Na de pandemie met moeite naar buiten

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
musiqolog
Berichten: 3645
Geregistreerd: 14-08-12
Woonplaats: Bunnik

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-23 21:41

Schuur_ schreef:
Elkaar motiveren in het topic, ik snap niet zo goed hoe je dit bedoelt. Meer als 'doe het' typen kunnen we toch niet? Ik denk dat een groot deel hier heeft gedeeld dat ze vaak tegen dingen opzien maar het achteraf toch leuk was en daardoor de drempel lager wordt.
Een ander deel heeft gereageerd dat het voor hen niet zo moet en ze dus geen dingen doen waar ze tegenop zien.

Nou, ik zie dat als volgt. Ik roep zowat elke dag dat ik me moet schamen voor mijn luiheid, laksheid en halfslachtigheid, dat ik het toch ook moet kunnen als het anderen lukt. Dat werkt averechts. Wat ook averechts werkt, is als anderen laten zien hoeveel ze al gepresteerd hebben. Zeker als het medeautisten zijn. Dan schiet het door je heen: o jee, ik ben zelfs binnen deze groep een loser. Ook onzin natuurlijk, maar je dénkt het.

Maar weet je wat niet averechts werkt? Het besef dat er heel veel in hetzelfde schuitje zitten. En dat zag ik de laatste tijd om me heen. Mensen die gewoon minder deden dan ooit tevoren en dat toeschreven aan zeer lage energieniveaus. En van daaruit kun je verder. Je kunt het samen hebben over waartegen je aanloopt, en samen je kleine succesjes laten zien. Geen grote, want dat ontmoedigt weer. Maar als iemand al maandenlang niet aan een of ander project heeft gewerkt en h/zij pakt dat ineens weer op, dan inspireert dat heus wel. Ik hoopte dus stiekem op een topic vol heropgepakte draadjes: Jantje doet dit, Marietje doet dat, zou ik dan misschien ook iets kunnen gaan doen? Met behulp van anderen kun je dan in een positieve spiraal komen.

Schuur_

Berichten: 5342
Geregistreerd: 09-08-05

Re: Na de pandemie met moeite naar buiten

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-02-23 22:01

Ik ben al 24 zinnen begonnen en heb ze steeds weggehaald. Ik denk niet dat ik je op de juiste manier begrijp of dat jij mij begrijpt. Je zoekt naar een heel specifieke doelgroep en ik betwijfel of je die hier gaat vinden.

Ik wens je veel succes in je zoektocht naar de juiste triggers en motivatie om de stappen te zetten die je nodig vindt.

Sheran

Berichten: 17591
Geregistreerd: 20-10-07

Re: Na de pandemie met moeite naar buiten

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-02-23 22:06

Geen eerstehand ervaring, maar wel van een kennis (ook autisme, alleen gedurende lockdown, komt nergens meer).
Deze persoon is begonnen met een vaste online afspraak om ritme te krijgen. Voor hem was het een online computerspel met kennissen van het internet.

Jij houdt van muziek - is het misschien wat om met een paar anderen af en toe muziek te maken?

Mars

Berichten: 33761
Geregistreerd: 15-03-05
Woonplaats: Vld

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-02-23 22:33

musiqolog schreef:
Maar als iemand al maandenlang niet aan een of ander project heeft gewerkt en h/zij pakt dat ineens weer op, dan inspireert dat heus wel. Ik hoopte dus stiekem op een topic vol heropgepakte draadjes: Jantje doet dit, Marietje doet dat, zou ik dan misschien ook iets kunnen gaan doen? Met behulp van anderen kun je dan in een positieve spiraal komen.


Dan maak je je wel heel erg afhankelijk van anderen, die zich dan ook op een specifieke manier ‘moeten’ gedragen en niet teveel succesjes ‘mogen’ hebben want anders raak jij je motivatie weer kwijt. Dat is een érg dun draadje om motivatie vandaan te halen.
Natuurlijk kun je er ook support vinden en elkaar steunen maar als iemand een grote stap zet en jij daar gedemotiveerd van raakt dan zal er ook eea aan jezelf gewerkt moeten worden. Want er zal altijd iemand zijn die iets meer doet of kan.

Als je zelf eea aan gewoonten en skills ontwikkeld waar je op terug kunt vallen dan ben je uiteindelijk minder afhankelijk. Kun je ook zelf weer stappen zetten als anderen in een dip zitten en jou even niet kunnen steunen.

Percy

Berichten: 12676
Geregistreerd: 04-09-01
Woonplaats: België

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-02-23 22:56

Geen autisme hier maar wel ervaring met mensen met autisme.
Wat heel belangrijk is in het leven van de meeste autisten is structuur en regelmaat.

Dat ontbreekt bij jou. Hoe jij nu in het leven staat is vergelijkbaar met mensen met depressieve gevoelens.
De dag de moeite niet waard vinden om aan te beginnen (extreem laat opstaan), niet aan leuke dingen toekomen omdat de drempel te hoog ligt om de stap te maken en zo lees ik nog wat dingen.

Als stappen maken moeilijk is dan is het beter om kleine stapjes te zetten.

Vervroeg elke week je opstaan tijd. Of je nu wel of niet hebt geslapen doet er niet toe. Er is niets wat je moet doen waar waakzaamheid bij geboden is.
Je valt snel genoeg in slaap na een paar slechte nachten.
Zo kan je rustig aan je dag nachtritme weer normaal krijgen.

Ga elke dag de deur uit. Voor een boodschap of een rondje fietsen. Zo breng je weer regelmaat in je leven.

Stel je doelen bereikbaar, geen IJsland, dat is een einddoel.
Een bezoek aan de manege, misschien een concert.
Zo maak je het jezelf minder moeilijk.

Haal de druk van de ketel en laat het moeten los maar streef eerst naar die regelmaat

Edit: typefout

musiqolog
Berichten: 3645
Geregistreerd: 14-08-12
Woonplaats: Bunnik

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 11-02-23 00:02

Mars schreef:
Dan maak je je wel heel erg afhankelijk van anderen, die zich dan ook op een specifieke manier ‘moeten’ gedragen en niet teveel succesjes ‘mogen’ hebben want anders raak jij je motivatie weer kwijt. Dat is een érg dun draadje om motivatie vandaan te halen.

Nou, dan vat je het wel erg extreem op. Ik kan ook zelf degene zijn die begint hè.

Laat ik het hiermee vergelijken: tijdens de pandemie, en de lockdowns die daarbij hoorden, waren veel mensen depressief of in elk geval chagrijnig omdat ze niks mochten. Toen kwamen er - ook, maar niet alleen hier - topics e.d. met ideeën over wat je allemaal kon doen. De een ging in de tuin aan de slag, de ander bakte broden, een derde las zijn stapel boeken uit. Dat werkte toch wederzijds inspirerend, of niet? Nou, zo'n topic had ik nu ook gewild.

Picopico
Berichten: 1129
Geregistreerd: 10-05-22

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-02-23 13:02

Geen autist hier (voor zover ik weet), wel heel introvert. Ik herken mezelf enorm in wat je schrijft. Ik wil eigenlijk vanalles doen. Ik reis heel graag, daar komen al mijn mooiste herinneringen van en ik voel me gelukkig en vrij als ik in een vreemd land rondloop en nieuwe plekken ontdek. Maar de motivatie om het daadwerkelijk te plannen ontbreekt vaak en de dagen voor ik vertrek zie ik er tegenop, ondanks dat ik zeker weet dat ik me op reis gelukkiger voel dan thuis. Eenmaal weg wil ik ook niet meer terug naar huis, daar zie ik dan ook tegenop :P

Ik denk dat het er vooral aan ligt dat ik dan actief moet worden, daadwerkelijk iets moet gaan doen en uit m'n comfortzone stappen. Alleen op m'n eigen bank voelt toch wel erg vertrouwd kennelijk en daarvan weggaan is een drempel.

Voor mij werkt het het beste om af en toe gewoon spontaan in het diepe te springen, zonder er al te veel over na te denken. Dan raak ik ergens door geïnspireerd (een advertentie ofzo) en heb ik ineens heel veel zin om X te doen. Dat regel ik dan vrijwel meteen. Zo kwam ik vorig jaar (dankzij bokt) een goede aanbieding van interrail tegen die nog maar een paar uur zou duren. Toen heb ik spontaan een ticket gekocht. Het besef kwam later, maar ja, eenmaal geboekt is geboekt :')

Als ik jou was zou ik dus gewoon die boot naar IJsland boeken *\o/*
De rest komt later wel.
Zo'n reis zou je ook net het zetje motivatie kunnen geven om meer te gaan doen. Je bent dan even helemaal weg uit de dagelijkse sleur en kunt daarna eenmaal weer thuis "opnieuw" beginnen. Voor mij werkt zo'n totale reset beter dan in kleine stapjes veranderen.

musiqolog
Berichten: 3645
Geregistreerd: 14-08-12
Woonplaats: Bunnik

Re: Na de pandemie met moeite naar buiten

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 11-02-23 13:09

Dankjewel, jij verwoordt het heel aardig. Er is trouwens een goede reden om die boot nog niet te boeken: ik moet dan twee maanden vrij krijgen van het werk dat volgende week begint. :) Gelukkig is het aan de universiteit, waar je in het zomerreces weinig te doen hebt. Ik hoor volgende week of het kan.

Tiggs

Berichten: 8396
Geregistreerd: 30-05-11
Woonplaats: Dunning-Kruger Park

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-02-23 13:41

Ik herken wel wat uit mijn depressieve periode; het heeel erg tegen dingen opzien, die dan toch leuk zijn (toen ging het dus alweer iets beter, want ik kon wel weer dingen leuk vinden).

Ik heb geen ervaring met autisme, maar zou het kunnen dat er dus meer speelt?

musiqolog
Berichten: 3645
Geregistreerd: 14-08-12
Woonplaats: Bunnik

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 11-02-23 18:42

Tiggs schreef:
Ik herken wel wat uit mijn depressieve periode; het heeel erg tegen dingen opzien, die dan toch leuk zijn (toen ging het dus alweer iets beter, want ik kon wel weer dingen leuk vinden).

Ik heb geen ervaring met autisme, maar zou het kunnen dat er dus meer speelt?

Ja, er is zeker meer aan de hand. Ik heb een depressieve stoornis (gediagnosticeerd). In het verleden is het ook wel voorgekomen dat ik nergens meer zin in had. Paradoxaal genoeg is dat een relatief gemakkelijke fase: je vindt het allemaal wel best binnen. Pas als je een beetje omhoogkruipt, slaat het vol in je gezicht wat je allemaal gemist hebt - en heb je nog steeds de kracht niet om uit volle overtuiging in te stappen. "Morgen dan maar weer..." is een frequente gedachte in zo'n fase.

prompter

Berichten: 13973
Geregistreerd: 28-09-02

Re: Na de pandemie met moeite naar buiten

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-23 20:31

Ik vind het al superknap dat je met vrijwilligerswerk, en zo meteen ook al met betaald werk begint. Wellicht helpt dat je nog meer om een prettig ritme te creëren en zo ook meer dingen wil gaan doen die je echt leuk vind, maar waar je nu nog niet de juiste motivatie voor kan vinden :)

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-02-23 18:04

Wat een onnodig belerende wending heeft dit topic genomen :o .

Ik volgde het omdat ik het heel erg herken en dat vond ik ook fijn. Wilde dus ook nog reageren. Hopelijk bied het wat herkenning, want ik floreerde dus echt tijdens de lockdown. Deed twee studies (HBO en universiteit, lekker makkelijk, vanuit huis). Haalde consequent hoge cijfers. Had twee baantjes (waarvan 1 uit huis) en werkte meer dan officieel in een week past naast twee studies. Nog steeds genoeg tijd om lekker met de honden te gaan wandelen, te gaan fietsen en te tekenen en genoeg quality time met m'n lief. Dus andere mensen miste ik ook niet. Ik ben nog nooit zo productief en goed functionerend geweest :o

Dat het echte leven weer op gang kwam vond ik oprecht heel moeilijk en het leek alsof ik mijn draai niet meer kon vinden. Terwijl iedereeen stond te juichen voelde ik me daarin ook best wel alleen. Ik kon gewoon alle overbodige prikkels van het normale leven niet meer aan.

bv. het hele traject van, opstaan, omkleden, spullen zoeken, de helft kwijt zijn, boos zijn, het dan toch vinden, op de fiets stappen en haasten naar het station terwijl ik langs mijn vervelende buren moet fietsen, die misschien net buiten zijn om naar hun werk zouden gaan, daarna in een te drukke luidruchtige trein zitten met vervelende of stinkende mensen, twintig minuten naar de faculteit lopen, de weg kwijt zijn door een omleiding, je of moeten verontschuldigen omdat je net te laat bent, of awkward 5 minuten in een gangetje moeten wachten en je niet écht een houding weten te geven, en dan nog 2 uur les moeten volgen -waarbij je ook een goede indruk wil maken op je klasgenoten want je wil niet de loserstudent van bijna 30 zijn - en dan de treinherhaling van wat ik net schreef. Al-les was ineens te veel en simpele treinreis leek ineens een wereldreis. En een aantal vriendschappen heb ik ook laten varen. Totale mentale blokkade.
De lockdown was zo'n verademing geweest, dat ik voor mijn gevoel gewoon nooit meer terug zou kunnen naar wat ervoor was :o .

Ik ben wel (bij toeval) verhuisd naar een rustigere omgeving (minder buren op straat, rustiger in de stad, universiteit op fietsafstand) en dat heeft me echt heel erg geholpen. Mag gelukkig ook nog steeds vanuit huis werken (wat ik twee jaar gewoon op kantoor heb gedaan). En ik denk dus niet dat ik ooit nog terug zou kunnen naar mijn pre-lockdown leven :o
Ergens baal ik wel dat mijn mentale belastbaarheid gewoon een stuk minder lijkt. Anderszijds, is die misschien gewoon nooit zo groot geweest als ik zelf dacht :') . Doe nu bv. nog maar 1 studie (ook prima) en ik weet niet of ik mezelf er ooit nog echt toe kan zetten om met de trein te gaan :') Dat heb ik ook niet (meer) nodig om te kunnen functioneren, dus dat is dan maar....

Sinds ik verhuisd ben is het allemaal wel weer min of meer goedgekomen, daarvoor is het echt een poosje dikke prut geweest waarbij ik ook bijna niet meer m'n huis uit wilde. Ik snap je dus helemaal. Je hebt jaren gedaan om die belastbaarheid (helemaal als je autisme hebt) een beetje op te rekken en mee te veren met de maatschappij zonder dat dat natuurlijk was. Je hebt je iedere dag over drempels gezet omdat dat normaal is, tot je eraan gewend bent. En dan word je ineens he-le-maal gereset en moet je het maar in je eentje uitzoeken. Dan ineens gaat iedereen weer verder alsof het nooit gebeurd is met dezelfde verwachtingen, terwijl jij weer helemaal je plekje in die maatschappij moet terugvinden.

Tips heb ik niet. Herkkenning wel :+

musiqolog
Berichten: 3645
Geregistreerd: 14-08-12
Woonplaats: Bunnik

Re: Na de pandemie met moeite naar buiten

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 16-02-23 21:13

Dankjewel Menino. Ik moet zeggen: achter jou had ik 'het' niet gezocht. :) Jij bent altijd zo met mensen bezig... Wij hebben niet helemaal hetzelfde; ik mocht willen dat ik in de pandemie zo was opgebloeid.

Voor wie het wil weten: deze week was eigenlijk best goed. Ik ben erin geslaagd op een normale tijd op te staan en ik ben zo productief als ik lang niet meer geweest ben. Als je meer op je bordje krijgt, ga je je tijd ook efficiënter indelen. Dan merk je ineens: ha, ik heb een uurtje over, in plaats van dat je dat uur zo weer hebt gevuld met doelloos surfen o.i.d. En dat ik nu klusjes als een factuur voor geleverde schrijfdiensten binnen een paar dagen de deur uit doe - ik ken mezelf niet terug!

Het is alleen de vraag of ik dat op langere tijd kan volhouden. Ik heb in het verleden al zo vaak een tijdje vooruitgang geboekt en dat stortte altijd weer een keer in. Bovendien is het eenzijdige vooruitgang. Ontspanning buiten de deur (lees: uitgaan) en contact met mensen komen er niet bij kijken. Dat moet echt wel, want van alleen maar werken word je ook gallisch. Over Gallisch gesproken: ik moet ook niet te veel op Obelix gaan lijken. Na een dagje kantoor gun je jezelf wel een vette hap en de sportschool schiet er ook bij in. Ik mocht daar altijd op kantoortijd (daluren dus!) gratis sporten door een samenwerking met de ggz, maar nu zijn die uren gevuld...

Tiggs

Berichten: 8396
Geregistreerd: 30-05-11
Woonplaats: Dunning-Kruger Park

Re: Na de pandemie met moeite naar buiten

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-02-23 20:15

En hardlopen, Musiqolog? Ik vind dat zelf veel fijner dan de sportschool. Lekker buiten en geen andere mensen.

Ladyson

Berichten: 3579
Geregistreerd: 03-01-10
Woonplaats: Brabant

Re: Na de pandemie met moeite naar buiten

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-02-23 01:28

Uit onderzoek is gebleken dat mensen met 2 tot 5 uur vrij indeelbare tijd per dag het gelukkigst zijn. Bij meer vrij indeelbare uren neemt het gevoel van geluk af. Bij het vullen van je dagen is het belangrijk dat je iets doet waar je plezier uithaalt en dat betekenisvol (voor je) is. Dit zorgt voor blijheid en voldoening.

Op basis hiervan denk ik dat je gelukkiger wordt als je minder vrije tijd hebt TS. Werken kost mij bijv energie, maar het geeft me ook energie.

Wdj

Berichten: 484
Geregistreerd: 26-04-13
Woonplaats: Bunnik

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-03-23 10:15

Hoe is het nu met je? En met je baan?

musiqolog
Berichten: 3645
Geregistreerd: 14-08-12
Woonplaats: Bunnik

Re: Na de pandemie met moeite naar buiten

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 09-03-23 19:56

Tot nu toe gaat het redelijk. Wel merk ik dat ik langzaam stress begin op te bouwen. Ik hoef voor mijn baan van acht uur nou niet bepaald keihard te werken, maar ik heb wel veel ballen in de lucht te houden. Dat ben ik niet meer gewend. Hopelijk kan ik er wel weer aan wennen, anders ben ik goed de sjaak...

Hobby's en sociale contacten schieten er nog steeds bij in. Wel heb ik inmiddels vrijstelling van mijn werk geregeld (in ruil voor extra werk in de weken eromheen) én de boot geboekt. Dat is een mooie stip aan de horizon.

LoveGlove

Berichten: 7934
Geregistreerd: 28-01-14
Woonplaats: Op een planeet genaamd aarde

Re: Na de pandemie met moeite naar buiten

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-03-23 20:48

Ik kom nieuw in het topic. Adhd en autisme hier :wave:

Ik heb er ook veel moeite mee gehad. Maar ik zelf ben gestopt met het forceren ervan, zelfs al vind ik het leuk. Daardoor merk ik nu dat ik juist heel, heel langzaamaan toch wel weer wat actiever begin te worden. Het kost heel veel tijd en gaat met hele kleine stapjes, maar ik kom ergens. Ik heb zeker ook mijn periodes dat ik meer doe dan andere periodes.
Ik begin ook eindelijk wat meer achter mijn computer vandaan te komen en oude hobbies weer wat meer op te pakken. Bij mij zit er dan wel wat meer achter dan alleen de pandemie :=

Ik had ook iets gezien over hoe je vindt dat je bepaalde dingen moet kunnen omdat iedereen ze kan ofzo. Ik weet de context van het gesprek daar niet, maar daar ben ik het dus niet mee eens :')
Ik heb vrede gemaakt met het feit dat bijvoorbeeld het bijhouden van het huishouden, (ongesproken) sociale regels kennen, motivatie vinden voor dingen, schakelen tussen taken en dagen etc etc altijd lastiger voor mij zullen zijn. En dat iedereen om me heen het wel kan, betekend dat niet dat ik dat ook moet kunnen vind ik. Ja je kunt erover beoordeeld worden, maar ik ken mezelf beter dan wie dan ook. Dus die oordelen gaan me niet zo veel meer aan.

Dit betekend niet dat ik niet aan mezelf moet werken natuurlijk. Dat is een ander verhaal. Maar ik hoef niet iets te kunnen wat de meesten wel kunnen. Hoe vanzelfsprekend zoiets ook kan zijn. En mezelf die ruimte geven om het niet te hoeven kunnen zorgt er juist voor dat ik meer vooruitgang maak.

Zolang het voor mij maar werkt. Dat is het belangrijkste :j