Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-04-21 15:27

Geplaatst: 30-04-21 15:27

Blussem schreef:
In welke zin?
Ik durf gewoon te zeggen wat andere niet durven te zeggen.

Precies wat jij zegt. Als je kind hebt wat je constant snachts wakker houdt met slaap gebrek ten gevolg en de situatie ook zo is dat je geen leuke dingen meer kunt doen dan is gauw 90% van mensen er klaar mee.
Dit zegt niks over ts, maar wel dat gehele situaties totaal niet leuk is waardoor niet raar is dat ze niet happy hier onder is.

Houd toch op, ga even ergens anders pesten.

**Geplaatst**: 30-04-21 15:27

Geplaatst: 30-04-21 15:27

Je zegt dat het "allemaal wat tegen valt" . Enig idee wat een PND icm met een huilbaby doet? Dan valt het niet "wat tegen" , dan voelt het alsof het leven geen zin meer heeft, je kind beter af is zonder jou of gewoon nooit geboren had moeten worden.

Dat heeft niks te maken met durven zeggen wat een ander niet durft maar gewoon een zwaar psychisch probleem bagatelliseren.

**Geplaatst**: 30-04-21 15:39

Geplaatst: 30-04-21 15:39

Blussem schreef:
In welke zin?
Ik durf gewoon te zeggen wat andere niet durven te zeggen.

Precies wat jij zegt. Als je kind hebt wat je constant snachts wakker houdt met slaap gebrek ten gevolg en de situatie ook zo is dat je geen leuke dingen meer kunt doen dan is gauw 90% van mensen er klaar mee.
Dit zegt niks over ts, maar wel dat gehele situaties totaal niet leuk is waardoor niet raar is dat ze niet happy hier onder is.

Applaus dat jij dat durft $_/-\o_$

Het gaat hier niet alleen om wat slaapgebrek zoals je kunt lezen. Iedereen met kinderen weet wat slaapgebrek is, maar dit gaat veel verder dan alleen moeite hebben met het feit dat je een stuk minder slaapt als je een baby hebt gekregen.

**Geplaatst**: 30-04-21 15:42

Geplaatst: 30-04-21 15:42

Wat verschrikkelijk dat je je zo voelt.. Hopelijk kun je snel de lichamelijke en geestelijke hulp krijgen die je nodig hebt.

En nee, je bent geen slechte moeder, je bent een moeder die tijdelijk letterlijk en figuurlijk even 'kapot' is, maar gelukkig nog sterk genoeg is om zich te (laten) helen.

Ook een dikke knuffel voor de papa. :(:)

**Geplaatst**: 30-04-21 16:42

Geplaatst: 30-04-21 16:42

verootjoo schreef:
Blussem schreef:
In welke zin?
Ik durf gewoon te zeggen wat andere niet durven te zeggen.

Precies wat jij zegt. Als je kind hebt wat je constant snachts wakker houdt met slaap gebrek ten gevolg en de situatie ook zo is dat je geen leuke dingen meer kunt doen dan is gauw 90% van mensen er klaar mee.
Dit zegt niks over ts, maar wel dat gehele situaties totaal niet leuk is waardoor niet raar is dat ze niet happy hier onder is.

Applaus dat jij dat durft $_/-\o_$

Het gaat hier niet alleen om wat slaapgebrek zoals je kunt lezen. Iedereen met kinderen weet wat slaapgebrek is, maar dit gaat veel verder dan alleen moeite hebben met het feit dat je een stuk minder slaapt als je een baby hebt gekregen.

Nou dit inderdaad.. een postnatale depressie is een ziekte, waar behandeling voor is. Wel even iets anders dan; het valt tegen, mijn baby huilt veel en slaapt slecht. Das ook zuur, maar wel even iets heel anders dan een depressie.

Jeetje, door mensen zoals jij blijft het taboe hierop lekker bestaan. Goed bezig! Ik las ooit dat 1 op de 10 vrouwen een pre- of postnatale depressie heeft, ik hoop dat al die vrouwen aan de bel durven trekken en hulp zoeken.

En TS; wat dapper dat je je verhaal deelt. Ik wens je veel sterkte en hopelijk ziet alles er snel weer wat lichter uit :(:)

**Geplaatst**: 30-04-21 16:55

Geplaatst: 30-04-21 16:55

Blussem schreef:
In welke zin?
Ik durf gewoon te zeggen wat andere niet durven te zeggen.

Precies wat jij zegt. Als je kind hebt wat je constant snachts wakker houdt met slaap gebrek ten gevolg en de situatie ook zo is dat je geen leuke dingen meer kunt doen dan is gauw 90% van mensen er klaar mee.
Dit zegt niks over ts, maar wel dat gehele situaties totaal niet leuk is waardoor niet raar is dat ze niet happy hier onder is.

Je klinkt net zoals mijn dokter die antwoordde: Mevrouw, u weet toch dat baby’s soms huilen? Toen ik aan de bel trok na 3 weken van 2 uur slaap en een kind dat 21 uur per dag krijste. Dat is ook zo een kul reactie en minimaliseren van een probleem. Ik snap het: Ik laat jou van de trap vallen gevoel van TS erg goed. Net zoals: Hij (in mijn geval zij) is beter af zonder mij. Want met mij is er geen gelukkig kind.

Thank god kwam ik vlak daarna een dokter tegen die mij wel serieus nam en kwam er al heel snel een zware reflux en een koemelkallergie naar boven... Mijn dochter heeft de eerste 2 jaar echt ruk geslapen met standaard 3-4 per nacht wakker maar dat was echt appeltje eitje in vergelijking met die reflux.

Ts: Dapper dat je dit deelt! Zoals je hier al kunt lezen is er veel begrip en erkenning! Ik heb geen verdere tips want ik ken het zorgsysteem in Nederland niet, maar ik wil jou alvast veel moed en kracht wensen.

**Geplaatst**: 30-04-21 16:59

Geplaatst: 30-04-21 16:59

Oh ts wees lief voor jezelf, dit zijn jou gedachten niet maar de postnatale depressie die je zo laat denken. Heel veel sterkte! En heb geduld met jezelf! Dikke knuffel voor jou :knuffel:

**Geplaatst**: 30-04-21 17:27

Re: Van niet zwanger kunnen raken tot een postnatale depressie

Geplaatst: 30-04-21 17:27

**Geplaatst**: 30-04-21 17:41

Geplaatst: 30-04-21 17:41

Wat dapper dat je dit durft te delen...
Ik heb het helaas ook meegemaakt. Heb me vreselijk schuldig gevoeld, maar ik wist ook dat ik "ziek" was en er eigenlijk niks aan kon doen.

Ik ben er destijds ook achter gekomen dat ik hoogsensitief ben. Hoogsensitieve mensen hebben een gevoeliger zenuwstelsel, waardoor alles heftiger ervaren; de bevalling, veranderingen, prikkels (huilen), tekort aan rust/eigen tijd. Tekort aan slaap kan echt desastreus zijn voor je emotionele draagkracht. Ik moet ook wel eerlijk zeggen dat ik zelf het krijgen van kinderen enorm heb onderschat. Ik hield van mijn vrijheid en hoopte dat als er een kind kwam ik met liefde de vrijheid op wilde geven, maar helaas was dat niet zo. Een kind voelde voor mij als een blok aan mijn been bij alles wat ik wilde doen...
Gelukkig ben ik na een jaar uit de depressie gekomen. Door zoveel mogelijk rust/slaap en tijd te pakken (als mijn kindje eindelijk even sliep snel ook even een tukje doen ipv het huishouden of andere dingen) en als mijn man thuis kwam nam ik de benen.
Ik heb me lang schuldig gevoeld naar mijn zoon toe. Maar nu hij groot is hebben we een super goede/speciale band, dus het kan echt nog goed komen. Maar eerst goed voor jezelf zorgen.

Dat je hulp gaat zoeken vind ik echt heel goed, daarmee neem je niet alleen jezelf, maar ook je verantwoordelijkheid voor je kind serieus. Bedenk dat jij nu niet jezelf bent, je bent "ziek", je kán geen liefde voelen, geen blijdschap, geen vreugde....

Heeeeeel veel sterkte en hopelijk gaat over een tijdje die zon weer schijnen voor je!! :knuffel:

**Geplaatst**: 30-04-21 19:01

Geplaatst: 30-04-21 19:01

Jij bent een geweldige Mama!!
Je bent een powervrouw!
Wat sterk ben je en wat ontzetten fijn en sterk hoe je dit onder woorden krijgt.

Je hebt je gevoelens en nog steeds loop je rond en nog steeds is je zoontje er .. Dat is juist het bewijs van een een sterke en goede moeder!!
Je hebt hulp gezocht en ook dat is het bewijs dat je de beste MAMA bent.

Je gedrag ben je niet zelf , dat is je ziekte
Neem het jezelf niet teveel kwalijk (dit doe je wel dat weet ik) dit is je ziekte , je hoofd is nu niet van jezelf maar dit komt wel weer
Misschien voelt het nu niet zo maar ook ik weet wat het is en ook bij mij en mijn zoon is het goed gekomen !

Je bent zo dapper en je bent op de goede weg, ik ga niet liegen want vaak is de weg nog lang maar hij komt goed uiteindelijk, de eerste stappen heb je gezet

Laat je nooit meer vertellen dat je normaal moet doen als je uit uitspreekt, dit verdien je niet maar het begrip van je omgeving moet ook vaak even groeien en vooral als het om een partner gaat heeft dit ook even tijd nodig (word je partner mee genomen in de behandeling? vaak is het nodig dat een professional bevestigd wat er gaande is voor het begrip komt)

Jij kan het , je hebt al sprongen gemaakt en er nu alles aangedaan om je kind veilig te stellen dat is het belangrijkste meis dus nogmaals je bent al een super mama , ik snap dat je het nu niet voelt maar dat ben je en ik gun je zo dat je dit later ook echt voelt

Ja je hebt een lange weg te gaan maar gelukkig is er echt hulp!!

Ga slapen lieve vrouw, nu misschien nog niet maar ook dat kun je nog volhouden
Als je straks wel opgenomen word ben jij en je kind op de juiste plek .
Ga slapen, schaam je niet want dat hoeft niet !! neem de hulp aan als je daar eenmaal bent.
Het voelt niet zo maar er is een licht aan het eind van de tunnel en er is ook nog steeds een prima relatie met je kind mogelijk.

**Geplaatst**: 30-04-21 19:33

Re: Van niet zwanger kunnen raken tot een postnatale depressie

Geplaatst: 30-04-21 19:33

Lieve ts wat dapper dat je dit durft te plaatsen.
Ik herken een beetje je verhaal, hier ook een slechte bevalling gehad en daarna een huil baby.
Ook mijn zoon bleek kissing te hebben, en ook ik stond boven aan de trap met de gedachte ik laat je vallen. Je geeft aan dat het na een behandeling goed is gegaan en nu weer slecht gaat, laat je kindje nogmaals nakijken want het kan heel snel weer terug komen ook op latere leeftijd. Mijn zoon kreeg met 5 jaar weer klachten.

T’s ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat je de steun en zorg krijgt die je nodig hebt om er weer boven op te komen.

**Geplaatst**: 30-04-21 19:57

Geplaatst: 30-04-21 19:57

Lieve lieve Lieven Shell.

Verdikke verdikke, wat gun ik jou toch geluk dame.

Ik kan bijna geen zin schrijven zonder vloeken. Niet dat het je helpt...

Ik ken je al zo lang. Al dertien jaar...
En wat gun ik jou het toch, met alle gezeur en gezeik er om heen wat er is geweest, om gelukkig te zijn!

Depressie overvalt je. Letterlijk. Het komt als een stofwolk met stiekem veel onweer en regen.
Eigenlijk een Gore smerige storm waarbij je denkt dat het nooit weer over gaat...

En wat dapper dat je het plaatst. Want vaak rust er nog een taboe op ook. En dat gun ik je zo niet!

Je mag best zeggen dat jij je zo rot voelt, dat je denkt dat de wereld beter af is zonder je.
De wereld is echt niet beter af zonder jou! Laten we dat even duidelijk maken.

En je mag echt zeggen dat je boos en verdrietig bent. Zelfs... Dat je wensen hebt gedaan.
Je bent een mens

Niet zomaar een mens.
Shell...
Jij bent een super mens.

En dat JIJ hulp hebt gezocht. En dat JIJ hier mee gaat werken. Dat is zo ontzettend knap!
Dat is niet bij de pakken neer zitten. Maar de stier bij de hoorns vatten.

Je mag zo trots op je zelf zijn dat je dit gaat aanpakken. En de weg zal lang zijn, misschien ook niet, maar JIJ gaat dit winnen. Want ik weet dat jij dit kan.

Kijk eens wat er tegen jou gezegd is, wat jij niet zou kunnen en wát je nu dus wel allemaal kan.

Ik ben trots op je, in wat je al bereikt hebt!
En nog trotser, hoe jij jezelf bent. En hoe jij hier mee bezig gaat.

Dikke knuffel.
Hele hele hele dikke knuffel.

Jij verdient het zo! Zo om gelukkig te zijn.

**Geplaatst**: 30-04-21 20:08

Re: Van niet zwanger kunnen raken tot een postnatale depressie

Geplaatst: 30-04-21 20:08

Wat dapper dat je dit schrijft!
Hoe ging het bij de afspraak?

**Geplaatst**: 30-04-21 20:20

Geplaatst: 30-04-21 20:20

Lieve TS, je bent niet alleen. Er zullen veel meer vrouwen zijn (die het wellicht niet durven opschrijven) die dit herkennen.

Ik heb zelf geen postnatale depressie gehad maar ik ben wel depressief geworden kort na de geboorte van mijn 1e kind. Mijn zoontje huilde, nee krijste uuuuuren achter elkaar. Was zelfs niet rustig in de auto of in de kinderwagen. Ik keek 's avonds TV en kon alleen programma's met ondertiteling kijken want door het gekrijs verstond ik niets. Mijn (inmiddels al aantal jaren) ex man liet me compleet in de steek, was amper thuis. Want hij kon ook niet tegen dat gehuil. Mijn kindje en ik stonden er alleen voor.
Ik herken je gevoelens tegenover je kindje niet, maar ik ken wel je uitgeputte gevoel en niet meer weten waar je het moet zoeken. Ik wilde het liefst onder de deken kruipen, dekbed over me heen en dat de hele wereld mij met rust liet.

Na 10 maanden kwamen wij er achtter dat onze zoon een ernstige vorm van reflux had (incl verbrandde slokdarm) Met medicatie ging het ietsje beter, maar uiteindelijk ging het pas echt beter na 1,5 jaar. (Zoon is nu net 18 geworden en heeft nog steeds reflux overigens)

Ik heb destijds hulp gehad van een hele fijne psychiater en medicatie. Die stap naar hulp vond ik heel lastig (en ik was vooral boos op de hele wereld) maar het heeft me wel enorm geholpen.

Weet dat je niet alleen bent en dat het jou geen slecht mens maakt, lieve TS. Helaas heeft dit alles met jouw hormonen te maken. Belangrijk is dat je hulp vraagt en accepteert en dat doe je.
Hele dikke knuffel.

**Geplaatst**: 30-04-21 20:25

Geplaatst: 30-04-21 20:25

Blussem schreef:
In welke zin?
Ik durf gewoon te zeggen wat andere niet durven te zeggen.

Precies wat jij zegt. Als je kind hebt wat je constant snachts wakker houdt met slaap gebrek ten gevolg en de situatie ook zo is dat je geen leuke dingen meer kunt doen dan is gauw 90% van mensen er klaar mee.
Dit zegt niks over ts, maar wel dat gehele situaties totaal niet leuk is waardoor niet raar is dat ze niet happy hier onder is.

Ik denk eerlijk gezegd niet dat dit ook maar iets te vergelijken is met een postnatale depressie. Je weet dat dat veroorzaakt wordt door verandering van hormonen en dat het een ziekte is? Het heeft niets te maken met dat het tegenvalt of dat het kindje veel huilt.
Wat een onsympathieke reactie zonder empathie. Ik zou zeggen, verdiep je eens in postnatale depressie voordat je zoiets roept.

**Geplaatst**: 30-04-21 20:29

Geplaatst: 30-04-21 20:29

Koekie73 schreef:
Blussem schreef:

Wat een onsympathieke reactie zonder empathie. Ik zou zeggen, verdiep je eens in postnatale depressie voordat je zoiets roept.

Dat is haar handelskenmerk :Y)

TS, veel sterkte, lijkt me verschrikkelijk! Ik hoop dat het snel beter gaat zodat je kan beginnen met genieten van je kindje.

**Geplaatst**: 30-04-21 20:29

Geplaatst: 30-04-21 20:29

Lieve TS,

Wat knap (en fijn) dat je zo eerlijk bent. Er zij veel vrouwen die zich zo voelen na de bevalling, maar het niet durft te zeggen. Wellicht biedt het geen troost, maar: je bent echt niet de enige!

Zelf ben ik in november bevallen, er komen zove emoties los. Fijne, maar ook zeker minder fijne. Er is geen gevoel dat 'normaal' is. Iedere zwangerschap, bevalling en de tijd daarna is anders, en ook iedereen ervaart dit anders.

Je hebt de juiste stappen gezet door professionele hulp te vragen. Maar vergeet ook geen hulp te vragen in jullie omgeving! Je bent geen slechte moeder als je je kind een nacht (of meer?) bij familie of vrienden brengt. Sterker nog: op deze manier kun je ervoor zorgen dat je jezelf ook goed voelt, dat is minstens net zo belangrijk.

Ga ervoor! Dikke knuffel! Ik hoop dat je je snel beter gaat voelen.

**Geplaatst**: 30-04-21 20:41

Geplaatst: 30-04-21 20:41

Ik vind het zo naar dat je het nu zo moet er ervaren! Hopelijk kan je snel aan de gang met hulp. En ook uit eigen omgeving zo als eerder beschreven kan wat lucht bieden aan jullie beide.

Ik had en pre en postnatale. Ik heb wel uiteindelijk laat aan de bel getrokken. Nu ruim 3 jaar verder nog duidelijk een nasleep er van incl WIA. Maar mijn dochtertje zou ik voor geen goud meer willen missen.

Ik wens jullie zo veel liefde en kracht!

**Geplaatst**: 30-04-21 21:22

Geplaatst: 30-04-21 21:22

Knuffel van mij!

Je zult van veel mensen de cliches horen 'maar het is toch een klein wonder?' of 'je hoeft alleen maar naar het gezichtje te kijken. Dat is puur geluk!'
En het is, echt waar(!), oke om dat allemaal niet te voelen. Het is gewoon een hele moeilijke en zware tijd voor jou. Dat is wat postnatale depressie met vrouwen doet. Daarnaast is je leven de afgelopen 2 jaar ook compleet over de kop gegaan. Mentaal, maar ook lichamelijk.

Het feit dat iemand anders wel op de roze wolk zat, geeft niet aan dat er met jou iets mis is :(:)

Het is oke om niet oke te zijn.

Stoer dat je hier je verhaal doet en dat je hulp zoekt! Misschien is het ook een idee om (via bokt?) in contact te komen met vrouwen die ook last hadden van postnatale depressie. Want je bent niet alleen in deze strijd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-05-21 21:15

Re: Van niet zwanger kunnen raken tot een postnatale depressie

Geplaatst door de TopicStarter : 04-05-21 21:15

Lieve lieve iedereen,
Wat doet dit moj goed om dit allemaal te lezen, echt waar !
Afgelopen vrijdag zijn we bij de crisis dienst geweest en hebben we alles op tafel gegooid..
Alles wat er de afgelopen 4 jaar is gebeurd, maar ook wat er de afgelopen weken is gebeurd.
We hebben bijna 3 uur lang gepraat en het lucht zoveel op.
Alsof er een bepaalde last van mijn schouders is. Dat er eindelijk écht naar me geluisterd wordt en écht iets gedaan wordt.
Ik heb slaap medicatie gekregen en onze kleine jongen gaat twee keer in de week uit logeren bij opa en oma. De overige nachten hebben mijn vriend en ik om en om "nachtdienst".
We krijgen nu 3 keer per week begeleiding van lentis en baby thuiszorg is ingeschakeld.
De schuldgevoelens overheersen nog steeds, maar het is allemaal wat "zachter" geworden.
Ik heb eindelijk sinds bijna 3 maanden een hele nacht door kunnen slapen, ik.
wist bijna niet meer hoe dat voelde haha
.

Om terug te komen op bepaalde reacties.
Ja je weet dat je leven compleet veranderd en ja je hebt er een bepaald beeld bij..
Maar een postnatale depressie is iets heel anders dan "een verkeerd beeld"..
Tuurlijk weet je dat je slaaptekort gaat krijgen.. maar dat in combinatie met een huilbaby, depressie en een k bevalling zorgt ervoor dat je leven gewoon geen zin meer heeft..
En daar gaan we nu heel hard aan werken!

Ik heb een poosje niet kunnen reageren omdat ik eigenlijk de afgelopen dagen alleen maar kon huilen.
Maar al jullie lieve berichten doen mij echt heel goed !
Dankjullie wel

**Geplaatst**: 04-05-21 21:17

Re: Van niet zwanger kunnen raken tot een postnatale depressie

Geplaatst: 04-05-21 21:17

Wauw, wat een superstoer en fijn bericht! Ook heerlijk dat je nu iets meer ruimte hebt. Powerwoman $*\o/*$

**Geplaatst**: 04-05-21 21:18

Geplaatst: 04-05-21 21:18

Wat fijn TS! Klinkt als een goed actieplan zo. Even bijtanken!

**Geplaatst**: 04-05-21 21:19

Geplaatst: 04-05-21 21:19

Oh wat goed om te horen TS, echt! Probeer je niet te focussen op die ene onnozele reactie, maar op alle fijne. Vanaf nu zal je alleen maar weer stappen vooruit maken, geloof me maar

en zal je net als mijn moeder terugkijken op deze vervelende tijd zonder schuldgevoel, maar met heel veel liefde naar je kind

**Geplaatst**: 04-05-21 21:19

Geplaatst: 04-05-21 21:19

Je bent een topper, TS!!

**Geplaatst**: 04-05-21 21:23

Geplaatst: 04-05-21 21:23

Goede berichten...!

Fijn dat er echt, goed geluisterd werd - erkenning doet al een hoop.

En baby thuiszorg, wat slaapmedicatie en avonden dat jij nadrukkelijk géén nachtdienst hebt zetten zoden aan de dijk!
Krijg maar weer lekker dat gevoel van slapen en uitrusten te pakken...!

En schuldgevoelens - please join the club.... :(:)

Uiteraard : een van de gemene zaken van depressie is, dat het een vergrootglas is voor schuldgevoel.
En GOED dat ook 'daar aan gewerkt wordt'...! +:)+