Bokt.nl

Jojoju schreef:

Volgende week komt er een ouder-kind coach langs om eens mee te sparren, die zal misschien ook meer inzicht kunnen geven.

Regels hebben we wel degelijk, beide kinderen hebben pictogrammen waarop ze kunnen zien hoe hun dag eruit ziet, bij het avondeten gaat er inderdaad een timer aan, iedere dag ziet er hetzelfde uit voor ze, ze hebben een wekkertje zodat ze weten wanneer ze uit bed migen. Het kan misschien wel zo zijn dat ik niet genoeg mee beweeg met de behoefte van de kinderen. De oudste kan inderdaad zelf wel een broodje smeren, en de jongste kan zichzelf ook aankleden

Ook het vermelden waard: na kindje 1 heb ik een zware postnatale depressie gehad en slikte medicijnen. Sinds een paar weken ben ik van de medicijnen af en voel me me zo onrustig.. hm

Jojoju schreef:

Dat ik met man moet gaan praten is een goede tip, vooral dat we de ochtenden in de weekenden gaan splitten.
Op de vraag wat er gebeurd als ik niet in actie kom in het weekend? Uit-ein-de-lijk komt hij wel in bewegen maar dit is dan altijd met een lang gezicht en een hoop gezucht. Ook geen lekkere start van de dag.

Bored-out! Dat vind ik een goede, dat zou het best eens kunnen zijn. Daarom heb ik ook zo'n zin in mijn studie, om weer bezig te zijn. Daarnaast doe ik nu ook vrijwilligerswerk, eens in de week, misschien dat ik dat meer kan gaan doen?

Papa is zeker een blije papa en gek op/met de kinderen, alleen vind hij het denk ik wel makkelijk als moeke altijd het voortouw neemt. En ik snap dat hij moe is van zijn werk en ik stel regelmatig voor dat hij het weekend blijft liggen. Maar dat wil hij zelf niet

Een vakantie voor mij alleen, klinkt heerlijk!

Verder lees ik veel loslaten. Daar gaan we ook maar eens aan werken. Het maakt mij op zich niet uit als kleintje in zijn blootje rond rent, maar wel als hij naar de peuterspeelzaal moet!

Ik heb trouwens op maandag en donderdag de kinderen op school tot 14:30, en op de woensdagochtend tot 12:30

Urbanus schreef:

Ik vind het best heftig om te lezen hoe passief je partner is. Is hij wel een blije papa of kwam het meer vanuit jou?

Verder herken ik je ochtenddrama, maar niet de stress. Als ze niet eten in de ochtend, prima, ik gooi een extra appel in de tas. Ze kiezen hun eigen kleding, ook als het een dikke trui is. Die gaat toch uit zodra ze het warm hebben.

rien10 schreef:

Het klinkt mij in de oren alsof je hard je best doet om de ideale moeder te zijn.
De grote valkuil van het zijn van de ideale moeder is, hoe harder een vrouw het probeert, hoe verder ze af staat van de ideale moeder. Van vermoeidheid en machteloosheid wordt ze chagerijnig, kortaf, moe en ziet niets meer zitten. Voila, het recept voor de niet ideale moeder.
Op het gevaar af dat ik hard klink (krijg ik nogal eens te horen). Jij bent de sleutel. Niet je man, niet de regels, niet een dag kinderdagverbijf, niet een coach. Jij.
Ik zal dat uitleggen.
Jij hebt een relatie met je man. Dus ben jij 50% van die relatie. Dat is veel, de helft. Als jij gaat veranderen, zal je relatie veranderen. Immers, als 50% verandert, is dat heel veel.
In het gezin ben jij er een van vier, 25% dus. Ook hier geldt, als jij gaat veranderen, verandert er veel. Namelijk 25%.
Veranderingen kunnen in kleine dingen zitten, met grote gevolgen. Een aantal voorbeelden heb ik al voorbij zien komen.
Laat het allemaal wat los. Makkelijk gezegd, moeilijk gedaan. Het is verstandig om daar hulpmiddelen voor te verzinnen. Dat zijn de regels die hier genoemd zijn. Laat je kinderen niet kiezen wat ze op hun brood mogen. Je weet wat ze afschuwelijk vinden, dat zet je ze niet voor, de rest is aan jou. Eten ze het niet op? Prima. Dan hebben ze over een uur honger. (En het is niet erg als ze een keer honger hebben, het maakt jou geen slecht moeder, het maakt jou geen slechte vrouw. Het maakt wat het is. Brood niet op - honger. Verder niets).
Ga een weekend weg zonder telefoon. Nou, dan lopen ze om 4 uur smiddags nog in hun pyjama. So what. Omdat jij je telefoon niet hebt meegenomen merk je hier niets van.
Plan eens in de twee weken een zaterdag ochtend voor jezelf vrij. Jij staat op, lekker douchen en tutten, trek aan wat je leuk vind (hoeft geen degelijke mama kleding te zijn) en ga op pad. Trek de deur dicht. Als de kinderen dan nog tegen papa aan in bed liggen, gaan ze vanzelf wel een keer klagen dat ze honger hebben.
Stel een dag in de week/weekend vast, dat je man kookt. Dan kan jij op het moeilijkste uur van de dag iets rustigs met de kinderen gaan doen. Puzzeltje, kleuren, TV kijken, noem maar op. Jij één op één met de kinderen zonder andere taken.
Er zijn tal van zaken te bedenken. Maar dat zijn allemaal hulpmiddelen. De sleutel ben jij. Zolang jij niet verandert, verandert de situatie niet, want je kinderen kunnen dat niet en je man ziet de noodzaak niet. Het loopt immers op rolletjes, want jij doet en regelt alles.
En alle zaken die je opnoemt om te weerleggen wat iedereen hier aandraagt "dit kan niet, dat kan niet, zus gaat niet zo werkt niet" verwijs ik naar de afdeling onzin. Klinkt hard, maar je gezin kan heel goed een paar uur, een paar dagen zonder jou. Van een of twee slechte of onregelmatige maalijden krijgt een kind geen tekorten.
Van een trui aan met 30 graden buiten krijgt een kind niets. Gewoon doen. Een leuk hemd eronder en kind kan de trui uittrekken als het heet wordt. En later, veel later kan je er om lachen. "Weet je nog mam, dat ik in de zomer met die winter trui liep? Snoei heet had ik het!"
Werk minder hard, geniet meer. Maar werk eerst aan jezelf. Dat heb je nodig en dat verdien je. Sterkte, het is allemaal bar ingewikkeld.

PS Als je man 0% gaat veranderen als jij de verandering in bent gegaan, dan heb je niet 2 maar 3 kinderen. En dan komt pas de volgende vraag aan de orde "wil je 3 kinderen". Maar nu eerst zelf aan de slag. En als het helpt om een coach te bezoeken, doen. Maar weet, een coach gaat niet het werk doen, dat moet jij doen. Succes.

Jojoju schreef:

Ook het vermelden waard: na kindje 1 heb ik een zware postnatale depressie gehad en slikte medicijnen. Sinds een paar weken ben ik van de medicijnen af en voel me me zo onrustig.. hm

swartbeessie schreef:

Wat een fijne tips allemaal!

Wij hebben eens in de week friet geïntroduceerd, en in het weekend 'ochtendfilmpjes'. Fijn voor iedereen!

Perfect is niemand, en je doet wat je kan. Met de nadruk op wat JIJ kan, zit het er even niet in, laat het lekker even zitten.

Jojoju schreef:

Dat ik met man moet gaan praten is een goede tip, vooral dat we de ochtenden in de weekenden gaan splitten.
Op de vraag wat er gebeurd als ik niet in actie kom in het weekend? Uit-ein-de-lijk komt hij wel in bewegen maar dit is dan altijd met een lang gezicht en een hoop gezucht. Ook geen lekkere start van de dag.

Simbaa schreef:

Pff je werkt niet, hebt de kids ook nog eens vaak niet omdat ze naar school gaan en je voelt je zo?
Dan zit er inderdaad iets niet goed.
Vind ook dat er makkelijk naar de man wordt gewezen hoor, kan me voorstellen dat als hij wel werkt de taken wat makkelijker bij jou neer worden gelegd. Waarmee ik niet wil zeggen dat hij niets hoeft te doen, maar dat hij niets doet haal ik ook niet uit je berichten.

Ik zou dus vooral eens goed nagaan waarom je je zo voelt? Want opzich leent je weekindeling zich er voor om je wel goed te voelen!

Dus misschien mis je uitdaging of een deel eigen leven? Succes in ieder geval!

Duhelo schreef:

Jojoju schreef:

Dat ik met man moet gaan praten is een goede tip, vooral dat we de ochtenden in de weekenden gaan splitten.
Op de vraag wat er gebeurd als ik niet in actie kom in het weekend? Uit-ein-de-lijk komt hij wel in bewegen maar dit is dan altijd met een lang gezicht en een hoop gezucht. Ook geen lekkere start van de dag.

Hier zou ik ook werken aan het op voorhand af te spreken en duidelijke afspraken te maken.
Maak desnoods een kalender/weekplanner waar je dag per dag de to do's op zet.
Bv in het weekend:
- Ontbijt maken
- kind 1 naar tekenles om dat uur,
- Kind 2 entertainen
- 12 uur middagmaal koud/warm

Etc
En maak magneetjes met de namen, kan je op donderdag/vrijdag de weekendplanning doorspreken en kijken wie welke "taak" voor zijn rekening neemt op welke dag.
Hier neem je ook het voortouw in, maar vermijdt dat je constant "gunsten" moet vragen en vermijdt dat manlief kan zuchten en lange gezichten trekken. Je maakt afspraken en elk doet het deel dat hij beloofd heeft (op zijn of haar manier.)

Geen idee hoe oud de kinderen zijn, maar voor ontbijt kan je bv ook opteren om de dag ervoor het een en het ander klaar te zetten. Zet kommen, cornflakes en een pak melk klaar. Kinderen komen bij jullie in bed, en rond 8-9 uur zeg je hun netjes van, ga maar naar beneden, ontbijt, doe jullie kopjes weg en kijk een beetje televisie.
Dan heb je de mogelijkheid om nog even een halfuurtje of een uurtje samen met je man in bed te blijven liggen voor de hectiek start.
En daarna sta je op en neem je elk je eigen taken op je.

Sizzle schreef:

Jojoju schreef:

Ook het vermelden waard: na kindje 1 heb ik een zware postnatale depressie gehad en slikte medicijnen. Sinds een paar weken ben ik van de medicijnen af en voel me me zo onrustig.. hm

Dat is nogal essentiële informatie.
Ik zou dit met den proffesional aan gaan in dat geval.

Jojoju schreef:

Verder lees ik veel loslaten. Daar gaan we ook maar eens aan werken. Het maakt mij op zich niet uit als kleintje in zijn blootje rond rent, maar wel als hij naar de peuterspeelzaal moet!