstelling

Maar ik hou dus ook weer totaal niet van het zweverige en zie mijzelf geen Yoga, mediteren of kruides innemen.
Ik weet niet meer waar ik moet zoeken, waar ik goed aan doe er is zo veel...

Yoga, mediteren en kruiden zijn juist heel "aards". Bij Yoga leer je contact maken met je lichaam en te voelen wat heel belangrijk is bij depressies. Kruiden kunnen ondersteunen in je wat beter voelen, serotonine verhogen oid. Wel denk ik dat het belangrijk is om dit soort zaken onder begeleiding te doen.

Met meditatie ga je leren dat jij niet je gedachten bent, dat gedachten komen en gaan maar dat je er niet iedere keer in mee hoeft te gaan. Dit geeft innerlijke rust en meer vertrouwen.

Als ik jou zo lees dan denk ik echt dat je nu hulp nodig hebt, iemand die je kan ondersteunen en sturen.

Wbt contact met vrienden kan het helpen om iets te gaan ondernemen, ga eens gewoon een stuk wandelen met een vriend of iets leuks doen, naar de bios oid, een spelletje..kleine dingen die je helpen om uit dat gevoel/ die energie te komen en in beweging te blijven.

Belangrijk is ook waar dat gevoel van niet welkom zijn mee te maken heeft. Is dat echt zo? of is dat een eigen afweermechanisme die je projecteert op je omgeving? Wijs jij jezelf af?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-03-23 02:18

Geplaatst door de TopicStarter : 09-03-23 02:18

Elisa2,
Heb je helemaal gelijk in begin er wel meer voor open te staan, zeker toen ik begreep dat yoga niet perse hoeft te zijn wat ik in mijn hoofd had

Ik ben ook echt opzoek naar hulp maar zie gewoon door de bomen het bos niet meer, diverse zaten vol en nu had ik iemand gevonden alleen wilde ik graag eerst een losse sessie voor ik een duur pakket ging nemen, dit doet ze helaas niet -O-

Het voelt voor mij niet goed om gelijk dit diepe in te gaan zonder dat ik er een duidelijk (goed) gevoel bij heb/ klik met de therapeut.
Ben nu dus verder aan het zoeken en meer mensen aan het aanschrijven, tips oid zijn welkom!
Ik ben gewoon enorm bang om de "verkeerde" te kiezen en daarom misschien geen knoop durf door te hakken?

Dat is het probleem niemand wil wat met me doen en dit maakt mijn gemoetstoestand ook niet beter eenzaamheid neemt toe en gevoel dat ik niks waard ben etc ook.
Wat je zegt kan goed kloppen, het zit echt extreem diep en loopt "uit de hand"..

Als ik niet aan het huilen ben of mezelf verdrietig voel, voel ik me somber en heel leeg, ook mijn lichaam begint het zwaar te krijgen merk ik.
Heb mezelf nu zo ver gekregen om tegen mijn leiding gevende op werk te zeggen dat ik in een depresie zit en hiervoor hulp aan het inschakelen ben.
Op mijn werk merken ze het ook heel erg en vond wel dat ik mijn leidinggevende hierover moest inlichten.

Heb ook al zitten denken om 2/3 dagen in mijn weekend van de volgende cycles even "weg" te gaan,
telefoon uit alle dagen en even helemaal weg geen contactmet andere enkel met mezelf.
Kan altijd mijn beste vriendin mee vragen alleen kan die waarschijnlijk geen vrij krijgen door de weeks.
Wel denk ik dat mijn moeder paniekeerd als ik niet te bereiken ben (woon nog thuis natuurlijk).

**Geplaatst**: 09-03-23 09:53

Re: Hoe omgaan met eenzaamheid

Geplaatst: 09-03-23 09:53

Waar in de buurt zoek je wat?

Als een therapeut zoiets niet wil dan heb je groot gelijk om het niet te doen. Een goede therapeut laat je altijd eerst vrijblijvend kennis maken. Jouw angst is heel logisch, het valt nog niet mee om een goede te vinden.

Wacht jij tot mensen jou uitnodigen of nodig je ze zelf ook uit om wat te doen? of durf je dat niet vanwege je gevoel voor afwijzing?

Heel goed in ieder geval dat je dit op je werk aangekaart hebt, is je huisarts ook op de hoogte? Soms helpt even weg gaan wel om uit die circel te komen. Als je dat met je beste vriendin kunt doen zou dat misschien weleens heel goed kunnen zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-03-23 14:43

Geplaatst door de TopicStarter : 09-03-23 14:43

Elisa2 schreef:
Waar in de buurt zoek je wat?

Als een therapeut zoiets niet wil dan heb je groot gelijk om het niet te doen. Een goede therapeut laat je altijd eerst vrijblijvend kennis maken. Jouw angst is heel logisch, het valt nog niet mee om een goede te vinden.

Wacht jij tot mensen jou uitnodigen of nodig je ze zelf ook uit om wat te doen? of durf je dat niet vanwege je gevoel voor afwijzing?

Heel goed in ieder geval dat je dit op je werk aangekaart hebt, is je huisarts ook op de hoogte? Soms helpt even weg gaan wel om uit die circel te komen. Als je dat met je beste vriendin kunt doen zou dat misschien weleens heel goed kunnen zijn.

Ik ben bereid om een stukje te rijden voor iemand die me echt goed kan helpen.
Ik kom zelf van omgeving bergen op zoom ( noord-brabant)

Ja precies, ze bood me wel aan om een workshop familie opstelling mee te doen om kennis te maken met haar, dit is met veel andere mensen waar ik me nu nog niet klaar voor voel.
Dit is voor mij nog iets te veel van het goede en ik ken mezelf ga me enorm afsluiten dan dit is zonde van zon dag.
Ze komt verder wel kundig over dat wel maar er is ook een voorvalletje geweest met een telefonisch gesprek dat we hadden dit duurde normaal zeker half uur driekwartier en nu maar 15 minuten.
Kreeg paar dagen later een mailtje terug van der dat ze veel over dat gesprek had na gedacht en met dit gesprek mee ging in mijn thema "ik ben niet goed genoeg/ ik mag er niet zijn".
Dit heeft mij ook aan het denken gezet, als dit me al lukt (onbewust) ook een therapeut/ coach zo mee te nemen met wat ik voel etc. Dat is toch best erg? Of zie ik dat verkeerd?

Nee, ik nodig mensen ook vaak uit, stel dingen voor maar iedere keer weer word ik afgewezen en komen ze niet met een alternatief oid.
Ik begin nu ook gewoon "bang" te worden om weer dingen voor te stellen.

Huisarts niet dit wilde ik doen zodra ik een gepaste therapeut gevonden had ivm de verwijzing (indien nodig).

Alleen dan komt het volgende waar ga ik heen en wat ga ik doen?
Telefoon wil ik uit laten ivm mijn obsessiefheid, ik kan dat ding slecht met rust laten ook omdat ik me veel verveel en heel obsessief blijf checken of mensen al gereageerd hebben etc.