Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-11-22 18:08

Geplaatst: 13-11-22 18:08

Avalanche schreef:
Maar die onvoorwaardelijke liefde...... is dat echt zo? Want er zijn hele groepen mensen, waar de liefde onvoorwaardelijk is, tot iemand niet meer naar de kerk gaat of religie helemaal verlaat, kind niet heteroseksueel blijkt te zijn, en ga zo verder. Dat klinkt mij in de oren als een heel voorwaardelijke liefde.

Kinderen zijn ook niet zo onvoorwaardelijk. Als ze klein zijn zijn ze van je afhankelijk, dus is liefde geen keus, en later zie je ook genoeg ellende.

Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. En sommige mensen vind ik echt hele goede, nuchtere ouders, maar per gezin zijn er erg grote verschillen.

Ik spreek voor mezelf: bij mij is de liefde voor m’n kind onvoorwaardelijk. Waarom andere mensen soms de keuze maken een kind te verstoten, geen idee. Voor mij is de liefde die ik voor onze dochter voel, immens.
Maakt me dat een moeder die geen fouten wil zien of is het hier alleen rozengeur en maneschijn? Nee, zeker niet. Maar dat staat los van de liefde.

**Geplaatst**: 13-11-22 18:18

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Geplaatst: 13-11-22 18:18

Nee snap ik hoor, maar ik wil bewust even wat nuance aanbrengen. Ik kan me ook niet voorstellen een kind ooit te verstoten, maar ik weet dat het in streng gelovige gemeenschappen wel gebeurt en zelfs verwacht wordt.
Het is dus niet een standaard en imo is het ook niet zo dat mensen die geen kinderen hebben, niet weten hoe het is om onvoorwaardelijk lief te hebben.

**Geplaatst**: 13-11-22 18:20

Geplaatst: 13-11-22 18:20

Afwegen wat de voor en nadelen zijn heeft voor mij niet zoveel zin, want ik heb ze al. En het heeft mij echt wel zaken gebracht die ik van tevoren niet had verwacht.

Het heeft de relatie met mijn man enorm verdiept. Niet alleen rozengeur en manenschijn hoor, maar juist ook diepe dalen, vermoeidheid, niet weten wat je moet, maar daardoor ook steun naar elkaar, gesprekken over het leven en wat we willen met onze kinderen, wat onze prioriteiten zijn etc.

Ik leer elke dag bij over mezelf. Wat mijn sterke en zwakke kanten zijn, wat ik kan doen om te verbeteren en mezelf gelukkig te houden, daarbij heb ik veel discipline ontwikkeld. Ook leef ik meer in het nu dan ik voorheen deed.

Het is heerlijk om mijn kinderen op te zien groeien, ontwikkelen, met ze te spelen en hun eigen karakters te zien groeien.

Anderzijds hou ik soms mijn hart vast als ik zie wat er in de wereld gebeurd. Daar heb ik van tevoren echt niet goed bij stil gestaan. Ook heb ik wel de mazzel dat we een fijn huis hebben en voldoende inkomen, flexibel werk, ouders en schoonmoeder die vlakbij wonen en veel oppassen. Zonder die randvoorwaarden weet ik niet of ik er positief tegen aan zou kijken.

Overigens had ik geen sterke kinderwens (mijn man wel en had vooral de wens om dit avontuur met hem aan te gaan). Qua zorgen en liefde vind ik het goed te vergelijken met huisdieren, alleen dan XL. Je staat idd altijd aan en dat blijft.

Ook iets om bij stil te staan: het is geen gegeven dat alles goed gaat. Je kan een huilbaby krijgen, een gehandicapt kind, een verbroken relatie of wat nog meer. Dat heeft nog zo veel meer impact dan een ‘gewoon’ gezond kind.

Over onvoorwaardelijke liefde, ik kan me daar zelf lastig iets bij voorstellen. Ja, ik hou zielsveel van ze, maar wat als het echt rotzakken worden, narcisten, verkrachters of moordenaars. Geen idee wat ik dan zou voelen.

Zolang ze zo lief blijven als nu kan ik wel zeggen dat de liefde onvoorwaardelijk is

**Geplaatst**: 13-11-22 18:33

Geplaatst: 13-11-22 18:33

Ik kan me volledig vinden in wat Ruitje zegt. Je hebt geen idee hoe die onvoorwaardelijke liefde voelt, tot je ze voelt. En ik vind het niet vergelijkbaar met de liefde die ik voel voor mijn partner, mijn ouders, mijn dieren. Misschien is het omdat ze zo afhankelijk van je zijn. Ik weet het niet. Maar de liefde voor mijn kinderen is onbeschrijfelijk en ik ben ontzettend dankbaar dat ik dit in mijn leven heb mogen ervaren.

Tegelijkertijd kan ik realistisch beamen dat het een hele hoop vergt. Toen ze klein waren vooral de zorgen en het gebrek aan tijd voor mijzelf en mijn relatie. Nu ze groter zijn (14 en 16) meer de zorgen en angsten voor de kwetsbaarheid van hen en van ons als hun ouders. Die, hoor ik zeggen door mensen met volwassen kinderen, ook nooit meer over zullen gaan.

Als ik kijk naar de wereld om me heen moet ik eerlijk bekennen dat ik niet weet of ik het nu nog een keer over zou doen. Anderzijds: als ik geen mensen met een positieve en moedige kijk in het leven zet, wie bouwt er dan voort aan de toekomst van de samenleving? Ook voor de andere kinderen die al op de wereld gezet zijn?

Het is een ontzettend moeilijke keuze waar je voor staat.

**Geplaatst**: 13-11-22 18:39

Geplaatst: 13-11-22 18:39

Avalanche schreef:
Nee snap ik hoor, maar ik wil bewust even wat nuance aanbrengen. Ik kan me ook niet voorstellen een kind ooit te verstoten, maar ik weet dat het in streng gelovige gemeenschappen wel gebeurt en zelfs verwacht wordt.
Het is dus niet een standaard en imo is het ook niet zo dat mensen die geen kinderen hebben, niet weten hoe het is om onvoorwaardelijk lief te hebben.

Ik snap je, voordat ik kinderen had zou ik ook zo gereageerd hebben maar nu ik kinderen heb zeg ik, dat soort liefde is met niks te vergelijken.

Het is alleen geen gegeven dat je het voelt als je kinderen krijgt. Er zijn ook spijtouders of ouders die ouders zijn geworden zonder dat ze dat wilden.

Daarom zeg ik, fokken is gokken. Het is een gok die je neemt, ook als je relatie fantastisch is, je financieel enorm rijk bent, je ouders gezond zijn, jij gezond bent, de nipt test goed is, het kind ook nog het geslacht van je voorkeur heeft.

Het is áltijd een gok en niemand kan jou vertellen hoe je het gaat ervaren.

**Geplaatst**: 13-11-22 18:43

Geplaatst: 13-11-22 18:43

Avalanche schreef:
Maar die onvoorwaardelijke liefde...... is dat echt zo? Want er zijn hele groepen mensen, waar de liefde onvoorwaardelijk is, tot iemand niet meer naar de kerk gaat of religie helemaal verlaat, kind niet heteroseksueel blijkt te zijn, en ga zo verder. Dat klinkt mij in de oren als een heel voorwaardelijke liefde.

Kinderen zijn ook niet zo onvoorwaardelijk. Als ze klein zijn zijn ze van je afhankelijk, dus is liefde geen keus, en later zie je ook genoeg ellende.

Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. En sommige mensen vind ik echt hele goede, nuchtere ouders, maar per gezin zijn er erg grote verschillen.

Nee zeker niet onvoorwaardelijk.
Zelf heb ik niet eens kinderen.
Maar ik werk in een verpleeghuis.
En werkelijk, bijna bij alle families is er wel iets. Geen contact meer met kinderen, ruzie onder de kinderen onderling.
Kinderen die maar weinig komen, onverschillig, geen leuke jeugd gehad en ga zo maar door.
Het beeld dat als je oud bent, je gezellig met kinderen en kleinkinderen kan doorbrengen.
Of dat je (klein)kinderen je vaak komen opzoeken in het verpleeghuis.
Dat is maar voor een enkele persoon weggelegd, zie ik in de praktijk.

**Geplaatst**: 13-11-22 18:44

Geplaatst: 13-11-22 18:44

Urbanus schreef:
...het kind ook nog het geslacht van je voorkeur heeft.

Nou ja, ook dat kan na veertig jaar nog ineens omgegooid worden dus zelfs dát is al geen garantie meer.

Ben je jarenlang helemaal blij geweest met je nonbinaire nageslacht, identificeert hun zich ineens als vrouw.

**Geplaatst**: 13-11-22 18:48

Geplaatst: 13-11-22 18:48

Ja precies Barnet.

Als je aan mijn moeder zou vragen of ze onverantwoordelijk van ons zou houden zou ze ja zeggen.
Maar zo ontspoord als die ons dingen heeft aangedaan doe je niet als je echt van iemand houd.

En met werk ook verhalen gehoord..

Voor mij zijn die woorden onvoorwaardelijk liefde woorden met weinig waarde..

**Geplaatst**: 13-11-22 18:50

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Geplaatst: 13-11-22 18:50

Ja en iedereen die zegt nu "ik hou onvoorwaardelijk van mijn kind". Ik denk dat elke ouder dat denkt / zegt. En toen monden veel families die dat beweren uit in ruzies. Om mij heen zie ik dat zoveel.

**Geplaatst**: 13-11-22 18:51

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Geplaatst: 13-11-22 18:51

Nou ja, de band met mijn ouders is heel goed, met mijn grootouders ook. Kan er verder niet zoveel van zeggen. Ben niet bekend met familieruzies, ook niet bij vrienden.

**Geplaatst**: 13-11-22 18:55

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Geplaatst: 13-11-22 18:55

Ja ik ken het heel veel en dat zijn echt mensen van alle milieus.

**Geplaatst**: 13-11-22 18:55

Geplaatst: 13-11-22 18:55

MarlindeRooz schreef:
Ja en iedereen die zegt nu "ik hou onvoorwaardelijk van mijn kind". Ik denk dat elke ouder dat denkt / zegt. En toen monden veel families die dat beweren uit in ruzies. Om mij heen zie ik dat zoveel.

Hier helaas ook.
En mijn ouders zijn ook stellig: Als ze het nog een keer over hadden kunnen doen, waren wij er niet geweest

**Geplaatst**: 13-11-22 18:56

Geplaatst: 13-11-22 18:56

Dat zal, maar ik kan niet zoveel met kinderloze mensen die nu komen vertellen dat onvoorwaardelijke liefde voor je kind niet bestaat.

Tja.

**Geplaatst**: 13-11-22 18:57

Geplaatst: 13-11-22 18:57

Ik zie er helaas meer dan genoeg van (niet uit eigen ervaring gelukkig, maar vanuit werk). Er is altijd wel iets om die zogenaamd onvoorwaardelijke liefde om zeep te helpen. Of het nou gaat om ziekte, geloof, geslacht, geaardheid, cultuur, onbegrip... Die onvoorwaardelijke liefde is helaas alles behalve vanzelfsprekend. Maar prijs jezelf en je dierbaren gelukkig als het voor jou wel als vanzelfsprekend voelt!

Maar om nou te zeggen: dat komt vanzelf wel, nou nee dus. Wat dat betreft is het beste advies al genoemd: je weet het niet en het is altijd een gok. Wat dat betreft is zeker weten dat je het wel wil of zeker weten dat je het niet wil wel de beste positie om in te zitten.

@Cayenne: die van mijn ouders ook. Ik heb me er nog geen seconde ongewenst om gevoeld, maar ik begrijp heel goed wat mijn ouders daar mee bedoelen.

**Geplaatst**: 13-11-22 18:58

Geplaatst: 13-11-22 18:58

Ik denk zeker wel dat onvoorwaardelijke liefde voor kinderen bestaat

Maar dat bestaat voor mij ook voor nabestaanden, geliefden, dieren etc.
Daar heb ik geen kinderen voor nodig.

**Geplaatst**: 13-11-22 18:59

Geplaatst: 13-11-22 18:59

Urbanus schreef:
Avalanche schreef:
Nee snap ik hoor, maar ik wil bewust even wat nuance aanbrengen. Ik kan me ook niet voorstellen een kind ooit te verstoten, maar ik weet dat het in streng gelovige gemeenschappen wel gebeurt en zelfs verwacht wordt.
Het is dus niet een standaard en imo is het ook niet zo dat mensen die geen kinderen hebben, niet weten hoe het is om onvoorwaardelijk lief te hebben.

Ik snap je, voordat ik kinderen had zou ik ook zo gereageerd hebben maar nu ik kinderen heb zeg ik, dat soort liefde is met niks te vergelijken.

Het is alleen geen gegeven dat je het voelt als je kinderen krijgt. Er zijn ook spijtouders of ouders die ouders zijn geworden zonder dat ze dat wilden.

Daarom zeg ik, fokken is gokken. Het is een gok die je neemt, ook als je relatie fantastisch is, je financieel enorm rijk bent, je ouders gezond zijn, jij gezond bent, de nipt test goed is, het kind ook nog het geslacht van je voorkeur heeft.

Het is áltijd een gok en niemand kan jou vertellen hoe je het gaat ervaren.

Dat snap ik hoor, en ik geloof ook 100% dat je niet weet hoe dat voelt als je geen kinderen hebt. Ik heb geen idee hoe het voelt om een kind te hebben.

Snadrem schreef:
Urbanus schreef:
...het kind ook nog het geslacht van je voorkeur heeft.

Nou ja, ook dat kan na veertig jaar nog ineens omgegooid worden dus zelfs dát is al geen garantie meer.

Ben je jarenlang helemaal blij geweest met je nonbinaire nageslacht, identificeert hun zich ineens als vrouw.

in mijn geval andersom :')

en ik ben ook nog 40 dus ik vond dit hilarisch :')

Maar idd Barbet en DP, je ziet genoeg, dus zo onvoorwaardelijk is het allemaal niet.

Anderzijds verschilt dat natuurlijk ook wel per persoon, en per gezin, er zijn heel leuke gezinnen waarbij dat niet aan de orde is.
Ik ken een heel lief stel, 2 mannen, al 25 jaar samen, hebben 3 kids, heel bewust voor gekozen ook, en ik heb er het volste vertrouwen in dat zij hun wereldburgers op een goede manier aan het klaarstomen zijn

**Geplaatst**: 13-11-22 19:00

Geplaatst: 13-11-22 19:00

Urbanus schreef:
Dat zal, maar ik kan niet zoveel met kinderloze mensen die nu komen vertellen dat onvoorwaardelijke liefde voor je kind niet bestaat.

Tja.

Ik ben ervan overtuigd dat het bestaat, en ook dat het een unieke vorm van liefde is. Ik denk wel dat het niet de standaard is.

**Geplaatst**: 13-11-22 19:02

Geplaatst: 13-11-22 19:02

Urbanus schreef:
Dat zal, maar ik kan niet zoveel met kinderloze mensen die nu komen vertellen dat onvoorwaardelijke liefde voor je kind niet bestaat.

Tja.

Ik weet in ieder geval wel dat je het grondig kunt verprutsen, zowel ouders als kinderen en met een beetje pech in hetzelfde gezin.......

**Geplaatst**: 13-11-22 19:02

Geplaatst: 13-11-22 19:02

Oh ken ook gezinnen waar ik zeker weet dat onvoorwaardelijke liefde er is.

Maar ook waar de ouders dat vast zeggen maar totaal geen weet hebben van die lege woorden. En de kinderen het zeker weten anders zien.

Loop een weekje bij een verzorgingshuis.
Als vrijwilliger voor mensen die geen bezoek krijgen...

**Geplaatst**: 13-11-22 19:03

Geplaatst: 13-11-22 19:03

Tja, we kennen allemaal wel verhalen van ouders en kinderen die geen contact meer hebben. Als ik naar mijn eigen situatie kijk: wij hebben ons huis zo verbouwd dat er een inpandig appartement voor onze dochter en haar vriend is. Zij wonen daar nu al een paar jaar. Mijn man en ik willen verhuizen en in principe zouden wij met z’n tweeën kleiner en hypotheekvrij kunnen gaan wonen. Dochter en schoonzoon hebben echter aangegeven dat ze erg graag ook in een volgend huis met ons meegaan. Dus zoeken we nu een groot huis dat geschikt (te maken) is voor dubbele bewoning, waarbij we rekening houden in de grootte met hun kinderwens. Zo kan het dus ook.
Ben ik altijd de ideale moeder geweest? Verre van, ik maakte ook echt genoeg fouten. Maar de liefde, die is er altijd en onvoorwaardelijk geweest. We praten heel open met elkaar, alles is bespreekbaar en we zeggen ook makkelijk tegen elkaar “ik hou van je”. Zonder klef te zijn, maar ik vind het erg fijn om zo’n band te hebben dat je makkelijk je gevoel voor elkaar uitspreekt. Maar dat geldt natuurlijk ook andersom, als ons iets dwars zit, zeggen we het net zo duidelijk.

**Geplaatst**: 13-11-22 19:03

Geplaatst: 13-11-22 19:03

Avalanche schreef:
Maar die onvoorwaardelijke liefde...... is dat echt zo? Want er zijn hele groepen mensen, waar de liefde onvoorwaardelijk is, tot iemand niet meer naar de kerk gaat of religie helemaal verlaat, kind niet heteroseksueel blijkt te zijn, en ga zo verder. Dat klinkt mij in de oren als een heel voorwaardelijke liefde.

Kinderen zijn ook niet zo onvoorwaardelijk. Als ze klein zijn zijn ze van je afhankelijk, dus is liefde geen keus, en later zie je ook genoeg ellende.

Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. En sommige mensen vind ik echt hele goede, nuchtere ouders, maar per gezin zijn er erg grote verschillen.

Er zijn ouders die die hebben maar er zijn er nog veel meer die dat niet hebben alleen komen die niet in dit soort topics. Ik ken genoeg mensen wiens ouders niet onvoorwaardelijk van hen houden om te concluderen dat dat echt niet de regel is. Ik vind dat ‘je weet pas wat houden van is als je kinderen hebt.’
Alle ouders denken dat ze onvoorwaardelijk van hun kinderen houden en in praktijk valt dat nog best tegen. Er zullen er vast zijn die dat wel doen maar om stellig te zeggen dat dat standaard is, is bullshit.

Ik heb nooit kinderen gewilt. We hebben drie honden kort na elkaar gehad en elke keer als ze zindelijk gemaakt moesten worden dacht ik ‘omg stel je voor dat ik dit járen zou moeten doen.’

Hel no. Ik ben blij met mijn man en mijn leven en dat wil ik graag zo houden.

Ik denk dat als je kinderen wil je bereid moet zijn om je eigen leven aan de kant te zetten. Niet dat dat altijd nodig zal zijn maar ik denk wel dat je daartoe bereid moet zijn voor het geval dat wél nodig is. Als je dat niet kan of wil dan moet je IMO niet aan kinderen beginnen.

**Geplaatst**: 13-11-22 19:06

Geplaatst: 13-11-22 19:06

Citaat:
Bovendien heeft niemand het ooit over de vervelende kanten van kinderen omdat dat taboe is.

Niemand ooit? Dan leef jij toch in een andere omgeving dan ik. Ik heb altijd mensen gehoord die het over de vervelende kanten van het ouderschap hadden. Die heel hard riepen dat ze bewust kinderloos bleven. Er is ook vrij veel onderzoek naar gedaan en de conclusies zijn eenduidig: kinderen maken je ongelukkig.

Het is natuurlijk wel taboe om te zeggen dat je eigen kinderen je ongelukkig hebben gemaakt. Dat de ouders van Cayenne dat blijkbaar zeggen, is vrij ongewoon. Zoiets hoor je ook niet te zeggen, want dat slaat als een meteoriet in bij je kind. Ik wil dat echt niet van mijn ouders horen.

Heel vaak heb ik gedacht: ik zou toch wel minstens één kind willen, toch mijn genen willen doorgeven, een tak aan de stamboom stichten, een levensloop hebben die lijkt op die van de meeste mensen. Ik heb ook zeer zeker geen hekel aan kinderen (wat sommige bewust kinderlozen wel beweren). Ik kan zelfs beter met kinderen overweg dan met volwassenen. Maar ik heb zelf nooit voor de keuze gestaan, omdat ik te lelijk en te vervelend ben om een vrouw te kunnen krijgen. En dat is waarschijnlijk wel goed zo. Ik kan de verantwoordelijkheid van het huishouden al niet aan, laat staan die van een kind.

Nabewerking: als er zoiets bestaat als onvoorwaardelijke liefde, dan is het de liefde van een ouder voor zijn kind. Dat is zeker waar. "Eert uw vader en moeder" moet een gebod zijn, "Eert uw kind" is natuurinstinct. En juist dat maakt het ouderschap zo naar. Alles moet je ervoor opgeven.

**Geplaatst**: 13-11-22 19:08

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Geplaatst: 13-11-22 19:08

Dat lees ik nergens Musiqolog. Haar ouders zeggen niet dat Cayenne hen ongelukkig heeft gemaakt. Achteraf gezien zouden ze een andere keuze hebben gemaakt. Dat is heel wat anders. Zoiets heet nuance, maar wel een belangrijke.

**Geplaatst**: 13-11-22 19:09

Geplaatst: 13-11-22 19:09

Urbanus schreef:
Dat zal, maar ik kan niet zoveel met kinderloze mensen die nu komen vertellen dat onvoorwaardelijke liefde voor je kind niet bestaat.

Tja.

Sluit bij je aan. Van mij mag iedereen twijfelen of hij/zij onvoorwaardelijk van een kind zou houden. Maar je kunt niet zeggen dat het niet bestaat, als een aantal mensen mét kinderen zeggen dat zij dit voor hun kind(eren) voelen.

**Geplaatst**: 13-11-22 19:12

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Geplaatst: 13-11-22 19:12

Dat zegt ook niemand? Dat mensen dat niet zo ervaren. Maar je kan pas zeggen of iets onvoorwaardelijks is als je op je sterbed ligt. Je kan gewoon niet weten of er iets tussen jou en je kind komt. Maar dat ouders de liefde voor hun kind als onvoorwaardelijk omschrijven / ervaren geloof ik zeker en ontken ik ook niet.