Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-04-21 18:13

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst: 07-04-21 18:13

Je bent geen enorm lastig persoon. Het kan wel zo zijn dat anderen je willen doen laten geloven dat je een enorm lastig persoon bent. Da's dan meestal omdat dat voor hen makkelijk is, niet omdat het echt zo is.

Ik vermoed maar zo dat je nu misschien voor eerst voor jezelf aan het opkomen bent. En dat is hartstikke eng en spannend, waardoor je je misschien wel afvraagt of dit de moeite wel waard is en waar het toe gaat leiden.

Ik ken je niet in het echte leven (denk ik, altijd een beetje lastig met een schaduwaccount) maar ik gun je van harte dat je dit door gaat zetten. Jij verdient, net als ieder ander, een leuk leven. En daarbij mag en kan je best om hulp vragen. Sterker nog, je hebt al mooie stappen gezet in die richting en je bent bezig er nog een paar te zetten.

Je bent het waard!

**Geplaatst**: 07-04-21 20:18

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst: 07-04-21 20:18

beste TS, jij bent het inderdaad waard.

je bent niet een lastig persoon. juist niet, je schikt je altijd naar wat iemand anders van je verwacht. je denkt dat iedereen een mening over je heeft. een mening die in jouw ogen niet positief is. dat is vervelend.

mensen hier op bokt zijn soms wel wat kort door de bocht. het kan zijn dat ze je pesten, het kan ook een toevallige samenloop van omstandigheden zijn. het kunnen ook 1 of 2 mensen zijn die je vervelend vinden. of die zelf onzeker zijn en jou als pispaaltje betitelen zodat zij uit de wind blijven. als ik zo lees hoe je leidinggevende het heeft opgepakt lijkt het mij vrij normaal.

je denkt heel veel na zo te lezen en je denkt ook veel te veel voor andere mensen. Je bent niet een lastig persoon, maar je bent wel een onduidelijk persoon. probeer duidelijk te zijn wat je wilt, wat je vervelend vind en wat je verwacht van iemand anders.

je mag gerust de arboarts bellen en vragen stellen. wat voor afspraak is het precies? is het gebruikelijk dat je leidinggevende er bij zit? en is er een mogelijkheid dat je eerst met de arboarts zelf spreekt. tot slot hoort een arbo arts een objectief persoon te zijn die oordeelt of jij op dit moment je werk kan doen. het is niet erg om je bij de arboarts of leidinggevende kwetsbaar op te stellen.

in het topic zeggen ze dat het niet normaal is dat je leidinggevende er bij is. alles is echter een optie. enige wat je kunt doen is vragen aan je leidinggevende en arbo arts waarom ze hier voor gekozen hebben. wie weet hebben ze een goed verhaal en is het heel anders als dat jij nu zelf invult.

en nogmaals ts, je bent het waard. je verdient een gelukkig leven! je kan andere mensen alleen niet makkelijk veranderen, het beste is dus aan jezelf werken.

**Geplaatst**: 07-04-21 20:35

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst: 07-04-21 20:35

Opletten met jezelf niet ziek willen noemen e. Fysiek of mentaal niet ok zijn: beide moeten we serieus nemen. En mentaal ziek zijn is niets raar of abnormaal, de cijfers spreken op dat vlak voor zich.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-04-21 21:14

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst door de TopicStarter : 11-04-21 21:14

Poeh, morgen weer beginnen met werken. Gelijk een reeks nachten.
Ik was de laatste paar dagen weer wat ontspannen en dacht gelijk het weer over is.
Nu zit ik op de bank, ontiegelijk gespannen met spierpijn in mijn schouders.
Ik schrijf dit ook even als reminder voor mijzelf op, als ik weer denk dat het over is moet ik dit even terug lezen

En ja fysiek en mentaal is beiden ziek, echter zit er degelijk verschil tussen. Het is een stuk minder tastbaar en daardoor ook minder goed te begrijpen. Ook door mijzelf, ik ga misschien soms iets te lang door helaas.

**Geplaatst**: 11-04-21 21:16

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst: 11-04-21 21:16

Heel begrijpelijk

doe rustig aan e! Theetje erbij, nog even mediteren of zo? En als het niet gaat, gaat het niet (voor mij was dat wanneer ik om 2u ‘s nachts nog lag te malen en ik moest er om 6 uit... beslist om niet te gaan en een paar minuten later sliep ik).

**Geplaatst**: 11-04-21 21:36

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst: 11-04-21 21:36

goed dat je er zo bewust mee bezig bent ts.

als je thuis bent geweest en nu wel je rust hebt gevonden dan ben je voor mij nog op tijd om jezelf te "redden". ik weet niet zo goed hoe ik het moet omschrijven, maar je hebt nog geen volledige burn out.

dat je nu weer heel veel stress hebt is wel een mega red flag. probeer voor jezelf te analyseren waar dat van komt. omdat je collega's je "pesten" of dat je dat zelf denkt en je daar druk om maakt. dat het werk gewoon echt even te zwaar is na de eerdere drukke en zware periode? dat je je leidinggevende tegen kan komen? etc. etc etc. etc.

heel veel succes morgen! je kan het.... en pas goed op jezelf.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-04-21 21:44

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst door de TopicStarter : 11-04-21 21:44

Ik ga straks inderdaad even lekker in bad met een wijntje en een podcast. De laatste tijd kan ik dan wel wat rust vinden.

Joltsje, ik denk ook niet dat ik een burn out heb. Heb een beetje ervaringen zitten op te zoeken en die gaven vaak aan dat ze echt niet meer konden. Ik kan nog wel even door denk ik, echter wil ik niet tot het uiterste gaan omdat ik met kwetsbare mensen te maken heb. Ik wil niet op het punt komen dat ik fouten ga maken.
En ik denk dat voor mij de spanning komt dat ik bang ben dat ik weer commentaar/feedback ga krijgen op mijn werk waar ik niets aan kan doen of niet gefundeerd zijn. Ik denk niet dat ik mijn tm ga tegenkomen in de nacht :')

Daarnaast vind ik nachten altijd vrij pittig, het is een vrij drukke afdeling en je moet het doen met je buddy.

**Geplaatst**: 11-04-21 22:02

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst: 11-04-21 22:02

Nachtdienst kan idd loeizwaar zijn, als je met twee mensen bijvoorbeeld een hele afdeling moet doen, en niet iedereen 'braaf in bed ligt en jullie niet nodig heeft'.

Hoor ik nou tussen de regels door 'kom ik na een korte pauze weer werken, meteen een serie zware diensten'...?
Zo ja, dat lijkt mij ook een stressgedachte.
(Ik ben grif bereid te geloven dat het waar is, maar "waar of niet", het idee dat je meteen weer vol aan de bak mag is weinig toeschietelijk vanuit de roostermaker....)

En wat Poes zei, vind ik een prima idee. Stel vast hoeveel uur je moet slapen - en als je daar onder blijft, ga je niet.
Dat je met kwetsbare mensen werkt en geen fouten wil maken is uitstekend, en als je scheel ziet van vermoeidheid gaat dat op gegeven moment mis. Alleen maar goed om dat voor te zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-04-21 19:48

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst door de TopicStarter : 17-04-21 19:48

De nachten zijn best goed gegaan, het was lekker bezig echter niet te druk.
Ik merk dat ik het wel vrij lastig vind dat collega's nu over mij praten over dat ik een nacht minder heb gewerkt dan normaal. Echter hoor ik dat dan ook weer via via, en niet rechtstreeks. Merk dat ik er een beetje klaar mee ben.
Nu weer het weekend vrij en dan volgende week weer 6 dagen werken. Ik ben 25% ziek, echter wordt het niet in mijn rooster aangepast, dus werk nog fulltime.

Maar over het algemeen gaat het wel iets beter

**Geplaatst**: 19-04-21 21:27

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst: 19-04-21 21:27

Blijf je wel goed je grenzen bewaken? Je bent niet voor niets 25% ziek dus dat moeten ze echt gewoon respecteren. En van commentaar niets aantrekken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-04-21 22:58

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst door de TopicStarter : 25-04-21 22:58

Die 25% ziek merk ik bar weinig van, ik moet steeds vragen om ziektedagen.
Ik heb ondertussen het gesprek met mijn teammanager en arbo persoon gehad. Het is mij nog steeds niet duidelijk wat nu de bedoeling was van het gesprek en wie die persoon was. Ik kon niet goed uit mijn woorden komen en de conclusie was dat het een persoonlijk probleem is.
Morgen gesprek met de arboarts en ik ben nu zo bang dat ze mij niet geloven of mij niet ziek genoeg vinden. Ergens denk ik laat dit gehele gebeuren maar ik hou mijn mond wel en ga weer aan het werk. Er springt vanzelf wel een boom op de weg.

**Geplaatst**: 26-04-21 08:07

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst: 26-04-21 08:07

Ach jakkes bah, dat klinkt niet leuk.
Denkbaar was het een 'arbo verpleegkundige'.

Anyway: als je het gesprek met de arbo arts hebt, zeg vooral dat het
geen persoonlijk probleem is
maar dat het wel maakt dat je bakken stress ervaart.

Pesten is een groepsprobleem.
Pesten is er op gericht om jou onderuit te halen.
"Het ligt aan jou, je moet niet : 'zo gevoelig zijn / tegen een grapje kunnen/ dit is normaal, hoor'" :(:)

En in dit verband "logisch" dat jij, compleet onderaan in de pikorde, zelf maar achter de ziektedagen aan moet.

Grrrr!

En zeg dr arts ook maar van 'dat er vanzelf wel een boom de weg oversteekt'.
.... wat ik persoonlijk erg naar vind klinken, naar een verkeersongeval.
NIET DOEN.
Je hebt recht op ziekteverlof - en solliciteer daarna bij een leuk ziekenhuis.

**Geplaatst**: 26-04-21 08:57

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst: 26-04-21 08:57

Tijd om voor jezelf op te komen hoor! Schrijf mss even op wat je voelt en denkt om mee te nemen naar de arbo arts? Ziek is ziek en dat hebben zij te respecteren zonder dat jij daar continue naar moet vragen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-04-21 11:04

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst door de TopicStarter : 29-04-21 11:04

Ondertussen het gesprek gehad was weer geen arbo arts maar een ondersteuner. Ze gaat het wel met de arts bespreken en ze klonk wel aardig. Ze wil dat ik weer met mijn teammanager en die arbo persoon een gesprek aan ga om dingen op de werkvloer te veranderen. Toen ze dat zei begon ik gelijk te huilen, ik vond het zo'n vernevelend gesprek. Ik kan slecht tegen mannen die die je proberen te helpen maar al hun eigen conclusies hebben getrokken en afspraken niet nakomen. Helaas met deze hele situatie kom ik voornamelijk mannen tegen.

Ik merk dat ik persoonlijk van alle stress en spanning nu weer terug in mijn depressie glij. Ik ben zo enorm moe, futloos en lui. Op een vrije dag zit ik naar mijn muur te staren en komt niets uit mijn handen. Ik ben het zo enorm zat om elke keer weer in zulke dipjes te komen. Het voelt zo enorm alleen. Ik voel mij zo'n mislukking en zwak dat ik nooit uit die somberheid kom en waarschijnlijk nooit ga komen. Ik voel mij onzichtbaar, ik ben die persoon die er is en dat is het ook. Geen grijze muis maar een onzichtbare muis. Ik heb geen boeiend levensverhaal met extreme dingen die het heeft veroorzaakt, ik ben niet knetter depressief dat ik op een brug sta en mensen door hebben dat ik hulp nodig heb. Ik zit in een dipje en probeer ruimte voor mijzelf te maken. Echter is het maar een dipje dus mensen geloven mij niet, zeggen goed bedoelde dingen zoals "komt wel weer goed", "gewoon op de positieve dingen richten" en mijn favoriet "je moet proberen wat gelukkiger te doen, dat wordt je het vanzelf". Ik doe heel hard mijn best om een betere versie van mijzelf te worden, om aan mijzelf te werken. Echter heb ik er even de energie niet meer voor.

Vanmiddag krijg ik de uitslag van de arbo arts en ben zo bang dat die ook gewoon zegt, gewoon een schop onder je kont en door. Ik weet niet zo goed wat ik dan ga doen, waarschijnlijk gewoon door.

**Geplaatst**: 29-04-21 11:36

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst: 29-04-21 11:36

Loop je ook bij je eigen huisarts?
Begreep zij uiteindelijk dat jij helemaal niet eraan toe bent om dat gesprek aan te gaan? Ik lees bij jou nu een hoop wantrouwen en angst, door jou te pushen om toch maar dat soort dingen te blijven doen gaat het niet verbeteren denk ik.

Je bent niet onzichtbaar hoor! En je hoeft helemaal geen groot verhaal te hebben. Gewoon de dingen kunnen doen waar jij blij van wordt en blij zijn met jezelf is wat telt. En trek je daarbij van de rest niet te veel aan!

**Geplaatst**: 29-04-21 12:16

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst: 29-04-21 12:16

Ach TS, je bent geen onzichtbare muis.
En heel veel mensen hebben net als jij geen super boeiend levensverhaal, ook mensen zonder exterme gebeurtenissen kunnen in een dip terecht komen.
Je hoeft je eigen gevoelens niet te rechtvaardigen of te verontschuldigen.

**Geplaatst**: 29-04-21 12:25

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst: 29-04-21 12:25

He TS ik lees je topic nu pas.
Heel naar om te lezen dat je zo negatief over jezelf denkt. Ieder persoon is mooi en uniek en ik hoop dat je dat bij jezelf ook gauw gaat vinden, want ook jij bent mooi en uniek koester dat. :knuffel:

Is het geen idee voor je om parttime te gaan werken?
Ikzelf werk ook in de onregelmatigheid vroeg/laat & nacht en doordat ik nu parttime werk heb ik zo veel meer rust. Mijn werk en privé leven heb ik nu mooi in balans ik zal ook echt niet anders meer willen.

En het voordeel van extra vrij is dat je ook een extra dag voor jezelf kan gaan inbouwen. Lekker in bad, Netflix dagje etc. gewoon een dag dat je niks van jezelf moet maar alles mag. Dat doet een mens ook goed.

**Geplaatst**: 29-04-21 12:29

Geplaatst: 29-04-21 12:29

Namelesss schreef:
Ondertussen het gesprek gehad was weer geen arbo arts maar een ondersteuner. Ze gaat het wel met de arts bespreken en ze klonk wel aardig. Ze wil dat ik weer met mijn teammanager en die arbo persoon een gesprek aan ga om dingen op de werkvloer te veranderen. Toen ze dat zei begon ik gelijk te huilen, ik vond het zo'n vernevelend gesprek. Ik kan slecht tegen mannen die die je proberen te helpen maar al hun eigen conclusies hebben getrokken en afspraken niet nakomen. Helaas met deze hele situatie kom ik voornamelijk mannen tegen.

Naar hoor: ze klinkt aardig, maar schuift jou verantwoordelijkheid in de schoenen voor het groepsproces op de afdeling.
Ten eerste: dat is jouw werk niet. De leidinggevende wordt daarvoor betaald en krijgt daar 'uren' voor, jij niet. Verplicht vrijwilligerswerk, dus.
Ten tweede: bij het groepsproces 'pesten' is het gewoon niet mogelijk. Niet. Onkunde van hun kant. Of onwil, zou ook nog kunnen... Pesten is: de groep heeft besloten, op straffe van uitsluiting en wat al niet, dat niemand jou als volwaardig mag behandelen.
Ten derde: ik lees ook geen enkele actie van hun kant: er is een probleem en jij moet dat oplossen. ("Samen met de teammanager", maar die ging ook al 'jou begeleiding geven', dus zelf geen confrontaties met de groep aangaan. Je staat er dus gewoon alleen voor.)

Tja, jij had je ziekgemeld, omdat het probleem al te lang speelt en niet opgelost raakt.

Inderdaad: 'ja zeggen en nee doen'. Zeggen jou te helpen en als puntje bij paaltje komt mag jij de kastanjes uit het vuur halen....

Behalve hier op bokt: het is belangrijk om zelf goed te 'loggen'.
Data van gesprekken, personen, conclusies.
Plus, voor de helderheid op een ander vel papier, alle emoties en indrukken die je er bij hebt.

En stap naar de vakbond.

Citaat:
Ik merk dat ik persoonlijk van alle stress en spanning nu weer terug in mijn depressie glij. Ik ben zo enorm moe, futloos en lui. Op een vrije dag zit ik naar mijn muur te staren en komt niets uit mijn handen. Ik ben het zo enorm zat om elke keer weer in zulke dipjes te komen.

Ja, zo werkt depressie.
Het gedijt op stress.

Ik zou zeggen: houd vast aan 'ik ben het zat, dat mij dit weer gebeurt', je ziet het, trekt aan de bel de de #^€¥€$#÷_¥ doen er vervolgens nul, nada, niente mee.
"Tijd voor actie".
Maak gebruik van je rechten: JIJ bepaalt of je kunt werken of niet, en verder niemand anders.
Vuist op tafel, geen flauw gedoe rond 'zoek het maar uit rond pesten', jij hebt dysthymie, en je hebt geen zin in a full blown depressie. Punt. Je merkt dat je afglijdt - en je bent het zat.
De pessimist/realist zegt, dat dysthymie je niet beschermt tegen een volledige depressie. Ik geloof grif dat dat jou zo niet vergaan is, maar dat moet wel zo blijven!

Citaat:
Het voelt zo enorm alleen. Ik voel mij zo'n mislukking en zwak dat ik nooit uit die somberheid kom en waarschijnlijk nooit ga komen. Ik voel mij onzichtbaar, ik ben die persoon die er is en dat is het ook. Geen grijze muis maar een onzichtbare muis. Ik heb geen boeiend levensverhaal met extreme dingen die het heeft veroorzaakt, ik ben niet knetter depressief dat ik op een brug sta en mensen door hebben dat ik hulp nodig heb. Ik zit in een dipje en probeer ruimte voor mijzelf te maken. Echter is het maar een dipje dus mensen geloven mij niet, zeggen goed bedoelde dingen zoals "komt wel weer goed", "gewoon op de positieve dingen richten" en mijn favoriet "je moet proberen wat gelukkiger te doen, dat wordt je het vanzelf".

Dat onbegrip doet een mens verre van goed!!!

Citaat:
Ik doe heel hard mijn best om een betere versie van mijzelf te worden, om aan mijzelf te werken. Echter heb ik er even de energie niet meer voor.

En dysthymie of niet: je bent een goed mens!

Citaat:
Vanmiddag krijg ik de uitslag van de arbo arts en ben zo bang dat die ook gewoon zegt, gewoon een schop onder je kont en door. Ik weet niet zo goed wat ik dan ga doen, waarschijnlijk gewoon door.

...dat is idd nagels bijten!
Maar bedenk: JIJ bepaalt.
Je mag je ten allen tijde ziekmelden, zonder opgaaf van redenen.
En bij gezeur kun je naar waarheid antwoorden 'dat zich een nieuw feit heeft voorgedaan'.
Namelijk dat je bij de zoveelste ontkenning compleet de moed verloor, maar dat hoef je er niet bij te zeggen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-04-21 12:44

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst door de TopicStarter : 29-04-21 12:44

Wauw wat een reacties, wat enorm lief.

@poes, ik loop niet bij de huisarts maar bij een psycholoog. Echter is die psycholoog al een tijd ziek en heb ik een vervanger gekregen waar het niet goed mee klikt. Dus ik merk dat ik bij hem dichtsla en niets hierover kan zeggen. Ik loop nu al 7 jaar van de ene therapie naar de andere en het helpt allemaal minimaal.

@dammie, wat lief dankjewel.

@Hennos, Parttime is helaas niet mogelijk, mijn vaste lasten liggen vrij hoog en red het nu net. Ik denk ook niet dat parttime de oplossing is, ik heb namelijk niet het gevoel dat ik veel werk als ik een normaal rooster heb. Dat is helaas het afgelopen jaar moeilijk geweest door covid.

@Janneke, bedankt voor je uitgebreide reacties steeds. Ik heb inderdaad het gevoel er alleen voor te staan. Het gevoel is niet nieuw en ben het ondertussen wel gewent. Echter weet ik normaal wel wat ik moet doen om dingen op te lossen, deze keer weet ik het gewoon niet zo goed.
Ik gebruik inderdaad dit topic een beetje voor het loggen van hoe ik in mijn vel zit. Al mijn mail contact en afspraken sla ik ook op.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-04-21 13:11

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst door de TopicStarter : 30-04-21 13:11

Gisteren de uitslag gehad, ze geloven mij dat ik nu niet volledig kan werken. Dus ik mag 25% ziek blijven. Echter meer kunnen ze niet doen en moet ik zelf weer met de tm in gesprek hoe verder. Over een paar weken hebben de arbo en ik weer contact om te kijken hoe het dan gaat.

Ik weet nog niet zo goed wat ik hiervan vind, ik ben blij dat ze mij geloven dat ik niet lekker in mijn vel zit. Maar ik weet nog steeds niet hoe ik nu verder moet, sowieso alleen. Dat heb ik al wel gemerkt, helaas.

**Geplaatst**: 01-05-21 00:29

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst: 01-05-21 00:29

Kan je niet naar je eigen huisarts? En veranderen van tijdelijke psycholoog? Sowieso blijft je werk je wel veel dingen toeschuiven zeg.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-05-21 19:25

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst door de TopicStarter : 01-05-21 19:25

Van psycholoog wil ik liever niet veranderen. De wachttijden zijn enorm, en ik ben voor de meeste organisaties te complex. Heb er namelijk al genoeg versleten.
Bij mijn huidige zit ik prima en klikt het goed mee, echter is ze al een tijdje ziek en weet ik niet hoe lang dit zal duren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-05-21 19:43

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst door de TopicStarter : 06-05-21 19:43

Haha nou mijn laatste bericht had ik beter niet kunnen plaatsten.
Begin van de week naar een psychiater geweest om misschien toch weer eens te starten met medicatie, en die gaf doodleuk aan dat ik niet langer bij mijn huidige organisatie kan blijven.
Ik ben namelijk een jaar geleden verhuisd en val daarom niet meer in hun gebied.

Dus het voelt een beetje dat aan alle kanten mensen erkennen dat ik een probleem heb en dat ik hulp nodig heb. maar trekt iedereen zijn handen er vanaf en zegt los het zelf maar op. -O-

Als ik het zelf kon oplossen had ik niet in deze situatie gezeten volgens mij.

Het lukt mij gewoon niet goed om aan te geven dat ik het even allemaal niet meer trek en ik hulp nodig heb. Het voelt vrij alleen.

**Geplaatst**: 06-05-21 20:13

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst: 06-05-21 20:13

Bummer!

Heb je niemand in je omgeving die je op sleeptouw kunt nemen en die het een en ander verduidelijkt als je zelf het idee hebt dat je het alleen niet redt?

Ik weet niet wat het voor je zou betekenen als je je helemaal ziek zou melden? Dan moet volgens mij de arboarts zeker in actie komen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-05-21 16:43

Geplaatst door de TopicStarter : 18-05-21 16:43

Helmaal ziek melden wil ik niet, ik merk dat het mij ook structuur geeft om af en toe te werken.

Ik merk dat ik best depri aan het worden ben, ik ben boos en verdrietig. Heb het gevoel dat er veel mensen zijn die zien dat ik hulp nodig heb maar niets doen/kunnen. Voelt alsof ik in een put zit, ik kom er niet uit. Er staan een paar mensen om de opening van de put naar mij te kijken en zeggen "goh daar komt ze niet uit, wat vervelend". om vervolgens met hun handen in hun zakken naar mij te kijken, waarbij sommige een stok hebben mij af en toe te prikken.

Ik zit ondertussen bijna elke dag huilend op de bank, ik slaap totaal niet meer. Ik merk dat ik geen lichtpuntjes meer zie in het heden of de toekomst. Ik vind het eng, maar het is ook wel weer bekent terrein. Ik ben er eerder uit geklommen dus kan het nu ook wel weer. Echter kom ik dan waarschijnlijk wel weer in in dip waar ik dan weer uit kom en wederom opnieuw. Een leven lang vallen en op staan en constante somberheid.
Ik ben veel aan het lezen, over therapie. Waarom het mij toch niet lukt om maar verbetering te zien. Steeds weer op momenten dat het moeilijk gaat in mijn leven dat therapeuten ermee kappen. Nu is het omdat ik verhuisd ben, vorige keer omdat ze ziek was en mij daarna was vergeten en daarvoor omdat ze de kennis er niet voor had. Het kan gebeuren, ik wijs ook niet met vingers. Maar het vertrouwen in therapie en dat het nog gaat werken zinkt daardoor wel tot het vriespunt.

Ik weet dat mensen veel liever zien/lezen dat het goed gaat, dat ik mijn leven weer op de rit heb. Dat had ik zelf ook graag gewild. De waarheid is anders helaas.