Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-11-21 09:00

Geplaatst: 12-11-21 09:00

Ik lees hier veel over dat de huisarts "maar 5 minuten heeft" Een consult is minimaal 10 minuten en steeds meer huisartsen rekenen inmiddels een kwartier per patiënt (dat is ook op de HAP overigens). Neemt niet weg dat dat nog steeds heel erg kort is hoor.
Ik ben ook verbaasd over sommige "misdiagnoses" maar zoals het hier overduidelijk omschreven word gebeurd het helaas niet altijd bij de huisarts zelf.
Mensen vergeten dat de assistente is opgeleid om in eerste instantie urgentie (hoe snel moet je gezien worden) te bepalen, als mensen dan aan de telefoon vaag gaan doen omdat ze niet tegen de assistente willen zeggen wat er is ("dat bespreek ik wel met de dokter") kan de assistente ook niet inschatten hoeveel spoed het is.
Ik heb weleens mensen aan de telefoon die "voor morgen een afspraak willen maken", na uitleg waarom wij naar de klacht vragen willen sommige mensen wel zeggen wat er is. Soms kan de afspraak idd voor de volgende dag maar mensen realiseren zich vaak niet dat ze soms bellen met spoed en dus dezelfde dag gezien moeten worden of in een enkel geval een indicatie hebben om een ambulance te sturen (wat ze dan niet willen, want wat moeten de buren wel niet denken).

Dus wees duidelijk in symptomen en geef de assistente de kans om haar werk te doen in eerste instantie en zorg dat je duidelijk je klachten op een rijtje hebt zodat je niks vergeet te vertellen.

Edit: als ik het zo lees denk ik dat onze huisartsen en ook de assistentes heel zorgvuldig werken, wij sturen bijvoorbeeld mensen bij een trauma vaak al rechtstreeks naar de rontgen

**Geplaatst**: 12-11-21 09:12

Geplaatst: 12-11-21 09:12

Om ook een ander beelt te geven, ik ben erg tevreden met mijn huisarts. Gelukkig kom ik er zelf bijna nooit, maar ik ken wel de verhalen van familieleden en vrienden die er lopen.

Ook zoiets, onze huisarts had in 1 week tijd, 3 patiënten met hetzelfde en tevens zeldzame 'ziekte'beeld. Allen doorverwezen naar de neuroloog. (En alle keren was het inderdaad mis

), terwijl de klachten ook kunnen horen bij bijvoorbeeld stress. En ik kan me voorstellen dat je als huisarts ook begint te denken, 'hoe groot is de kans. 3 in 1 week.'

**Geplaatst**: 12-11-21 09:13

Geplaatst: 12-11-21 09:13

Amber_anne schreef:
Ik ben ontzettend blij met mijn huisarts en doe ook veel voorwerk om met concrete vragen en oplossingen bij haar te komen.

Voorwerk doe ik ook altijd.
Laatst nog naar de huisarts geweest (vervanger, alweer) met gewrichtsklachten en vermoeidheid omdat ik er niet van slaap. Heel goed uitgelegd waar ik pijn heb, dat het symmetrisch is, dat er reuma in de familie zit, dat ik niet goed kan slapen van de pijn, daardoor heel vermoeid ben en heel de dag door pijn heb. Ze ging er meteen in mee, wilde meteen bloedprikken. Ik was blij verrast over haar reactie, ik werd serieus genomen. Op aanraden hier van bokkers wilde ik ook vit D. mee prikken, vond ze eigenlijk onzin, maar goed, toch maar gedaan. Uit de uitslag kwamen wat verhoogde waarden (CCP, CRP, bezinking) en een heel laag vit. D. Ze gooide meteen alles op de vitamine D. Ik kreeg de uitslag via mijn dossier, dus niet eens telefonisch, en het advies was om bij de drogist maar een vit D3 supplement te halen.

Ik heb zelf gebeld, want ik vond de waardes niet okee (na meekijken van mensen met wat meer kennis en ervaring) en heb gevraagd of ze dat uit wilde leggen. Nou, op het vitamine D gebrek was er eigenlijk niks aan de hand en dat supplementje moest zijn werk maar gaan doen. Ik heb toch aangedrongen op een verwijzing naar de reumatoloog en uiteindelijk wel gekregen en het verzoek om dan ook naar de handfysio te gaan. Want ik kan niet slapen van de pijn, heb de hele dag door last van armen, polsen, vingers, schouders, ellebogen. Ik ben doodmoe en die pijn is slopend. Daar moest ik maar een paracetamol voor nemen. Ja, die werken dus niet...

Natuurlijk hoop ik dat er geen reuma uitkomt. Maar af doen met een vit D. supplementje vond ik wel het andere uiterste en met name haar reactie en die van de assistente maakten dat ik me echt niet serieus genomen voel (toon in de gesprekken). Geef me dan op zijn minst een shot vitamine D als de waarden zo laag zijn en je weet zeker dat het dat is. Of stuur me door. Maar doe het niet af met een supplementje van de drogist. Voor dat gaat werken ben je 3-6 maanden verder en je laat toch niet iemand nog minimaal 3 maanden met pijn en slaapgebrek rondlopen denk ik dan?

En dit is niet de eerste keer dat ik naar huis word gestuurd met een supplementje van de drogist of een paracetamol. Jaren geleden van mijn paard gevallen, op mijn hoofd, cap was kapot. Maar ja, ik was niet buiten westen en aanspreekbaar, dus zal wel een lichte hersenschudding zijn. De hoofdpijn bleef, maar ook misselijkheid, gevoelig op licht en geluid, geheugenproblemen, overprikkeling. Ik hing elke 2 weken wel aan de telefoon, soms echt huilend vanwege pijn en frustratie, had regelmatig consult, maar werd elke keer naar huis gestuurd met: neem nog maar 2 weken rust en paracetamol. Ik deed niet anders.... Na 3 maanden mocht ik eindelijk naar de neuroloog. Die constateerde klinisch niet genoeg meer voor een scan. Dus weer naar huis. De klachten bleven. Uiteindelijk ben ik 8 (!) maanden na de val doorgestuurd naar een revalidatiearts en ben de medische molen in gegaan. Conclusie: niet aangeboren hersenletsel, een jaar lang revalidatie, restklachten en de boodschap: je mag blij zijn als je nog kunt werken.
Nu is dat laatste wel gelukt, maar met aanpassingen, lager niveau en minder uren. Het had zo anders kunnen gaan.

Ik hoef echt niet meteen een doorverwijzing. Maar wel graag goed overleg en het gevoel serieus genomen te worden.

**Geplaatst**: 12-11-21 09:20

Re: Huisartsen, waarom gaat het zo vaak fout?

Geplaatst: 12-11-21 09:20

Wat voor "shot" vitamine D had je willen krijgen dan? De supplementen die je bij de drogist haalt zijn dezelfde als die je op recept krijgt en vaak goedkoper omdat er geen kosten van de apotheker bij zitten.

Sterkte, hopelijk knap je snel op

**Geplaatst**: 12-11-21 09:25

Re: Huisartsen, waarom gaat het zo vaak fout?

Geplaatst: 12-11-21 09:25

Pfoe, daar heb ik gelukkig geen ervaring mee. Wij hebben een zeer goede huisartspraktijk en ze zijn daar erg close met je. Acht van de tien keer wijzen ze je al gelijk door naar het ziekenhuis en als je aangeeft dat je dat zelf in eerste instantie ook graag wilt, doen ze dat uiteraard niet zonder tegen te stribbelen. Ik vind dat altijd erg goed en daardoor voel je je ook gehoord en serieus genomen. Hoor vaak zat dat er praktijken zijn die niet goed naar hun cliënt luisteren en maar weg sturen met van alles en nog wat.

Standaard is het bij ons tien minuten consultant, maar vaak geef ik door dat ik een dubbele afspraak wil maken. Ik vind tien minuten veel te kort voor een klacht/pijntje etc. Doen ze nooit moeilijk over.

**Geplaatst**: 12-11-21 09:30

Geplaatst: 12-11-21 09:30

Polly schreef:
Wat voor "shot" vitamine D had je willen krijgen dan? De supplementen die je bij de drogist haalt zijn dezelfde als die je op recept krijgt en vaak goedkoper omdat er geen kosten van de apotheker bij zitten.

Sterkte, hopelijk knap je snel op

Vitamine D op recept zit hoger in waarden dan die van de drogist. Tenminste, dat gaf de huisarts zelf aan. Dus dan ga ik er ook vanuit dat dat zo is.
Ik heb nu wel de sterkste van de drogist (3000IE), maar ik denk dan: waarom geef je niet een hogere dosering als je als huisarts vindt dat de waarde zo enorm laag is?
En daarnaast: waarom ineens gefixeerd op alleen de vit D en niet de rest van het bloedbeeld ook meenemen? Ik denk dan: wat zou ze gedaan hebben als ik niet had aangedrongen op de vit D en dat dus niet geprikt was? Ik heb de vraag overigens gesteld, maar kreeg er geen antwoord op, want het was geprikt en daar handelde ze nu naar.

**Geplaatst**: 12-11-21 09:33

Geplaatst: 12-11-21 09:33

moonsparkle schreef:
Wat jammer om zo de negatieve ervaringen te lezen, alle keren dat een huisarts goede daden heeft verricht of min of meer of echt levens heeft gered vallen hierdoor zo in het niet. Het gaat gelukkig ook heel erg vaak goed.

Dit was ook mijn gedachte.

**Geplaatst**: 12-11-21 09:51

Geplaatst: 12-11-21 09:51

Polly schreef:
Ik lees hier veel over dat de huisarts "maar 5 minuten heeft" Een consult is minimaal 10 minuten en steeds meer huisartsen rekenen inmiddels een kwartier per patiënt (dat is ook op de HAP overigens). Neemt niet weg dat dat nog steeds heel erg kort is hoor.
Ik ben ook verbaasd over sommige "misdiagnoses" maar zoals het hier overduidelijk omschreven word gebeurd het helaas niet altijd bij de huisarts zelf.
Mensen vergeten dat de assistente is opgeleid om in eerste instantie urgentie (hoe snel moet je gezien worden) te bepalen, als mensen dan aan de telefoon vaag gaan doen omdat ze niet tegen de assistente willen zeggen wat er is ("dat bespreek ik wel met de dokter") kan de assistente ook niet inschatten hoeveel spoed het is.
Ik heb weleens mensen aan de telefoon die "voor morgen een afspraak willen maken", na uitleg waarom wij naar de klacht vragen willen sommige mensen wel zeggen wat er is. Soms kan de afspraak idd voor de volgende dag maar mensen realiseren zich vaak niet dat ze soms bellen met spoed en dus dezelfde dag gezien moeten worden of in een enkel geval een indicatie hebben om een ambulance te sturen (wat ze dan niet willen, want wat moeten de buren wel niet denken).

Dus wees duidelijk in symptomen en geef de assistente de kans om haar werk te doen in eerste instantie en zorg dat je duidelijk je klachten op een rijtje hebt zodat je niks vergeet te vertellen.

Edit: als ik het zo lees denk ik dat onze huisartsen en ook de assistentes heel zorgvuldig werken, wij sturen bijvoorbeeld mensen bij een trauma vaak al rechtstreeks naar de rontgen

Dat mensen met klachten de ernst niet inzien ben ik het mee eens. Ik heb een tijd op de bloedafname bij het ziekenhuis gewerkt. Ik had vaak zat mensen aan de telefoon die bloed moesten laten prikken op vermoeden van trombose die een week wilde wachten. Dat wij dat als spoed klasseerde vonden ze maar onzin

**Geplaatst**: 12-11-21 14:15

Geplaatst: 12-11-21 14:15

Mijn huidige huisarts is top

neemt me heel serieus. Heb wel eens in tranen bij 'm gezeten omdat ik me zó rot voelde maar overal op wachtlijsten stond en het even niet meer zag zitten. Goed gesprek gehad en daarna heeft hij me nog regelmatig gebeld om te vragen hoe het ging. Kan ook altijd snel terecht. Gewoon een fijne praktijk!

Mijn vorige huisartsenpraktijk in het dorp waar ik vandaan kom was ik nooit zo tevreden over. Toen ik een jaar of 13 was en erge gewrichtspijn had nam een van de artsen even ongegrond aan dat ik aan de drugs zat :')

Maargoed dat waren nooit levensbedreigende dingen.

M'n vader is wel met ernstige pijn tussen z'n schouderbladen en benauwdheid meerdere keren naar de fysio gestuurd. Uiteindelijk is hij op een vrijdag bij de huisarts in opleiding terechtgekomen en die vertrouwde het niet dus stuurde 'm direct naar de cardioloog in het ziekenhuis om te checken. Daar bleek dat hij een hartinfarct doormaakte, de volgende dag is hij met spoed geopereerd in het LUMC en heeft hij 5 bypasses gekregen. De cardioloog zei toen dat hij het einde van het weekend niet meer gered had als er niet ingegrepen was. Zelfs daarna heeft de huisarts nog amper contact opgenomen.
Jaren later (vorig jaar) had m'n vader een verdikte keel en kon hij slecht praten. Huisarts zag er toen ook niet echt de ernst van in maar had 'm toch maar doorgestuurd. Bleek toen een tumor in z'n slokdarm en mondbed te zijn.

**Geplaatst**: 12-11-21 15:25

Geplaatst: 12-11-21 15:25

Laat ik zeggen dat ik heel blij ben zelf medisch onderlegd te zijn..
Gelukkig mogen we in Belgie vrij kiezen welke huisarts we willen. Ik ga hier om de hoek, maar mijn vriend gaat naar een huisarts een stad verderop, omdat hij daar al heel z'n leven komt. Beiden zijn echt top, nemen de tijd voor gesprek en onderzoek. En sturen ook gewoon door als ze het zelf niet zien/kunnen ipv eeuwig aanmodderen wat genoeg andere artsen doen

**Geplaatst**: 13-11-21 14:01

Geplaatst: 13-11-21 14:01

Wat erg dit allemaal….

Dan ben ik heel blij met mijn huisartsenpraktijk.
Zijn erg lief en neemt je altijd serieus en zijn zorgvuldig met de patienten. Daarom ben ik er ook nooit weggegaan toen ik verhuisde en nu weer terug in mijn oude woonplaats en blij dat ik het altijd heb aangehouden. Mijn moeder heeft ook haar leven eraan te danken! Want direct goed gehandeld zonder gedoe of gezeur!

En bij mijn vader… drongen ze er ook op het goed te laten onderzoeken. Maar hij wilde niet, absoluut niet! Eerst n pilletje proberen…. Dat kreeg hij, op voorwaarde dat als het niet snel werkt/ helpt dat hij snel moest terugkomen. Dat hielp niet dus kwam mijn vader terug…. En huisarts kwam zelfs meerdere keren bij mijn ouders thuis. Uiteindelijk gaf mijn vader het op en wilde naar het ziekenhuis: helaas…. Totaal uitgezaaide longkanker. Mijn vader wist t dus mogelijk wel dat het mis was maar hij wil geen ziekenhuisgedoe en chemogedoe, tot hij echt niet meer kon en het opgaf en wel moest….

Er was veel aandacht voor mijn vader en moeder.

Echt waar!
Ik ga nooit meer weg bij deze superpraktijk!

**Geplaatst**: 13-11-21 14:19

Geplaatst: 13-11-21 14:19

moonsparkle schreef:
Wat jammer om zo de negatieve ervaringen te lezen, alle keren dat een huisarts goede daden heeft verricht of min of meer of echt levens heeft gered vallen hierdoor zo in het niet. Het gaat gelukkig ook heel erg vaak goed.

Ik denk in ieder geval dat ze niet met opzet een verkeerde diagnose zouden stellen, maar het kan wel grote consequenties hebben.

Bij het eerste voorbeeld in de op ben ik wel verbaasd, met de omschrijving dacht ik gelijk aan mogelijk een hersenvliesontsteking.

Heb je helemaal gelijk in. Gister werd een afspraak van mij geannuleerd en toen moest de assistente van mijn ene HA vragen of ze nog moest bellen, ze maakt zich echt zorgen om me. Dat voelt wel heel fijn.

De boosheid zit hem bij mij nu in een premature baby die bijna niets meer dronk en veel spuugde die ze niet wilden doorsturen naar een kinderarts. Ondertussen sinds woensdag opgenomen in het zkh en lijkt het nu door de sondevoeding weer iets beter te gaan.

**Geplaatst**: 13-11-21 15:04

Geplaatst: 13-11-21 15:04

Helaas hier dezelfde soort ervaringen.

Vanaf 2011 de deur bij mijn oude huisarts platgelopen omdat ik me steeds zo naar voelde. Begon met langdurige vage klachten als duizelingen, oorsuizen en concentratieproblemen. Uiteindelijk na veel aandringen een keer bloedonderzoek gehad, waar niet echt wat uitkwam. Uiteindelijke diagnose:jonge vrouwen willen tegenwoordig te veel en zien we daardoor aan een stuk door met vage burnoutklachten zoals dit.
Klachten gingen niet weg, en escaleerden volledig toen ik zwanger werd. Toen kon ik eindelijk overstappen naar een andere huisarts. Die (en de verloskundige) wezen alle klachten toe aan de zwangerschap. Toen ik bevallen was en nog steeds klachten had mocht ik weer komen. Ze zei letterlijk: ach, ik zou je evt door kunnen sturen naar kno, maar meestal komt er toch niets uit. Toen heb ik er toch op gestaan naar het ziekenhuis verwezen te worden.
In het ziekenhuis ging het ook niet al te snel. Nog 9 maanden van regulier naar universitair ziekenhuis gesleept tot ze Uiteindelijk een enorme, gelukkig goedaardige, tumor in mijn schedel vonden, die de hersenstam al sterk verdrukt had +:)+

. Het was inmiddels bijna 2015.
Een paar jaar later zat ik nog steeds in behandeltraject met die tumor toen ik tijdens het bestralingstraject heel veel buikpijn begon te krijgen. Volgende ochtend naar de huisarts, naar huis gestuurd met pijnstillers. Snachts redde ik het echt niet meer, dus naar de huisartsenpost, naar huis gestuurd met morfine. De dag er op bleek het acute blindedarmontsteking te zijn die inmiddels geperforeerd was en helemaal leeggelopen in min buikholte +:)+

.
En nog een keer in mindere mate. Ik had hele erge oorpijn. Dus naar de huisarts, die zei dat het gehoorgangontsteking was, want middenoorontsteking komt nauwelijks voor bij volwassenen. Zuurdruppels meegekregen maar toen het openbarste bleek 't toch een middenoorontsteking die met anti-biotica handeld moest worden. Helaas was het trommelvlies toen dus al stuk en was ik de komende 3 weken zo goed als volledig doof (na de tumor was ik sowieso al volledig doof geworden aan mijn andere oor).

Dus ja...

**Geplaatst**: 14-11-21 11:05

Geplaatst: 14-11-21 11:05

Ik heb vooral vervelende ervaring met de assistenten. Ik bel niet zonder reden en dan vervolgens niet serieus genomen te worden, daar kan ik zeer slecht tegen.
Een aantal jaren geleden belde ik met oorpijn wat al een aantal dagen heel erg was en inmiddels was het al zo erg dat ik zowat met mijn hoofd tegen de muur zou gaan bonken om de oorpijn maar niet of minder te voelen.

Werd aan de telefoon afgedaan als neem maar paracetamol en kijk het nog maar even aan.

Ik heb gezegd dat als ik geen afspraak kreeg, ik naar de praktijk zou komen en net zolang zou blijven zitten tot ik een huisarts gezien had. Toen kreeg ik die dag toch nog een afspraak. Ik bleek een middenoor ontsteking te hebben en kreeg antibiotica mee. Dat hielp gelukkig, wat was ik opgelucht dat de pijn heel snel minder werd.

Met mijn eigen huisarts heb geen problemen. Met die van mijn vader wel. ( voornamelijk, omdat ze vrij arrogant op mij overkwam ) Mijn vader kwam thuis met de mededeling dat hij over 5 weken een afspraak had in het ziekenhuis voor een longfunctie onderzoek. Hij had erge klachten en was al hartpatiënt ( inclusief spoedoperatie gehad in het verleden ) dus ik vroeg aan mijn vader of dat niet wat sneller zou kunnen? Hij zei nee, de huisarts heeft daar geen invloed op zegt ze. Toen zei ik, dan doet ze niet erg haar best.

Krijg ik serieus de volgende dag een telefoontje van de huisarts van mijn vader dat ze had gehoord dat ik vond dat ze loog? Daar heb ik op geantwoord dat mijn vader zeer ernstige klachten heeft, hartpatiënt is en ik inderdaad vind dat ze meer haar best zou kunnen doen om dat onderzoek eerder te laten plaatsvinden.

Weer een dag later belt mijn vader op, dat hij over 2 weken aan de beurt was voor het onderzoek en of ik alsjeblieft met hem mee wilde gaan.

2 weken ná het betreffende onderzoek was mijn vader overleden aan longfibrose. Kan niemand iets aan doen hoor, dat is ongeneeslijk. Echter heeft mijn vader nu tenminste nog wel een diagnose gehoord.

**Geplaatst**: 14-11-21 11:32

Geplaatst: 14-11-21 11:32

Helaas moet ik erkennen dat er slechte huisartsen zijn. Ongeïnteresseerd en gemakzuchtig. Tevens zijn er ook hele nare assistentes en patiënten die niet goed aan kunnen geven wat er aan de hand is. Zelf ben ik die o,o1% uitzondering. Die patient waar alle uitzonderingen op van toepassing zijn. Wat kan er mis gaan? Hou er rekening mee dat het gebeurd. Daarom probeer ik zelf en de mensen die bij mij werken er op te wijzen dat het juist die uitzonderingen zijn die het werk interessant maken. En soms de oorzaak zijn van een klacht.
De assistentes die bij ons worden opgeleid probeer ik altijd mee te geven dat je beter te veel dan te weinig kan doen. En de artsen die bij ons werken moet je soms ook echt even bij de les roepen. Wij zijn een praktijk waar we het ook heel belangrijk vinden dat mensen zich gehoord voelen en er altijd ruimte is voor overleg.

**Geplaatst**: 14-11-21 11:41

Geplaatst: 14-11-21 11:41

Wauw wat een verhalen hier! Ken wel vrienden die ook zo'n huisarts hebben waarvan het lijkt ze het vaak niet weten en een paracetamol maar goed moet zijn.
Gelukkig ben ik heel blij met mijn huisarts in het dorp! Ze kennen mij maar nemen alles serieus. Heb 9 jaar geleden een zwaar ongeluk gehad. Kwamen langs en regelmatig vroegen ze hoe het is. Na al die jaren kwam ik met blijvende klachten terug en helpen ze me altijd. Nu nog steeds last helaas van de rug en zijn de opties van hun ook haas op maar toch denken ze mee voor een behandeling of oplossing heel prettig.

**Geplaatst**: 14-11-21 11:53

Re: Huisartsen, waarom gaat het zo vaak fout?

Geplaatst: 14-11-21 11:53

Hier ook slechte ervaring met mijn vorige huisarts. Van baby tot 26 jaar oud bij dezelfde huisarts ingeschreven gestaan, nu door verhuizing dit jaar een andere genomen.

Meermaals bij mijn vorige huisarts geweest met klachten buikpijn en slecht naar de wc kunnen, of juist opeens "moeten" en het dan niet kunnen inhouden.

Werd eerst afgedaan als aanstellen, toen als spastische darm, toen kreeg ik poeder zakjes die ik dan maar moest opdrinken als mijn darmen niet werkte, en het op gang te helpen.

Nooit is er verder echt iets mee gedaan of onderzocht. En ik heb dus jaren met sluimer buikpijn rondgelopen.

Begin dit jaar gewisseld van huisarts, en bij haar gingen wel belletjes rinkelen. Doorgestuurd naar ziekenhuis voor onderzoek. En eindelijk na jaren een uitslag gekregen.
Nu medicijnen en helaas voor de rest van mijn leven waarschijnlijk. Maar eindelijk..na al die jaren geen dagelijkse buikpijn meer.

**Geplaatst**: 14-11-21 12:06

Geplaatst: 14-11-21 12:06

Jennyj01 schreef:
Helaas moet ik erkennen dat er slechte huisartsen zijn. Ongeïnteresseerd en gemakzuchtig. Tevens zijn er ook hele nare assistentes en patiënten die niet goed aan kunnen geven wat er aan de hand is. Zelf ben ik die o,o1% uitzondering. Die patient waar alle uitzonderingen op van toepassing zijn. Wat kan er mis gaan? Hou er rekening mee dat het gebeurd. Daarom probeer ik zelf en de mensen die bij mij werken er op te wijzen dat het juist die uitzonderingen zijn die het werk interessant maken. En soms de oorzaak zijn van een klacht.
De assistentes die bij ons worden opgeleid probeer ik altijd mee te geven dat je beter te veel dan te weinig kan doen. En de artsen die bij ons werken moet je soms ook echt even bij de les roepen. Wij zijn een praktijk waar we het ook heel belangrijk vinden dat mensen zich gehoord voelen en er altijd ruimte is voor overleg.

Begrijp ik het goed dat jij huisarts bent / voor een huisartsenpraktijk werkt?
En begrijp ik het goed dat jij vindt dat je bij die 0.01% huisartsen behoort die wel goed werk leveren?

Als ik even Google, kom ik op aantal huisartsen in Nederland tussen de 10.000 en 15.000. Daar 0.01% van is 1-1.5
Met andere woorden als jij bij die 0.01% hoort, zou je dus de enige huisarts in Nederland zijn die wel goed werk levert.
Die dus geen fouten maakt.
Die dus 99.99% uitgaat dat er uitzonderingen kunnen zijn?

Hoeveel patiënten ziet een huisarts dagelijks? Ik las iets van 5 minuten per patiënt. Hou ik slag om de arm en ga uit van 48 patiënten per dag. Is zo'n beetje 250 patiënten per week.
OP basis van 45 werkweken --> ca 11.000 per jaar.
Dan ga je dus ook zeker met 1 patiënt de mist in.

Ik heb ook huisartsen gehad met foute diagnoses.
Ik heb ook huisartsen gehad die doortastend waren.
Of juist enorme humor hadden.
Of zuurpruimen.
Of

Het zijn net mensen... Waarbij een verkeerde beslissing helaas wel enorm nare gevolgen kán hebben. En die verkeerde beslissingen mogen zeker benoemd worden, ergo, dat moeten juist de leermomenten zijn. Zowel voor de eigen huisarts als voor de hele branche. Leer van elkaars fouten.

Vraag ik me echter nog af, waar komen die fouten uiteindelijk door?
Door de eigengereidheid van de huisarts?
De werkdruk bij huisartsenpraktijk?
Zijn patiënten niet mondig genoeg?
De druk in de ziekenhuizen?
Hebben de zorgverzekeringen een te grote vinger in de pap?

**Geplaatst**: 14-11-21 12:23

Geplaatst: 14-11-21 12:23

Citaat:
En begrijp ik het goed dat jij vindt dat je bij die 0.01% huisartsen behoort die wel goed werk leveren?

Denk dat dat sarcastisch bedoeld was.

Als je dit topic leest lijkt het wel een mirakel dat er in Nederland ook nog gezonde mensen rondlopen. En dat mensen überhaupt het risico nemen om naar een huisarts te gaan. Gelukkig hebben we Bokt nog.

**Geplaatst**: 14-11-21 12:28

Geplaatst: 14-11-21 12:28

Nee Rocamor, ze zegt dat ze een patiënt is waarbij alle uitzonderingen ook als er maar 0,01 % kans is dat ze het heeft of krijgt voor haar gelden.

**Geplaatst**: 14-11-21 12:48

Geplaatst: 14-11-21 12:48

Ineke2 schreef:
Nee Rocamor, ze zegt dat ze een patiënt is waarbij alle uitzonderingen ook als er maar 0,01 % kans is dat ze het heeft of krijgt voor haar gelden.

Dan heb ik dat deel verkeerd begrepen
Y;(

**Geplaatst**: 14-11-21 13:28

Re: Huisartsen, waarom gaat het zo vaak fout?

Geplaatst: 14-11-21 13:28

Ik las het idd ook als dat zij zo'n patiënt is waar het altijd anders is dan normaal. En dat ze juist daarom probeert artsen en andere medewerkers in haar praktijk daarop alert te houden, omdat ze die patientkant kent.

**Geplaatst**: 14-11-21 13:29

Geplaatst: 14-11-21 13:29

Karin_deB schreef:
Liselot schreef:
Het vervelende van een huisarts zijn is dat je van heeeeeel veel dingen een heeeeeeel klein beetje weet. Daarbuiten is de gezondheidszorg geen exacte wetenschap en weet je soms ook echt niet hoe het zit.

En tel daar bij op dat mensen ook niet altijd goed kunnen aangeven wat hun klachten zijn/wat ze ervaren.
Achteraf praten is altijd makkelijk maar het is verrekte lastig om met "vage" en "niet duidelijk omschreven" klachten tot een goede diagnose te komen.

Neemt natuurlijk niet weg dat er echt wel fouten gemaakt worden!

Eens, ik heb ook behoorlijk wat vertrouwen in mijn huisarts. Hij staat altijd open voor overleg over waarom iets wel of juist geen goed idee is en zegt het ook als iets zijn kennis te boven gaat en dus specialistenwerk is.

**Geplaatst**: 14-11-21 13:44

Geplaatst: 14-11-21 13:44

Ik hád een fantastische arts, die helaas nu met pensioen is.
Sindsdien ook geen goede arts meer gevonden en veel praktijken zitten vol hier in de buurt. (3 artsen op pensioen in 1 jaar tijd).

Ik heb allergie voor bepaalde medicatie.
1x dus medicatie voorgeschreven gekregen die ik niet mocht hebben. Gelukkig kend te apotheek mij ook goed en daar ging gelukkig een belletje rinkelen bij de assistente!!

Heb al een arts gehad die weiggerde om b12 injecties te zetten omdat hij niet geloofde in deficiëntie.
Ik moest dus maar tabletjes gaan slikken maar die neem ik dus niet op.
Ik krijg enorme last van mijn lijf als ik een groot tekort heb en mijn bloed wees dat toen ook aan.

Zo kan je wel blijven doorgaan , maar helaas zijn het ook maar mensen die vaak overwerkt zijn.

Dochter van een collega ligt nu bvb ook in het ziekenhuis in coma want die had maar een zware verkoudheid. Bleek een erge longontsteking te zijn en de vriend vond haar gelukkig op tijd in de woonkamer, bewusteloos, met de kleine koter naast haar. (Waarschijnlijk opgestaan om te borstvoeden en onwel geworden). Ze heeft lang zonder zuurstof gezeten en loopt nu dus mss wel blijvende schade op. Als ze uberhaupt uit coma komt dan .. maar er is goede hoop.

**Geplaatst**: 14-11-21 13:50

Re: Huisartsen, waarom gaat het zo vaak fout?

Geplaatst: 14-11-21 13:50

Ik kan alleen maar zeggen; zoek een andere huisarts als je diegene niet vertrouwd.
Ik kan mijn twee huisartsen blindelings vertrouwen, echt heel blij mee.